ΦΑρμακα και ΚαρδιαγγειακΟ ΣYστημα ΣΠΟΝΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Παρουσίαση με θέμα: "ΦΑρμακα και ΚαρδιαγγειακΟ ΣYστημα ΣΠΟΝΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΦΑρμακα και ΚαρδιαγγειακΟ ΣYστημα ΣΠΟΝΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

2 ΦΥΣΙΟΛΟΠΑ ΤΟΥ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Το καρδιαγγειακό σύστημα αποτελείται από την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία. Η καρδιά είναι μια αντλία η οποία εφοδιάζει το σώμα με αίμα, μέσω των αιμοφόρων αγγείων. Το σύνολο των αιμοφόρων αγγείων αποτελεί το αγγειακό σύστημα. Το αίμα που παρέχεται από το καρδιαγγειακό σύστημα διατηρεί ένα άριστο περιβάλλον στους ιστούς του σώματος, προσφέροντας οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά και απομακρύνοντας άχρηστα προϊόντα Η φυσιολογική πίεση του οξυγόνου και του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα είναι: p mm Hg pCO mm Hg Η φυσιολογική πίεση του αίματος είναι :120/80mm Η πίεση του αίματος κατά την ροή του πέφτει περίπoυ 90 mmHg στην αορτή και 00mmHg στις φλέβες.

3 Η καρδιά συστέλλεται 70 περίπου φορές το λεπτό και αντλεί περίπου 7000 λίτρα αίματος την ημέρα.Είναι ένα κοίλο μυώδες όργανο. Στους ενήλικες, η καρδιά ζυγίζει περίπου 300 g. Έχει τέσσερα διαμερίσματα. Τα δύο μικρότερα είναι τοποθετημένα προς τη βάση και ονομάζονται κόλποι, ενώ τα δύο μεγαλύτερα, που λέγονται κοιλίες, είναι τοποθετημένα προς την κορυφή της καρδιάς. Το τοίχωμα της καρδιάς αποτελείται από τρεις στιβάδες: το επικάρδιο (εξωτερικά) το μυοκάρδιο (στο μέσον) το ενδοκάρδιο (εσωτερικά) Μια σειρά βαλβίδων διασφαλίζει τη μονόδρομη ροή του αίματος. Ο δεξιός κόλπος και η δεξιά κοιλία δέχονται το χρησιμοποιημένο αίμα από το σώμα και το στέλλουν, μέσω της πνευμονικής αρτηρίας, στους πνεύμονες. Ο αριστερός κόλπος και η αριστερή κοιλία παραλαμβάνουν το οξυγονωμένο αίμα, μέσω των πνευμονικών φλεβών, και το στέλλουν μέσω της αορτής, στο υπόλοιπο σώμα.

4 ΑΓΓΕΙΑΚΟ ΔΕΝΔΡΟ Tο αγγειακό σύστημα αποτελείται από αγγεία με διαφορετικές ιδιότητες και αναφέρεται συχνά σαν αγγειακό δέντρο. Οι δύο κύριοι τύποι αιμοφόρων αγγείων είναι οι αρτηρίες και οι φλέβες. Σε μια τυπική αρτηρία, το στρώμα που επενδύει τον αυλό και βρίσκεται σε επαφή με το αίμα, λέγεται ενδοθήλιο. Για πολλά χρόνια επικρατούσε η άποψη πως το ενδοθήλιο αποτελούσε ένα απλό φραγμό μεταξύ του αίματος και του περιβάλλοντος αγγείου, αλλά σήμερα είναι γνωστό ότι απελευθερώνει πολλές σημαντικές αγγειοδραστικές ουσίες (π.χ. μονοξείδιο του αζώτου, NO) που βοηθούν την κανονική αιματική ροή και την πήξη του αίματος.

