ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΤΡΟΦΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ Gambusia holbrooki ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΠΑΜΒΩΤΙΔΑ Στόχοι της παρούσας έρευνας: 1)Η μελέτη της τροφικής οικολογίας του είδους 2)προσδιορισμός των οντογεννητικών διατροφικών αλλαγών 3)μελέτη του ενδοειδικού ανταγωνισμού μεταξύ των φύλων Οικονόμου Ανδρέας, Κιοσσέ Θεοφανή, Γκένας Χρήστος, Λεονάρδος Ιωάννης Εργαστήριο Ζωολογίας,Τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών & Τεχνολογιών, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 45110, Ιωάννινα Η διατροφή βασίζεται στην ανάλυση του στομαχικού περιεχομένου των ιχθύων Είναι σημαντική για: την κατανόηση των διατροφικών τους συνηθειών τον προσδιορισμό των τροφικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ θηρευτή-λείας την δυναμική των τροφικών πόρων και την τύχη τους μέσα στο οικοσύστημα Ελλιπής πληροφορία σχετικά με την διατροφή της των ειδών της ιχθυοπανίδας των εσωτερικών υδάτων της Ελλάδας (Bobori & Economidis 2006) G. Holbrooki πετυχημένο εισβολικό είδος στη Λ. Παμβώτιδα δρα ανταγωνιστικά και ασκεί πιέσεις στα άλλα ενδημικά είδη ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Δειγματοληψίες: Μάϊος Απρίλιος 2008 Χρήση απόχης διαστάσεων: 30 cm Χ 35 cm και ανοίγματος ματιού 2mm Συντήρηση δειγμάτων: διάλυμα φορμαλδεΰδης 4% ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Μέτρηση μηκών σώματος με χρήση ψηφιακού μικρόμετρου ακριβείας (±0,1 mm) Ζύγιση σωματικού βάρους με ψηφιακό ζυγό ακριβείας (±0,1 mgr) Προσδιορισμός του στομαχικού περιεχομένου: ανατομία καταγραφή άδειων στομαχιών αναγνώριση λειών στο κατώτερο δυνατό ταξονομικό επίπεδο Ποσοτική περιγραφή της δίαιτας: μέθοδος εμφάνισης συχνότητας (% F.Ο.) αριθμητική μέθοδος (% Ν) ογκομετρική μέθοδος (% G) Ανάλυση της διατροφής: δείκτη κύριας σπουδαιότητας(IRI): I.R.I.=(%N+%V)*%F δείκτη ποικιλότητας της διατροφής: δείκτη τροφικής επικάλυψης: δείκτη τροφικής επικάλυψης: Cxy = 1-0.5(Σ|pxi–pyi|) Εφαρμογή της μεθόδου Costello τροποποιημένη από τους Amundsen et al. (1996).

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Συνολικά αλιεύθηκαν 662 άτομα Δείκτης κενότητας: 9,5% Τροφικές κατηγορίες% F. O.% N% W% IRI Chydorus sphaericus Alona rectangula Bosmina longirostris Daphniidae Copepods Chironomidae larvae Insects larvae Nematocera adults Diptera general Collembola Aquatic insects Terrestrial insects Nematoda Eggs Plants Πίν. 1: Συνολική ποσοστιαία σύνθεση κάθε κατηγορίας τροφής στη διατροφή του είδους EποχήΆνοιξηΚαλοκαίριΦθινόπωρο Χειμώνας Άνοιξη Καλοκαίρι 0.8 ΦύλοΘηλυκάΑνώριμα Αρσενικά Θηλυκά 0.61 Κλ. μήκους mm mm <25mm mm 0.64 Πίν. 2: Ποικιλότητα της διατροφής του G. holbrooki και τα όρια εμπιστοσύνης για κάθε μήνα ως προς τη σχετική αφθονία Πίν. 3: Επικάλυψη των τροφικών θώκων του είδους G. holbrooki ανά εποχή, φύλο και κλάσεις μήκους

Εικ 1. Διάγραμμα στρατηγικής της διατροφής του G. holbrooki στη Λ. Παμβώτιδα. Pi%: ειδική αφθονία κάθε κατηγορίας τροφής, FO%: συχνότητα εμφάνισης της τροφής αυτής. Chydorus sphaericus Alona rectangula Bosmina longirostris Daphnidae Copepods Chironomidae larvae Insects larvae Nematocera adults Diptera general Collembola Aquatic insects Terrestrial insects Nematoda Eggs Plants FO% Pi%

