ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ

Χρήμα: ορισμός Το χρήμα είναι το απόθεμα περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα για την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Χρήμα: βασικές λειτουργίες Μέσο συναλλαγών Το χρησιμοποιούμε για να αγοράσουμε αγαθά και υπηρεσίες Μέσο διατήρησης της αξίας Μεταβιβάζει αγοραστική δύναμη από το παρόν στο μέλλον Μονάδα μέτρησης Η κοινή μονάδα με την οποία, όλοι, μετράνε τιμές και αξίες. Αν οι φοιτητές σας έχουν διδαχθεί τις θεμελιώδεις αρχές της Οικονομικής, πιθανότατα θα είναι εξοικειωμένοι με το υλικό αυτής της διαφάνειας. Μπορεί, ωστόσο, να αξίζει να αφιερώσετε λίγα λεπτά παραπάνω για να βεβαιωθείτε ότι οι φοιτητές κατάλαβαν ότι ο ορισμός του μέσου διατήρησης της αξίας (ένα μέσον που μεταβιβάζει αγοραστική δύναμη από το παρόν στο μέλλον) απλά σημαίνει ότι το χρήμα διατηρεί την αξία του με το χρόνο. Επομένως, δεν χρειάζεται να δαπανήσετε όλα σας τα χρήματα μόλις τα εισπράξετε. Η ιδέα αυτή θα πρέπει να είναι γνωστή στους φοιτητές, αν και το λεξιλόγιο του συγγραφέα είναι λίγο πιο εξεζητημένο από εκείνο που επικρατεί στα περισσότερα άλλα κείμενα

Χρήμα: είδη Χρήμα αναγκαστικής κυκλοφορίας ή παραστατικό χρήμα Δεν έχει εσωτερική αξία Παράδειγμα: τα χαρτονομίσματα που χρησιμοποιούμε Χρήμα – αγαθό Έχει εσωτερική αξία Παραδείγματα: χρυσά νομίσματα, τσιγάρα σε στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου Και πάλι, η ύλη αυτή θα πρέπει λογικά να αποτελεί μια επανάληψη για τους περισσότερους φοιτητές. Σημείωση: Πολλοί φοιτητές έχουν δει την ταινία The Shawshank Redemption,στην οποία πρωταγωνιστούν ο Τιμ Ρόμπινς και ο Μόργκαν Φρήμαν. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται σε μία φυλακή. Οι φυλακισμένοι έχουν μια άτυπη «υπόγεια οικονομία, στην οποία τα τσιγάρα χρησιμοποιούνται ως χρήμα, ακόμη και από κρατούμενους που δεν καπνίζουν. Οι φοιτητές που έχουν δει αυτή την ταινία θα κατανοήσουν καλύτερα τον όρο «χρήμα-αγαθό» αν αναφέρετε αυτό το παράδειγμα. Επίσης, το βιβλίο (σελίδα 78) περιλαμβάνει μια μελέτη περίπτωσης σχετικά με τα τσιγάρα που χρησιμοποιούνται ως χρήμα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο

Η προσφορά χρήματος και η νομισματική πολιτική Η προσφορά χρήματος είναι η ποσότητα χρήματος που είναι διαθέσιμη στην οικονομία. Η νομισματική πολιτική είναι ο έλεγχος που ασκείται στην προσφορά χρήματος. Και πάλι, αυτό λογικά πρέπει να είναι γνωστό στους φοιτητές

Η κεντρική τράπεζα Η νομισματική πολιτική διεξάγεται από την κεντρική τράπεζα μιας χώρας. Στις ΗΠΑ, η κεντρική τράπεζα ονομάζεται Ομοσπονδιακό Αποθεματικό Σύστημα (Fed). Στην ΕΕ τη νομισματική πολιτική ασκεί το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών (ΕΣΚΤ) και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Και πάλι, αυτό πρέπει λογικά να είναι γνωστό στους φοιτητές.

