Κατέβασμα παρουσίασης
Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε
ΔημοσίευσεSimone Bernard Τροποποιήθηκε πριν 6 χρόνια
1
Vert = nominatif Vocatif Bleu = acc Gris = génitif Orange = datif
Rouge = verbe conjugué Rouge foncé = verbe à l'infinitif Rose = radical du verbe au participe/terminaison de la couleur du cas du participe
2
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον. ἐπεὶ πᾶν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει · στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος. Habitue-toi donc
3
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον. ἐπεὶ πᾶν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει · στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος. Habitue-toi à penser (litt. prends l’habitude dans le fait de penser)
4
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον. ἐπεὶ πᾶν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει · στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος. Habitue-toi à penser (litt. prends l’habitude dans le fait de penser) que la mort n'est rien
5
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον. ἐπεὶ πᾶν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει · στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος. Habitue-toi à penser (litt. prends l’habitude dans le fait de penser) que la mort n'est rien pour nous
6
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον. ἐπεὶ πᾶν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει · στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος. Habitue-toi à penser (litt. prends l’habitude dans le fait de penser) que la mort n'est rien pour nous. Puisque tout bien et tout mal
7
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον. ἐπεὶ πᾶν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει · στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος. Habitue-toi à penser (litt. prends l’habitude dans le fait de penser) que la mort n'est rien pour nous. Puisque tout bien et tout mal (réside) dans la sensation ; or la mort
8
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον
Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον. ἐπεὶ πᾶν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει · στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος. Habitue-toi à penser (litt. prends l’habitude dans le fait de penser) que la mort n'est rien pour nous. Puisque tout bien et tout mal (réside) dans la sensation ; or la mort est la privation de la sensation.
9
ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς τὸν θανατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὺκ ἄπορον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. Par suite
10
ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς τὸν θανατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὺκ ἄπορον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. Par suite la juste connaissance
11
ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς τὸν θανατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὺκ ἄπορον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. Par suite la juste connaissance de ce que
12
ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς τὸν θανατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὺκ ἄπορον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. Par suite la juste connaissance de ce que la mort n'est rien pour nous
13
ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς τὸν θανατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὺκ ἄπορον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. Par suite la juste connaissance de ce que la mort n'est rien pour nous rend joyeux
14
ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς τὸν θανατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὺκ ἄπορον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. Par suite la juste connaissance de ce que la mort n'est rien pour nous rend joyeux l'aspect mortel de la vie, no
15
ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς τὸν θανατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὺκ ἄπορον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. Par suite la juste connaissance de ce que la mort n'est rien pour nous rend joyeux l'aspect mortel de la vie, non pas en offrant en plus
16
ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς τὸν θανατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὺκ ἄπορον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. Par suite la juste connaissance de ce que la mort n'est rien pour nous rend joyeux l'aspect mortel de la vie, non pas en offrant en plus un temps infini
17
ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς τὸν θανατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς ζωῆς θνητόν, οὺκ ἄπορον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. Par suite la juste connaissance de ce que la mort n'est rien pour nous rend joyeux l'aspect mortel de la vie, non pas en offrant en plus un temps infini mais en ôtant le désir de l'immortalité
18
Il n'est rien en effet de terrible
Oὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν ὥστε μάταιος ὁ λέγων δεδιέναι τὸν θάνατον οὐχ ὅτι λυπήσει παρών ἀλλ'ὅτι λυπεῖ μέλλων· ὅ γὰρ παρὼν οὐκ ἐνοχλεῖ, προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Il n'est rien en effet de terrible
19
Oὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν ὥστε μάταιος ὁ λέγων δεδιέναι τὸν θάνατον οὐχ ὅτι λυπήσει παρών ἀλλ'ὅτι λυπεῖ μέλλων· ὅ γὰρ παρὼν οὐκ ἐνοχλεῖ, προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Il n'est rien en effet de terrible pour celui qui a compris en conscience que
20
Oὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν ὥστε μάταιος ὁ λέγων δεδιέναι τὸν θάνατον οὐχ ὅτι λυπήσει παρών ἀλλ'ὅτι λυπεῖ μέλλων· ὅ γὰρ παρὼν οὐκ ἐνοχλεῖ, προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Il n'est rien en effet de terrible pour celui qui a compris en conscience qu'il n'est rien de terrible
21
Oὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν ὥστε μάταιος ὁ λέγων δεδιέναι τὸν θάνατον οὐχ ὅτι λυπήσει παρών ἀλλ'ὅτι λυπεῖ μέλλων· ὅ γὰρ παρὼν οὐκ ἐνοχλεῖ, προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Il n'est rien en effet de terrible pour celui qui a compris en conscience qu'il n'est rien de terrible dans le fait de ne pas vivre
22
Oὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν ὥστε μάταιος ὁ λέγων δεδιέναι τὸν θάνατον οὐχ ὅτι λυπήσει παρών ἀλλ'ὅτι λυπεῖ μέλλων· ὅ γὰρ παρὼν οὐκ ἐνοχλεῖ, προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Il n'est rien en effet de terrible pour celui qui a compris en conscience qu'il n'est rien de terrible dans le fait de ne pas vivre si bien que sot (est) celui qui dit craindre la mort
23
Oὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν ὥστε μάταιος ὁ λέγων δεδιέναι τὸν θάνατον οὐχ ὅτι λυπήσει παρών ἀλλ'ὅτι λυπεῖ μέλλων· ὅ γὰρ παρὼν οὐκ ἐνοχλεῖ, προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Il n'est rien en effet de terrible pour celui qui a compris en conscience qu'il n'est rien de terrible dans le fait de ne pas vivre si bien que sot (est) celui qui dit craindre la mort non pas parce qu'elle fera souffrir une fois là (en étant présente) mais parce qu'elle fait souffrir quand on l'attend (en s'apprêtant à venir).
