Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ

To σχολείο εκτός από την ανάπτυξη των προσωπικών ικανοτήτων και την παροχή γνώσεων έχει ως αποστολή την πολιτική διαπαιδαγώγηση των μαθητών και την δημιουργία ενεργών πολιτών.

Πολιτική διαπαιδαγώγηση ως τη διαδικασία κατά την οποία το άτομο "εθίζεται" σε ένα ορισμένο τρόπο σκέψης και στάσης απέναντι στα κοινά,συλλαμβάνει και επεξεργάζεται ιδέες και πεποιθήσεις οι οποίες συμβάλλουν στη διαμόρφωση πολιτικής ταυτότητας και πολιτικής συνείδησης και εκδηλώνει στη συνέχεια πολιτική συμπεριφορά.

Αριστοτέλης. Πολιτικά "Δει γαρ προς εκάστην πολιτείαν παιδεύεσθαι"

Στο Ελληνικό Σύνταγμα του 1975 αναφέρεται ως σκοπός της παιδείας: «η διάπλαση ελευθέρων και υπευθύνων πολιτών». Στο Νόμο 1566/85 βάσει του οποίου λειτουργεί η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αναφέρεται ότι: «η εκπαίδευση έχει ως στόχο να βοηθήσει τους μαθητές να γίνουν ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες».5

1.από τις γνώσεις οι οποίες παρέχονται μέσα από το μάθημα της Αγωγής του Πολίτη και τα συναφή μαθήματα. 2.από τις μεθόδους διδασκαλίας οι οποίες εφαρμόζονται στην τάξη,

3.από την οργάνωση και διοίκηση της σχολικής μονάδας 4. από την οργάνωση και διοίκηση όλου του εκπαιδευτικού συστήματος 5. από την υλική και ηθική στήριξη την οποία παρέχει το σχολείο στους οικονομικά και κοινωνικά ανίσχυρους

. Α. τη δημοκρατική οργάνωση και διοίκηση του εκπαιδευτικού συστήματος και κατ επέκταση της σχολικής μονάδας και Β. την δυνατότητα ενσωμάτωσης των οικονομικά και κοινωνικά ασθενών μαθητών.

Συνέδριο Συμβουλίου της Ευρώπης Σε Συνέδριο του Συμβουλίου της Ευρώπης το 1976 που είχε σαν θέμα την «Ανάπτυξη των Δημοκρατικών Θεσμών στην Ευρώπη». αναφέρονταν ότι: «Θα πρέπει να είναι πρωταρχικό μέλημα των σχολείων να ενσταλάξουν και να διαμορφώσουν δημοκρατικές αξίες. Αλλά αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη δημοκρατική συμπεριφορά των δασκάλων και τη δημοκρατική οργάνωση των σχολείων»1

Κανονισμός μαθητικών κοινοτήτων αναφέρεται κυρίως στα στοιχεία της διαδικασίας εκλογής και συγκρότησης μαθητικών συμβουλίων (πενταμελή συμβούλια για κάθε τάξη και δεκαπενταμελές συμβούλιο για όλο το σχολείο). Επίσης αναφέρεται στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των οργάνων αυτών.

Μαθητική διαρροή Σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΕΠΘ και τις έρευνες τις οποίες διεξάγει το «Παρατηρητήριο Μετάβασης» του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, περισσότερο από παιδιά εγκαταλείπουν το υποχρεωτικό σχολείο (Δημοτικό και Γυμνάσιο) κάθε χρόνο. Στην Αττική και τον Πειραιά παιδιά εγκαταλείπουν το Γυμνάσιο. Συμφωνα με το ΥΠΕΠΘ ένα πολύ μικρό ποσοστό παιδιών που θα έπρεπε να εγγράφεται στο εκπαιδευτικό σύστημα, δεν παρουσιάζεται ποτέ στο σχολείο. Συγκεκριμένα, η μαθητική διαρροή στον κατώτερο κύκλο της δευτεροβάθμιας δηλαδή το Γυμνάσιο, ανέρχονταν σε 6,09% το σχολικό έτος και εμφανίζεται μειωμένη αφού τον προηγούμενο χρόνο ήταν για την ίδια βαθμίδα 6,98%. H μαθητική διαρροή στον ανώτερο κύκλο της Β/θμιας εκπαίδευσης (Ενιαίο Λύκειο- ΤΕΕ) παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού παρατηρείται μεγάλη διαφοροποίηση ανάμεσα σε Ενιαίο Λύκειο και ΤΕΕ. Στο Ενιαίο Λύκειο η μαθητική διαρροή είναι 3.32%, ενώ στα ΤΕΕ 20,28%. 8 Συνολικά η μαθητική διαρροή της Β/θμιας εκπαίδευσης για τους μαθητές που γράφτηκαν στην Α΄Γυμνασίου εκτιμήθηκε από το ΥΠΕΠΘ στο 14%

E. Παπανούτσος : « το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι αρκετά δημοκρατικό ούτε ως προς τον βαθμό συμμετοχής των φοιτητών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, ούτε ως προς τις χρησιμοποιούμενες μεθόδους διδασκαλίας ούτε και ως προς την ανεξαρτησία των πνευματικών ιδρυμάτων απέναντι στις παρεμβάσεις του Κράτους.

Ε. Παπανούτσος «Ο πολίτης διαπλάθεται όχι μόνο με το βιβλίο της Αγωγής του Πολίτη, με την εγκύκλιο ή τον πανηγυρικό λόγο αλλά από την ίδια την πολιτική πραγματικότητα...όταν και μέσα στο σχολείο και έξω από αυτό βλέπουν οι νέοι μας ότι οι νόμοι παραβιάζονται από τους ισχυρούς της ημέρας, και οι κυρώσεις πλήττουν μόνο τους οικονομικά ή πολιτικά ασθενείς και απροστάτευτους, όταν πέφτει στην αντίληψή τους ότι τα όργανα της πολιτείας δεν διστάζουν να καταχρώνται την εξουσία ή να μεροληπτούν κατάφωρα, επειδή κανείς δεν τα τιμωρεί για τις αυθαιρεσίες τους, όταν αισθάνονται ότι το Κράτος μόνο πειθαρχία και θυσίες τους ζητάει, χωρίς τη στοιχειώδη αντιπαροχή που είναι αυτονόητη στα δημοκρατικά πολιτεύματα, δηλαδή την ισονομία και την ισοτέλεια, αγωγή πολιτική δεν πρόκειται να αποκτήσουν ακόμα και αν διατάξουμε να σταματήσει η διδασκαλία όλων των άλλων μαθημάτων και από το πρωί έως το βράδυ ένα μάθημα να γεμίζει το πρόγραμμα στα σχολεία όλων των τύπων: το μάθημα της Αγωγής του Πολίτη. Γιατί Αγωγή θα πει όχι πόλωση του νου με γνώσεις αλλά πλάσιμο της ψυχής με την εμβίωση της αρετής. Και το πλάσιμο τούτο γίνεται όχι με τα λόγια αλλά με τη ζωή, με το παράδειγμα, με τον εθισμό».