ΣΥΖΗΤΗΣΗ  το G. holbrooki χαρακτηρίζεται ως ζωοπλαγκτοφάγος θηρευτής.  Σύμφωνα με τη μέθοδο Costello το είδος εμφάνισε γενικευμένη διατροφή που περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες τροφής.  Κυρίαρχο ρόλο στη διατροφή του παίζουν κυρίως τα κωπήποδα και τα κλαδόκερα, ενώ τα νεαρά άτομα δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στο Chydorus sphaericus.  Τα ώριμα nematocera και άλλα υδρόβια έντομα παρουσίασαν τα μεγαλύτερα ποσοστά στη κατά βάρος συμμετοχή.  Κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών ο δείκτης ποικιλότητας Shannon ήταν ελαφρώς μεγαλύτερος λόγω της παρουσίας περισσότερων λειών στη δίαιτα του είδους.  Υπάρχει επικάλυψη στις διατροφικές συνήθειες του έιδους ανάμεσα στις κλάσεις μήκους και στο φύλο. Το χειμώνα ο τροφικός θώκος του είδους διαφέρει από τις άλλες εποχές λόγω του ότι η διατροφή του περιορίζεται σε αριθμό ειδών.  Ενώ το είδος θεωρήθηκε ως θηρευτής κουνουπιών και για το λόγο αυτό εισήχθηκε, αποδεικνύεται (Costello- Amundsen) ότι είναι γενικευμένος θηρευτής χωρίς ιδιαίτερη προτίμηση στα κουνούπια.

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΣΙΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΙΤΙΑΣ/ΕΠΑΝΑΣΙΤΙΣΗΣ ΣΤΟ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΑΒΡΑΚΙΟΥ (DICENTRARCHUS LABRAX) 1,* Δεσπότη Σ., 1,* Ρουφίδου X., 2 Χατζηφώτης Σ., 1 Αντωνοπούλου Ε. 1 Τομέας Ζωολογίας, Τμήμα Βιολογίας, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη 2 Ινστιτούτο Υδατοκαλλιεργειών, ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε., Ηράκλειο *έχουν συνεισφέρει ισομερώς στην παρούσα εργασία Σκοπός: Η διερεύνηση της επίδρασης της ασιτίας & της ασιτίας / επανασίτισης στο μεταβολισμό του λαβρακιού (Dicentrarchus labrax)  προσδιορισμός γλυκογόνου και  προσδιορισμός δραστικότητας των ενζύμων, αφυδρογονάση του γαλακτικού οξέος (L-LDH), αφυδρογονάση του β- υδροξυάκυλο-CoA (HOAD) και κιτρική συνθετάση (CS) σε ήπαρ, λευκό και ερυθρό μυ 31 o ΕΤΗΣΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, ΠΑΤΡΑ 2009

Υλικά & Μέθοδοι  Τρεις ομάδες ψαριών: Ομάδα ελέγχου (5 x T) 1 x T + 4 x N 2 x N + 3 x T  Δειγματοληψία: Ήπαρ Λευκός μυς Ερυθρός μυς  Φωτομετρική μέθοδος ΓΛΥΚΟΓΟΝΟ L-LDH HOAD CS Σεπτ. 07 ~290 g Ιαν. 08

Αποτελέσματα-Συμπεράσματα Ηπατοσωματικός δείκτης στις τρεις καταστάσεις 5 X T 2N+3T 1T+4N Επίδραση της ασιτίας & ασιτίας/ επανασίτισης στο βάρος των ψαριών Χρόνος (Μέρες)Βάρος ψαριών (g) ΑΣΙΤΙΑ (ήπαρ) HSI ΓΛΥΚΟΓΟΝΟ Χρήση γλυκογόνου για την κάλυψη ενεργειακών αναγκών άλλων ιστών 0,00 0,75 1,50 2,25 3,00 3,75 5xT1xT+4xN2xN+3xT HSI (%) * ΓΛΥΚΟΓΟΝΟ 5xT1xT+4xN2xN+3xT 5xT1xT+4xN2xN+3xT 5xT1xT+4xN2xN+3xT ΗΠΑΡ ΕΡΥΘΡΟΣ ΜΥΣ ΛΕΥΚΟΣ ΜΥΣ

Αποτελέσματα-Συμπεράσματα ΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΕΝΖΥΜΩΝ (ΗΠΑΡ) L-LDH HOAD CS ΑΣΙΤΙΑ (ήπαρ) L-LDH, HOAD & CS 5xT1xT+4xN2xN+3xT 5xT1xT+4xN2xN+3xT 5xT1xT+4xN2xN+3xT

