ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Ερώτηση 1 η : Γιατί σύμφωνα με το συγγραφέα οι νέοι έχουν την τάση να αμφισβητούν ενώ οι μεγάλοι όχι; Σύμφωνα με τον συγγραφέα οι νέοι τείνουν να αναζητούν απαντήσεις σε ερωτήματα που συναντούν στην καθημερινή ζωή τους, γεγονός που τους διαφοροποιεί από τους μεγαλύτερους. Αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους. Αρχικά, αναφέρεται πως έμφυτο χαρακτηριστικό του νέου ατόμου είναι ο αυθορμητισμός και η θέληση για ανακάλυψη του κόσμου που ξετυλίγεται μπροστά τους. Επιπλέον τα παιδιά, καθώς ακόμη δεν έχουν έρθει σε ουσιαστική και άμεση επαφή με τον έξω κόσμο, σε συνδυασμό με το αίσθημα ασφάλειας που τα διακατέχει στο οικογενειακό τους περιβάλλον, ενδιαφέρονται σε μεγαλύτερο βαθμό να απαντήσουν στις ερωτήσεις που τους δημιουργούνται παρά να ασχοληθούν με τα «ουσιαστικά» προβλήματα, που απασχολούν τους ενήλικες.

Ερώτηση 2: Μπορείτε να προσθέσετε άλλους, δικούς σας λόγους που ωθούν τους νέους στην αμφισβήτηση (κοινωνικούς, ψυχολογικούς, βιολογικούς κτλ.); Ένα αρκετά συχνό φαινόμενο, που παρατηρείται ανάμεσα στους νέους, είναι η αμφισβήτηση του κατεστημένου και η αναζήτηση πρότυπων απαντήσεων σε θέματα που τους απασχολούν. Αυτό είναι δυνατό να οφείλεται στους εξής παράγοντες. Αρχικά, σε περίπτωση που οι νέοι μεγαλώνουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που το χαρακτηρίζει η καταπίεση, οι τελευταίοι έχουν ανάγκη να αντιτίθενται στις καθιερωμένες απαντήσεις που συναντούν. Επίσης, καθηγητές οι οποίοι ενδιαφέρονται για την πνευματική άνθηση των νέων, τους ωθούν να αναζητούν μόνοι τους απαντήσεις σε ερωτήματα τα οποία οι ίδιοι θέτουν. Τέλος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ψυχοσύνθεση των εφήβων/νέων και την αντιδραστική τους συμπεριφορά, είναι φυσική απόρροια η αμφισβήτηση των θέσεων και επιταγών των γονιών και των δασκάλων.

Ερώτηση 3 : Πώς ορίζει ο συγγραφέας την αμφισβήτηση και κάτω από ποια προϋπόθεση τη θεωρεί γόνιμη; Σύμφωνα με τον γράφοντα η αμφισβήτηση δεν είναι βέβαια η καταναγκαστική τάση για απόρριψη. Αυτή θα μπορούσε να είναι μία αρρωστημένη της μορφή. Αμφισβήτηση είναι η έκφραση του ελεύθερου, του ζωντανού, του ανοικτού πνεύματος που δεν δέχεται τίποτα ως δεδομένο, αλλά κρίνει, εξετάζει, αναθεωρεί, ελέγχει διαρκώς και δεν επαναπαύεται σε δόγματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι η αμφισβήτηση πρέπει να απευθύνεται σε ανοιχτές κοινωνίες διαπνεόμενες από καινοτόμες απόψεις και ιδέες. Μάλιστα αυτή πρέπει να υλοποιείται σε πολιτείες που διαπνέονται από δημοκρατικά φρονήματα άλλωστε ο διάλογος προϋποθέτει τον αντίλογο, ο οποίος είναι η βάση της αμφισβήτησης. Βασική προϋπόθεση αποτελεί ότι η αμφισβήτηση δε πρέπει να ασκείται όταν το περιεχόμενο είναι θρησκευτικό και περιορίζεται σε δόγματα.

