ΚΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ ΚΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ ΑΛΑΜΑΝΙΩΤΗ ΕΛΕΝΗ ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗ ΔΑΝΑΗ ΠΑΠΑΡΓΥΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Ο Κώστας Ταχτσής (Θεσσαλονίκη, 8 Οκτωβρίου 1927 – Αθήνα, πιθανόν 25 Αυγούστου 1988) ήταν διακεκριμένος Έλληνας λογοτέχνης της λεγόμενης μεταπολεμικής γενιάς. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα στις αρχές της δεκαετίας του 1950 με τις ποιητικές συλλογές Δέκα ποιήματα, Μικρά ποιήματα και Περί ώραν δωδεκάτην, που αργότερα αποκήρυξε.

Κι έχουμε πόλεμο Το κείμενο είναι απόσπασμα από το δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος του Ταχτσή Το Τρίτο Στεφάνι (1962). Μεταφέρει την έκρηξη του πολέμου του 1940 από την πλευρά μιας Αθηναϊκής οικογένειας. Αφηγήτρια είναι η Νίνα μια από τις δυο πρωταγωνίστριες του διηγήματος, η οποία μας αποκαλύπτει σκέψεις, συναισθήματα και φόβους για τον πόλεμο.

Η Νίνα, μια πενηντάχρονη γυναίκα προσπαθεί να βάλει σε τάξη τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Στο κείμενο , η Νίνα αφηγείται τη ζωή της αλλά και παράλληλα τις ζωές των άλλων πρωταγωνιστών, όπως η Εκάβη, είτε μέσα από περιγραφές είτε από διαλόγους.

Άλλοι πρωταγωνιστές Η κυρά Εκάβη, ο δεύτερος σημαντικός χαρακτήρας του έργου του Ταχτσή, είναι ο άνθρωπος με τον οποίο η Νίνα είχε αναπτύξει μια εξαιρετικά φιλική και μοναδική σχέση. Εκτός από φίλη της υπήρξε και πεθερά της αργότερα. Ήταν και οι δύο γυναίκες δυναμικές, γεμάτες ζωντάνια και πείσμα για να καταφέρουν να μην υποκύψουν στις δυσκολίες της ζωής. Στο κείμενο ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η ιδεολογική μεταστροφή του Αντώνη, συζύγου της Νίνας. Ο Αντώνης ήταν ο δεύτερος σύζυγος της Νίνας.

Σχετικά με το απόσπασμα Το απόσπασμα μας δείχνει τις αντιδράσεις των μελών της οικογένειας της Νίνας και του κοινωνικού της περίγυρου, κατά την περίοδο της κήρυξης του πόλεμου το 1940. Ακόμα, μας παρουσιάζει τις ιδιωτικές όψεις μιας κορυφαίας ιστορικής στιγμής, όψεις αθέατες για τους μεταγενέστερους.

Τα συναισθήματα των ηρώων του αποσπάσματος Οι πρωταγωνιστές δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν ακόμα την τραγικότητα των περιστάσεων αφού αιφνιδιάζονται από τα γεγονότα. Οι αντιδράσεις τους έχουν ποίκιλες και διαφορετικές διακυμάνσεις, από δραματικές μέχρι κωμικές. Αρχικά δειλιάζουν μα μετά συνειδητοποιούν το χρέος τους στην πατρίδα και με γενναιότητα αποφασίζουν να πολεμήσουν.

ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ Η αφήγηση του κειμένου είναι πρωτοπρόσωπη από την Νίνα και δίνει μια αμεσότητα που μοιάζει σαν να πραγματοποιεί κάποιος μια συνέντευξη με ένα πραγματικό άτομο. Ο προφορικός λόγος της αφήγησης είναι χειμαρρώδης και παρακολουθεί τις συναισθηματικές μεταβολές της πρωταγωνίστριας, εστιάζοντας με εξαιρετική παρατηρητικότητα στις πιο μικροσκοπικές λεπτομέρειες. Αυτή η αρετή μάλιστα αποτελεί το κορυφαίο επίτευγμα στο μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή.

Το στοιχείο του ρεαλισμού στο κείμενο Οι εικόνες είναι τόσο ζωντανές και ρεαλιστικές, ώστε μέρη, πρόσωπα, κοινωνικοπολιτικά γεγονότα περιγράφονται με τόση ακρίβεια και λεπτομέρεια που έχει κανείς την εντύπωση ότι ξετυλίγονται τώρα μπροστά στα μάτια του. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συνεχές flash back (αναδρομή στο παρελθόν) που εκτυλίσσεται μέσα στη σκέψη της Νίνας.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΤΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ Τα θεματικά κέντρα του διηγήματος, είναι οι προσωπικές και συλλογικές αντιδράσεις μπροστά σε ένα σημαντικό συμβάν. Επίσης, η εκδήλωση του πατριωτικού αισθήματος αφού όλοι προθυμοποιούνται να υπερασπιστούν την πατρίδα. Τέλος, η μαρτυρία μέσω της γραπτής αφήγησης και του προφορικού λόγου.

Τρίτο Στεφάνι https://www. youtube. com/watch Τρίτο Στεφάνι https://www.youtube.com/watch?v=Lls-UKM1-6A Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη Τρίτο στεφάνι καρδιά μου τι να σε κεράσω που δε με πιάνει λιγάκι ο ύπνος, να ξεχάσω σαν παραμύθι γιαγιά Εκάβη μάνα Νίνα φωτιά στα στήθη κόκκινη μοίρα σερπαντίνα. Χαμένα χαμένα τα πιο πολλά κορμιά κουρασμένα κορμιά δειλά που πήγαν που φύγαν τόσοι γνωστοί στης νύχτας το χορό έχουν πιαστεί. Το πρώτο στεφάνι βαθιά πληγή το δεύτερο φτάνει σε άλλη γη το τρίτο στεφάνι μια συντροφιά που ζήσαμε αυτή είν' η ομορφιά. Τρίτο στεφάνι Λευκέ μου Πύργε, Παρθενώνα ίδιο φουστάνι και καλοκαίρι και χειμώνα. Της μοίρας νύφη μ' ένα ταγκό καρδιά κομμάτια πριν γίνω λήθη φίλα με, κοίτα με στα μάτια.