ΑΤΕΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΤΜΗΜΑ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ 7 ΕΞΑΜΗΝΟ, ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ, Yπ.Διδάκτωρ Πανεπιστήμιο Λονδίνου

 ανατομικές ανωμαλίες των οργάνων φώνησης και ομιλίας  - νοητική στέρηση  - διαταραχές ροής του λόγου (τραυλισμός).  - εξελικτικές φωνολογικές διαταραχές.  - σύνδρομα (Down, Rett).  - διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (αυτισμός, άσπεργκερ).  - διαταραχές φωνής (αφωνία, δυσφωνίες).  - εξελικτικές γλωσσικές διαταραχές.  - προβλήματα ακοής (βαρηκοΐα / κώφωση).  - νευρολογικές διαταραχές.  - ψυχιατρικές διαταραχές.  - κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.  - εγκεφαλικά επεισόδια (αφασίες).  - διαταραχές μάσησης και κατάποσης.  - εκπαίδευση φωνής σε επαγγελματίες φωνωδούς.  - εκφυλιστικές ασθένειες (Αλτσχάϊμερ, άνοια).

 Όσον αφορά τα παιδιά με αναπηρίες και την οικογένειά τους η συμβουλευτική και οι συμβουλευτικές δεξιότητες επιδιώκουν να ενισχύσουν την ψυχική τους υγεία, να μειώσουν το άγχος, να αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά το πρόβλημα, να τονώσουν την αυτοπεποίθηση, να διαμορφώσουν θετικές στάσεις απέναντι στους άλλους ανθρώπους, γεγονός που θα ενισχύσει και την αντίληψη της προσωπικής τους αξίας.  Με αυτό το τρόπο μεγιστοποιούνται οι πιθανότητες οποιαδήποτε θεραπευτική προσέγγιση να συμβάλλει στην ανάπτυξη του παιδιού σε όλους τους τομείς.

 Συμβουλευτική ονομάζεται η προσέγγιση που προσφέρει ψυχολογική βοήθεια ή στήριξη σε μαθητές του ή σε γονείς μαθητών του προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους (ανάγκες που πηγάζουν από το σχολείο, συμμαθητές, οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον). Δεν επιδιώκεται ψυχανάλυση αλλά ψυχολογική στήριξη αυτών. Η συμβουλευτική επιδιώκει την καλή συνεργασία μεταξύ των μελών της σχολικής κοινότητας.  Όσον αφορά τα παιδιά με αναπηρίες και την οικογένειά τους η συμβουλευτική και οι συμβουλευτικές δεξιότητες επιδιώκουν να ενισχύσουν την ψυχική τους υγεία, να μειώσουν το άγχος, να αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά το πρόβλημα, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να διαμορφώσουν θετικές στάσεις απέναντι στους άλλους ανθρώπους γεγονός που θα ενισχύσει και την αντίληψη της προσωπικής τους αξία.

 Στα πρώτα στάδια έμφαση θα πρέπει να δίνεται στη συλλογή και οργάνωση διαφόρων έμμεσων πηγών, άμεσων πληροφοριών και σε πολλαπλές συνεργασίες για το υπό μελέτη παιδί.  H διαδικασία θα πρέπει να περιλαμβάνει το αναπτυξιακό, οικογενειακό, ιατρικό, ψυχολογικό και εκπαιδευτικό ιστορικό, τη σκιαγράφηση του προβλήματος, την περιγραφή των συνθηκών ζωής του παιδιού για να γίνουν κατανοητές στο σύνολο τους οι πλευρές της διαταραχής του παιδιού στο οικογενειακό και σχολικό πλαίσιο

Για να γίνουν κατανοητές στο σύνολο τους οι πλευρές της διαταραχής του παιδιού στο οικογενειακό και σχολικό πλαίσιο, η διαδικασία θα πρέπει να περιλαμβάνει:  το αναπτυξιακό,  οικογενειακό,  ιατρικό,  ψυχολογικό και εκπαιδευτικό ιστορικό,  τη σκιαγράφηση του προβλήματος,  την περιγραφή των συνθηκών ζωής του παιδιού

 Υπάρχει στις μέρες μας ένα κάλεσμα για οικογενειοκεντρική προσέγγιση και για να σκεφτούμε το ρόλο μας σαν θεραπευτές και περά από τους τέσσερις τοίχους της τάξης μας (Turnbull and Turnbull, 2001). Οι Buysse and Wesley (1993) σημειώνουν ότι οι παραδοσιακές μορφές προσέγγισης, δίνουν τη θέση τους σε ολοένα πιο ολιστικές προσεγγίσεις.

 Έμφαση στην συνολική εικόνα του παιδιού  Έμφαση σε όλες τις δεξιότητες  Έμφαση στην ενίσχυση αυτοεκτίμησης /αυτοπεποίθησης & ένταξης του παιδιού  Ενίσχυση θετικών συμπεριφορών /ικανοτήτων  Έμφαση στην αλληλεπίδραση μεταξύ περιβάλλοντος

 Εμπλοκή της οικογένειας ως υποστηρικτικός σύνδεσμος /επικοινωνία /συνεργασία με τους γονείς  Από την έμφαση στην ατομική παθολογία σε μία προβληματική των σχέσεων μεταξύ παιδιού/ατομικής υστέρησης και κοινωνικού πλαισίου  Διεπιστημονικές, πολυδιάστατες, οικολογικές ενάντια στις ατομικές μονοδιάστατες προσεγγίσεις/παρεμβάσεις  Εμπλοκή των συμμαθητών στην εξεύρεση λύσεων  Χρήση εναλλακτικών ψυχοπαιδαγωγικών μεθόδων-Ομαδικών δραστηριοτήτων

 Έμφαση στις θετικές αλληλεπιδράσεις & στην ψυχοπαιδαγωγική/συμβουλευτική  υποστήριξη παιδιού-δασκάλου-γονέων  Μετατόπιση από το μοντέλο ατομικής υστέρησης (deficit model) στο αλληλεπιδραστικό /συνδιαλεκτικό μοντέλο (transactional /dialectical model)

 Κατανόηση των ενδοψυχικών λειτουργιών/ ψυχολογίας του παιδιού  Κατανόηση αποκωδικοποίηση των δυσλειτουργιών/ματαιώσεων/προβληματικώ ν συμπεριφορών  Έμφαση στην αναγνώριση των δυσκολιών /προσπάθειας του παιδιού  Έμφαση στην καλλιέργεια κοινωνικών & διαπροσωπικών σχέσεων

 Συμπεριφορικό  Γνωστικό-συμπεριφορικό  Κοινωνικό-Δομικό  Ανθρωπιστικής Συμβουλευτικής  Υπαρξιστικό  Ψυχοδυναμικό/Σχέσεων  Συστημικό /Οικοσυστημικό  Βασισμένο στη Ψυχική Ανθεκτικότητα (Resilience)  Ενταξιακό-Κοινωνικό

 Ομαδικά/ Ατομικά  Πολύ ή λιγότερο οργανωμένα /δομημένα  Διεπιστημονική προσέγγιση /συνεργασία εξειδικευμένου προσωπικού (Ειδ.Παιδ., Δάσκαλος τάξης, Σχολ. σύμβουλος, θεατρολόγος, ψυχολόγος, λογοθεραπευτής, εργοθεραπευτής, κλπ.)  Εκπαιδευτικός: βασικό στοιχείο της διεπιστημονικής ομάδας  Δράσεις εντός της τάξης (συγκεκριμένες στάσεις, εντολές/κατευθύνσεις στο παιδί, διδακτικές τεχνικές)

 Δράσεις εκτός τάξης /σε πλαίσια ελεύθερων δραστηριοτήτων  Διδακτικές παρεμβάσεις (βελτίωση μαθησιακών επιδόσεων)  Συμβουλευτικές παρεμβάσεις (για παιδί, γονέα, δάσκαλο)  Εξειδικευμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις για σοβαρές ψυχοκοινωνικές δυσλειτουργίες παιδιού ή οικογένειας  Ψυχοπαιδαγωγικές παρεμβάσεις (προαγωγή δεξιοτήτων, επικοινωνίας, σχέσεων, αυτοέκφρασης, ενίσχυσης συγκέντρωσης, κλπ.)

 Αναζήτηση των αιτιών πέρα από το σύμπτωμα και την «επιδιόρθωση» της προβληματικής λειτουργίας του μαθητή  Σχεδιασμός της ψυχοκοινωνικής/ ακαδημαϊκής, παρέμβασης με βάση την αιτιολογία, τους παράγοντες έκλυσης/ διατήρησης/ τις ανάγκες δυνατότητες (γνωστικές, συναισθηματικές, κοινωνικές, μαθησιακές) του παιδιού & της οικογένειας

 Αναγνώριση των δεξιοτήτων, αδυναμιών, δυνατοτήτων του παιδιού πέρα από τη δυσλειτουργία του, που βοηθά τον απεγκλωβισμό, ως ένα βαθμό, από τη δυσλειτουργία, μέσα από την αναγνώριση, ενίσχυση των δεξιοτήτων  Παρέμβαση μέσα από μία σταθερή και θετική διαπροσωπική σχέση  Εξατομικευμένο πρόγραμμα ακαδημαϊκής /ψυχοκοινωνικής υποστήριξης

 ICF(International Classification of Functioning, Disability and Health), όπου δίνεται έμφαση στις κοινωνικές παραμέτρους των δυσλειτουργιών – Εφαρμογή του ιατρογενούς DSM  κλασσικό διαγνωστικό μοντέλο και στις ιατρικές προσεγγίσεις /διαστάσεις /παραμέτρους λειτουργίας των παιδιών (σύνδρομα, διαταραχή, κλπ.)  Απουσία σχολικών ψυχολόγων/συμβουλευτικών δομών  Απουσία δομών συνεργασίας με την κοινότητα, εθελοντικών οργανισμών, κοινωνικών υπηρεσιών

 Απουσία κουλτούρας ομαδικής /συνεργατικής εργασίας στα σχολεία /κλειστά προς την κοινότητα σχολεία  Εμπόδια στις διεπιστημονικές προσεγγίσεις  Έντονο ατομικιστικό /ανταγωνιστικό σχολικό σύστημα-έμφαση στις επιδόσεις και στην ατομική εξέλιξη μέσα από την εντατική δουλειά  Ανεπάρκεια επαγγελματιών /ειδικών /επιστημόνων που εργάζονται σε μία ενταξιακή και όχι τεχνοκρατική /ιατρογενή οπτική  Στενή και συχνά παρωχημένη αντίληψη του επαγγελματικού ρόλου

 Δειτε ανακοίνωση για επόμενο μάθημα  Check e class !!!!!!!!!!!!!!!!