5 ΚΑΡΔΙΑΚΕΣ ΒΑΛΒΙΔΕΣ Οι βαλβίδες εμποδίζουν την παλινδρόμηση του αίματος στην καρδιά. Oι κολποκοιλιακές βαλβίδες βρίσκονται μεταξύ των κόλπων και των κοιλιών. Η παλινδρόμηση στις αρτηρίες παρεμποδίζεται οπό τις μηνοειδείς βαλβίδες. Οι τεχνητές βαλβίδες μπορούν να αντικαταστήσουν τις βαλβίδες που έχουν καταστραφεί από παθήσεις, όπως ο ρευματικός πυρετός.

6 ΗΛΕΚΤΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Η κατανομή των ιόντων Κ+, Na+, Cl- και Ca2+ κατά μήκος της κυτταρικής μεμβράνης των κοιλιών προκαλεί ένα δυναμικό ηρεμίας -85 έως -90 mV, το οποίο υπολογίζεται από την εξίσωση του Nernst. Στο φλεβόκομβο (ΦΚ) και τον κολποκοιλιακό κόμβο (ΚΚ), η τιμή του δυναμικού θετικοποιείται. Το δυναμικό της μεμβράνης παραμένει στα ανωτέρω επίπεδα λόγω της υψηλής συγκέντρωσης ιόντων Κ+ μέσα στο κύτταρο, η οποία διατηρείται από την αντλία Na+YK+ (γνωστή και σαν Na+/K·* ΑΤΡάση) και από τη μεγαλύτερη διαπερατότητα της μεμβράνης στα ιόντα Κ+, έναντι των άλλων ιόντων. Η αντλία Na+/K+ μεταφέρει τρία ιόντα Na+ στο εξωτερικό του κυττάρου για κάθε δύο ιόντα Κ+ που μεταφέρονται στο εσωτερικό (δηλαδή είναι μια ηλεκτρογενής αντλία).

7 Το δυναμικό ενέργειας δημιουργείται όταν το κύτταρο είναι εκπολωμένο στα -75 mV.
Η άνοδος του δυναμικού ενεργείας οφείλεται στη διάνοιξη των διαύλων Na+ πύλης δυναμικού που πυροδοτείται από την εκπόλωση. Η ενεργοποίηση αυτών των διαύλων Na+ είναι παροδική και, αν η μεμβράνη παραμείνει εκπολωμένη για περισσότερο από μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, ο δίαυλος απενεργοποιείται και το ρεύμα εισόδου σταματά. Μια τέτοια αδρανοποίηση καταλήγει σε μια περίοδο κατά την οποία δεν μπορεί να δημιουργηθεί άλλο δυναμικό ενεργείας. Ο χρόνος αυτός λέγεται ανερέθιστη περίοδος.

8 Κατά τη φάση ταχείας εκπόλωσης του δυναμικού ενέργειας, ενεργοποιούνται οι δυναμικοεξαρτώμενοι διάφοροι υπότυποι διαύλων ιόντων K+. Αυτοί επιτρέπουν την έξοδο ιόντων Κ+, οδηγώντας σε επαναπόλωση του δυναμικού ενεργείας. Το χαρακτηριστικό οροπέδιο (plateau) του δυναμικού ενεργείας των καρδιακών κοιλιών οφείλεται στην εισροή ιόντων Ca2+ μέσω διαύλων τύπου L. Οι δίαυλοι αυτοί, όπως και οι δίαυλοι Na+, εξαρτώνται από τη διαφορά δυναμικού, αλλά το ρεύμα που παράγεται έχει πολύ μικρότερη διάρκεια. Για το λόγο αυτό τα παραγόμενα ρεύματα αναφέρονται συχνά σαν: Ταχύ ρεύμα εισροής ιόντων Na+ (Ινα) Βραδύ ρεύμα εισροής ιόντων Ca2+ (lCa) ή (Ιsi)