Αποτελέσματα-Συμπεράσματα ΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΕΝΖΥΜΩΝ (ΕΡΥΘΡΟΣ ΜΥΣ) L-LDH HOAD CS 5xT1xT+4xN2xN+3xT 5xT1xT+4xN2xN+3xT 5xT1xT+4xN2xN+3xT ΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΕΝΖΥΜΩΝ (ΛΕΥΚΟΣ ΜΥΣ) * L-LDH HOAD 5xT1xT+4xN2xN+3xT 5xT1xT+4xN2xN+3xT 5xT1xT+4xN2xN+3xT CS ΑΣΙΤΙΑ (λευκός μυς) L-LDH, HOAD & CS ΑΣΙΤΙΑ (ερυθρός μυς) HOAD & CS

ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΕΝΖΥΜΙΚΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ STRESS ΣΤΟ ΠΕΠΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΓΡΙΔΑΣ (DENTEX DENTEX) ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΙΤΙΣΗ ΜΕ ΣΟΓΙΑ 1 Χούρη Ε., 2 Χατζηφώτης Σ., 1 Λάζου Α., 1 Αντωνοπούλου Ε. 1 Εργαστήριο Φυσιολογίας Ζώων, Τομέας Ζωολογίας, Τμήμα Βιολογίας, Α.Π.Θ. 2 Ινστιτούτο Υδατοκαλλιεργειών, ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε., Ηράκλειο Η παρούσα έρευνα διερευνά την επίδραση της μερικής αντικατάστασης των ιχθυαλεύρων με πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης (σόγια) σε δείκτες καταπόνησης στο πεπτικό σύστημα της συναγρίδας. Σκοπός HSP70 p38-MAPK κασπάση 3 Δείκτες καταπόνησης : 31 o ΕΤΗΣΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, ΠΑΤΡΑ 2009

Συναγρίδα, Dentex dentex Αρχικό μέσο βάρος (g): 39.1 ± 0.7 Τρεις ισοθερμιδικές (22 kJ/g) & ισοπρωτεϊνικές (50%) τροφές Συστατικά (g/kg) FM SM25 SM40Ιχθυάλευρα696,38522,28417,83 Σόγια*0223,21357,14 α –άμυλο Βιταμίνες+ιχνοστοιχεία Αλγινικό οξύ 20 Χλωριούχος χολίνη Ιχθυέλαιο 148,89 155,16 157,15 Κυτταρίνη 30,73 15,34 3,87 Ανοσοανίχνευση κατά Western με μονοκλωνικά αντισώματα για την Hsp70 & τη φωσφορυλιωμένη p38-MAPK Ενζυμική δραστικότητα της κασπάσης 3 *HP 310- non GMO ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ομάδα ελέγχου: 100% ιχθυάλευρα (FM), 25% αντικατάσταση με σόγια (SM25) & 40% αντικατάσταση με σόγια (SM40) Διάρκεια σίτισης: 3 μήνες Επίδραση σε παραμέτρους αύξησης και ποιότητας : Chatzifotis et al., 2008

ΠΡΟΣΘΙΑ ΜΟΙΡΑ ΕΝΤΕΡΟΥ Μελέτη της HSP70 * ΜΕΣΑΙΑ ΜΟΙΡΑ ΕΝΤΕΡΟΥ ΣΤΟΜΑΧΙ ΟΠΙΣΘΙΑ ΜΟΙΡΑ ΕΝΤΕΡΟΥ FM SM25 SM40 FM SM25FM SM25 SM40 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ponceau staining Ponceau staining Ponceau staining Ponceau staining

Μελέτη της φωσφορυλιωμένης p38-MAPK ΠΡΟΣΘΙΑ ΜΟΙΡΑ ΕΝΤΕΡΟΥ ΜΕΣΑΙΑ ΜΟΙΡΑ ΕΝΤΕΡΟΥ ΟΠΙΣΘΙΑ ΜΟΙΡΑ ΕΝΤΕΡΟΥΣΤΟΜΑΧΙ FM SM25 SM40 FM SM25FM SM25 SM40 * * * * * Ponceau staining Ponceau staining Ponceau staining Ponceau staining

Ενζυμική δραστικότητα κασπάσης 3 ΙΣΤΟΙ * * ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η σίτιση με σόγια 25% δεν επηρεάζει αρνητικά το πεπτικό σύστημα της συναγρίδας HSP70 στη μεσαία μοίρα του εντέρου των SM40 ατόμων Pp38-ΜΑΡΚ σε πρόσθια & μεσαία μοίρα του εντέρου των SM25 & SM40 ατόμων Pp38-MAPK στο στομάχι των SM25 ατόμων Caspase 3 στο στομάχι & στη μεσαία μοίρα του εντέρου των SM25 ατόμων

