Εισαγωγή Στην Δια Βίου Εκπαίδευση Τίτλος Εργασίας: L15 Συγγραφέας: Noye Πηγή: Πρακτικός Οδηγός Εκπαιδευτή Ενήλικων Όνομα: Παναγιώτα Επώνυμο: Γκίζα Α.Μ:

Παρουσίαση με θέμα: "Εισαγωγή Στην Δια Βίου Εκπαίδευση Τίτλος Εργασίας: L15 Συγγραφέας: Noye Πηγή: Πρακτικός Οδηγός Εκπαιδευτή Ενήλικων Όνομα: Παναγιώτα Επώνυμο: Γκίζα Α.Μ:"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1

2 Εισαγωγή Στην Δια Βίου Εκπαίδευση Τίτλος Εργασίας: L15 Συγγραφέας: Noye Πηγή: Πρακτικός Οδηγός Εκπαιδευτή Ενήλικων Όνομα: Παναγιώτα Επώνυμο: Γκίζα Α.Μ: 3152

3 Αντικείμενο της παρουσίασης είναι τα κυριότερα συμπεράσματα που προέκυψαν από τη μελέτη 5 κεφαλαίων από το βιβλίο Πρακτικός Οδηγός Εκπαιδευτή Ενηλίκων Στόχοι της παρουσίασης είναι: Α) Η καλύτερη κατανόηση των θεμάτων που αυτά τα κεφάλαια διαπραγματεύονται. Β) Καθώς και η παρά πέρα χρησιμοποίηση των πληροφοριών που αυτά μας παρέχουν. *** Τα 5 αυτά κεφάλαια αντιστοιχούν στις 5 ενότητες, που εξετάζουμε στην παρουσίαση

4 ΕΝΟΤΗΤΕΣ 1. Η αξιολόγηση της εκπαίδευσης 2. Μετά την εκπαίδευση, η εφαρμογή 3. Η ενσωμάτωση της εκπαίδευσης στην εργασία 4. Τι είδους εκπαιδευτής είστε; 5. Η προετοιμασία ενός προγράμματος εκπαίδευσης

5 1. Η αξιολόγηση της εκπαίδευσης Στην αξιολόγηση συγκρίνουμε, στηριζόμενοι σε κάποιο μέτρο, το αποτέλεσμα με το στόχο, μια αρχική κατάσταση με μια τελική, για να πάρουμε κάποιες αποφάσεις. Αφορά: i) Τον εκπαιδευόμενο ii) Τον εκπαιδευτή iii) Τους οργανωτές της εκπαίδευσης και τους προγραμματιστές των σχετικών δραστηριοτήτων Η αξιολόγηση προσανατολίζεται προς διάφορες κατευθύνσεις. Π.χ προς τη στρατηγική της εκπαίδευσης που τίθεται σε εφαρμογή. **Αλλά έχει να κάνει κυρίως με τα αποτελέσματα της εκπαίδευσης.

6 1.1 Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων Οργανώνεται σε πέντε επίπεδα: 1. Αντιδράσεις *μέσο αξιολόγησης  ο σχολιασμός 2. Κατακτήσεις *μέσα αξιολόγησης  τα τεστ επιτυχίας, τα τεστ απόδοσης, η πρόκληση των ερωτήσεων του εκπαιδευόμενου, οι μαγνητοφωνήσεις ή βιντεοσκοπήσεις 3. Χρήση *μέσα αξιολόγησης  το σχέδιο δράσης, οι συζητήσεις, η ανάλυση ντοκουμέντων, η άμεση παρατήρηση 4. Αποτελέσματα *μέσα αξιολόγησης  η ανάλυση της απόδοσης, η ανάλυση των δυσλειτουργιών 5.Έμμεσες συνέπειες *μέσα αξιολόγησης  ο σχολιασμός, στατιστικές και κοινωνιολογικές παρατηρήσεις

7 1.2 Η οργάνωση της διαδικασίας αξιολόγησης Η διαδικασία της αξιολόγησης μπορεί να οργανωθεί με την ακόλουθη σειρά: 1. Προσδιορισμός των στόχων της αξιολόγησης και του λόγου ύπαρξή της. 2. Καθορισμός μιας στρατηγικής αξιολόγησης, επιλογή αυτών που θα συμμετέχουν και με ποιο τρόπο. 3. Επιλογή και διαμόρφωση των μέσων αξιολόγησης,προετοιμασία του υλικού αξιολόγησης. 4. Πραγματοποίηση της αξιολόγησης. 5. Ανάλυση των πληροφοριών που συγκεντρώθηκαν και διατύπωση των εκτιμήσεων. 6. Λήψη των αποφάσεων που συνεπάγονται τα αποτελέσματα αυτά.