Μέτρα της προσφοράς χρήματος _Σύμβολο Περιουσιακά στοιχεία _ C Currency M1 C + demand deposits, travelers’ checks, other checkable deposits M2 M1 + small time deposits, savings deposits, money market mutual funds, money market deposit accounts M3 M2 + large time deposits, repurchase agreements, institutional money market Νομισματική βάση C + καταθέσεις όψεως, ταξιδιωτικές επιταγές, άλλοι λογαριασμοί που κινούνται με επιταγές M1 + προθεσμιακές καταθέσεις μικρής διάρκειας, καταθέσεις ταμιευτηρίου, μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων χρηματαγοράς, λογαριασμοί καταθέσεων χρηματαγοράς Η πιο σημαντική πληροφορία που πρέπει να συγκρατήσουν οι φοιτητές από αυτή τη διαφάνεια είναι η εξής: Κάθε διαδοχικό μέτρο της προσφοράς χρήματος είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ και ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΡΕΥΣΤΟ από το προηγούμενο, Δηλαδή, Οι λογαριασμοί καταθέσεων (στο Μ1 αλλά όχι C) είναι λιγότερο ρευστοί από το νόμισμα. Τα υπόλοιπα των λογαριασμών όψεως της χρηματαγοράς (στο Μ2 αλλά όχι στο Μ1) είναι λιγότερο ρευστά από τις καταθέσεις όψεως. Οι μεγάλες προθεσμιακές καταθέσεις (εκείνες που ξεπερνούν τις 100.000 δολάρια και επομένως δεν ασφαλίζονται ομοσπονδιακά) είναι λιγότερο ρευστές από τις μικρές προθεσμιακές καταθέσεις.   Το αν θα ζητήσετε από τους φοιτητές σας να μάθουν τους ορισμούς κάθε συστατικού του κάθε νομισματικού συνόλου εξαρτάται από εσάς. Οι περισσότεροι καθηγητές συμφωνούν ότι οι φοιτητές θα πρέπει να μάθουν τους ορισμούς των Μ1, Μ2, των καταθέσεων όψεως και των προθεσμιακών καταθέσεων. Κάποιοι καθηγητές θεωρούν ότι, εφόσον το μέγεθος της πληροφορίας που οι φοιτητές μπορούν να μάθουν σε ένα εξάμηνο είναι συγκεκριμένο, δεν αξίζει να απαιτήσει κανείς από αυτούς να μάθουν στοιχεία όπως οι «συμφωνίες επαναγοράς». Ωστόσο, μπορείτε να ορίσετε προφορικά αυτούς τους όρους για να βοηθήσετε τους φοιτητές να καταλάβουν καλύτερα τη φύση των νομισματικών συνόλων. Μ2 + μακροπρόθεσμες προθεσμιακές καταθέσεις, συμφωνίες επαναγοράς, καταθέσεις χρηματαγοράς

Η ποσοτική θεωρία του χρήματος Μια απλή θεωρία που συνδέει το ρυθμό πληθωρισμού με τον ρυθμό αύξησης της προσφοράς χρήματος. Βασική έννοια: ο ρυθμός με τον οποίο κυκλοφορεί το χρήμα. Ορισμός: πόσες φορές αλλάζει χέρια το μέσο νόμισμα του δολαρίου σε μια δεδομένη χρονική περίοδο

Ταχύτητα κυκλοφορίας Παράδειγμα: το 2003, 500 δισ. δολάρια σε συναλλαγές Προσφορά χρήματος = 100 δισ. δολάρια Το μέσο δολάριο χρησιμοποιείται σε 5 συναλλαγές το 2003 Επομένως, η ταχύτητα κυκλοφορίας είναι = 5 Προκειμένου να συντελεστούν συναλλαγές αξίας 500 δισ. δολαρίων όταν η προσφορά χρήματος είναι μόνο 100 δισ. δολάρια, κάθε δολάριο πρέπει να χρησιμοποιηθεί, κατά μέσο όρο, σε πέντε συναλλαγές

Ταχύτητα κυκλοφορίας Αλγεβρικά Όπου V = ταχύτητα κυκλοφορίας T = αξία όλων των συναλλαγών M = προσφορά χρήματος

Ταχύτητα κυκλοφορίας Χρησιμοποιούμε το ονομαστικό ΑΕΠ ως προσέγγιση των συνολικών συναλλαγών. Τότε, Όπου P = τιμή του προϊόντος (αποπληθωριστής ΑΕΠ) Y = ποσότητα του προϊόντος (πραγματικό ΑΕΠ) P Y = αξία του προϊόντος (ονομαστικό ΑΕΠ) Μπορείτε να ρωτήσετε τους φοιτητές αν γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ του ονομαστικού ΑΕΠ και της αξίας των συναλλαγών. Απάντηση: το ονομαστικό ΑΕΠ περιλαμβάνει την αξία των αγορών των τελικών αγαθών. Οι συνολικές συναλλαγές περιλαμβάνουν και την αξία των ενδιάμεσων αγαθών. Παρόλο που είναι διαφορετικά, είναι στενά συνδεδεμένα. Επίσης, τα υποδείγματά μας εστιάζουν στο ΑΕΠ, και υπάρχουν πολλά και σημαντικά στατιστικά στοιχεία για το ΑΕΠ. Έτσι, από εδώ και πέρα, θα χρησιμοποιήσουμε την εισοδηματική εκδοχή της ταχύτητας κυκλοφορίας.