εκτροφή λαβρακιού μεγάλες ανάγκες σε διατροφική πρωτεΐνη αύξηση της παραγωγής μεγάλος κόστος των ιχθυοτροφών ανάγκη για χρησιμοποίησ η νέων υλών ανάπτυξη μεθόδων για τον προσδιορισμό της πεπτικότητας pH-stat μέθοδος αξιόπιστα, οικονομικά και γρήγορα αποτελέσματα in vitro Farag Abusdeg 1, Μαρία Αλέξη 2, Ζήσης Μαμούρης 1, Κατερίνα Μούτου 1 1 Τμήμα Βιοχημείας & Βιοτεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Πλούτωνος 26, Λάρισα, 2 Ινστιτούτο Υδατοκαλλιεργειών, Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, Αγ. Κοσμάς Ελληνικό, Αθήνα Ανάπτυξη μεθοδολογίας για τον προσδιορισμό της πεπτικότητας των διατροφικών πρωτεϊνών in vitro στο λαβράκι (Dicentrarchus labrax L.)

NH 3 + -CHR’’- + OH - 3. Εξουδετέρωση της αμινομάδας NH 2 -CHR’’- + H 2 O Η μέθοδος pH-stat Adler-Nissen et al Qual Plant Foods Hum Nutr NaOH Ηλεκτρόδιο pH αιώρημα τροφής + ένζυμα ρύθμιση θερμοκρασίας -CHR’-COOH +NH 2 -CHR’’- 1. Διάσπαση πεπτιδικών δεσμών από τις πεπτικές πρωτεάσες -CHR’-CO-NH-CHR’’- + H 2 O 2. Αυθόρμητη ανταλλαγή πρωτονίων -CHR’-COOH +NH 2 -CHR’’--CHR’-COO - +NH 3 + -CHR’’- Ο όγκος του NaOH που προστίθεται είναι ανάλογος του αριθμού των πεπτιδικών δεσμών που διασπώνται Απομόνωση ενζυμικών εκχυλισμάτων από το στομάχι και τα πυλωρικά τυφλά του λαβρακιού Μέτρηση δραστικότητας ολικών αλκαλικών πρωτεασών πυλωρικών τυφλών. Μέτρηση δραστικότητας ολικών όξινων πρωτεασών στομάχου Μέτρηση του πρωτεϊνικού περιεχομένου με την μέθοδο Lowry.

Αλατότητα Επίπεδα δραστικότητας πεπτικών ενζύμωνΤροφή Ρυθμός αυτοϋδρόλυσης τροφής Ποσότητα τροφής Όξινη προ-πέψη της τροφής Διατροφικό ιστορικό Ο ρυθμός αυτοϋδρόλυσης των διατροφικών πρωτεϊνών αυξάνεται με α) την αύξηση της θερμοκρασίας (15- 25οC), β) την αύξηση του pH (6-8) και γ) τη μείωση της αλατότητας (0-35‰). Η αύξηση της αλατότητας είχε στατιστικώς σημαντικά αρνητική επίδραση στο ρυθμό πεπτικότητας των διατροφικών πρωτεϊνών.

Η όξινη προ-πέψη σε pH 4 βελτίωσε σημαντικά το ρυθμό πεπτικότητας των διατροφικών πρωτεϊνών σε μικρές συγκεντρώσεις τροφής. Αλατότητα Επίπεδα δραστικότητας πεπτικών ενζύμωνΤροφή Ρυθμός αυτοϋδρόλυσης τροφής Ποσότητα τροφής Όξινη προ-πέψη της τροφής Διατροφικό ιστορικό Το διατροφικό ιστορικό των λαβρακιών από τα οποία απομονώθηκε ενζυμικό εκχύλισμα, επέδρασε στατιστικώς σημαντικά στο ρυθμό πεπτικότητας των διατροφικών πρωτεϊνών in vitro.

Η μέθοδος που αναπτύχθηκε:  αποδείχθηκε ευαίσθητη σε περιβαλλοντικούς (αλατότητα, θερμοκρασία, pH), και βιολογικούς (διατροφικό καθεστώς, όξινη προ-πέψη) παράγοντες  δίνει τη δυνατότητα μεταβολής των συνθηκών αντίδρασης κατά τρόπο που να προσομοιάζουν τις συνθήκες in vivo  μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιλογή της καταλληλότερης τροφής για συγκεκριμένες συνθήκες εκτροφής για τη βελτίωση ιχθυοτροφών για τη βελτίωση των πρακτικών εκτροφής ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ-ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Απομόνωση και χαρακτηρισμός βακτηρίων που παράγουν πρωτεάσες από τον πεπτικό σωλήνα του Ευρωπαϊκού λαβρακιού (Dicentrarchus labrax L.) Τόσκα Ε., Γεωργίου Σ., Μόσιαλος Δ., Μαμούρης Ζ., Μούτου Κ.Α. Τμήμα Βιοχημείας & Βιοτεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ιχθυοκαλλιέργεια Στην ιχθυοκαλλιέργεια: τα προβιωτικά βακτήρια χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση των παθογόνων εντερική μικροχλωρίδα Η εντερική μικροχλωρίδα επιδρά και στις αυξητικές διαδικασίες Λαβράκι Λαβράκι: συγκεκριμένα στελέχη Lactobacillus δρουν θετικά στη διαδικασία πέψης (Frouël et al. 2008)

Στο υπερκείμενο κάθε καλλιέργειας προσδιορίστηκε: η ολική πρωτεολυτική δραστηριότητα (Anson 1938) η περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη (Bradford 1976) η ικανότητα των βακτηριακών πρωτεασών να διασπούν διατροφικές πρωτεΐνες in vitro (Adler-Nissen et al. 1983, Alarcon et al. 2002) πειραματική τροφή που περιείχε ιχθυάλευρο ως αποκλειστική πηγή πρωτεϊνών  Η μοριακή ταυτοποίηση των στελεχών που απομονώθηκαν βασίστηκε στην ενίσχυση και αλληλούχιση του γενετικού τόπου του 16S rRNA Υλικά & μέθοδοι

Αποτελέσματα Ολική πρωτεολυτική δραστηριότητα (U/mg πρωτεΐνης) βακτηριακών στελεχών από το πρόσθιο έντερο του λαβρακιού. Από τις 22 αποικίες 7 επέδειξαν πρωτεολυτική δραστηριότητα (1, ,539 U/mg πρωτεΐνης) Ι. Απομόνωση βακτηρίων με πρωτεολυτική δραστηριότητα Brevibacillus brevis (91-94%) Photobacterium profondum (97-98%) ΙΙ. Μοριακή ταυτοποίηση των βακτηρίων με πρωτεολυτική δραστηριότητα

Αποτελέσματα Η πεπτικότητα μειώνεται όσο αυξάνει η ποσότητα τροφής σε σχέση με τη δραστικότητα των πρωτεασών. Η πεπτικότητα ακολουθεί τη σχέση y=ax b. Το στέλεχος C5 παρουσίασε πεπτικότητα διατροφικών πρωτεϊνών ανάλογη με αυτή του ενζυμικού εκχυλίσματος λαβρακιού (DL). C5 > C6 = F3 = F5 > C4 = B5 > B4 Ποσοστό πεπτικότητας (%) διατροφικών πρωτεϊνών από τις βακτηριακές πρωτεάσες. ΙΙΙ. Προσδιορισμός της πεπτικότητας διατροφικών πρωτεϊνών in vitro

Συμπεράσματα - Εφαρμογές Βακτηριακά στελέχη βακτηριακές πρωτεάσες και πέπτουν διατροφικές πρωτεΐνες σε διαφορικό βαθμό. Βακτηριακά στελέχη που απομονώθηκαν από τον πεπτικό σωλήνα του λαβρακιού παράγουν βακτηριακές πρωτεάσες και πέπτουν διατροφικές πρωτεΐνες σε διαφορικό βαθμό. ενίσχυση της πεπτικότητας των σιτηρεσίων Η χρησιμοποίηση τέτοιων στελεχών για την ενίσχυση της πεπτικότητας των σιτηρεσίων σε διάφορα στάδια της ανάπτυξης θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά την αξιοποίηση της τροφής.

ΕΘΝΙΚΟ & ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΜΗΜΑ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΖΩΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ Συγκριτική μελέτη των μεθόδων εκτίμησης ηλικίας του είδους Thunnus thynnus (Linnaeus 1758) με τη χρήση δύο σκελετικών δομών, των ακανθών και των σπονδύλων ΜΙΛΑΤΟΥ Ν., ΠΑΠΑΕΥΓΕΝΙΟΥ Ν., ΓΙΟΥΤΛΑΚΗΣ Μ., ΜΕΓΑΛΟΦΩΝΟΥ Π.Εισαγωγή  Η ακριβής γνώση της ηλικίας των ψαριών είναι βασικός παράγοντας στη μελέτη και επίλυση προβλημάτων που χαρακτηρίζουν τον κύκλο ζωής τους και τη δυναμική του πληθυσμού.  Αρκετές μελέτες εκτίμησης ηλικίας έχουν βασιστεί στην ανάγνωση σκελετικών δομών, αλλά μόνο μία συγκρίνει τις δύο δομές, τις άκανθες και τους σπονδύλους (Rodriguez-Marin et al. 2006).  Η συσχέτιση των ηλικιών που προκύπτουν από τις δύο σκελετικές δομές απ` το ίδιο ψάρι προσδίδει ένα μέτρο ακριβείας των δύο μεθόδων εκτίμησης ηλικίας. ΑΘΗΝΑ 2009

