Ασφαλής χρήση του διαδικτύου

Πραγματική ζωή vs εικονική ζωή. Θα κολλούσατε αφίσες με προσωπικές σας φωτογραφίες έξω από το σπίτι σας ώστε να τις βλέπει ο οποιοσδήποτε; Μήπως μοιράζεστε προσωπικές σας φωτογραφίες στο διαδίκτυο δημόσια;

Θα λέγατε στον οποιονδήποτε πού μένετε, πόσον ετών είστε, πού πηγαίνετε σχολείο, πού βρίσκεστε και με ποιόν, πού συνηθίζετε να πηγαίνετε και πότε; Μήπως ανεβάζετε τα στοιχεία σας στο προφίλ σας στο διαδίκτυο ή κάνετε «check in»;

Αν συναντούσατε ένα άτομο που δεν το γνωρίζετε καν, θα του μιλούσατε για εσάς; Θα τον αφήνατε να έχει πρόσβαση σε προσωπικά σας δεδομένα ή ακόμη και να παίρνει αντίγραφα από αυτά; Συνηθίζετε να μιλάτε και να δέχεστε ως φίλους άτομα που δεν έχετε ξανασυναντήσει;

Εάν σας ενοχλούσε κάποιος στην πραγματική σας ζωή πώς θα τον αντιμετωπίζατε; Εάν σας ενοχλούσε κάποιος στο διαδίκτυο πώς θα τον αντιμετωπίζατε;

Ξέρετε τι κινδύνους αντιμετωπίζετε στο διαδίκτυο; Αρχικά, όποιος έχει πρόσβαση σε προσωπικά σας δεδομένα μπορεί να τα αποθηκεύσει, να τα αλλοιώσει και να τα χρησιμοποιήσει όπως θέλει εκείνος. Δεύτερον, μπορεί να σας εντοπίσει και τέλος μπορεί να σας ασκήσει ψυχολογική βία. Μερικοί τρόποι ψυχολογικής βίας είναι:

Sexting: η πράξη του να στέλνει κανείς μυνήματα σεξουαλικού περιεχομένου και να παρενοχλεί άτομα μέσω μυνημάτων / chat. Cyperbulling ή αλλιώς διαδικτυακός εκφοβισμός αφορά τον εκφοβισμό, την απειλή, την ταπείνωση ή την παρενόχληση παιδιών, προεφήβων και εφήβων που δέχονται μέσω της χρήσης του Διαδικτύου.

Grooming: η πράξη του να πλησιάζει κανείς κάποιον τόσο πολύ ώστε να γίνεται φίλος του ή να αναπτύσσει ισχυρές σχέσεις. Τις περισσότερες φορές όμως τα άτομα αυτά δεν είναι παρά άνθρωποι διαφορετικοί απ’ ότι περιγράφουν τον εαυτό τους και προσπαθούν να πλησιάσουν ένα άτομο, να το δελεάσουν και να το χρησιμοποιήσουν όπως εκείνοι θέλουν (απαγωγή, παιδική πορνογραφία κ.α)

Βέβαια, υπάρχουν και πολλές άλλες απειλές ελεύθερες στο διαδίκτυο εκτός από αυτές που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Εάν εμπλακούμε σε μια τέτοια κατάσταση θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται καθώς μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή μας.

Υπάρχουν παιδιά που έπεσαν θύματα κακοποίησης καθώς πείστηκαν να συναντηθούν με ένα άτομο που «γνώρισαν» στο διαδίκτυο ή επειδή εκείνο τα εντόπισε, που απέκτησαν κακή διαδικτυακή φήμη ή ακόμη που υπέστησαν ψυχικά τραύματα λόγω ενός διαδικτυακού «φίλου» που τελικά μόνο φίλος δεν ήταν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: η 13χρονη Megan η οποία

αυτοκτόνησε όταν ο διαδικτυακός της φίλος Josh την «παράτησε» ενώ ο «φίλος» της ήταν η μητέρα μιας φίλης της Megan με την οποία είχε τσακωθεί.

Για να αποφύγουμε προβλήματα που αφορούν την διαδικτυακή μας ζωή Θα πρέπει να δεχόμαστε ως φίλους άτομα τα οποία ήδη γνωρίζουμε στην πραγματική μας ζωή, να μην μοιραζόμαστε τα προσωπικά μας δεδομένα δημόσια αλλά μόνο με τους φίλους μας, να μπλοκάρουμε τα άτομα που μας ενοχλούν και να μην έχουμε οποιαδήποτε επαφή με αγνώστους.

Εάν πάλι αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους προβλήματα: Μιλάμε για το πρόβλημά μας σε κάποιον ενήλικα (γονέα ή δάσκαλο). Αναφερόμαστε στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος (τμήμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος Αττικής: 210-6476463, τμήμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος Θεσσαλονίκης: 2310-388370). Προστατεύουμε τα προσωπικά μας δεδομένα. Προσέχουμε τί ανεβάζουμε, με ποιους συναναστρεφόμαστε και τι τους λέμε για εμάς.

Όπως ακριβώς θα προστατευόμασταν στην πραγματική μας ζωή, έτσι ακριβώς θα πρέπει να προστατευόμαστε και στην διαδικτυακή μας. Πριν κάνετε οτιδήποτε στο διαδίκτυο σκεφτείτε: «Θα το έκανα αυτό στην πραγματική μου ζωή; Θα ήταν ασφαλές;»

Ωστόσο, μπορούμε να πούμε πως σύμφωνα με έρευνες τα παιδιά στη χώρα μας έδειξαν να είναι λιγότερο ευάλωτα σε απειλές του διαδικτύου σε σύγκριση με άλλες χώρες.

Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν τέτοια περιστατικά ή ότι δεν διατρέχουμε κάποιο κίνδυνο… video Video

Ομάδα δημιουργίας παρουσίασης: Γκατζόγια Παρασκευή Γκεόργκε Μανταλένα Κυριακοπούλου Ιωάννα Κωστούλη Αντωνία – Μαρία Μακρή Έλενα Νασιούλα Ζωγραφένια