ΡΟΔΟΧΡΟΥΣ ΠΙΤΥΡΙΑΣΗ Η ροδόχρους πιτυρίαση είναι μια οξεία, αλλά αρκετά συνηθισμένη δερματοπάθεια με άγνωστη αιτιολογία που χαρακτηρίζεται από λεπιδώδεις βλατίδες και πλάκες οι οποίες κυρίως κατανέμονται στον κορμό. Λέγεται ότι ίσως ένας ιός είναι υπεύθυνος για την εμφάνιση της. Προσβάλλει συνήθως άτομα από 10 μέχρι 40 χρονών αλλά δεν αποκλείεται να εμφανιστεί και σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ηλικίες.

ΡΟΔΟΧΡΟΥΣ ΠΙΤΥΡΙΑΣΗ-ΜΗΤΡΙΚΗ ΠΛΑΚΑ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ Στους περισσότερους ασθενείς εμφανίζεται μια μονήρης βλάβη με διάμετρο απο 2-5 εκατοστά, γνωστή ως «μητρική πλάκα» η οποία προηγείται του γενικευμένου εξανθήματος. Η μητρική πλάκα έχει αυγοειδές σχήμα, ρόδινο χρώμα και εμφανίζει λεπτά λέπια. Μερικές μέρες μετά εμφανίζονται πολλές παρόμοιες μικρότερες πλάκες κυρίως στον κορμό, στους μηρούς και στο ανώτερο τμήμα των άκρων. Υπάρχει ελαφρύς ή μέτριος κνησμός, το εξάνθημα εξασθενεί από μόνο του σε 4-8 εβδομάδες. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Η νόσος υποχωρεί από μόνη της. Αντισταμινικά, λοσιόν, κρέμες με στεροειδή για αντιμετώπιση του κνησμού.

ΨΩΡΙΑΣΗ Η ψωρίαση είναι μια χρόνια, μη λοιμώδης δερματοπάθεια που έχει την τάση να υποτροπιάζει, δηλαδή παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις κατά καιρούς. Η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή και σε κάθε ηλικία αν και έχει την τάση να εμφανίζεται περιπού σε ηλικία μεταξύ 15-40 χρονών. Η ψωρίαση προσβάλλει το 2% του πλυθησμού στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Είναι λιγότερο συχνή στην Ιαπωνία και την Αφρική. Η αιτία της ψωρίασης παραμένει άγνωστη αλλά λέγεται ότι η κληρονομική προδιάθεση παίζει σημαντικό ρόλο για την ανάπτυξη της ψωρίασης. Το στρες επίσης δρα αρνητικά στην πορεία της ψωρίασης ενώ το ηλιακό φως δρα ευεργετικά. Δεν πρέπει να συγχίζουμε τη ΨΩΡΙΑΣΗ με τη ΨΩΡΑ. Η ψώρα είναι άλλη δερματοπάθεια και είναι μεταδοτική. Η ψωρίαση εμφανίζεται σε διάφορες κλινικές μορφές. Και ανάλογα με το σημείο στο οποίο εμφανίζεται έχουμε τη ψωρίαση του τριχωτού της κεφαλής, ψωρίαση των παλαμών και πελμάτων και ψωρίαση των ονύχων.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΚΟΙΝΗ ΨΩΡΙΑΣΗ-Η ΠΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ ΨΩΡΙΑΣΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ: Ερυθηματώδεις στρογγυλές ή οβάλ πλάκες Ασημόχρωμα ξερά λέπια που καλύπτουν τις πλάκες Οι βλάβες εντοπίζονται κυρίως στους αγκώνες, γόνατα και στο τριχωτό της κεφαλής αλλά ΟΧΙ στο πρόσωπο.

ΨΩΡΙΑΣΗ ΤΩΝ ΠΤΥΧΩΝ Η ψωρίαση των πτυχών προσβάλλει κυρίως τη μεσογλουτιαία σχισμή (π.χ. τη πτυχή ανάμεσα στους γλουτούς), τη βουβωνική χώρα, την περιομφαλική χώρα, τις μεσοδακτύλιες πτυχές των κάτω άκρων, την περιοχή των γεννητικών οργάνων και τους έξω ακουστικούς πόρους. Η μασχαλιαία περιοχή και οι περιοχές πίσω από τα γόνατα προσβάλλονται σπανιότερα. Η συνεχής τριβή μεταξύ των πτυχών του δέρματος προκαλεί επίμονες βλάβες έντονου ερυθρού χρώματος, λείες, στιλπνές και σαφώς περιγεγραμμένες. Οι βλάβες αυτές μπορεί να προκαλούν κνησμό και πόνο και να είναι ή όχι λεπιδώδεις. Τα χαρακτηριστικά λέπια της ψωρίασης μπορεί να απουσιάζουν στην περίπτωση της ψωρίασης των πτυχών, λόγω της φυσικής υγρασίας του σώματος.