Υλικά και Μέθοδοι  Για την εκτίμηση της ηλικίας του ερυθρού τόννου χρησιμοποιήθηκαν 181 άκανθες και 181 σπόνδυλοι από το ίδιο άτομο.  Περιοχές δειγματοληψίες: Σαρωνικός Κόλπος, Βόλος και από τη μονάδα πάχυνσης ερυθρού τόννου στο Ιόνιο Πέλαγος ( ). vascularization Σε μια τομή άκανθας δύο τύποι ζωνών διακρίνονται κάτω από διερχόμενο φως: μια αδιαφανής ζώνη μια διαφανής ζώνη, οι οποίες εναλλάσσονται και ο πυρήνας (vascularization) Τα χαρακτηριστικά των δομών που εξετάζονται είναι: ράχες (ridges), αυλάκια (grooves), βαμμένοι δακτύλιοι (stained rings) και μη βαμμένοι δακτύλιοι (unstained rings).

Αποτελέσματα Όσον αφορά άτομα ηλικίας έως και 8 ετών, η εκτίμηση της ηλικίας τόσο με τις άκανθες, όσο και με τους σπονδύλους σχεδόν ταυτίζεται. Παρ` όλα αυτά υπάρχει μια τάση να υποτιμάται η ηλικία με τη μέθοδο των σπονδύλων, σε σχέση με αυτή των ακανθών. Ποσοστό συμφωνίας μεταξύ των ηλικιών που εκτιμήθηκαν στις δύο σκελετικές δομές : 34.2% Ποσοστό ασυμφωνίας κατά ένα έτος: 34.2% Ποσοστό ασυμφωνίας κατά δύο έτη: 17.7% Ποσοστό ασυμφωνίας κατά τρία έτη: 9.9% Ποσοστό ασυμφωνίας κατά τέσσερα έτη: 3.9% Ποσοστό ασυμφωνίας κατά πέντε έτη: 0.5%

Αποτελέσματα  Η εξίσωση που συνδέει τον αριθμό των ετήσιων δακτυλίων στις άκανθες και στους σπονδύλους είναι η ακόλουθη: Ε.Δ.Σ= Ε.Δ.Α* , R 2 =0.93 Μέτρα ακριβείαςΆκανθες (4 αναγνώσεις) n=181 Σπόνδυλοι (3 αναγνώσεις) n=181 Μέσο Ποσοστιαίο Σφάλμα (APE)4.83%2.06% Συντελεστής μεταβλητότητας (CV)6.21%2.69% Δείκτης D3.11%1.55%

Συζήτηση-Συμπεράσματα Φαίνεται ότι υπάρχει μεγαλύτερη συμφωνία μεταξύ των συγγραφέων κατά την εκτίμηση της ηλικίας με χρήση ακανθών, παρά με χρήση σπονδύλων (Lee et al. 1983, El-Kebir et al. 2002, Rodriguez- Marin et al. 2006). Τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας σχεδόν ταυτίζονται με αυτά των Rodriguez-Marin et al. (2006). Η εκτίμηση της ηλικίας των νεαρών ατόμων δίνει καλύτερα αποτελέσματα με τη χρήση σπονδύλων, ενώ των ατόμων ηλικίας άνω των 8 ετών με τη χρήση ακανθών. Η δυσκολία ανάγνωσης των ακανθών σε ψάρια άνω των τριών ετών, οφείλεται στο ότι η κεντρική περιοχή της τομής της άκανθας αρχίζει να επαναπορροφάται (vascularization), με αποτέλεσμα οι αρχικοί δακτύλιοι να μην είναι εμφανείς. Η δυσκολία ανάγνωσης των σπονδύλων, που ανήκουν σε άτομα ηλικίας άνω των 8 ετών προκύπτει από το γεγονός ότι στην περιφέρεια του σπονδύλου (distal side) συσσωρεύονται αυξητικοί δακτύλιοι με αποτέλεσμα να υποτιμάται η ηλικία.