Ερώτηση 4: Σε ποιους χώρους, σύμφωνα με το Ν. Δήμου πρέπει να ευδοκιμεί η αμφισβήτηση; Συμφωνείτε; Η αμφισβήτηση ευδοκιμεί στον επιστημονικό χώρο, σε ανοικτές κοινωνίες και σίγουρα όχι στον θρησκευτικό χώρο. Είναι αληθής η άποψη του συγγραφέα ότι η επιστήμη μπορεί να αναπτυχθεί στον επιστημονικό χώρο αφού καταθέτουν κάτι ως δεδομένο το οποίο αμφισβητείται ή μπορεί να αμφισβητηθεί αργότερα. Μάλιστα σε μια κοινωνία είναι απαραίτητο να υπάρχει η >, καθώς χωρίς αυτή δεν είναι δυνατό να αναπτυχθεί πνευματικά … Μάλιστα η αμφισβήτηση διαμορφώνει συμπεριφορές, αφού με αυτόν συμπορεύεται και ο διάλογος. Όσον αφορά το θρησκευτικό χώρο δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης, καθώς αυτή έχει υποκειμενικό χαρακτήρα και βρίσκεται πέρα από κάθε αμφισβήτηση.

Ερώτηση 1: Πώς αντιμετωπίζει ο Ε. Παπανούτσος την αμφισβήτηση των νέων; Ο Ε. Παπανούτσος στο κείμενό του παραθέτει τη σημασία της αμφισβήτησης των νέων για το κοινωνικό, πολιτικό και πνευματικό προσκήνιο. Ο συγγραφέας, αναφέρεται στην επαναστατικότητα των νέων ως φαινόμενο αναγκαίο και απαραίτητο για την εξέλιξη της κοινωνίας και υποστηρίζει πως ο βίος δίχως προκλήσεις και αντιξοότητες, δεν δίνει την απαραίτητη ώθηση στο άτομο να διευρυνθεί πνευματικά και ψυχικά.

Ερώτηση 2: Θεωρεί τη δυναμική που προκύπτει από την αμφισβήτηση των νέων ζημιογόνα ή ωφέλιμη για την κοινωνική πρόοδο; Ο συγγραφέας στο κείμενό του τονίζει τη σημασία της αμφισβήτησης των νέων στα γεγονότα της εποχής τους, προσδίδοντας με αυτόν τον τρόπο ενεργητικότητα στο κοινωνικό σύνολο και ανατρέποντας το καθιερωμένο εμπλουτίζοντας με τον αγώνα τους το «βιβλίο» της ζωής.

Ερώτηση 3: Ποιες μορφές πρέπει να λαμβάνει η αμφισβήτηση, κατά τη γνώμη σας ώστε να οδηγεί στην πρόοδο (π.χ. καλοπροαίρετη, εποικοδομητική, χωρίς όρια κτλ); Η αμφισβήτηση είναι το πρώτο βήμα για την ανατροπή του κατεστημένου και την προοδευτική πορεία του ανθρώπινου είδους. Βέβαια, υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις που η αμφισβήτηση θα πρέπει να πληροί, ώστε να αποβαίνει εποικοδομητική. Αρχικά θα πρέπει το άτομο το οποίο την ασκεί, να έχει καλές προθέσεις και να είναι απαγκιστρωμένο από οποιουδήποτε είδους συμφέροντα ( πολιτικά, οικονομικά, προσωπικά κλπ.). Έπειτα, είναι σημαντικό η αμφισβήτηση να ασκείται με απώτερο σκοπό την καλυτέρευση της κοινωνίας ή του ατόμου και να μην αποβλέπει στην άγονη και στείρα κριτική του θέματος κάθε φορά. Τέλος, είναι απαραίτητο η εποικοδομητική κριτική να λειτουργεί ως ενός ορίου, χωρίς να κατεδαφίζει ολοκληρωτικά το καθιερωμένο.

Ερώτηση 1: Ποιο περιεχόμενο δίνουν στην αμφισβήτηση οι παραπάνω στίχοι (πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό κτλ); Αμφισβητείται η θρησκευτική εξουσία, η κρατική εξουσία και η βία που ασκεί η πολιτεία στους πολίτες.

Ερώτηση 2 : Ποια «παραδεγμένα» αμφισβητούνται; Συμφωνείτε; Θέλετε μήπως να προσθέσετε κι άλλα στον κατάλογο; Ο γραφών αμφισβητεί ορισμένα παραδεγμένα. π.χ. θρησκευτική εξουσία, την κρατική εξουσία και τη βία που ασκεί η κοινωνία.