Χρήση ψηφιακών εργαλείων και πρόσθετη παιδαγωγική αξία Ν.Γιαννούτσου
Artifact – vs - instrument Αρχική πρόθεση κατασκευής Τελική χρήση
Γιατί να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία στη διδασκαλία και τη μάθηση; Το βασικό ζήτημα που αφορά στην υπολογιστικά υποστηριζόμενη διδασκαλία και στην εκπαιδευτική τεχνολογία γενικά, είναι ότι το κέρδος από τη χρήση τους σε σχέση με άλλες μορφές διδασκαλίας – για παράδειγμα μικρότερες τάξεις, αυτορρύθμιση στη μάθηση, συνδιδασκαλίες, ομαδική – συνεργατική μάθηση, καινοτόμες δραστηριότητες και υποστήριξη των μαθητών μέσα στην τάξη – δεν έχει αποδειχθεί —U.S. National Science Board, Science & Engineering Indicators — 1998. (αναφορά σε Alliance for Childhood 2000, σελ. 95)
Στάδια ενσωμάτωσης εργαλείων στην πρακτική Στάδιο 1: υποστήριξη της τρέχουσας πρακτικής (χρησιμοποιώ το εργαλείο για να κάνω ό,τι έκανα πριν) Στάδιο 2: εμπλουτισμός της τρέχουσας πρακτικής (χρησιμοποιώ το εργαλείο για να κάνω ό,τι δεν μπορούσα να κάνω πριν) Στάδιο 3: Δημιουργία νέας πρακτικής (χρησιμοποιώ το εργαλείο για να κάνω πράγματα που δεν είχα φανταστεί ότι μπορούσα να κάνω) -> αφετηρία σκέψης οι λειτουργικότητες και οι δυνατότητες του εργαλείου
Πρόσθετη παιδαγωγική αξία (1) Απάντηση στο ερώτημα «Γιατί να χρησιμοποιήσω τον υπολογιστή για να κάνω τη συγκεκριμένη δραστηριότητα;» Τι θα αλλάξει στον τρόπο που μαθαίνει ο μαθητής; Τι θα προσφέρει παραπάνω η χρήση του υπολογιστή;
Πρόσθετη παιδαγωγική αξία (2) Η ψηφιακή τεχνολογία μπορεί να διαθέσει πολύ- αναπαραστασιακών εργαλείων με τα οποία ο μαθητής μπορεί να αποκτήσει εμπειρίες έκφρασης εννοιών και επιστημονικής επιχειρηματολογίας, διαχείρισης της πληροφορίας, δράσης μέσα σε πολυποίκιλες συλλογικότητες, εξάσκησης στην κρίση και τη δημιουργική αμφισβήτηση (Κυνηγός 2006)