Μορφομετρική ανάλυση της ωρίμανσης των ωοκυττάρων σε εκτρεφόμενους γεννήτορες του φαγκριού, Pagrus pagrus (L., 1758) 1 Τμήμα Βιολογίας, ΑΠΘ Τμήμα Τεχνολογίας Αλιείας και Υδατοκαλλιεργειών, ΑΤΕΙΘ Κοκοκύρης Λάμπρος, Κιάκη Κατερίνα, Μονοκρούσοος Νίκος 1 Χρηματοδότηση: Ε.Ε. (ΕRB 4001 GT 94/129) Πρωτόγυνο ερμαφρόδιτο είδος (δυανδρική πρωτογυνία) Εκτρεφόμενο είδος στη Μεσόγειο, Σπαροειδή Ωοτοκεί αυθόρμητα ή με τεχνητή πρόκληση Σκοπός Να περιγράψουμε το πρότυπο ανάπτυξης των ωοκυττάρων σε σχέση με το μέγεθος των θηλυκών ατόμων Περιορισμένες έρευνες Καλύτερη κατανόηση της ωογένεσης Πρακτική εφαρμογή των αποτελεσμάτων

Μέτρηση της μέσης διαμέτρου των ωοκυττάρων σύστημα ανάλυσης εικόνας Δειγματοληψία κατά την περίοδο ωρίμανσης-ωοτοκίας, τυχαία επιλογή n=137 Ηλικίας 1-5 ετών, 5 κλάσεις μεγέθους (19-40cm SL) Παρατηρήσεις σε οπτικό μικροσκόπιο n= Ιστολογικά παρασκευάσματα δεξιάς ωοθήκης

0 Λεκιθικά: 5-17% Προ-Λεκιθικά: % Συχνότητα εμφάνισης των ωοκυττάρων στις ωοθήκες Θηλυκά μm4μm 14μm 25μm 13μm Μέγεθος ωοκυττάρων. Μέση διάμετρος (±SE), p<0.01, ANOVA Εύρος μεταβολής μέσου μεγέθους (μm)

Συχνότητα κατανομής των ωοκυττάρων κατά μέγεθος προλεκιθογόνα προλεκιθογόνα λεκιθογόνα Λεκιθικά προλεκιθογόνα λεκιθογόνα Λεκιθικά προλεκιθογόνα λεκιθογόνα Λεκιθικά μm μm μm μm μm μm μm προλεκιθογόνα λεκιθογόνα Λεκιθικά μm μm μm ΛεκιθογόναΛεκιθικά

Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και το μέγεθος των ωοκυττάρων δεν μεταβάλλονται καθώς αυξάνεται το μέγεθος (ηλικία) των θηλυκών Η ανάπτυξη των ωοκυττάρων είναι ασύγχρονη και απαντά σε όλα τα άτομα ανεξάρτητα από το μέγεθος τους και από το πόσες φορές έχουν ωριμάσει. Το φαγκρί είναι πολλαπλός αποθέτης με γονιμότητα απροσδιόριστου τύπου Ενώ μπορούμε να ομαδοποιήσουμε τα ωοκύτταρα σε ομάδες, με κριτήριο τα ιστολογικά χαρακτηριστικά, δεν μπορούμε να τα ομαδοποιήσουμε με κριτήριο τη διάμετρο, γιατί υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία μεγεθών για κάθε στάδιο αλλά και αλληλεπικαλύψεις μεταξύ διαφορετικών σταδίων ανάπτυξης Το εύρος των αλληλεπικαλύψεων παρουσιάζει αξιοσημείωτη σταθερότητα ανεξάρτητα από το μέγεθος των θηλυκών. Εφαρμόζοντας ως κριτήριο, τη διάμετρο διαχωρισμού των ωοκυττάρων (MD 50% ) μπορούμε να μειώσουμε το εύρος της αλληλοεπικάλυψης όταν προσδιορίζουμε το στάδιο ωρίμανσης ή τη γονιμότητα των θηλυκών με μεγαλύτερη ακρίβεια Συμπεράσματα Σας ευχαριστώ

ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΟΝΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΦΟΡΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΙΡΙΔΙΖΟΥΣΑ ΠΕΣΤΡΟΦΑ Η περφορίνη ανήκει στην τάξη των Pore Forming Toxins(PFTs),οι οποίες περιλαμβάνουν πρωτεΐνες ικανές να μεταπίπτουν από υδατοδιαλυτή μορφή σε μορφή μεμβρανικά εισερχομένου πόρου. Πιο ειδικά, ανήκει μαζί με πρωτεΐνες του συστήματος του Συμπληρώματος, στην οικογένεια MACPF. Αποθηκεύεται στα κυτταροπλασματικά κυστίδια των Τ– κυτταροτοξικών λεμφοκυττάρων (CTLs) και των κυττάρων φυσικών δολοφόνων (NK) και απελευθερώνεται εξ επαφής για να προκαλέσει λύση σε καρκινικά ή μολυσμένα από ιούς κύτταρα. Σκοπός κλωνοποίηση του cDNA του γονιδίου της περφορίνης στην ιριδίζουσα πέστροφα (Oncorhynchus mykiss) υπολογιστική επεξεργασία των προκυπτουσών αμινοξικών αλληλουχιών φυλογενετική ανάλυση μελέτη της ιστικής έκφρασης του γονιδίου Σοφία Αθανασοπούλου, Δήμητρα Μαριόλη, Αγγελική Μικρού, Αναστάσιος Παπαναστασίου, Ιωάννης Κ. Ζαρκάδης Εισαγωγή Εργαστήριο Γενικής Βιολογίας, Τμήμα Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Πατρών