9 ΚαρδιακΑ ρεΥματα Κ+ Βραδύ επανορθωτικό ρεύμα (Iκ) που δημιουργείται λόγω εκπόλωσης. Παροδικό ρεύμα προς τα έξω (Ιto) που προκαλεί την αρχική φάση επαναπόλωσης (αναφέρεται σαν ρεύμα εγκοπής) και είναι σημαντικό για μερικές, αλλά όχι άλλες, τις περιοχές της καρδιάς. Επανορθωτικό ρεύμα εισροής (Ιk1), με κύριο ρόλο τη σταθεροποίηση του δυναμικού ηρεμίας της μεμβράνης. Ρεύμα που ρυθμίζεται από το ATP (Ikcatp), το οποίο αναστέλλεται από μικρές συγκεγτρώσεις ATP επομένως σημαντικό όταν το ΑΤΡ είναι ελαττωμένο (π.χ. σε ασθένειες όπως η ισχαιμία).

10 ΣΥζευξη διΕγερσηΣ-συστολΗΣ
Ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα του καρδιακού δυναμικού ενεργείας είναι η διάνοιξη δυναμικοεξαρτώμενων διαύλων Ca2+ τύπου L .Αυτό οδηγεί σε μια σχετικά μικρή εισροή ιόντων ασβεστίου μέσω της σαρκοπλασματικής μεμβράνης, η οποία με τη σειρά της ενεργοποιεί έναν μηχανισμό γνωστό σαν Ca2+ -επαγομένη απελευθέρωση Ca2+ και έτσι απελευθερώνονται πολύ μεγαλύτερες ποσότητες ιόντων Ca2+ από ενδοκυττάριες αποθήκες (δηλαδή το σαρκοπλασματικό δίκτυο). Σαν αποτέλεσμα, η ενδοκυττάρια συγκέντρωση ιόντων Ca2+ αυξάνεται από 100 μΜ κατά την ηρεμία στα 10 μΜ κατά τη συστολή. Η αύξηση αυτή οδηγεί σε δέσμευση του Ca2+ από την τροπονίνη C η οποία ρυθμίζει τη διάταξη των ινιδίων ακτίνης και μυοσίνης, προκαλώντας μετακίνηση αλληλοεπικάλυψης των ινιδίων και με τον τρόπο αυτό, συστολή.

11 Μετά τη συστολή, τα ιόντα Ca2+ μεταφέρονται πίσω στους αποθηκευτικούς χώρους από μια ΑΤΡ εξαρτώμενη αντλία Ca2+ Από εκεί απορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί στον επόμενο κύκλο. Επιπλέον, το ασβέστιο μεταφέρεται έξω από το κύτταρο μεσω του ηλεκτρολόγου υπγανισυού ανταλλαγής Na+/ Ca2+, ο οποίος μετακινεί ένα ιόν από το κύτταρο, για κάθε τρία ιόντα που εισάγει, δημιουργώντας έτσι ένα ρεύμα εισόδου (σημειώστε όμως ότι η διεύθυνση της ανταλλαγής μπορεί να αλλάξει κατά τη διάρκεια του δυναμικού ενεργείας και ότι εξαρτάται από τις ενδοκυττάριες συγκεντρώσεις Na+ και Ca2+)·

12 Η ακολουθία των φαινομένων που συμβαίνουν στη διάρκεια ενός καρδιακού παλμού, γνωστός και σαν καρδιακός κύκλος, είναι η εξής: Εκπόλωση των κόλπων Συστολή του δεξιού κόλπου Συστολή του αριστερού κόλπου Συστολή των κοιλιών , μετά από ένα μικρό κενό με την αριστερή κοιλία να συστέλλεται πρώτη Διάνοιξη πνευμονικής και αορτικής βαλβίδας, όταν η πίεση στις κοιλίες αυξηθεί αρκετά με αποτέλεσμα την έξοδο του αίματος από τις κοιλίες.

13 Το ηλεκτροκαρδιογράφημα είναι μια ηλεκτρική καταγραφή των αλλαγών που συμβαίνουν στη διάρκεια ενός μόνο καρδιακού κύκλου Το ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) καταγράφει το μέσο όρο των εκπολώσεων και επαναπολώσεων που συμβαίνουν σε όλα τα μυοκαρδιακά κύτταρα. Μπορεί να καταγραφεί στην επιφάνεια του σώματος χρησιμοποιώντας ηλεκτρόδια και γενικά καταγράφεται σε ηρεμία και σε stress. Πριν από τη μελέτη των διαφόρων τύπων αρρυθμίας, είναι απαραίτητη η κατανόηση του φυσιολογικού ΗΚΓ : Το διάστημα PR είναι ο χρόνος από την έναρξη του επάρματος Ρ μέχρι την έναρξη του συμπλέγματος: QRS. Είναι ισοδύναμο με το χρόνο που χρειάζεται το ηλεκτρικό ερέθισμα για να περάσει μέσω του ΚΚ. Το σύμπλεγμα QRS παριστάνει την εκπόλωση των κοιλιών Η επαναπόλωση των κόλπων δεν καταγράφεται, γιατί συμβαίνει ταυτόχρονα με την εκπόλωση των κοιλιών από την οποία και καλύπτεται. Το διάστημα ST είναι ο χρόνος μεταξύ του συμπλέγματος QRS και του επάρματος Τ και υφίσταται χαρακτηριστική μεταβολή στην περίπτωση ισχαιμίας (αύξηση ή μείωση του επάρματος). Το διάστημα QT είναι ο χρόνος από την έναρξη του συμπλέγματος QRS, μέχρι το τέλος του επάρματος Τ και αφορά την κοιλιακή εκπόλωση και επαναπόλωση.

14 ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Αρρυθμία σημαίνει "χωρίς ρυθμό", ενώ δυσρυθμία είναι μια ανώμαλη κατάσταση του καρδιακού ρυθμού. Στην πράξη, οι δύο όροι χρησιμοποιούνται εναλλακτικά, έχοντας την έννοια του ανώμαλου ή ακανόνιστου καρδιακού παλμού. Οι αρρυθμίες μπορεί να ξεκινήσουν: Από τους κόλπους ή τον κολποκοιλιακό κόμβο και είναι γνωστές σαν υπερκοιλιακές αρρυθμίες Από τις κοιλίες Τα κλινικά τους αποτελέσματα κυμαίνονται από ασυμπτωματικές μέχρι επικίνδυνες για τη ζωή καταστάσεις. Ο αιφνίδιος θάνατος λόγω αρρυθμίας είναι η πιο συχνή αιτία θανάτου στις ΗΠΑ και άλλες οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, με περίπου τέτοιους θανάτους το χρόνο μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

15 Μια σημαντική αιτία των κλινικώς σοβαρών κοιλιακών αρρυθμιών είναι η ισχαιμία του μυοκαρδίου.
Υπάρχουν πολλές αιτίες αρρυθμίας, όπως η αρτηριοσκλήρυνση ο σπασμός της στεφανιαίας αρτηρίας ο καρδιακός αποκλεισμός. Ο καρδιακός αποκλεισμός συμβαίνει συνήθως στον ΚΚ, δημιουργώντας "κολποκοιλιακό αποκλεισμό". Μια από τις σημαντικές αιτίες των κλινικά σοβαρών κοιλιακών αρρυθμιών είναι η μυοκαρδιακή ισχαιμία.

16 Ισχαιμία σημαίνει "έλλειψη αίματος" και συμβαίνει στην κλινική πράξη όταν, για παράδειγμα, αποφραχθεί μια στεφανιαία αρτηρία σαν αποτέλεσμα αρτηριοσκλήρυνσης. Έτσι το αίμα που φθάνει στο μυοκάρδιο είναι ανεπαρκές για να καλύψει τις ανάγκες του ιστού σε οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά και για την απομάκρυνση των μεταβολικών αποβλήτων. Αν η περιοχή του μυοκαρδίου (και ειδικότερα των κοιλιών) στην οποία εμφανίζεται η ισχαιμία είναι μεγάλη, μπορεί να προκληθεί αρρυθμία. Οι μοριακές και κυτταρικές αιτίες της επαγόμενης από την ισχαιμία αρρυθμίας δεν έχουν ακόμα αποσαφηνισθεί, αλλά υπάρχουν πολλές πιθανότητες. Αυτές περιλαμβάνουν την άθροιση εξωκυττάριων ιόντων Κ+ και την ενεργοποίηση της παραγωγής της κυκλικής μονοφωσφορικής αδενοσίνης (cΑΜΡ), η οποία μπορεί να συμβεί σαν απάντηση σε διάφορους μεσολαβητές.

17 Η επαναιμάτωση, που σημαίνει ότι ξαναρχίζει η στεφανιαία ροή στην ισχαιμική περιοχή, είναι απαραίτητη για την επανάκαμψη του ιστού και την αποφυγή του κυτταρικού θανάτου (εμφράγματος). Όμως η αυτόματη επαναιμάτωση εμπεριέχει τον κίνδυνο εμφάνισης αρρυθμίας. Στα ζωικά μοντέλα, η επαναιμάτωση μετά την ισχαιμία προκαλεί σοβαρές κοιλιακές αρρυθμίες, περιλαμβανομένης και της κοιλιακής μαρμαρυγής. Στους ανθρώπους, οι κλινικά σοβαρές αρρυθμίες λόγω επαναιμάτωσης μπορούν να αποφευχθούν: Αν η επαναιμάτωση επιτευχθεί σκόπιμα (π.χ. χρησιμοποιώντας θρομβολυτικά ή ινωδολυτικά φάρμακα). Αν ο ρυθμός επαναιμάτωσης ελέγχεται προσεκτικά (π.χ. μετά από εγχείρηση στεφανιαίας αρτηρίας) και παρακολουθείται. Όμως οι υποκείμενες αιτίες των αρρυθμιών στους ανθρώπους δεν είναι πλήρως κατανοητές στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, κάτι που δυσχεραίνει τη θεραπεία και την έρευνα.

18 ΣΤΗΘΑΓΧΗ Η στηθάγχη προκαλεί ένα συσφυγκτικό άλγος και αίσθηση πίεσης στο προκάρδιο. Το άλγος οφείλεται σε οξεία ισχαιμία μυοκαρδίου. Συχνά, επιδεινώνεται κατά την επιτέλεση άσκησης, ενώ ανακούφιση απ' αυτή επέρχεται με τη βοήθεια ανάπαυσης, γεγονότα που συγκλίνουν, μάλλον, προς τη άποψη ότι η στηθάγχη συνιστά διαταραχή της ισορροπίας ανάμεσα στην παροχή αίματος δια των στεφανιαίων και τις απαιτήσεις σε αίμα της καρδιάς. Στηθάγχη βαθμιαίως αυξανομένης έντασης (crescendo) ή ασταθής στηθάγχη είναι όροι που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή στηθάγχης προκύπτουσας ξαφνικά σε κατάσταση ηρεμίας ή κατά τη διάρκεια περιορισμένης φυσικής δραστηριότητας και της οποίας η συχνότητα και η σοβαρότητα επιτείνονται σταδιακά. Μεταβαλλόμενη στηθάγχη (variant) ή όπως αλλιώς ονομάζεται στηθάγχη Prinzmetal, λαμβάνει χώρα στην κατάσταση της ηρεμίας και συνοδεύεται από ανύψωση του επάρματος ST και σπασμό της στεφανιαίας αρτηρίας. Τα κλινικά χαρακτηριστικά της παραλλαγής στηθάγχης διαφοροποιούνται από εκείνα της κλασσικής στηθάγχης.

19 ΚλινικΑ χαρακτηριστικα τηΣ στηθΑγχηΣ Prinzmetal
Προκάρδιο άλγος σε κατάσταση της ηρεμίας. Πόνος εκδηλούμενος την ίδια, κάθε φορά, χρονική στιγμή της ημέρας (νωρίς το πρωί). Ανύψωση του τμήματος ST κατά τη διάρκεια του προκάρδιου άλγους. Προκάρδιο άλγος συνοδευόμενο από κοιλιακές αρρυθμίες. Χορήγηση νιτρογλυκερίνης ανακουφίζει τον πόνο και περιορίζει την ανύψωση του τμήματος ST.

20 ΘεραπεΙα τηΣ στηθΑγχηΣ
Οι προσεγγίσεις για τη θεραπευτική αντιμετώπιση καθορίζονται από το είδος της στηθάγχης: Στην οξεία στηθάγχη, υπογλώσσια χορηγούμενα νιτρώδη καθώς και η νιφεδιπίνη παρέχουν ταχεία ανακούφιση μειώνοντας το προφορτίο και το μεταφορτίο. Στην κλασσική στηθάγχη, είναι δυνατό να χρησιμοποιούνται διαφορετικές κατηγορίες φαρμάκων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται νιτρώδη παρατεταμένης δράσης, ανταγωνιστές β-αδρενεργικών υποδοχέων και ανταγωνιστές Ca2+.

21 Καθεμία από τις κατηγορίες αυτές διαφέρει σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη, ως προς το μοριακό, κυτταρικό και ιστικό μηχανισμό δράσης της, όλες τους όμως, επηρεάζουν μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες παραμέτρους: προφορτίο, μεταφορτίο ,κατανάλωση οξυγόνου από το μυοκάρδιο και καρδιακή συχνότητα. Στην ασταθή στηθάγχη συνήθως χρησιμοποιείται προκειμένου να μειωθεί η πιθανότητα συσσώρευσης αιμοπεταλίων, η οποία μπορεί να επισπεύσει την εκδήλωση κάποιου επεισοδίου. Το οξύ άλγος της στηθάγχης, ιδιαιτέρως όταν προκαλείται, από στεφανιαία θρόμβωση, δυνατό να αντιμετωπίζεται με μορφίνη.

22 Τα νιτρώδη διαστέλλουν τις συστηματικές φλέβες και τις ρενόλες και μεσαίου μεγέθους στεφανιαίες αρτηρίες Τα νιτρώδη είναι δυνατό να ανακουφίσουν τη στηθάγχη εντός λίγων λεπτών. Διατίθενται αρκετά παρασκευάσματά τους όπως: Τετρανιτρική ερυθριτόλη Δινιτρικός ισοσορβίτης Νιτρογλυκερίνη Τετρανιτρική πενταερυθριτόλη Σε ιστικό επίπεδο δρουν προκαλώντας διαστολή των συστηματικών φλεβών. Η ενέργεια αυτή ελαττώνει το ποσό φλεβικής επιστροφής προς την καρδιά, γεγονός που με τη σειρά του οδηγεί σε μείωση της τοιχωματικής τάσης του μυοκαρδίου και των απαιτήσεων σε οξυγόνο. Τα νιτρώδη προκαλούν επίσης, αγγειοδιαστολή των μεγάλων και μεσαίου μεγέθους στεφανιαίων αρτηριών, αυξάνοντας, με αυτό τον τρόπο, τη στεφανιαία αιματική ροή και την παροχή οξυγόνου προς την υπενδοκαρδιακή περιοχή του μυοκαρδίου.

23 Ο μοριακός μηχανισμός δράσης, για την επίτευξη του συγκεκριμένου αγγειοδιασταλτικού αποτελέσματος επί των στεφανιαίων, σχετίζεται με ενίσχυση στα αγγεία της δραστικότητας της γουανυλικής κυκλάσης, ενζύμου το οποίο αυξάνει τα επίπεδα της κυκλικής μονοφωσφορικής γουανοσίνης (cGMP) To cGMP συνιστά ένα σημαντικό στοιχείο μεταγωγής Τα περισσότερα νιτρώδη αποτελούν προφάρμακα και διασπώνται προκειμένου να σχηματίσουν μονοξείδιο του αζώτου (NO), το οποίο κατόπιν ενεργοποιεί τη γουανυλική κυκλάση .

24 Ανάπτυξη ανοχής έναντι των νιτρωδών εμφανίζεται σε χρόνια χορήγησή τους.
Τα παρατεταμένης δράσης νιτρώδη, όπως ο δινιτρικός ισοσορβίτης, χορηγούνται σε διαστήματα 6-8 ωρών κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ ο βραχύτερης δράσης, παράγοντας νιτρογλυκερίνη, δυνατόν να εφαρμόζεται υπό τη μορφή διαδερμικού δίσκου (επιθέματος) στο θώρακα καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας Αυτά τα θεραπευτικά δοσολογικά σχήματα ελαχιστοποιούν το αποτέλεσμα που προκύπτει λόγω ανοχής στα νιτρώδη, το οποίο και σχετίζεται με την επανειλημμένη, χορήγηση νιτρικών αλάτων. Ο ασθενής πρέπει να παραμένει ελεύθερος αγωγής από αυτά τα φάρμακα για οχτώ τουλάχιστον ώρες την ημέρα, προκειμένου να προλαμβάνεται η ανάπτυξη ανοχής. Ως γενική αρχή, ανάπτυξη ανοχής αποφεύγεται μέσω προσεκτικού σχεδιασμού δοσολογικού σχήματος, λαμβάνοντας σαφώς υπόψη τη φαρμακοκινητική του συγκεκριμένου θεραπευτικού παράγοντα, ώστε να αποφεύγεται η κατάσταση σταθερής συγκέντρωσης πλάσματος για ολόκληρο το 24ωρο.

25 Οι ανταγωνιστές των β-αδρενεργικών υποδοχέων περιορίζουν τις ανάγκες για οξυγόνο του μυοκαρδίου
Οι ανταγωνιστές των β-αδρενεργικών υποδοχέων (γνωστοί επίσης ως β-αποκλειστές): Μειώνουν την καρδιακή συχνότητα. Ελαττώνουν τη συστολική αρτηριακή πίεση. Περιορίζουν την καρδιακή συστολή. Ως συνέπεια, οι ανταγωνιστές των β-αδρενεργικών υποδοχέων μειώνουν τις ανάγκες σε οξυγόνο του μυοκαρδίου. Η φαρμακολογία τους συζητείται περαιτέρω στο τμήμα του παρόντος κεφαλαίου για την υπέρταση .

26 Σε μικρές δόσεις, οι β1 εκλεκτικοί αναστολείς, όπως είναι η μετοπρολόλη, μειώνουν την καρδιακή συχνότητα και τη συσταλτική δραστηριότητα του μυοκαρδίου χωρίς, ωστόσο, να επηρεάζουν τους λείους μύες των βρόγχων. Σε υψηλότερες, όμως δόσεις η εκλεκτικότητα παύει να υφίσταται και οι συντελούμενες ενέργειες παρομοιάζουν με εκείνες των μη εκλεκτικών β-αδρενεργικών ανταγωνιστών, όπως η προπρανολόλη, με αποτέλεσμα επιδείνωση του βρογχόσπασμου σε ορισμένους ασθματικούς ασθενείς. Οι ανταγωνιστές των β-αδρενεργικών υποδοχέων προκαλούν διάφορες ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως κόπωση, αϋπνία, ζάλη, σεξουαλική ανικανότητα στους άνδρες, βρογχόσπασμο, βραδυκαρδία, καρδιακό αποκλεισμό, υπόταση και μειωμένη συσταλτικότητα. Είναι, επίσης, πιθανό να επιτείνουν τον αγγειόσπασμο των στεφανιαίων αρτηριών. Οι συγκεκριμένοι ανταγωνιστές δεν θα πρέπει, επομένως, να χρησιμοποιούνται σε ασθενείς με βραδυκαρδία (καρδιακή συχνότητα μικρότερη των 55 παλμών/min), βρογχόσπασμο, υπόταση (συστολική πίεση χαμηλότερη των 90 mm Hg), ΚΚ αποκλεισμό ή βαριά συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.

27 Οι ανταγωνιστές ασβεστίου τροποποιούν τη δραστηριότατα των διαύλων Ca2+ τύπου-L.
Οι ανταγωνιστές ασβεστίου είναι αποτελεσματικοί έναντι της στηθάγχης διότι χαρακτηρίζονται από τους ακόλουθους τρεις ιστικούς μηχανισμούς δράσης: Μειώνουν τη φλεβική πίεση (προφορτίο) Μειώνουν την αρτηριδιακή πίεση (μεταφορτίο) Μειώνουν τις ανάγκες του μυοκαρδίου για οξυγόνο Καθεμία από τις αυτές είναι αποτέλεσμα του ίδιου μοριακού μηχανισμού δράσης, ο οποίος συνίσταται σε τροποποίηση της δραστηριότητας των τύπου-L διαύλων Ca2+. Μέσω του συγκεκριμένου μηχανισμού, παρακωλύεται η εισροή Ca2+ στα μυϊκά κύτταρα των αγγείων και της καρδιάς, γεγονός που επιφέρει ελάττωση της ενδοκυττάριας συγκέντρωσης Ca2+ (ο κυτταρικός μηχανισμός δράσης), οδηγώντας, τελικά, σε περιορισμένη συσταλτική δραστηριότητα των αγγείων και του καρδιακού μυός.

28 Η βεραπαμίλη και η διλτιαζέμη μειώνουν την καρδιακή συσταλτικότητα και σε υψηλές δόσεις επηρεάζουν την κολποκοιλιακή αγωγή. Στους ανταγωνιστές ασβεστίου περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η βεραπαμίλη, η νιφεδιπίνη και η διλτιαζέμη. Ορισμένες από τις φαρμακοθεραπευτικές και ανεπιθύμητες ενέργειες της βεραπαμίλης και της διλτιαζέμης προκύπτουν εξαιτίας της ικανότητάς τους να επιδρούν στους διαύλους Ca2+ τύπου-L, του ίδιου του καρδιακού ιστού. Η νιφεδιπίνη, σε θεραπευτικές δόσεις, δεν μπορεί να επιτύχει κάτι τέτοιο. Τα τρία αυτά φάρμακα διαθέτουν επομένως, ελαφρώς διαφορετικούς ιστικούς και συστηματικούς μηχανισμούς δράσης, παρά τη διαπίστωση ότι οι αντίστοιχοι μηχανισμοί ένωσης στεφανιαίων τριών αγγείων και κατασταλμένη λειτουργεία αριστερής κοιλίας.

29 ΘεραπεΙα τηΣ στηθΑγχηΣ Prinzmetal
Η παραλλαγή στηθάγχης αντιμετωπίζεται με φάρμακα τα οποία προκαλούν διαστολή των στεφανιαίων αρτηριών Η παραλλαγή στηθάγχης συνιστά τη μοναδική μορφή όπου διαστολή των στεφανιαίων αρτηριών αποτελεί τον ιστικό μηχανισμό δράσης των χρησιμοποιούμενων για τη ίασή της, φαρμάκων.

30 Αρχικά, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται χορήγηση νιτρωδών, είτε μόνων τους είτε σε συνδυασμό με ανταγωνιστή Ca2+. νιφεδιπίνη ( mg/ημέρα), όταν λαμβάνεται μόνη της, εν αένως να επαρκεί για την πρόληψη της στηθάγχης Prinzmetal έως και του 75% των ασθενών. Η αποτελεσματικότητα του αυτού δεν τροποποιείται από τη σύγχρονη παρουσία ως αποφρακτικής στεφανιαίας αθηροσκλήρυνσης. βεπαραμίλη και η διλτιαζέμη μπορούν, επίσης, να χρησιμοποιηθούν, και οι νεώτεροι παράγοντες νικαρδιπίνη, ισραδιπίνη και αμλοδιπίνη.

31 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ
