Ορισμοί και συνδέσεις - Πως δημιουργεί ο σκηνογράφος ΣΚΗΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

 Η κατανόηση της σκηνογραφίας αρχίζει με την κατανόηση του άδειου σκηνικού χώρου. Ακολουθούν: 1.Το κείμενο – το θεατρικό έργο 2. Η έρευνα σε σχέση με το κείμενο και το πλαίσιο της παράστασης 3. Η σύνθεση των στοιχείων που θα ‘εικονοποιήσει’ το κείμενο 4. Οι ηθοποιοί που θα «κατοικήσουν» τη σκηνή 5. Η σκηνοθεσία που θα ενώσει όλους τους συντελεστές και όλα τα στοιχεία της παράστασης 6. Οι θεατές ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΊΑ ;

Θεατρικός Σκηνικός Χώρος ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΣΚΗΝΟΓΡΆΦΟΣ

 Ο θεατρικός τόπος ορίζεται  Από τη φυσική και αρχιτεκτονική σχέση του με το σύνολο της πόλης – θεατρικοί χώροι: αρχαιοελληνικό θέατρο, ρωμαικό αμφιθέατρο, το θέατρο της Vicenza, Οπερα του Παρισιού.  Από τη σχέση πλατείας και σκηνής  Από το κοινωνικο- πολιτικό ρόλο του στην πόλη 1.1 ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΗ

Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου Το ρωμαικό θέατρο της Μέριδα, Ισπανία

Το θέατρο της Vicenza, Teatro Olimpico. H Οπερα του Παρισιού, Palais Garnier.

 Θεατρικός χώρος 1.Συγκερκριμένος χώρος ( ηθοποιοί και σχέση με το κοινό) 2.Αφηρημένο σύνολο με τα πραγματικά και φανταστικά στοιχεία της παράστασης. Παράδοξες συνέπειες Α. Διαχωρισμός θεατρου – πόλης. Κάθε χώρος μπορεί να θεατρικοποιηθεί κατα συνέπεια να γίνει θεατρικός Β. Η αντιπαράθεση πλατείας – σκηνής. Η παράσταση ενσωματώνει και τους δύο αυτούς τόπους. Ο χώρος, έλεγε ο Αρτώ γεννιέται απο μια αναρχία που οργανώνεται «ΕΝΑΣ ΧΏΡΟΣ ΌΠΟΥ ΑΝΑΠΤΎΣΣΟ ΝΤΑΙ ΤΑ ΣΏΜΑΤΑ

1.1.1.Ανθρωποι που ενώνονται από το βλέμμα: κάποιοι κοιτούν κάποιους άλλους. Χώρος δραστηριότητας ανθρώπων και η σχέση μεταξύ τους. (μπορούμε να προσθέσουμε και την ακοή) Η σχέση – όσμωση Οι θεατές και οι ηθοποιοί μπορούν να αναμειχθούν αλλά δεν αλλάζουν οι ρόλοι Τα όρια Κάθε χώρος μπορεί να γίνει θεατρικός αλλά πρέπει να οριστεί H αδιαφοροποίηση Κάθε χώρος μπορεί να γίνει θεατρικός υπό συγκεκριμένες συνθήκες που θα τον ορίσουν και θα τον «ντύσουν» δραματουργικά. ΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΕΊΝΑΙ ΧΏΡΟΣ ΑΠΌ ΕΚΕΊΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΊΟΥΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΆΖΟΝΤ ΑΙ

Ο θεατρικός τόπος και θεατρικός χώρος. Θεατρικός τόπος μπορεί να είναι όποιος χώρος μπορεί να έχει θεατές και ηθοποιούς. Ο θεατρικός χώρος όμως διαφοροποιείται λόγω του αρχιτεκτονικού κελύφους του δηλ. λόγω της μορφής του. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με τον ίδιο τρόπο ένα «ιταλικής σκηνής» θέατρο και ένα εναλλακτικής μορφής θεατρικό χώρο ΟΡΙΣΜΟΊ

Théâtre du Châtelet, Παρίσι Θεατρικός χώρος «ιταλικής σκηνής» La Cartoucherie, Vincennes, Παρίσι Εναλλακτικός θεατρικός χώος

 Σκηνικός τόπος Μέσα στον θεατρικό τόπο ο σκηνικός τόπος ορίζεται ως ο χώρος εκείνος που εμπεριέχει τη σκηνή με τις συγκεκριμένες διαστασεις της όπως και όλες τις κινήσεις των ηθοποιών, την ύπαρξη ενός σκηνικού, καθώς και όλους τους αθέτους από τους θεατές χώρους.  Σκηνικός χώρος Είναι το αφηρημένο σύνολο των στοιχείων της σκηνής. Πιό συγκεκριμένα κατασκευές σκηνικού, φροντιστήριο, ο αριθμός των ηθοποιών και ο χώρος που καταλαμβάνουν, οι φόρμες τους με τα κοστούμια και η σχέση με το φωτισμό και τον ήχο. Κατά συνέπεια ο σκηνικός χώρος περικλείει όλα τα γεγονότα της σκηνής ΟΡΙΣΜΟΊ

 Θεατρικός χώρος και Σκηνογράφος Ο θεατρικός χώρος ορίζεται ως ο χώρος που συμπεριλαμβάνει τον χώρο των θεατών και τον χώρο της σκηνής. Ο σκηνογράφος είναι ο πλαστικός εκείνος καλλιτέχνης που θα διαχειριστεί και θα δημιουργήσει μέσα στο θεατρικό χώρο ΟΡΙΣΜΟΊ

L'effet du mélodrame (συνέπειες μελοδράματος) Louis Léopold BOILLY Φωτ. RMN-Grand Palais - P. Bernard Στη μοναξιά των κάμπων με το βαμβάκιι, σκην. Patrice Chereau, σκην. R. Peduzzi, Θέατρο Nanterre-Amandiers, Παρίσι.