ΕΡΥΘΔΡΟΔΕΡΜΙΚΗ ΨΩΡΙΑΣΗ Όπως βλέπουμε στην εικόνα η ερυθροδερμική ψωρίαση ή ψωριασική ερυθροδερμία είναι μια εκτεταμένη μορφή ψωρίασης κατά την οποία οι βλάβες απλώνονται σχεδόν σε όλο το σώμα. Παρατηρείται έντονη ερυθρότητα στο δέρμα και υπάρχει κνησμός.

ΣΤΑΓΟΝΟΕΙΔΗΣ ΨΩΡΙΑΣΗ Παρατηρούμε ότι σε αυτή τη μορφή ψωρίασης οι βλάβες είναι πολυάριθμες, μικρές σε μέγεθος και έχουν σχήμα σταγόνας.

ΦΛΥΚΤΑΙΝΩΔΗΣ ΨΩΡΙΑΣΗ Η γενικευμένη φλυκταινώδης ψωρίαση είναι μια σπάνια αλλά σοβαρή για τη ζωή μορφή ψωρίασης. Εκατοντάδες μικρές, στείρες, κιτρινωπές φλύκταινες αναπτύσσονται σε έδαφος γενικευμένου ερυθήματος και μπορούν να επεκταθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η έναρξη είναι συχνά οξεία. Ο ασθενής αισθάνεται αδιάθετος, έχει πυρετό, αισθάνεται κακουχία και χρειάζεται νοσοκομειακή περίθαλψη. Διαχωρίζεται σε εντοπισμένη φλυκταινώδη ψωρίαση που οι βλάβες εντοπίζονται μόνο στις παλάμες και στα πέλματα και σε γενικευμένη φλυκταινώδη ψωρίαση που είναι πιο σπάνια και οι φλύκταινες εμφανίζονται όπου υπάρχουν ψωριασικές βλάβες. Η αρθροπαθητική ψωρίαση είναι μια μορφή ψωρίασης όπου εκτός από την προσβολή του δέρματος έχουμε και προσβολή των αρθρώσεων.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΨΩΡΙΑΣΗΣ ΤΟΠΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΚΕΡΑΤΟΛΥΤΙΚΑ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ (σαλικυλικό οξύ, ανθραλίνη, κορτικοστεροειδή,καλσιποτριόλη ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ Φαρμακά: ρετινοειδή, μεθοτρεξάτη, κυκλοσπορίνη, φωτοχημειοθεραπεία (PUVA)

ΑΛΩΠΕΚΙΕΣ Αλωπεκία είναι η απώλεια τριχών ή όπως συνηθίζουμε να λέμε η φαλάκρα. Οι αλωπεκίες διακρίνονται: σε διάχυτη (απώλεια τριχών από όλο το τριχωτό της κεφαλής), περιγεγραμμένη (κατά πλάκες) και ολική αφ’ ενός και σε παροδική και μόνιμη αφ’ ετέρου καθώς και σε ουλωτική και μη ουλωτική. Οι μη ουλωτικές αλωπεκίες χαρακτηρίζονται μόνο από απώλεια τριχών αλλά δεν παρουσιάζουν άλλες αλλαγές στο δέρμα. τέτοιες αλωπεκίες είναι η α) γυροειδής αλωπεκία 1η ΕΙΚΟΝΑ, β) η ανδρογενετική αλωπεκία 2η ΕΙΚΟΝΑ, γ) αλωπεκίες από επίδραση διάφορων βλαπτικών παραγόντων όπως ενδοκρινικές διαταραχές, διάφορα φάρμακα και χημικές ουσίες, διαταραχές της διατροφής και του μεταβολισμού.

ΓΥΡΟΕΙΔΗΣ ΑΛΩΠΕΚΙΑ ΓΥΡΟΕΙΔΗΣ ΑΛΩΠΕΚΙΑ: Παιδιά και νέους ενήλικες. Αφορά το 70%. Αφορά άτομα ηλικίας 5-30 ετών. Συνυπάρχει πολλάκις με αυτοάνοσα νοσήματα π.χ. λεύκη, ψωρίαση κλπ. Αιτιολογικά ενοχοποιούνται η κληρονομικότητα, ανοσολογικές ενδοκρινικές και νευροψυχικές διαταραχές. Εμφανίζεται αρχικά με μια ή περισσότερες αποψιλωτικές πλάκες στο τριχωτό της κεφαλής ή στο γένι στους άνδρες διαμέτρου 1-5 εκατοστά. Οι τρίχες ελλείπουν τελείως και το δέρμα είναι λείο, λευκωπό και μαλακό, με αρχικά διευρυμένους πόρους. Εκτός από το τριχωτό της κεφαλής μπορεί να συμμετέχουν και τα φρύδια, βλεφαρίδες, οι τρίχες του γενιού, των μασχαλών, του εφηβαίου και του σώματος. Υπάρχουν πολλές μορφές γυροειδούς, με ποικίλη πρόγνωση, ωστόσο η πρόγνωση δεν είναι σταθερή ούτε από ασθενή σε ασθενή. Διακρίνεται σε τέσσερις τύπους: τον κοινό 83%, ατοπικό 10%, προϋπερτασικό 4% και μεικτό 3%. Κι εδώ η πρόγνωση ποικίλλει από τύπο σε τύπο.