8 2. Μετά την εκπαίδευση η εφαρμογή 2.1 Η παρακολούθηση της εκπαίδευσης Η παρακολούθηση και η ευθύνη της εφαρμογής των γνώσεων μοιράζεται στον εκπαιδευόμενο, στον εκπαιδευτή, στον ιεραρχικά υπεύθυνο και στον οργανωτή της εκπαίδευσης. Γίνεται με κατ’ιδίαν ή ομαδικές συζητήσεις, καθώς και με παρατήρηση πραγματικών καταστάσεων. 2.2 Εκπαίδευση και αλλαγή Η εκπαίδευση διατηρεί πάντα ηθελημένες ή απρόβλεπτες σχέσεις με την αλλαγή,είτε των ατόμων είτε των θεσμών. Ο Kurt Lewin διέκρινε τρεις φάσεις ώστε η εκπαίδευση να παράγει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα:

9 i) Η φάση της από-δόμησηs ii) H φάση της σχηματοποίησης iii) Η φάση της επανα-δόμησης i) Η φάση της από-δόμησηs ii) H φάση της σχηματοποίησης iii) Η φάση της επανα-δόμησης Οι ερευνητές διέκριναν τέσσερις παραμέτρους που διευκολύνουν ιδιαιτέρως την τάδε ή δείνα φάση: Ο χρόνος (σύντομος, μεσαίος, πολύς) Η απομόνωση (μηδενική, μερική, απόλυτη) Η σύνθεση της ομάδας (φυσική, ομοιογενής, ετερογενής) Ο τρόπος παρέμβασης των εμψυχωτών 2.3 Η αλλαγή στην επιχείρηση Αφού υπάρχει αλλαγή στην εκπαίδευση, θα υπάρχει και στην επιχείρηση η οποία,απορροφά τα εκπαιδευόμενα άτομα. Π.χ : Τροποποίηση κάποιας διαδικασίας στην επιχείρηση Η εισαγωγή νέων εργαλείων

10 2.4 Τα πέντε εμπόδια στην αλλαγή 1. Η συναισθηματική κατάσταση των ατόμων 2. Το επίπεδο πληροφόρησης 3. Ο βαθμός κινητικότητας 4. Η ανεπάρκεια λύσεων 5. Η συνοχή 2.5 Οι πέντε παράγοντες της αλλαγής 1. Η νομοθεσία 2. Η πληροφόρηση 3. Η εκπαίδευση 4. Η ισχύς του παραδείγματος 5. Οι μετατροπές του περιβάλλοντος (χώρος,χρόνος,μέσα κλπ)

11 3. Η ενσωμάτωση της εκπαίδευσης στην εργασία Η επιχείρηση μπορεί να αποτελέσει χώρο εκπαίδευσης, όπου καθένας μαθαίνει στην πράξη και με ανάλυση της πράξης. 3.1 Εναλλασσόμενη εκπαίδευση Το εκπαιδευόμενο άτομο παρακολουθεί εκπαίδευση εναλλακτικά στα πλαίσια της επιχείρησης και στο πλαίσιο μιας εκπαιδευτικής δομής.. 3.2 Εποπτεία Ο επόπτης: - καθοδηγεί και αξιολογεί τον εκπαιδευόμενο - έχει κοινωνικό και πολιτισμικό ρόλο - ο αποτελεί πρότυπο μίμησης από τον εκπαιδευόμενο

12 3.3 Η άσκηση μέσα στην επιχείρηση Τέσσερις ευνοϊκές συνθήκες που εξασφαλίζουν την αποτελεσματικότητά της είναι: 1. Η προετοιμασία των μέσων μιας άσκησης υπό μορφή παρατήρησης 2. Η ανάθεση πραγματικών αρμοδιοτήτων στα προγράμματα πρακτικής άσκησης 3. Ο προσδιορισμός του ρόλου του υπεύθυνου 4. Η αποκατάσταση του προφίλ της εκπαίδευσης 3.4 Οι ευκαιρίες μάθησης Η κινητικότητα Η λύση των προβλημάτων Το σχέδιο δράσης Η ομάδα εργασίας με διευρυμένες αρμοδιότητες Η γραπτή διατύπωση επιχειρησιακών μεθόδων

13 3.4 Πως αντλούμε μαθήματα από την εμπειρία Η εμπειρία σχετίζεται με τις 3 πηγές ανεπίσημης μάθησης για όποιον εκτελεί μια πρακτική άσκηση: - τα άτομα -τα γεγονότα - τις πράξεις 3.5 Κατανόηση της σχέσης θεωρίας- πράξης Είναι πάντα λεπτή υπόθεση η κατανόηση της σχέσης θεωρίας-πράξης για τον εκπαιδευόμενο που έχει μεγάλη πείρα.Ο εκπαιδευτής μπορεί, προτείνοντας μια μέθοδο, να τον βοηθήσει να θεωρητικοποιήσει ο ίδιος τις διάσπαρτες γνώσεις του και να οργανώσει τη σκέψη του.

