ΖΩΑ ΤΟΥ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ! ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΙΣΜΗΝΗ!ΣΤ2 3Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΖΟΛΕΙΟ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ

ΛΕΜΟΥΡΙΟΙ! Οι λεμούριοι ονομάστηκαν από τους Αμερικάνους και το όνομα τους προέρχεται από τη λέξη πνεύμα ή φάντασμα. Κάθονται σε στάση YOGA για να τους βλέπει ο ήλιος. Τρέφονται με λαχανικά και φρούτα και κάνουν 1-3 μωρά

ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ Η λεοπάρδαλη του χιονιού ζει στην κεντρική Ασία, σε περιοχές που βρίσκονται σε μεγάλο υψόμετρο.

ΓΟΡΙΛΕΣ Οι γορίλες ζουν μόνο στην Αφρική. Στις μέρες μας πιστεύεται ότι ελεύθερα στη φύση ζουν λιγότερο από 110.000 άτομα. Ο γορίλας αριθμεί λιγότερα από 600 άτομα.

ΛΥΚΟΙ Όπως το γάβγισμα , έτσι και το ουρλιαχτό ή αλλιώς αλύχτισμα , είναι η μέθοδος που χρησιμοποιούν οι λύκοι για να επικοινωνούν μεταξύ τους . Επίσης είναι ένας τρόπος να ορίσουν την περιοχή κυριαρχίας τους.

ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΜΑΚΑΟ Κινδυνεύει με εξαφάνιση λόγω του αλόγιστου κυνηγιού, καθώς είναι πολύ συμπαθές πουλί, που μαθαίνει γρήγορα και γι’ αυτόν το λόγο αποτελεί περιζήτητο κατοικίδιο.

ΤΟΥΚΑΝ Τα τροπικά αυτά πουλιά, που ζουν στην Νότια Αμερική , τρέφονται με φρούτα, έντομα και άλλα μικρόσωμα ζώα, όπως οι σαύρες.

ΚΑΦΕ ΑΡΚΟΥΔΑ Μια ενήλικη καφέ αρκούδα μπορεί να φτάσει τα 2,30 μέτρα ύψος όταν στέκεται στα πίσω πόδια της.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ Ο κροκόδειλος είναι ζώο που ανήκει στην τάξη των μεγάλων ερπετών. Η τάξη αυτή διαιρείται σε τρεις οικογένειες: των κροκοδειλιδών, των αλλιγατοριδών και των γαβιαλιδών. Οι κροκόδειλοι είναι διαδεδομένοι σε πολλά μέρη της γης. Σήμερα μπορεί να συναντηθούν κροκόδειλοι στη βόρεια και κεντρική Αμερική, στο βορειοδυτικό τμήμα της νότιας Αμερικής, στις Αντίλλες, στην Αφρική καθώς και στα νησιά που βρίσκονται στις ανατολικές της ακτές, στην Ινδονησία, στις Φιλιππίνες, στη νότια Ασία.

ΟΧΙΑ H οχιά είναι γένος ιοβόλων/δηλητηριώδη φιδιών, που ανήκουν στην οικογένεια Βιπερίδες και στην τάξη Λεπιδωτά. Πρόκειται για το μοναδικό ιοβόλο (και γι’ αυτό επικίνδυνο) φίδι στην Ελλάδα. Συχνάζει σε παλαιούς τοίχους, ακαλλιέργητα μέρη με κλαδιά και πέτρες, ενώ μερικές φορές βρίσκεται κοντά σε κατοικίες. Η γεωγραφική της εξάπλωση περιλαμβάνει όλα τα μέρη του κόσμου, εκτός από την Αυστραλία και τη Μαδαγασκάρη. Όλα τα είδη έχουν δόντια που συνδέονται με ιοβόλους αδένες. Σήμερα αναγνωρίζονται 4 υποοικογένειες.