Η ποσοτική εξίσωση Η βάση της ποσοτικής θεωρίας είναι η ποσοτική εξίσωση M V = P Y Είναι μια ταυτότητα: ισχύει εκ του ορισμού των μεταβλητών. Υποθέτει ότι το V είναι σταθερό και εξωγενές:

Η ποσοτική θεωρία του χρήματος, συνέχεια Η ποσοτική εξίσωση των ρυθμών αύξησης: Η ποσοτική θεωρία του χρήματος υποθέτει ότι το V είναι σταθερό, επομένως ΔV/ V = 0

Η ποσοτική θεωρία του χρήματος, συνέχεια Έστω ότι π υποδηλώνει τον ρυθμό πληθωρισμού: Το αποτέλεσμα από την προηγούμενη διαφάνεια ήταν: Επιλύστε αυτό το πρόβλημα ως προς π για να καταλήξετε σε

Η ποσοτική θεωρία του χρήματος, συνέχεια Η συνήθης οικονομική μεγέθυνση απαιτεί μία συγκεκριμένη ποσότητα αύξησης της προσφοράς χρήματος για να διευκολύνει την μεγέθυνση των συναλλαγών. Η αύξηση χρήματος που υπερβαίνει αυτή την ποσότητα οδηγεί σε πληθωρισμό. Συνεπώς, η Ποσοτική Θεωρία του Χρήματος προβλέπει μία σχέση ένα προς ένα μεταξύ των μεταβολών στον ρυθμό αύξησης του χρήματος και των μεταβολών στον ρυθμό πληθωρισμού. Το κείμενο που βρίσκεται σε αυτή τη διαφάνεια αποτελεί έναν διαισθητικό τρόπο για την κατανόηση της εξίσωσης. Για φοιτητές που αισθάνονται πιο εξοικειωμένοι με τα συγκεκριμένα αριθμητικά παραδείγματα, μπορείτε να προσφέρετε το εξής: Υποθέτουμε ότι το πραγματικό ΑΕΠ αυξάνεται κατά 3% ετησίως στη μακροχρόνια περίοδο. Έτσι, η παραγωγή, το εισόδημα και οι δαπάνες αυξάνονται όλα κατά 3%. Αυτό σημαίνει ότι ο όγκος των συναλλαγών θα αυξηθεί και αυτός. Η κεντρική τράπεζα μπορεί να επιτύχει μηδενικό πληθωρισμό (κατά μέσο όρο στη μακροχρόνια περίοδο) απλά αν ορίσει τον ρυθμό αύξησης της προσφοράς χρήματος στο 3%. Σε αυτή την περίπτωση, προσφέρεται ακριβώς η κατάλληλη ποσότητα νέου χρήματος ώστε να διευκολυνθεί η αύξηση των συναλλαγών.

Δικαίωμα νομισματοκοπής Προκειμένου να δαπανήσει περισσότερα χωρίς να αυξήσει τους φόρους και χωρίς να πουλήσει ομόλογα, η κυβέρνηση μπορεί να εκδώσει χρήμα. Τα «έσοδα» που αντλεί το κράτος από την έκδοση χρήματος ονομάζονται έσοδα άσκησης του δικαιώματος της νομισματοκοπής Ο φόρος πληθωρισμού : η έκδοση χρήματος για την άντληση εσόδων δημιουργεί πληθωρισμό. Ο πληθωρισμός είναι σαν φόρος στους κατόχους χρήματος. Στις ΗΠΑ, το δικαίωμα νομισματοκοπής αντιστοιχεί μόλις στο 3% των συνολικών κρατικών εσόδων. Στην Ιταλία και την Ελλάδα (πριν την εμφάνιση του ευρώ), το δικαίωμα νομισματοκοπής συχνά ανερχόταν σε περισσότερο από το 10% των συνολικών εσόδων. Σε χώρες που αντιμετωπίζουν υπερπληθωρισμό, το δικαίωμα νομισματοκοπής είναι συχνά η βασική πηγή εσόδων της κυβέρνησης, και η ανάγκη για την έκδοση χρήματος για την χρηματοδότηση των δημοσίων δαπανών είναι μία πρωταρχική αιτία του υπερπληθωρισμού. Βλέπε Μελέτη Περίπτωσης στην σελίδα 88 «Η χρηματοδότηση της αμερικανικής επανάστασης».