24
Oὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν ὥστε μάταιος ὁ λέγων δεδιέναι τὸν θάνατον οὐχ ὅτι λυπήσει παρών ἀλλ'ὅτι λυπεῖ μέλλων· ὅ γὰρ παρὼν οὐκ ἐνοχλεῖ, προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Il n'est rien en effet de terrible pour celui qui a compris en conscience qu'il n'est rien de terrible dans le fait de ne pas vivre si bien que sot (est) celui qui dit craindre la mort non pas parce qu'elle fera souffrir une fois là (en étant présente) mais parce qu'elle fait souffrir quand on l'attend (en s'apprêtant à venir). Car ce qui étant présent ne trouble pas
25
Oὐθὲν γάρ ἐστιν ἐν τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι γνησίως τὸ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ μὴ ζῆν δεινόν ὥστε μάταιος ὁ λέγων δεδιέναι τὸν θάνατον οὐχ ὅτι λυπήσει παρών ἀλλ'ὅτι λυπεῖ μέλλων· ὅ γὰρ παρὼν οὐκ ἐνοχλεῖ, προσδοκώμενον κενῶς λυπεῖ. Il n'est rien en effet de terrible pour celui qui a compris en conscience qu'il n'est rien de terrible dans le fait de ne pas vivre si bien que sot (est) celui qui dit craindre la mort non pas parce qu'elle fera souffrir une fois là (en étant présente) mais parce qu'elle fait souffrir quand on l'attend (en s'apprêtant à venir). Car ce qui étant présent ne trouble pas, lorsqu'on l'attend étant attendu) chagrine en vain.
26
Ainsi le plus terrifiant des maux
τὸ φρικωδέστατον οὗν τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν · ὅταν δ'ὁ θάνατος παρῇ, τόθ'ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Ainsi le plus terrifiant des maux
27
Ainsi le plus terrifiant des maux la mort
τὸ φρικωδέστατον οὗν τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν · ὅταν δ'ὁ θάνατος παρῇ, τόθ'ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Ainsi le plus terrifiant des maux la mort
28
Ainsi le plus terrifiant des maux la mort n'est rien pour nous,
τὸ φρικωδέστατον οὗν τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν · ὅταν δ'ὁ θάνατος παρῇ, τόθ'ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Ainsi le plus terrifiant des maux la mort n'est rien pour nous,
29
τὸ φρικωδέστατον οὗν τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν · ὅταν δ'ὁ θάνατος παρῇ, τόθ'ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Ainsi le plus terrifiant des maux la mort n'est rien pour nous, puisque quand nous existons (quand nous sommes), la mort n'est pas là,
30
τὸ φρικωδέστατον οὗν τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν · ὅταν δ'ὁ θάνατος παρῇ, τόθ'ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Ainsi le plus terrifiant des maux la mort n'est rien pour nous, puisque quand nous existons (quand nous sommes), la mort n'est pas là, mais quand la mort est là, nous ne sommes plus.
31
Elle n'est donc en rapport ni avec les vivants (ceux qui vivent)
οὔτε οὗν πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς τοὺς τετελευτηκότας, ἐπειδήπερ περὶ οὕς μὲν οὐκ ἔστιν, οἵ δ'οὐκέτι εἰσίν. Elle n'est donc en rapport ni avec les vivants (ceux qui vivent)
32
οὔτε οὗν πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς τοὺς τετελευτηκότας, ἐπειδήπερ περὶ οὕς μὲν οὐκ ἔστιν, οἵ δ'οὐκέτι εἰσίν. Elle n'est donc en rapport ni avec les vivants (ceux qui vivent) ni avec ceux qui sont morts puisque pour les uns
33
οὔτε οὗν πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς τοὺς τετελευτηκότας, ἐπειδήπερ περὶ οὕς μὲν οὐκ ἔστιν, οἵ δ'οὐκέτι εἰσίν. Elle n'est donc en rapport ni avec les vivants (ceux qui vivent) ni avec ceux qui sont morts puisque pour les uns elle n'est pas, et que les autres ne sont plus.
Παρόμοιες παρουσιάσεις
© 2024 SlidePlayer.gr Inc.
All rights reserved.