The devil rides in: charismatic Christians and the depiction of a satanic menace in contemporary Great Britain Philip Jenkins

Philip Jenkins… 3 Απριλίου 1952. Σήμερα, διακεκριμένος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Baylor και διευθυντής Προγράμματος στο τμήμα Ιστορικών Μελετών της Θρησκείας. Ομότιμος καθηγητής ανθρωπιστικών επιστημών στο Pennsylvania State University (PSU). Διακεκριμένος καθηγητής Ιστορίας και Θρησκευτικών σπουδών στο ίδιο ίδρυμα. Βοηθός, συνεργάτης και τακτικός καθηγητής Ποινικής Δικαιοσύνης και Αμερικανικών Σπουδών στο PSU. Συμβάλλοντας συντάκτης στο The American Conservative. Επίκουρος Καθηγητής της Ποινικής Δικαιοσύνης στο PSU, η οποία σηματοδότησε αλλαγή στο επίκεντρο της έρευνας του. Εργάζεται σχετικά με τον παγκόσμιο Χριστιανισμό, καθώς και τα αναδυόμενα θρησκευτικά κινήματα. Πραγματοποίησε μελέτη του Κορανίου και της Αγίας Γραφής υπό το φως των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου και της υποκίνησης της βίας.

Εισαγωγικά… Βρετανία: εγκληματικές ενέργειες σατανιστών Στόχος  παιδιά Χαρισματικά, φονταμενταλιστικά χριστιανικά θρησκευτικά κινήματα  ενθάρρυνση σατανικού κινδύνου

Τελετουργική Κακοποίηση Τέλη δεκ. ’80: Βρετανία  σκάνδαλα, κακοποιήσεις παιδιών Τελετουργική κακοποίηση: Ηνωμένες Πολιτείες  υπόθεση σχολείου McMartin 1983 Ισχυρισμοί για οργανωμένη τελετουργική κακοποίηση: δεν έχουν ποτέ γίνει αποδεκτές 1988: σατανιστές συνδέονται με δολοφονίες αβάπτιστων βρεφών, σεξουαλική κακοποίηση νηπίων, βιασμούς, τελετουργική κακοποίηση παιδιών κλπ. Τελετουργική κακοποίηση: πρωταρχική αιτία της διαταραγμένης πολλαπλής προσωπικότητας.

Θρησκεία Αιτία πανικού στην Αμερική για τελετουργική κακοποίηση: οι φονταμενταλιστικές και ευαγγελικές ομάδες Εκκλησία της Αγγλίας: μια καθιερωμένη κρατική εκκλησία 20ος αι: καθιερωμένη εκκλησία είχε μειωθεί σταθερά στην ένταξη  επηρεάζεται και από άλλους κύριους θρησκευτικούς φορείς. 1975-1990: συνολική ένταξη ενηλίκων στην Τριαδική εκκλησία μειώθηκε κατά 17%. 1971 και 1988: μεγάλο ποσοστό πολιτικών γάμων στη χώρα. Μέσα δεκ. ’80: μόνο 8% Βρετανών «Πολύ θρησκευόμενοι» ≠ 34% «όχι θρησκευόμενων».

1970: δημόσιες διαμάχες για τη Γέννηση της Θεοτόκου, την Ανάσταση, και τη θεότητα του Ιησού Χριστού. Σάλος το 1977 με το βιβλίο Ο Μύθος του ενσαρκωμένου Θεού: δεν υποστήριζε την θεότητα του Χριστού, προσπάθησε να κατεδαφίσει την Τριαδική δομή. Η Εκκλησία της Αγγλίας επιτρέπει σημαντικά την de facto ανεξαρτησία να γίνει ο καθένας κληρικός. Φονταμενταλιστικές και Χαρισματικές ή Πεντηκοστιανές εκκλησίες: το γνωστό αμερικανικό μοντέλο που έχει ξεπηδήσει τελευταία. Εφημερίδα Gay News: ποίημα του James Kirkup  ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ Ιησού και αποστόλων.

Το ζήτημα του σατανισμού Ομάδες: οχήματα για τη νέα ανησυχία ως προς την τελετουργική κακοποίηση, νέα στη Βρετανία. Αυθεντικός αποκρυφισμός στο κίνημα της Βρετανίας ≠ πολύ πιο σημαντικό από Ηνωμένων Πολιτειών. Οι περισσότερες ομάδες ήταν τοπικές, αυτοδίδακτες και αποκεντρωμένες: υπεύθυνες για τις περισσότερες από τις διαβόητες δραστηριότητες των τελευταίων ετών. Η πιο σημαντική μορφή: ο δημοφιλής Βρετανός συγγραφέας Dennis Wheatley (1897-1977): ο πρώτος που θα συνθέσει ιδέες, όπως το sabbat των μαγισσών και τη Μαύρη μάζα, μαζί με ένα κανιβαλικό τελετουργικό με παιδιά.

Άλιστερ Κρόουλι… Σε μια πιο κοσμική κοινωνία ο σατανισμός και η βεβήλωση της εκκλησίας παραδοσιακά θεωρείται ως μια οδυνηρή μορφή βανδαλισμού, χωρίς σοβαρή θρησκευτική χροιά. Τα κατορθώματα των απόκρυφων ομάδων σπάνια ήρθαν ενώπιον των δικαστηρίων, και σχεδόν ποτέ δεν συζητήθηκαν σοβαρά στον Τύπο, ή στο Κοινοβούλιο. Ακόμη και ο κίτρινος Τύπος σχεδόν ποτέ δεν έθεσε κατηγορίες για σοβαρή εγκληματική δραστηριότητα.