14 4. Τι είδους εκπαιδευτής είστε; 4.1 Γιατί είστε εκπαιδευτής; Τρεις πιθανές απαντήσεις: -Είμαι εκπαιδευτής μερικής απασχόλησης,ασκώ κι’άλλο επάγγελμα -Είμαι εκπαιδευτής γιατί αυτό είναι το επάγγελμά μου. -Είμαι εκπαιδευτής γιατί έχω αυτήν την κλίση. 4.2 Πώς βλέπεται τους εκπαιδευόμενους; Οι πιο συνηθισμένες μεταφορικές εικόνες που έχουμε είναι: Σαν ‘‘ηλεκτρονικό υπολογιστή’’ (παραδοσιακή τάση) Σαν ‘‘φυτό’’ (ανθρωπιστική τάση) Σαν ‘‘ζώο’’ (συμπεριφοριστική τάση ) Σαν ‘‘αθλητή’’ (λειτουργική τάση)

15 4.3 Τι είναι σημαντικό για τον εκπαιδευτή; Από τα αποτελέσματα σχετικού ερωτηματολογίου προέκυψαν πέντε διαφορετικές ομάδες εκπαιδευτών, ως προς το τι θεωρεί ο κάθε εκπαιδευτικός σημαντικό. 1. Όχι να ασκεί καταναγκασμό, αλλά να δημιουργεί τη διάθεση για εκπαίδευση. 2. Να έχει ειδικότητα στο αντικείμενο το οποίο παρουσιάζει. 3. Να οργανώνει το περιεχόμενο της εκπαίδευσης 4. Να κάνει σύνθεση των επιθυμιών εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενου. 5. Θεωρεί ό,τι οι εκπαιδευόμενοι έχουν φυσική κλίση προς τη μελέτη. ** Προσωρινό συμπέρασμα ο ‘‘στραβισμός’’του εκπαιδευτή

16 4.4 Μαθαίνω και διδάσκω για μια ‘‘καταστασιακή’’ στρατηγική Η πρακτική καταστασιακής εκπαίδευσης είναι η πρακτική που έχει ως στόχο να προσαρμόζει τη διδασκαλία ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται κάθε φορά οι εκπαιδευόμενοι. Σε αυτήν την πρακτική συναντάμε τρεις βασικούς τύπους εκπαιδευόμενων: - τον ανεξάρτητο - τον εξαρτημένο - και αυτόν που συνεργάζεται 4.5 Η κοινωνική λειτουργία μιας εκπαιδευτικής δραστηριότητας Αυτό γίνεται από τον εκπαιδευτή ανάλογα με τη χρήση εξουσίας που κάνει ως προς τον εκπαιδευόμενο (επίδειξη,ισότητα,αυτονομία)

17 5. Η προετοιμασία ενός προγράμματος εκπαίδευσης 5.1 Οι εκπαιδευτικές ανάγκες Για να γίνει η προετοιμασία ενός εκπαιδευτικού προγράμματος θα πρέπει πρώτα να βρούμε τις εκπαιδευτικές ανάγκες του.Τρεις προσεγγίσεις των εκπαιδευτικών αναγκών είναι: Α) Η ανάλυση των εκπαιδευτικών αναγκών του οργανισμού i) Η ανάλυση της θέσης εργασίας: πολύ χρήσιμη για την προσαρμογή σε μια νέα θέση ii) Η ανάλυση των αναγκών ενός προγράμματος iii) H ανάλυση της απόδοσης Β) Ο προσδιορισμός των αιτημάτων Γ) Δημιουργία δυναμικής

18 5.2 Οι τύποι των εκπαιδευτικών μηχανισμών 1. Κλασικό εκπαιδευτικό μάθημα 2. Εναλλασσόμενη εκπαίδευση 3. Εκπαίδευση –δράση 4. Κέντρο τροφοδότησης 5. Όμιλος αυτό-τελειοποίησης 6. Εκπαίδευση ενταγμένη στην εργασία 5.3 Το τετράδιο εκπαιδευτικών αρμοδιοτήτων Πρόκειται για έντυπο που διαμορφώνεται από τη συνεργασία των υπηρεσιών που ζητούν την εκπαίδευση και της υπηρεσίας που την προσφέρει. Επιτρέπει τον προσδιορισμό των προσδοκιών και των συνθηκών οργάνωσης της εκπαίδευσης.