 Δραματουργικός χώρος-θεατρικός χώρος και κείμενο. Χώρος αυτός αφορά στο θεατρικό κείμενο ως κείμενο και Στο φανταστικό κείμενο που δημιουργείται στο θεατή κατά την ακρόαση του ή κατά την σκηνική του παράσταση- αναπαράσταση ΟΡΙΣΜΟΊ

2.1. ΜΟΡΦΈΣ- ΦΌΡΜΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΎ ΧΏΡΟΥ 2.1. Αδειος Χώρος Το θέατρο είναι ένας ορισμένος χώρος και η φύση των ορίων του οδηγεί στην σκηνογραφική προσέγγιση

2.1. ΜΟΡΦΈΣ- ΦΌΡΜΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΎ ΧΏΡΟΥ 2.2. Το θέατρο boulevard Η σχέση του θεατή με τον ηθοποιό είναι μια σχέση συμπάθειας, ταυτοποιήσης : αν το θέατρο είναι όπως η ζωή, ο ηθοποιός γίνεται θεατής. Σκηνικό ΣΚΗΝΗ Επιπλέον σκηνή Σκηνικό Ράμπα ΘΕΑΤΕΣ

Ζωγραφική μακέτα για το έργο Jean de la lune, του Marcel Achard, σκηνικό του Andre Barsacq, Ενα τυπικό σκηνικό για το θέατρο boulevard.

2.1. ΜΟΡΦΈΣ- ΦΌΡΜΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΎ ΧΏΡΟΥ 2.2. Ανοιχτή σκηνή Οι δράσεις των ηθοποιών είναι θεατρικές δράσεις, ρευστές και όχι μιμικές.. Η σκηνική αυτή τοποθέτηση δημιουργεί και εντείνει τη θεατρικοποίηση του παιξίματος. Κάθε δημιουργία ψευδαίσθησης του «τέταρτου τοίχου¨ καταργείται αυτόματα. ΣΚΗΝΗ ΘΕΑΤΕΣ

1793, συλλογική δουλειά της Ariane Mnouchkine και του Théâtre du Soleil, Σκην. Roberto Moscoso, κοστούμια Françoise Tournafond. Απέναντι στους Sans-Culottes οι θεατές μετατρέπονται σε μέλη της γαλλικής επανάστασης.

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΈΣ ΚΑΤΗΓΟΡΊΕΣ ΘΕΆΤΡΩΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ – ΜΕΓΕΘΟΣ – ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΚΕΛΥΦΟΥΣ Α. Στεγασμένα – Υπαίθρια Β. 1. Θέατρο μεγάλης χωρητικότητας >1.000 θεατές 2. Θέατρο μέσης χωρητικότητας θεατές 3. Θέατρο μικρής χωρητικότητας <500 θεατές Γ. 1. Κυκλικό 2. Πεταλοειδές 3. Μετωπικής οπτικής σχέσης με το θεατή

Εθνικό Θέατρο, κεντρική σκηνή, Αθήνα Θέατρο Βράχων, Μελίνα Μερκούρη, Βύρωνας, Αθήνα

Θέατρο Παλλάς > θέσεων, Αθήνα ΘΕΑΤΡΟΝ, αίθουσα Ιφιγένεια, 600 θέσεων, Αθήνα

Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, οδός Φρυνίχου, < 500 θέσεις, Αθηνα

Κυκλικό Θέατρο

Πεταλοειδές θέατρο

Μετωπικής οπτικής σχέσης με το θεατή

 Μαρτινίδης, Π., Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου Τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής των θεάτρων στη Δύση, Αθήνα: Νεφέλη,  Howard, P., Τι είναι σκηνογραφία;, επιμέλεια: Μανωλεδάκη - Λαζαρίδη Ιωάννα, μετάφραση: Κιρκινέ Ευαγγελία, Αθήνα: Επίκεντρο,  Ubersfeld, A., Lire le théâtre. Tome 2, L'école du spectateur, Paris: Broché,  Boucris, L., L'espace en scene, Paris: éd. Broché,  Sonrel, P., Traité de scénographie, Paris: éd. Odette Lieutier,  Fohr, R., Du décor à la scénographie, Montpellier: éd. L'Entretemps,  Fohr, R. et Freixe,G., La scène circulaire aujourd'hui, Montpellier: éd. L'Entretemps,  Banu, G., Le Rouge et l'Or, une poétique du théâtre à l'italienne, Paris: Flammarion,  Banu, G.,Le Rideau ou la fêlure du monde, Paris: Biro, ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΉ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