Το αποτέλεσμα Fisher Η εξίσωση Fisher: i = r + e S = I προσδιορίζει το r . Συνεπώς, μία αύξηση του e προκαλεί μια ίση αύξηση του i. Αυτή η αναλογία ένα προς ένα ονομάζεται αποτέλεσμα Fisher. Σημειώστε ότι το S και το Ι είναι πραγματικές μεταβλητές. Στο Κεφάλαιο 3, μάθαμε σχετικά με τους παράγοντες που προσδιορίζουν το S και το Ι. Οι παράγοντες αυτοί δεν περιλαμβάνουν την προσφορά χρήματος, την ταχύτητα, τον πληθωρισμό ή άλλες ονομαστικές μεταβλητές. Συνεπώς, στην κλασική (μακροχρόνια) θεωρία που μαθαίνουμε, οι μεταβολές στην αύξηση του χρήματος ή στον πληθωρισμό δεν επηρεάζουν το πραγματικό επιτόκιο. Γι’ αυτό υπάρχει μια αναλογία ένα προς ένα μεταξύ των μεταβολών στον ρυθμό πληθωρισμού και των μεταβολών στο ονομαστικό επιτόκιο. (Και πάλι, το αποτέλεσμα Fisher δεν υποδηλώνει ότι το ονομαστικό επιτόκιο είναι ΙΣΟ με τον ρυθμό πληθωρισμού. Υποδηλώνει ότι οι ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ στο ονομαστικό επιτόκιο είναι ίσες με τις ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ στον ρυθμό πληθωρισμού, με δεδομένη μία σταθερή αξία του πραγματικού επιτοκίου)

Η συνάρτηση της ζήτησης χρήματος (M/P )d = πραγματική ζήτηση χρήματος, εξαρτάται Αρνητικά από το i όπου i είναι το κόστος ευκαιρίας της διακράτησης χρήματος Θετικά από τοY καθώς υψηλότερο Y  περισσότερες δαπάνες  μεγαλύτερη ανάγκη για χρήμα (Το L χρησιμοποιείται για την συνάρτηση της ζήτησης χρήματος επειδή το χρήμα είναι το πιο ρευστό περιουσιακό στοιχείο) Μια αύξηση του ονομαστικού επιτοκίου εκφράζει την αύξηση στο κόστος ευκαιρίας της διακράτησης χρήματος αντί για ομολόγων, και θα παρακινούσε τον μέσο καταναλωτή να διακρατεί λιγότερο μέρος του πλούτου του σε μορφή χρήματος, και περισσότερο στη μορφή ομολόγων (ή άλλων περιουσιακών στοιχείων που αποδίδουν τόκο). Μια αύξηση στο πραγματικό εισόδημα (όταν όλοι οι υπόλοιποι παράγοντες έχουν μείνει σταθεροί) προκαλεί αύξηση στην κατανάλωση του καταναλωτή, και κατά συνέπεια στις δαπάνες. Προκειμένου να διευκολυνθεί αυτή η επιπλέον δαπάνη, ο καταναλωτής θα χρειαστεί περισσότερο χρήμα. Έτσι, ο καταναλωτής θα θέλει ένα μεγαλύτερο τμήμα του πλούτου του να βρίσκεται στη μορφή χρήματος (αντί ομολόγων, κ.λπ.). Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την ρευστοποίηση κάποιων ομολόγων. Ή μπορεί απλά να περιλαμβάνει την διατήρηση του επιπλέον εισοδήματος σε μορφή χρήματος αντί για την τοποθέτησή του σε ομόλογα.

Η συνάρτηση ζήτησης χρήματος Όταν τα άτομα αποφασίζουν αν θα διατηρήσουν χρήμα ή ομόλογα, δεν γνωρίζουν ποιος θα είναι ο πληθωρισμός. Συνεπώς, το ονομαστικό επιτόκιο που συνδέεται με τη ζήτηση χρήματος είναι r + e.