ΣΑΛΑΧΙΑ Το σαλάχι ή σελάχι η κοινή ονομασία των είδων χονδριχθύων που ανήκουν στην υπέρταξη βατοειδή. Τα βατοειδή περιλαμβάνουν 500 είδη σε 13 οικογένειες. Είναι συγγενικά με τους καρχαρίες. Χαρακτηρίζονται από τα μεγάλα θωρακικά πτερύγιά τους. Τα σαλάχια φτάνουν σε μεγάλο βάθος, βρίσκονται δε σχεδόν σε όλες τις θάλασσες. Το σώμα τους είναι ατρακτοειδές και φέρει μεγάλα πτερύγια που τα βοηθούν με διάφορες κυματοειδείς κινήσεις να κολυμπούν και να ελίσσονται πολύ γρήγορα. Είναι πεπιεσμένα στην κοιλιά και ο σκελετός τους είναι χόνδρινος. Τα πτερύγια του σαλαχιού ενώνονται με το κεφάλι, ενώ το στόμα του βρίσκεται στο μέρος της κοιλιάς, έχει δε σχήμα εγκάρσιας τομής. Τα δόντια του είναι πριονωτά. Το δέρμα της ράχης είναι σκληρό μοιάζοντας με αυτό των καρχαριοειδών, είναι δε χρώματος γκρίζου, κιτρινωπού ή ελαιοπράσινου, φέρει δε σε ορισμένα είδη και κηλίδες. Η όσφρηση και η όρασή του είναι εξαιρετικά αναπτυγμένες. Τα μάτια του βρίσκονται στη ράχη, ενώ σε ορισμένα είδη είναι τοποθετημένα πλευρικά στο κεφάλι, το οποίο καταλήγει σε ένα στρογγυλεμένο ρύγχος. Η αφή του βρίσκεται σε όλη την επιφάνεια του σώματος. Το σαλάχι έχει φάρυγγα και οισοφάγο μυώδεις και ισχυρούς. Το στομάχι του είναι σε σχήμα θυλάκου ενώ το έντερο του είναι μικρό σε μήκος και ευθύγραμμο. Το άκρο του σώματός του καταλήγει σε μακριά ουρά που μοιάζει με μαστίγιο, η άκρη της οποίας σε αρκετά είδη έχει δηλητήριο και σε μερικά ηλεκτρισμό. Αποτελεί ισχυρό όπλο αλλά και όργανο αναπαραγωγής. Το μήκος και το βάρος τους ποικίλει ανάλογα με το είδος και φτάνει τα 7,6 μέτρα και τα 1.300 κιλά για το σαλάχι μάντα, το μεγαλύτερο σαλάχι. Πολλαπλασιάζονται με αβγά που γονιμοποιούνται μέσα στο σώμα του θηλυκού και παραμένουν εκεί μέχρι την επώαση, μετά 5-12 μήνες, ανάλογα με το περιβάλλον. Τα μικρά σαλάχια βγαίνουν τότε ζωντανά από το σώμα του θηλυκού. Τα σαλάχια είναι σαρκοφάγα και επιτίθενται σε κοπάδια ψαριών τρώγοντας μεγάλες ποσότητες. Μερικά είδη θεωρούνται επικίνδυνα για τον άνθρωπο.

ΔΡΑΚΟΣ ΚΟΜΟΝΤΟ Μεγάλη σαύρα που κατοικεί στα νησιά γύρω από την Ινδονησία, ο Δράκος του Κομόντο είναι η μεγαλύτερη ζωντανή σαύρα του κόσμου, αφού μερικές φορές μπορεί να φτάσει τα 3 μέτρα σε μήκος, ενώ είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος, καθώς είναι γνωστό ότι επιτίθεται και καταβροχθίζει κυριολεκτικά οποιοδήποτε έμβιο ον, ακόμα και ανθρώπους. Απατάνται στα νησιά Κομόντο, Ρίνκα, Φλόρες, Γκίλι Μοτάνγκ και Γκίλι Ντασάμι. Ανήκει στους βαράνους. Στο στόμα του δράκου υπάρχουν περίπου 60 μικρά και αιχμηρά δόντια, σχεδιασμένα για να τεμαχίζουν και να σκίζουν σάρκα. Αυτή η σαρκοβόρα σαύρα μπορεί να καταναλώσει ένα γεύμα έως και 80 τοις εκατό το βάρος του σώματός του. Οι Κόμοντο καταβροχθίζουν οποιοδήποτε είδος κρέατος μπορούν να βρουν, ακόμα και αν αυτό είναι ένας νεαρός κομόντο ή ένας άνθρωπος. Κυνηγούν ή στήνουν ενέδρα σε όλα τα ζώα τους οικοσυστήματός τους, δηλαδή είναι τα κορυφαία αρπακτικά. Δράκος του Κομόντο. Οι Κομόντο έχουν θανατηφόρο σάλιο που περιέχει περισσότερα από 50 διαφορετικά είδη βακτηριδίων. Επτά από αυτά είναι θανατηφόρα. Ο Δράκος του Κομόντο δεν μπορεί να τρέξει γρήγορα, έτσι αυτό που κάνει είναι να φτύνει το δηλητηριώδες σάλιο του κατά μήκος 10 μέτρων προς την πιθανή λεία, συνήθως όταν αυτή είναι παγιδευμένη μέσα σε ένα λαγούμι. Όταν το ζώο βγαίνει έξω, θα περπατήσει πάνω από το σάλιο, που σιγά-σιγά θα το αποσυνθέσει, ώσπου να υποκύψει σε εκτεταμένες μολύνσεις. Ο δράκος απλά περιμένει το θάνατο της λείας του αντί να σπαταλά ενέργεια κυνηγώντας την.