Υλικά - Μέθοδοι Δημιουργία cDNA βιβλιοθήκης σπλήνας PCR με ειδικούς εκφυλισμένους εκκινητές Ηλεκτροφόρηση/καθαρισμός/ένθεση του προϊόντος της PCR στο όχημα pGEM-T Μετασχηματισμός δεκτικών βακτηριακών κυττάρων DH5a Απομόνωση και καθαρισμός ανασυνδυασμένου πλασμιδικού DNA Προσδιορισμός της νουκλεοτιδικής αλληλουχίας (DNA sequencing) Απομόνωση/κλωνοποίηση και προσδιορισμός της νουκλεοτιδικής αλληλουχίας των 5΄ και 3΄ περιοχών του cDNA Προσομοίωση της αρχιτεκτονικής δομής της περφορίνης με το λογισμικό ExPASy – SMART ( Φυλογενετική ανάλυση της οικογένειας MACPF με τα λογισμικά Clustal W ( και MEGA version 3 ( Μελέτη της ιστικής έκφρασης του γονιδίου με την μέθοδο RT-PCR

Αποτελέσματα Ι Πλήρης νουκλεοτιδική(cDNA) και συναγόμενη αμινοξική αλληλουχία της περφορίνης *Σημαίνονται: η αλληλουχία Κozak, που αναγνωρίζεται από τα ριβοσώματα ως περιοχή έναρξης της μετάφρασης,οι δυο θέσεις γλυκοζυλίωσης (N-linked glykosylation sites) και το σήμα πολυαδενυλίωσης

Αποτελέσματα ΙΙ Φυλογενετική ανάλυση της οικογένειας MACPF Μελέτη της ιστικής έκφρασης του γονιδίου της περφορίνης Ηλεκτροφόρηση προϊόντων RT-PCR σε πήκτωμα αγαρόζης 2.5%. Η ενίσχυση του mRNA του γονιδίου της β- ακτίνης χρησιμοποιήθηκε ως εσωτερικός μάρτυρας της αντίδρασης. 1.Αίμα 2. Εγκέφαλος 3. Καρδιά 4. Έντερο 5. Νεφρό 6. Ήπαρ 7. Σπλήνας Δομή της πρωτεΐνης της περφορίνης στην ιριδίζουσα πέστροφα Σχηματική απεικόνιση των δομών της πολυπεπτιδικής αλυσίδας της περφορίνης της ιριδίζουσας πέστροφας (589 aa): MACPF: aa, κοινή στις πρωτεΐνες της ομώνυμης υπεροικογένειας στους ευκαρυώτες και στις βακτηριακές κυτταρολυσίνες (CDCs), εμπλέκεται στη διαμεμβρανική σύνδεση C2: aa, περιοχή υπεύθυνη για την αρχική αντίδραση με τη μεμβράνη

Συμπεράσματα-Συζήτηση Το cDNA της περφορίνης της πέστροφας έχει μήκος 2070 bp Η προκύπτουσα πολυπεπτιδική αλληλουχία αποτελείται από 589 αμινοξέα Παρουσιάζει ποσοστά ταυτοσημίας 64, 63, 58, 40, 40, 37 και 34% με την περφορίνη του Japanese flounder, του pufferfish, του zebrafish, του ανθρώπου, του ποντικού, της όρνιθας και του βατράχου, αντίστοιχα Περιέχει τις δυο χαρακτηριστικές συντηρημένες περιοχές των περφορινών: MACPF και C2 Φυλογενετική ανάλυση της οικογένειας MACPF δείχνει ότι η περφορίνη της πέστροφας ομαδοποιείται με τις περφορίνες άλλων τελεόστεων To γονίδιο της περφορίνης εκφράζεται, στο επίπεδο του mRNA, κυρίως στο αίμα, το έντερο, και το νεφρό, ενώ μικρότερη έκφραση παρατηρείται σε εγκέφαλο, καρδιά και σπλήνα. Ευχαριστώ