Ισορροπία στην Αγορά Χρήματος Η προσφορά πραγματικών χρηματικών διαθεσίμων πραγματική ζήτηση χρήματος

Η κλασική άποψη περί πληθωρισμού Η κλασική άποψη : : μια μεταβολή στο επίπεδο τιμών είναι απλά μια μεταβολή στις μονάδες μέτρησης. Γιατί, λοιπόν, ο πληθωρισμός αποτελεί ένα κοινωνικό πρόβλημα;

Τα κόστη του πληθωρισμού … εντάσσονται σε δύο κατηγορίες : 1. Κόστη όταν ο πληθωρισμός είναι προσδοκώμενος 2. Πρόσθετα κόστη όταν ο πληθωρισμός είναι διαφορετικός από αυτόν που αναμένουν τα άτομα.

Το κόστος του προσδοκώμενου πληθωρισμού 1. Ζήτηση χρηματικών διαθεσίμων Τα άτομα μειώνουν τη ζήτηση πραγματικών χρηματικών διαθεσίμων για την αποφυγή του φόρου πληθωρισμού.  πe  i   πραγματικών χρηματικών διαθεσίμων πιο συχνές επισκέψεις στην τράπεζα για την ανάληψη μικρότερων ποσών μετρητών.

Το κόστος του προσδοκώμενου πληθωρισμού : 2. Κόστος νέων τιμοκαταλόγων Το κόστος του προσδοκώμενου πληθωρισμού : 2. Κόστος νέων τιμοκαταλόγων Παραδείγματα : έκδοση νέων τιμοκαταλόγων Όσο υψηλότερος είναι ο πληθωρισμός, τόσο πιο συχνά πρέπει να μεταβάλλουν οι επιχειρήσεις τις τιμές τους και να επωμισθούν αυτά τα κόστη.

Κόστος προσδοκώμενου πληθωρισμού : 3. Στρεβλώσεις των σχετικών τιμών Κόστος προσδοκώμενου πληθωρισμού : 3. Στρεβλώσεις των σχετικών τιμών Διαφορετικές επιχειρήσεις αλλάζουν τις τιμές τους σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, γεγονός που οδηγεί σε στρεβλώσεις των σχετικών τιμών… … οι οποίες προκαλούν μικροοικονομικές αναποτελεσματικότητες στην κατανομή των πόρων.

Το κόστος του προσδοκώμενου πληθωρισμού : 4 Το κόστος του προσδοκώμενου πληθωρισμού : 4. Άδικη φορολογική αντιμετώπιση Κάποιοι φόροι δεν προσαρμόζονται ώστε να περιλαμβάνουν τον πληθωρισμό, όπως ο φόρος των εισοδημάτων. Κατά τη δεκαετία του 1970, ο φόρος εισοδήματος δεν προσαρμοζόταν στον πληθωρισμό. Πολλά άτομα λάμβαναν αυξήσεις του ονομαστικού μισθού, οι οποίες ήταν αρκετά μεγάλες για να τους ανεβάσουν σε μια υψηλότερη φορολογική κλίμακα, αλλά όχι αρκετά μεγάλες ώστε να εμποδίσουν τους πραγματικούς τους μισθούς να μειωθούν ενόψει του υψηλού πληθωρισμού. Αυτό οδήγησε σε πολιτική πίεση για την τιμαριθμοποίηση των κλιμάκων του φόρου εισοδήματος. Αν ο πληθωρισμός ήταν υψηλότερος κατά το διάστημα 1995 – 2000, όπου πολλά άτομα κέρδιζαν υψηλά κέρδη κεφαλαίου, τότε μπορεί να υπήρχε μεγαλύτερη πολιτική πίεση για την τιμαριθμοποίηση του φόρου επί των κερδών κεφαλαίου.