ΤΙΓΡΗΣ Η τίγρη, ένα από τα λιγοστά ζώα της επονομαζομένης Χαρισματικής Μεγαπανίδας (Charismatic Megafauna), αποτελεί ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα είδη στην υφήλιο, με το χαρακτηριστικό μοτίβο από κάθετες, σκούρες ραβδώσεις σε κοκκινο-πορτοκαλί υπόστρωμα στην άνω επιφάνεια και, την πιο ανοικτόχρωμη κάτω επιφάνεια του σώματός της. Eίναι το μεγαλύτερο είδος «γάτας» (Felidae), φθάνοντας σε συνολικό -μαζί με την ουρά- μήκος σώματος μέχρι και 3,3 μέτρα και βάρος έως 306 κιλά. Έχει εξαιρετικά ευμεγέθεις κυνόδοντες, τους μεγαλύτερους από τα αιλουροειδή με ύψος μύλης 74,5 έως και 90 χιλιοστά.Σε ζωολογικούς κήπους, κάποιες τίγρεις έχουν ζήσει για 20 έως 26 έτη, που φαίνεται επίσης να είναι η διάρκεια ζωής τους στην άγρια φύση. Πρόκειται για εξαιρετικά εδαφικό και, σε γενικές γραμμές, μοναχικό ζώο, που συχνά απαιτεί μεγάλα σε έκταση ενδιαιτήματα για να υποστηριχθούν οι απαιτήσεις στη λεία του. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ζει σε μερικές από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στη Γη, έχει προκαλέσει σημαντικές συγκρούσεις με τον άνθρωπο. Οι τίγρεις, κάποτε, εξαπλώνονταν σε όλη την Ασία, από την Τουρκία στα δυτικά μέχρι την ανατολική ακτή της Ρωσίας, στα ανατολικά. Κατά τα τελευταία 100 χρόνια, όμως, έχουν απωλέσει το 93% της ιστορικής κατανομής τους και, έχουν εκριζωθεί από την Κ. και ΝΔ. Ασία, από τα νησιά της Ιάβας και του Μπαλί, καθώς και από μεγάλες περιοχές της Α. και ΝΑ. Ασίας. Σήμερα εξαπλώνονται σε οικοσυστήματα που, ποικίλλουν από τη σιβηρική τάιγκα μέχρι τα ανοικτά λιβάδια και τους τροπικούς.

ΛΙΟΝΤΑΡΙ Τα λιοντάρια στη φύση ζουν περίπου 10-14 χρόνια, ενώ σε αιχμαλωσία μπορούν να ζήσουν πάνω από 20 χρόνια. Σε άγρια κατάσταση τα αρσενικά σπανίως ζουν πάνω από 10 χρόνια, καθώς οι τραυματισμοί από τις συνεχόμενες μάχες με αντίπαλα αρσενικά μειώνουν δραστικά τη μακροζωία τους.Ο συνηθισμένος τόπος διαμονής των λιονταριών είναι η σαβάνα και οι γρασιδότοποι, αν και μπορεί να βρεθούν και σε θαμνώδεις περιοχές και δάση. Είναι ασυνήθιστα κοινωνικά ζώα σε σχέση με τα υπόλοιπα αιλουροειδή. Μια αγέλη λιονταριών συνήθως αποτελείται από συγγενικά θηλυκά, τα νεογνά τους και ένα μικρό αριθμό ενήλικων αρσενικών. Τα θηλυκά συνήθως κυνηγούν μαζί σε ομάδες, κυρίως μεγάλα οπληφόρα. Τα λιοντάρια είναι κυρίαρχα αρπακτικά, παρόλο που τρώνε και θνησιμαία αν δοθεί η ευκαιρία. Ενώ συνήθως δεν κυνηγούν ανθρώπους επιλεκτικά, έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις λιονταριών που αναζητούσαν ανθρώπινα θηράματα.

ΤΕΛΟΣ Αττικό Ζωολογικό Πάρκο