Διαταραχές Na + και K + από τη χρήση αντιβιοτικών Θεόδωρος Ελευθεριάδης Επίκουρος Καθηγητής Νεφρολογίας Ιατρική Σχολή Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Alexander Fleming  Ernst Chain  Norman Heatley

Zietse, Nat Ren Nephrol, 2009

 Αμινογλυκοσίδες  Μεταβολική οξέωση με φυσιολογικό χάσμα ανιόντων (ΝΣΟ τύπου ΙΙ), υποκαλιαιμία, υποφωσφαταιμία, υπουριχαιμία και γλυκοζουρία, μεμονωμένα ή σε συνδυασμό (σ. Fanconi)  Πρωτεϊνουρία

 Τετρακυκλίνες  Υποκαλιαιμία δευτεροπαθή στη μεγάλη ποσότητα διττανθρακικών που διαφεύγουν στον άπω νεφρώνα  Γενικευμένη διαταραχή της μεταφοράς ουσιών στο εγγύς εσπειραμένο σωληνάριο (σ. Fanconi)

Zietse, Nat Ren Nephrol, 2009

 Αμινογλυκοσίδες  Υποκαλιαιμία, μεταβολική αλκάλωση, υπασβεστιαιμία και υπομαγνησιαιμία (προσομοίωση με σ. Barter V)  Καπρεομυκίνη  Σύνδρομο που μοιάζει με το Barter, στο οποίο η νεφρική απώλεια Na + και Cl - οδηγεί σε υπεραλδοστερινισμό και υποκαλιαιμία

PTH Distal convoluted tubule

PCR Gentamycin PTH - Distal convoluted tubule

 Αμινογλυκοσίδες  Υπομαγνησιαιμία

Aldosterone +

Zietse, Nat Ren Nephrol, 2009 Aldosterone +

HCO 3 - Cl -

HCO 3 - Cl - Zietse, Nat Ren Nephrol, 2009

 Τριμεθοπρίμη  Υπερκαλιαιμία, ιδίως αν συνυπάρχει νεφρική ανεπάρκεια  Άπω νεφροσωληναριακή οξέωση (τύπου Ι)  Υπονατριαιμία σπανιότερα (απώλεια Na +  υπογκαιμία  έκκριση ADH)  Χορήγηση φυσιολογικού ορού μ’ ένα διουρητικό της αγκύλης  Αλκαλοποίηση των ούρων

 Αμφοτερικίνη Β  Υποκαλιαιμία, συνήθης και πολλές φορές σοβαρή  Επιδεινώνει την τοξικότητα της αμφοτερικίνης Β και πρέπει να διορθώνεται με συμπληρώματα Κ + και σπειρονολακτόνη ή αμιλορίδη  Μεταβολική οξέωση  Νεφρογενή άποιο διαβήτη και υπερνατριαιμία

 Δεμεκλοκυκλίνη  Νεφρογενή άποιο διαβήτη και υπερνατριαιμία  Πενικιλλίνες  Υποκαλιαιμία

 Σιπροφλοξασίνη  Υπονατριαιμία (αύξηση ενδοκράνιας πίεσης  έκκριση ADH)  Πενικιλλίνες  Υπερκαλιαιμία (σπανιότερα λόγω του Κ + που υπάρχει στα σκευάσματα)  Αμφοτερικίνη Β  Υπερκαλιαιμία (σπάνια σε ταχεία έγχυση λόγω εξόδου K + από τα κύτταρα)

 Τετρακυκλίνες & λινεζολίδη  L-γαλακτική οξέωση (ιδίως όταν συνδυάζονται με άλλα φάρμακα που επηρεάζουν τη μιτοχονδριακή λειτουργία, όπως η μετφορμίνη και τα αντιρετροιϊκά φάρμακα)  Όλα τα αντιβιοτικά  D-γαλακτική οξέωση (υπερανάπτυξη Lactobacillus acidophilus σε τυφλά τμήματα του εντέρου)  Πενικιλλίνες  Μεταβολική οξέωση με υψηλό χάσμα ανιόντων (αναστολή του κύκλου του γ-γλουταμυλίου  άθροιση 5-οξοπρολίνης)