Το Κόστος του μη προσδοκώμενου πληθωρισμού: αυθαίρετες αναδιανομές της αγοραστικής δύναμης Πολλά μακροπρόθεσμα συμβόλαια, δεν είναι τιμαριθμοποιημένα, αλλά βασίζονται στο πe. Αν το π αποδειχθεί διαφορετικό από το πe, τότε κάποιοι επωφελούνται εις βάρος κάποιων άλλων. Παράδειγμα: δανειστές και δανειολήπτες Αν π > πe, τότε η αγοραστική δύναμη μεταφέρεται από τους δανειστές στους δανειολήπτες. Αν π < πe, τότε η αγοραστική δύναμη μεταφέρεται από τους δανειολήπτες στους δανειστές. Θέστε στους φοιτητές αυτό το ρητορικό ερώτημα: Θα σας πείραζε αν κάποιος έπαιρνε αυθαίρετα πλούτο από κάποια άτομα και το έδινε σε κάποια άλλα άτομα; Λοιπόν, αυτό συμβαίνει ουσιαστικά και όταν ο πληθωρισμός αποδεικνύεται διαφορετικός από τον προσδοκώμενο. Επιπλέον, είναι αδύνατον να προβλέψει κανείς πότε ο πληθωρισμός θα αποδειχθεί υψηλότερος από τον προσδοκώμενο, πότε θα είναι χαμηλότερος και πόσο μεγάλη θα είναι η διαφορά. Έτσι, αυτές οι αναδιανομές της αγοραστικής δύναμης είναι αυθαίρετες και τυχαίες. Το κείμενο προσφέρει ένα καλό παράδειγμα στη σελίδα 9 (στην κορυφή της σελίδας). (Στη βραχυχρόνια περίοδο, όταν πολλοί ονομαστικοί μισθοί καθορίζονται από συμβόλαια, υπάρχουν μεταβιβάσεις της αγοραστικής δύναμης μεταξύ των επιχειρήσεων και των εργαζομένων τους όποτε ο πληθωρισμός είναι διαφορετικός από τον προσδοκώμενο όταν το συμβόλαιο είναι γραμμένο και υπογεγραμμένο).

Υπερπληθωρισμός Ορισμός: π ≥ 50% το μήνα Όλα τα κόστη του μέτριου πληθωρισμού που περιγράψαμε προηγουμένως αυξάνονται με τον υπερπληθωρισμό. Το χρήμα παύει να λειτουργεί σαν μέσο διατήρησης της αξίας, και μπορεί να μην εκτελεί και τις άλλες λειτουργίες του (μονάδα μέτρησης, μέσο συναλλαγών). Τα άτομα μπορεί να διεξάγουν συναλλαγές με αντιπραγματισμό ή με ένα σταθερό ξένο νόμισμα. Το κάτω μέρος της σελίδας 102 περιλαμβάνει δύο εξαιρετικά παραδείγματα της ζωής κατά τη διάρκεια ενός υπερπληθωρισμού. Και τα δύο αναφέρονται στη μπύρα, ένα εμπόρευμα με το οποίο οι φοιτητές σας μπορεί να είναι εξοικειωμένοι. Δείτε επίσης την εξαιρετική μελέτη περίπτωσης στις σελίδες 103- 104. Σημείωση: Στην σελίδα 102, το κείμενο λέει, «Ο υπερπληθωρισμός συχνά ορίζεται ως πληθωρισμός που υπερβαίνει το 50% το μήνα». Έχω συμπεριλάβει αυτόν τον ορισμό στην κορυφή της διαφάνειας, για να είμαι συνεπής με το κείμενο. Ωστόσο, κάποιοι καθηγητές δεν θέλουν να προσδώσουν ένα συγκεκριμένο νούμερο (όπως 50% το μήνα) στον ορισμό του υπερπληθωρισμού, επειδή, για παράδειγμα, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι το 49% πληθωρισμός το μήνα είναι αρκετά υψηλός για να θεωρηθεί ως υπερπληθωρισμός. Ο ορισμός που προτιμώ να δίνω εγώ στις δικές μου διδασκαλίες είναι ο εξής: Υπερπληθωρισμός: ένας πραγματικά, πολύ, πολύ υψηλός ρυθμός πληθωρισμού. Μπορείτε φυσικά να διαμορφώσετε τον ορισμό του «υπερπληθωρισμού» σε αυτή τη διαφάνεια αν το επιθυμείτε.

Η κλασική διχοτόμηση Κλασική διχοτόμηση: ο θεωρητικός διαχωρισμός των πραγματικών και ονομαστικών μεταβλητών στο κλασικό υπόδειγμα, ο οποίος υποδηλώνει ότι οι ονομαστικές μεταβλητές δεν επηρεάζουν τις πραγματικές μεταβλητές. Ουδετερότητα του χρήματος: οι μεταβολές στην προσφορά χρήματος δεν επηρεάζουν τις πραγματικές μεταβλητές. Στον πραγματικό κόσμο, το χρήμα είναι κατά προσέγγιση ουδέτερο στη μακροχρόνια περίοδο.