ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ 4Ο ΕΞΑΜΗΝΟ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ Ι Διδάσκουσα: Λεοντίτση Λουκία

Συνθήκες που συνέβαλαν στην αύξηση των ταξιδιών Η θρησκεία Η υγεία Το εμπόριο Οι περιπέτειες Ο αγώνας για την απόκτηση πλούτου Η πολιτική

Η ανάπτυξη των ταξιδιών στην σύγχρονη Εποχή συνδέεται άμεσα με : Την ανάπτυξη των μαζικών συστημάτων μεταφοράς (σιδηρόδρομοι, ιδιωτικά αυτοκίνητα, σύγχρονα αεροσκάφη) Ανάπτυξη διαφόρων μορφών (ξενοδοχεία, μοτέλ, χειμερινά και θερινά κέντρα διακοπών κλπ)

Παράγοντες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της τουριστικής κατανάλωσης Η καθιέρωση ετήσιας άδειας, Οι πληρωμένες διακοπές Οι λιγότερες ώρες εργασίας ανά εβδομάδα Το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο Τα σύγχρονα μέσα μαζικής επικοινωνίας

Ο θρησκευτικός τουρισμός Οι άνθρωποι είναι ικανοί να διανύσουν τεράστιες αποστάσεις λόγω της θρησκευτικής τους πίστης. Οι ρίζες του θρησκευτικού τουρισμού ανιχνεύονται στον Μεσαίωνα και στα προσκυνήματα. Ένα από τα πρώτα δείγματα οργανωμένων τουριστικών πακέτων δημιουργήθηκαν κατά το Μεσαίωνα για την εξυπηρέτηση πιστών που ταξίδευαν από τη Βενετία στην Ιερουσαλήμ. Μερικά παραδείγματα είναι το Βατικανό, η Ιερουσαλήμ και η Μέκκα.

Τουρισμός Υγείας Οι εξελίξεις στον τομέα της ιατρικής και οι επηρέασαν τον τουρισμό επί σειρά αιώνων. Καθώς περνούσαν τα χρόνια αναπτύχθηκαν αρκετές λουτροπόλεις , όπου τα ιαματικά νερά πιστεύεται πως είχαν θεραπευτικές ιδιότητες για τους ρευματισμούς, κυκλοφοριακά ή καρδιακά προβλήματα. Ο τουρισμούς υγείας δεν έχει να κάνει μόνο με τις ιαματικές πηγές αλλά και π.χ σε βελονοθεραπείες που εφαρμόζονται στις χώρες της Ανατολής όπου ταξιδεύουν οι Αμερικανοί προκειμένου να θεραπευτούν από διάφορες ασθένειες.

Κοινωνικός τουρισμός Ο όρος κοινωνικός τουρισμός (social tourism) έχει πολλές έννοιες ανάλογα με τους σκοπούς που επιδιώκονται από αυτόν. Κατά μία γενική έννοια, σημαίνει ένα σύστημα ταξιδιών που υποστηρίζεται από την κυβέρνηση, τον εργοδότη ή το εργατικό σωματείο, για να επιτευχθούν κοινωνικοί σκοποί και στόχοι.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, πολλές ευρωπαϊκές χώρες όρισαν νόμους που επέτρεπαν στους εργαζόμενους να λαμβάνουν τον πλήρη μισθό τους και κατά τη διάρκεια των διακοπών τους. Παράλληλα ένας αριθμός εθελοντικών ενώσεων του τομέα του κοινωνικού τουρισμού άρχισε τις προσπάθειες για την απόκτηση ειδικών τιμών και τη δημιουργία ενός δικτύου παραθεριστικών κέντρων για τους αδειούχους των μέσων ή κατώτερων οικονομικών στρωμάτων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Gee C. et al. (2004), Τουριστική και Ταξιδιωτική βιομηχανία, Εκδόσεις Έλλην , Αθήνα