ΑΝΔΡΟΓΕΝΕΤΙΚΗ ΑΛΩΠΕΚΙΑ ΑΝΔΡΟΓΕΝΕΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΛΩΠΕΚΙΑ: Οφείλεται στην επίδραση των ανδρογόνων επί των τριχοθυλάκων σε άτομα προδιατεθειμένα γενετικά. Με την αύξηση της ηλικίας η αλωπεκία επεκτείνεται. Το γενετικό υπόστρωμα της ανδρογενετικής αλωπεκίας δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένο. Θεωρείται ότι ευθύνεται ένα αυτοσωματικό επικρατούν γονίδιο αλλά άλλοι πιστεύουν ότι η κληρονομικότητα είναι πολυγονιδιακή και άλλοι ότι υπάρχουν διαφορετικοί γονότυποι. Πάντως, οι ευνουχισμένοι άνδρες πριν την έναρξη της εφηβείας δεν εμφανίζουν φαλάκρα, ενώ αν τους χορηγηθεί τεστοστερόνη, η αλωπεκία παρουσιάζεται. Αυτό αποδεικνύει τον ουσιώδη ρόλο των ανδρογόνων. Κατά την εφηβεία φυσιολογικά παρατηρείται μία ομοιόμορφη απώλεια των τριχών κατά την πρόσθια γραμμή 96% στα αγόρια και 80% στα κορίτσια. Αυτό παριστά μια φυσιολογική αλωπεκία και όχι πρώιμο στάδιο της ανδρογενετικής αλωπεκίας. Στο 5% των αρρένων πριν τα 20 έτη αρχίζει μία συμμετρική μετωποκροταφική αραίωση καθώς και ελαφρά απώλεια των τριχών κατά μήκος της πρόσθιας γραμμής (τύπος Ι). Κατά την τρίτη δεκαετία, υπάρχει επιδείνωση και μερική απώλεια των τριχών της κορυφής (τύπος ΙΙ). Με την αύξηση της ηλικίας η απώλεια γίνεται εντονότερη και στις δύο θέσεις με τάση συνένωσης (τύπος ΙΙΙ). Στον τύπο ΙV γίνεται συνένωση των δύο θέσεων και πλήρης απογύμνωση της βρεγματικής περιοχής. Τέλος στον τύπο V παραμένει μόνο μία περιφερειακή ζώνη τριχώματος. Στις γυναίκες η ανδρογενετική αρχίζει αργότερα και εξελίσσεται βραδύτερα. Αρχικά, η εικόνα είναι τύπου διάχυτης αραίωσης στην κορυφή. Ο τύπος Ι αναπτύσσεται στο 25% των γυναικών στην ηλικία των 40 χρόνων και μπορεί να συνοδεύεται από υπερτρίχωση (έκτοπη τριχοφυία) Αλωπεκία τύπου IV & V στις γυναίκες είναι εξαιρετικά σπάνια. Η παραγωγή της τεστοστερόνης μπορεί να είναι αυξημένη. Θεραπευτικά στις γυναίκες μπορούν να χορηγηθούν τοπικά σκευάσματα με ορμόνες, στα αρχικά στάδια. Επίσης, η χορήγηση μινοξιδίλης ή βαλεριανής οιστραδιόλης μπορεί να βοηθήσει και τα δυο φύλα. Μπορεί, επίσης, να εφαρμοσθεί μεταμόσχευση τριχών στους άνδρες (αυτομοσχεύματος από την ινιακή χώρα) όταν η κατάσταση συνδυάζεται με επαγγελματικά προβλήματα.

ΟΥΛΩΤΙΚΗ ΑΛΩΠΕΚΙΑ Η ουλωτική αλωπεκία οφείλεται στην καταστροφή του τριχικού θυλάκου και στην αντικατάσταση αυτού με ουλώδη ιστό, οδηγώντας σε μόνιμη απώλεια των τριχών. Σε κάποιες περιπτώσεις ουλωτικής αλωπεκίας η απώλεια των τριχών είναι σταδιακή και χωρίς συμπτώματα και μένει απαρατήρητη. Σε άλλες περιπτώσεις η ουλωτική αλωπεκία συνοδεύεται από κνησμό, καύσο και πόνο και εξελίσσεται γρήγορα. Στην ουλωτική αλωπεκία η φλεγμονή που καταστρέφει τους θυλάκους βρίσκεται κάτω από το δέρμα και η ουλή δεν είναι ορατή. Το προσβεβλημένο δέρμα στην ουλωτική αλωπεκία είναι συνήθως κόκκινο, εμφανίζει απολέπιση, υπέρχρωση ή υποχρωμία. Η ουλωτική αλωπεκία εμφανίζεται σε άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών που είναι κατά τα άλλα υγιείς.