Νέες ιδέες για το διάβολο Δεκ ’80:ο σατανισμός στη Βρετανία μετατράπηκε από ένα αστείο σε μια απειλή. Αύξησης του αριθμού των φονταμενταλιστών χριστιανών και Χαρισματικών. Οι έννοιες του "πνευματικού πολέμου" και των «υπουργείων» εξορκισμού, πνευματικής θεραπείας και «απελευθέρωσης» υπήρχαν μεταξύ των Βρετανών ευαγγελικών για πολλά χρόνια, ολοένα ταυτισμένες με τη glossolalia, ή το να μιλάς σε ξένες γλώσσες. Ο εξορκισμός του Michael Taylor.

Russ Parker: στο βιβλίο του, Πολεμώντας τα Απόκρυφα (1990), υποστηρίζει την πίστη στην κατοχή από κακά πνεύματα, και συζητά για τον εξορκισμό, τονίζοντας ότι η μάχη κατά του σατανισμού ήταν επιτακτική ανάγκη για τον σύγχρονο Χριστιανισμό. Σατανισμός: πίνακες Ouija, αστρολογία, χειρομαντεία, διαλογισμός, Dungeons and Dragons. «Απόκρυφες» ταινίες: The Omen και The Exorcist. Ανησυχία για το Halloween. Σατανικές ή "Μαγικές" εικόνες σε σχολικά βιβλία.

Logan: περιγράφει την κακοποίηση ενός 14χρονου κοριτσιού από τον "αρχιερέα" μάγων και ο αγγλικανικός κληρικός Peter Lawrence τον εξορκισμό μιας χριστιανής κυρίας. Geoffrey Dickens: πρόθεση να υποβάλει τον φάκελος του με τις εμπιστευτικές πληροφορίες στο Υπουργείο Εσωτερικών, και θα προσπαθήσει να θεσπίσει νομοθεσία που να απαγορεύει την άσκηση της σατανική θρησκείας - ένα σημείο, το οποίο ο Kevin Logan εμπόδισε.

Ο εκλεκτός σατανισμός Παιδοφιλία: υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, κάλυψη. Kevin Logan: περιπτωσιολογικές μελέτες  η «απόκρυφη ομάδα του Λονδίνου», της οποίας τα μέλη είναι υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι, κορυφαίοι βιομήχανοι και εξέχουσες προσωπικότητες. Μια κυρίαρχη Αγγλικανική επίσκοπος προειδοποίησε: το «Χαρισματικό κίνημα» οδηγεί σε εμμονή με τη σκέψη του κακού και την πίστη ότι ο Κύριος μιλάει σε αυτούς και τους δίνει άμεσες διαταγές. Μασονία  ιστορίες ελίτ

Επιζώντες και αίμα φοράδων Ανησυχία για το σατανισμό: ιδιαίτερα ισχυρή μεταξύ της Ευαγγελικής Συμμαχίας. Αναμνήσεις «επιζώντων », γυναικών που είχαν κακοποιηθεί από σατανικές λατρείες σε παιδική ηλικία, αλλά και εκείνων που είχαν δραπετεύσει. Περίπου τέσσερις χιλιάδες βρέφη κάθε χρόνο γεννιούνται σε μυστικές οργανώσεις για να χρησιμοποιηθούν για θυσίες και κανιβαλισμό. Maureen Davies: στους ναούς ή στις συναθροίσεις έχουν μικρά κορίτσια ή γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας που ονομάζονται γένη φοράδων. Αυτά τα κορίτσια είναι εκεί για να μείνουν έγκυες καθαρά για τις θυσίες.

Ιδεολογικές και θεωρητικές αλλαγές εντός των θρησκευτικών και των θεραπευτικών κοινοτήτων που τείνουν να αυξήσουν τον αριθμό των απόκρυφων επιζώντων. Οι ιστορίες κερδίζουν δημοσιότητα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και διαποτίζουν τη δημόσια συνείδηση​​, ώστε να πεισθούν για τις «τελετουργικές κακοποιήσεις». Η διαδικασία έτσι γίνεται ένας κύκλος αυτοσυντηρούμενος.

Κοινωνικοί λειτουργοί Ιδέες: σε θρησκευτικό και πολιτικό επίπεδο για πολλά χρόνια χωρίς σοβαρό αντίκτυπο στην πολιτική. Αξιοσημείωτο για βρετανικό πανικό: η ταχύτητα που οι ιδέες τυπώθηκαν, έγιναν αποδεκτές και φυσικές, και μετά έγιναν κινητήρια δύναμη για ριζικές δράσεις από αστυνομία και κοινωνικές υπηρεσίες. Απριλίου-Σεπτεμβρίου 1989: τελετουργική κακοποίηση σημαντικό θέμα σε τρία συνέδρια. Υπόθεση Orkney 1991

Συμπέρασμα… Τελετουργική κατάχρηση πανικού  αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης πολλών ομάδων με συμφέροντα (ευαγγελικές). Δεκ ’60: κυρίαρχες παρατάξεις στις βρετανικές εκκλησίες: έμφαση στον κοινωνικό και πολιτικό ακτιβισμό με αριστερό/φιλελεύθερη κλίση, με ρατσισμό και πολιτική φυλετικού διαχωρισμού. Δεκ ’80: νέα έμφαση στη λατρεία της μαύρης μαγείας, των προγονικών δαιμόνων και των τελετουργικών θυτών. Κακοποίηση παιδιών: άλλες μορφές «θυσίας παιδιών» (άμβλωση). Βρετανική υπόθεση: ερώτημα  οι πιο επικίνδυνες ομάδες λατρείας απ’ όλες μπορεί να είναι οι ίδιοι οργανισμοί αντιλατρείας.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ!