ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ, ΕΝΟΤΗΤΑ ΙV: ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, 8ο εξάμηνο, Διάλεξη 14η, 4/5/2017 Διδάσκουσα: Ασημίνα Χριστοφόρου

ΔΙΑΛΕΞΗ 14: ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 1989-1993
Ι. ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΞΗΣ Ποια ήταν η πρώτη μεταρρύθμιση των διαρθρωτικών ταμείων; Ποιες οι επιπτώσεις της εφαρμογής των προγραμμάτων στην άσκηση κοινοτικής περιφερειακής πολιτικής και στη μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων;

ΙΙ. ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ Α. Εισαγωγή Η δεύτερη φάση της κοινοτικής περιφερειακής πολιτικής ξεκινά με: α. Την ένταξη του στόχου της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής στην Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1987). β. Την πρόβλεψη, στα πλαίσια του στόχου αυτού, για μεταρρύθμιση των διαρθρωτικών ταμείων, η οποία υλοποιείται με μία σειρά Κανονισμών (1988).

2. ΕΕΠ (1987) α. Με την ΕΕΠ, η περιφερειακή πολιτική εισάγεται στις ιδρυτικές συνθήκες και εντάσσεται στο κεφάλαιο της Συνθήκης της ΕΟΚ, που αφορά την πολιτική της Κοινότητας με το νέο τίτλο «Οικονομική και Κοινωνική Συνοχή» (αρ. 130). β. Η εφαρμογή της ΕΕΠ αρχίζει να υλοποιείται με βάση την πρόταση της Επιτροπής, το λεγόμενο «πακέτο Delors I» (1988), που αφορά τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ, τη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού, καθώς και τη μεταρρύθμιση των διαρθρωτικών ταμείων. γ. Η περιφερειακή πολιτική εγκαινιάζεται ως «κοινοτική» πολιτική και ταυτόχρονα αποκτά κεντρική θέση μεταξύ των πολιτικών της Κοινότητας. Με άλλα λόγια, ο στόχος της μείωσης των περιφερειακών διαφορών δεν είναι πλέον ζήτημα που ανήκει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα των εθνικών πολιτικών, αλλά επίσης γίνεται στόχος της Κοινότητας, η οποία αναλαμβάνει ρητά την υποχρέωση να συνεισφέρει στην υλοποίηση αυτού του στόχου. Μάλιστα, η Κοινότητα δεσμεύεται να ενσωματώσει τη συνοχή σε όλες τις πολιτικές της και να διασφαλίσει ότι αυτές δε θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις και δε θα αντιβαίνουν ή θα αναιρούν τις παράλληλες προσπάθειες που γίνονται για την επίτευξη της συνοχής.

γ. Ωστόσο, το κύριο μέρος της προσπάθειας αφήνεται στις εθνικές πολιτικές, οι οποίες γίνονται ολοένα και πιο ανίσχυρες να ρυθμίσουν ένα πολυεθνικό χώρο που ακολουθεί τη διαδικασία της ολοκλήρωσης, ενώ οι υπερεθνικές αρχές δεν αναλαμβάνουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες και πρωτοβουλίες για ενεργή περιφερειακή πολιτική σε κοινοτικό επίπεδο, όπως ασκείται στο πλαίσιο ενός ομόσπονδου κράτους. Το γεγονός αυτό αντανακλά και παγιώνει αργότερα η πρόβλεψη της Συνθήκης του Μάαστριχτ με την αρχή της επικουρικότητας, καθώς και η αποδέσμευση της αρχής της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής για πραγματική σύγκλιση από την πολιτική της ΟΝΕ και τους στόχους για ονομαστική σύγκλιση στους οποίους δίδεται προτεραιότητα παρά τις αναμενόμενες δυσκολίες προσαρμογής των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών. δ. Οφείλουμε, όμως, να αναγνωρίσουμε ότι η προώθηση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής από την ΕΕΠ τέθηκε ως αναγκαίο συμπλήρωμα της εσωτερικής αγοράς. Τούτο φανερώνει ότι πλέον γίνεται αποδεκτό πως η απελευθέρωση της αγοράς και η κατάργηση των εθνικών συνόρων πρέπει να συνοδεύεται από δράσεις που θα αυξήσουν την εσωτερική συνοχή του ευρωπαϊκού χώρου, και κυρίως, θα αντισταθμίσουν τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στις πιο αδύναμες περιφέρειες και χώρες της Κοινότητας. Οι αποφάσεις αυτές ακολουθούν τις επισημάνσεις της έκθεσης Padoa – Schioppa (1987), σύμφωνα με τις οποίες, οι ανισορροπίες στην κατανομή των ωφελειών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μεταξύ περιφερειών και κρατών μελών μπορεί να γίνουν αιτία πολιτικής δυσαρέσκειας απέναντι στην κοινότητα σε μερικές χώρες, οδηγώντας σε μη συνεργασία και αποχώρηση. Γι’ αυτό αργότερα, στο Μάαστριχτ η συνοχή συζητείται ως πολιτική διάσταση.

Κανονισμοί 1988 Κανονισμός-πλαίσιο, καν. 2052/88 [Στόχοι, μέσα, αποστολή, αρχές] Κανονισμός συντονισμού, καν. 4253/88 [Συντονισμό παρεμβάσεων, διαχείριση, έλεγχο] Κανονισμός ΕΤΠΑ, καν. 4454/88 Κανονισμός ΕΚΤ, καν. 4255/88 Κανονισμός ΕΓΤΠΕ, καν. 4256/88

Β. Περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων Χρηματοοικονομικές διατάξεις Βασικές αρχές Συγκέντρωση Εταιρική σχέση Συνοχή και συντονισμός Προγραμματισμός

1. Χρηματοοικονομικές διατάξεις α. Η μεγάλη τομή της μεταρρύθμισης σε σχέση με την προηγούμενη πολιτική είναι η πρόβλεψη για το διπλασιασμό των διαθέσιμων πόρων για διαρθρωτικές παρεμβάσεις και η προσπάθεια συγκέντρωσης υπέρ των περιφερειών με αναπτυξιακή καθυστέρηση. β. Επίσης, τα ποσοστά της κοινοτικής συνδρομής κλιμακώνονται από %, ανάλογα με τη σοβαρότητα των περιφερειακών προβλημάτων, τη χρηματοδοτική ικανότητα και σχετική ευημερία του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους, το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι ενέργειες από κοινοτική και περιφερειακή άποψη, το συνδυασμό επιχορηγήσεων και δανείων.

2. Βασικές αρχές κοινοτικής δράσης α. Συγκέντρωση Η κοινοτική δράση αποφασίζεται να συγκεντρωθεί αφενός στις περιοχές που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσχέρειες και αφετέρου σε θέματα προτεραιότητας. Για την εξυπηρέτηση της αρχής αυτής προσδιορίζονται ορισμένοι στόχοι προτεραιότητας: Στόχος 1 Στόχος 2 Στόχος 3 Στόχος 4 Στόχος 5α Στόχος 5β

ΣΤΟΧΟΣ 1 ΟΡΙΣΜΟΣ: προώθηση της ανάπτυξης και διαρθρωτικής προσαρμογής των αναπτυξιακά καθυστερημένων περιφερειών ΚΡΙΤΗΡΙΟ: κατά κεφαλήν ΑΕΠ περιφέρειας ≤ 75% του κοινοτικού μέσου όρου ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΑ ΜΕΣΑ/ΤΑΜΕΙΑ: ΕΤΠΑ, ΕΚΤ, ΕΓΤΠΕ-Π, ΕΤΕ, ΕΚΑΧ ΧΩΡΕΣ/ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ: Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Βόρεια Ιρλανδία (ΗΒ), Νότια Ιταλία, μέρος της Ισπανίας, Υπερπόντια Γαλλικά Διαμερίσματα, Κορσική (Γαλλία) ΣΤΟΧΟΣ 3 ΟΡΙΣΜΟΣ: καταπολέμηση της ανεργίας μακράς διάρκειας ΚΡΙΤΗΡΙΟ: άνεργοι ηλικίας άνω των 25 ετών για περίοδο > 12 μηνών ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΑ ΜΕΣΑ/ΤΑΜΕΙΑ: ΕΚΤ, ΕΤΕ, ΕΚΑΧ ΧΩΡΕΣ/ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ: ο στόχος δεν έχει γεωγραφική διάσταση, αλλά αναφέρεται σε συγκεκριμένο πρόβλημα, σε αυτό της μακροχρόνιας ανεργίας, ώστε τα κριτήρια επιλογής να αφορούν δικαιούχους, όχι περιφέρειες → εθνική διάσταση ΣΤΟΧΟΣ 5α ΟΡΙΣΜΟΣ: επιτάχυνση της προσαρμογής των γεωργικών διαρθρώσεων, συμπεριλαμβανομένης της εμπορίας και μεταποίησης γεωργικών προϊόντων, των προϊόντων αλιείας και δασοκομίας, ιδίως ενόψει της μεταρρύθμισης της ΚΑΠ ΚΡΙΤΗΡΙΟ: ανάγκες αγροτικής καλλιέργειας ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΑ ΜΕΣΑ/ΤΑΜΕΙΑ: ΕΓΤΠΕ-Π ΧΩΡΕΣ/ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ: ο στόχος δεν έχει γεωγραφική διάσταση, αλλά αναφέρεται σε συγκεκριμένα προβλήματα αγροτών, ώστε τα κριτήρια επιλογής να αφορούν δικαιούχους, και όχι περιφέρειες. ΣΤΟΧΟΣ 2 ΟΡΙΣΜΟΣ: μετατροπή των περιφερειών παραμεθόριων περιοχών ή τμημάτων περιοχών (+περιοχών αγοράς εργασίας και αστικών κοινοτήτων) που πλήττονται σοβαρά από βιομηχανική παρακμή ΚΡΙΤΗΡΙΟ: μέσο ποσοστό ανεργίας και το ποσοστό βιομηχανικής απασχόλησης > του κοινοτικού μέσου όρου Διαχρονική μείωση της απασχόλησης στη βιομηχανία ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΑ ΜΕΣΑ/ΤΑΜΕΙΑ: ΕΤΠΑ, ΕΚΤ, ΕΤΕ, ΕΚΑΧ ΧΩΡΕΣ/ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ: Βερολίνο, περιφέρειες του ΗΒ, Βελγίου, Ολλανδίας, Γερμανίας, Β. Ιταλίας ΣΤΟΧΟΣ 4 ΟΡΙΣΜΟΣ: διευκόλυνση της επαγγελματικής ένταξης των νέων ΚΡΙΤΗΡΙΟ: νέοι ηλικίας κάτω των 25 ετών που αναζητούν εργασία ΧΩΡΕΣ/ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ: ο στόχος δεν έχει γεωγραφική διάσταση, αλλά αναφέρεται σε συγκεκριμένο πρόβλημα ανεργίας νέων, ώστε τα κριτήρια επιλογής να αφορούν δικαιούχους, όχι περιφέρειες → εθνική διάσταση ΣΤΟΧΟΣ 5β ΟΡΙΣΜΟΣ: προώθηση της ανάπτυξης γεωργικών περιοχών ΚΡΙΤΗΡΙΟ: υψηλό ποσοστό απασχόλησης στη γεωργία, χαμηλό επίπεδο γεωργικού εισοδήματος, χαμηλό επίπεδο κοινωνικό-οικονομικής ανάπτυξης βάσει κατά κεφαλήν ΑΕΠ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΑ ΜΕΣΑ/ΤΑΜΕΙΑ: ΕΤΠΑ, ΕΚΤ, ΕΓΤΠΕ-Π, ΕΤΕ ΧΩΡΕΣ/ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ: Νότια Ευρώπη

β. Εταιρική σχέση Απορρέει από την αρχή της συμπληρωματικότητας (επικουρικότητας) και της ισοτιμίας των εμπλεκόμενων φορέων Ρυθμίζει τη σχέση συνεργασίας μεταξύ των φορέων που εμπλέκονται στον προγραμματισμό των σχεδίων περιφερειακής πολιτικής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή Εθνικές αρχές κρατών μελών Αρμόδιες αρχές σε εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο iii. Όταν ακούτε «ΚΠΣ» ή «ΕΣΠΑ» πρόκειται για μία κοινή απόφαση, μία αμοιβαία ανάληψη υποχρεώσεων, στα πλαίσια της εταιρικής σχέσης, στην οποία συμμετέχει και η Επιτροπή ως ισότιμο μέλος όταν υποβάλλονται σε αυτή τα προς έγκριση σχέδια περιφερειακής ανάπτυξης από τα κράτη μέλη.

iv. Οι αρμόδιες αρχές σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο αποφασίζουν μαζί και καταλήγουν στο καλύτερο δυνατό μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στήριξης: Οι εθνικές κυβερνήσεις αποφασίζουν τις αναπτυξιακές προτεραιότητες των περιφερειακών προγραμμάτων (Στόχοι 1, 2, 5β) και των εθνικών προγραμμάτων (Στόχοι 3, 4, 5α). Η Επιτροπή μελετά τα προγράμματα που υποβάλλονται από τα κράτη μέλη και ελέγχονται ως προς τη συνέπειά τους με τους στόχους και τις αρχές της κοινοτικής περιφερειακής πολιτικής (έλεγχος συμβατότητας). Επίσης, προσφέρει αναγκαία τεχνογνωσία στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Έτσι, ελέγχει αναπτυξιακά προγράμματα προς χρηματοδότηση από τα διαρθρωτικά ταμεία, ενώ παρακολουθεί την εξέλιξη των εγκεκριμένων. Οι περιφερειακές αρχές έχουν έναν σημαντικό ρόλο, καθώς είναι οι μόνες κατάλληλες να κινητοποιήσουν το ενδογενές αναπτυξιακό δυναμικό, χωρίς το οποίο δεν είναι δυνατή η ανάπτυξη.

v. Κατά την υλοποίηση των παρεμβάσεων διακρίνονται 4 στάδια: 1ο ΣΤΑΔΙΟ: Σχεδιασμός των προγραμμάτων (ΚΠΣ, ΕΣΠΑ) από τα κράτη μέλη και τις αρμόδιες αρχές σε εθνικό, περιφερειακό ή άλλο επίπεδο και η υποβολή τους στην Επιτροπή. Εκφράζονται οι ανάγκες. 2ο ΣΤΑΔΙΟ: Έγκριση των προγραμμάτων από την Επιτροπή σε στενή συνεργασία με τα κράτη μέλη και τις αρμόδιες αρχές. Εξετάζονται τα προγράμματα ως προς τις προτεραιότητες της κοινοτικής δράσης. 3ο ΣΤΑΔΙΟ: Λειτουργική φάση – εφαρμογή/ υλοποίηση των προγραμμάτων, στα πλαίσια της εταιρικής σχέσης, χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες μορφές παρέμβασης με τη συνδρομή και χρηματοδότηση διαφόρων ταμείων. 4ο ΣΤΑΔΙΟ: Παρακολούθηση και αξιολόγηση των προγραμμάτων και των παρεμβάσεων που πραγματοποιούν από κοινού η Επιτροπή και τα κράτη μέλη, ώστε κατά περίπτωση να αναθεωρούνται.

γ. Συνοχή και συντονισμός Εξασφαλίζει συνοχή ανάμεσα στις δράσεις της Κοινότητας και τις στρατηγικές των κρατών μελών σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Επιδιώκει το συντονισμό των οικονομικών πολιτικών υπέρ της οικονομικής σύγκλισης των κρατών μελών ενόψει της ΟΝΕ. δ. Προγραμματισμός Αύξηση χρηματοδοτήσεων Πολυετής προγραμματισμός (η Επιτροπή καλείται να προγραμματίσει τον προϋπολογισμό σε μεσοπρόθεσμη και όχι ετήσια βάση, όπως την περίοδο ) Αυξημένη διαφάνεια Συστήματα συγχρηματοδότησης με εθνική δημόσια συμμετοχή Κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας Συστηματική αξιολόγηση πριν και μετά Απλοποίηση διαδικασιών παρέμβασης, παρακολούθηση, ευελιξία, έλεγχος συμβατότητας

ΙΙΙ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ – ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Α. Όγκος των παρεμβάσεων Η Επιτροπή όρισε τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά μέσα και κατέληξε στο διπλασιασμό των πόρων, ιδιαίτερα για τις περιφέρειες του Στόχου 1, την ενδεικτική κατανομή των πιστώσεων αυτών μεταξύ των 5 στόχων και των 12 κρατών μελών, καθώς και την τελική κατανομή των διαθέσιμων μέσων για τα τρία ταμεία. Πρώτη προτεραιότητα της Κοινότητας ήταν πράγματι η ενίσχυση των περιφερειών με αναπτυξιακή καθυστέρηση του Στόχου 1 (67,1%). Ακολουθούν οι παρεμβάσεις υπέρ των βιομηχανικών περιφερειών σε παρακμή του Στόχου 2 (12,5%) και οι ενέργειες για την καταπολέμηση της ανεργίας των Στόχων 3 και 4 (≈ 13-14%), ενώ είναι μικρή η κλίμακα των παρεμβάσεων στις περιφέρειες με προβλήματα αγροτικής ανάπτυξης του Στόχου 5β (≈ 4%) και ακόμη μικρότερη των παρεμβάσεων για την προσαρμογή των γεωργικών διαρθρώσεων του Στόχου 5α (2,1%).

B. Γεωγραφική συγκέντρωση πόρων 1. Η συγκέντρωση που επιτεύχθηκε ήταν σημαντική: το 65% περίπου των πόρων κατανεμήθηκε στις περιφέρειες του Στόχου 1, ήτοι το 22% του πληθυσμού της Κοινότητας. 2. Ειδικότερα, οι τρεις χώρες που καλύπτονταν πλήρως από τον Στόχο 1 (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία) συγκεντρώνουν το 7% του πληθυσμού και σχεδόν το 30% των διαθέσιμων πόρων.

C. Απορρόφηση Γίνεται εκτίμηση της συγκέντρωσης σε επίπεδο χωρών ανά στόχο, ιδιαίτερα ως προς τους Στόχους 1, 2, 5β που έχουν γεωγραφική διάσταση ώστε να είναι συγκεκριμένος ο επιλέξιμος πληθυσμός σε κάθε χώρα. Υπάρχει διάκριση ανάμεσα στις προβλεπόμενες πιστώσεις, αναλήψεις υποχρεώσεων και πληρωμές. Η απορρόφηση των διαθέσιμων πόρων για το σύνολο της πενταετίας δεν ήταν ικανοποιητική: οι πληρωμές κινήθηκαν στο 75% περίπου των αναλήψεων υποχρεώσεων και στο 58% του προβλεπόμενων πιστώσεων.

4. Για τις περιφέρειες του Στόχου 1 η απορρόφηση των αναλήψεων υποχρεώσεων ήταν σχετικά υψηλή, το 76,5% των προβλεπόμενων πιστώσεων. Ωστόσο, η απορρόφηση των πληρωμών ήταν στο 59,9% των προβλεπόμενων πιστώσεων. 5. Με βάση τις προβλεπόμενες πιστώσεις, το μεγαλύτερο ποσοστό κατανέμεται στην Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα, το ΗΒ και ακολουθούν Γαλλία, Ιρλανδία, Γερμανία. 6. Στις περισσότερο ενισχυόμενες χώρες, οι πληρωμές κινήθηκαν στο 80% των αναλήψεων υποχρεώσεων που αντιστοιχούν σε 60% των προβλεπόμενων πιστώσεων. Η Ιρλανδία βρίσκεται στην καλύτερη θέση και η Ιταλία στη χειρότερη. Τα αντίστοιχα ποσοστά για την Ελλάδα είναι 74,2% και 58,5%. Η Ιρλανδία συγκεντρώνει τις υψηλότερες συνδρομές ανά κάτοικο· ακολουθούν Πορτογαλία, Ελλάδα.

D. Ανάπτυξη και μείωση περιφερειακών ανισοτήτων Αφορά κυρίως τις περιφέρειες του Στόχου 1. α. Εγκρίθηκε ένας σημαντικός αριθμός πολυ-ταμειακών λειτουργικών προγραμμάτων, ιδίως στις τρεις χώρες – Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, που καλύπτονται εξολοκλήρου από το Στόχο 1. Αυτή η μορφή ολοκληρωμένης προσέγγισης επιχειρήθηκε να προωθηθεί σε όλους τους άξονες προτεραιότητας. β. Στις περιφέρειες του Στόχου 1, η Επιτροπή θα εκτιμήσει ιδιαίτερα τη συνεισφορά των έργων υποδομής για την αύξηση του οικονομικού δυναμικού της περιοχής. Ο άξονας της βελτίωσης βασικών υποδομών δε λαμβάνει τη μορφή ολοκληρωμένου προγράμματος, αλλά μεγάλων έργων. γ. Ωστόσο, οι περιφέρειες αυτές δε διέθεταν εμπειρία από πολυετή προγραμματισμό, κατάρτιση σχεδίων ανάπτυξης, αποκέντρωση και συνέργεια μεταξύ τοπικών, περιφερειακών, εθνικών και υπερεθνικών φορέων, με αποτέλεσμα καθυστερήσεις και αναποτελεσματικότητα στην υποβολή και εφαρμογή των ΚΠΣ. (Ίσως αυτό να εξηγεί και τα χαμηλά ποσοστά απορρόφησης.)

2. Δαπάνες των διαρθρωτικών ταμείων ως ποσοστό του ΑΕΠ α. Η κοινοτική συνδρομή στις τρεις χώρες του Στόχου 1 από μία αναλογία γύρω στο 2,5% του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο το 1989, φτάνει πάνω από 3% του ΑΕΠ το 1993. β. Όσον αφορά τις επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου, οι συνδρομές του ΕΤΠΑ παίζουν αποφασιστικό ρόλο στις τρεις χώρες του Στόχου 1 καθώς καλύπτουν σχεδόν το 8% των συνολικών επενδύσεων στην Ελλάδα και το 6% στην Πορτογαλία και Ιρλανδία. 3. Κοινωνικο-οικονομική κατάσταση και αναπτυξιακό χάσμα μεταξύ περιφερειών και κρατών μελών α. Παρά το διπλασιασμό των πόρων, που διατίθενται από τα διαρθρωτικά ταμεία μεταξύ , η συνολική αύξηση εκτιμώμενη σε σχέση με το συνολικό ΑΕΠ της Κοινότητας, είναι περιορισμένη από 0,2% σε 0,3%. Συνεπώς, η σημασία της κοινοτικής παρέμβασης σε σύγκριση με το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας εξακολουθεί να είναι ελάχιστη.

β. Η εκτίμηση της Επιτροπής στην έκθεση απολογισμού των διαρθρωτικών πολιτικών είναι συγκρατημένα θετική: Από ποιοτική άποψη η Επιτροπή εκτιμά τις θετικές συνέπειες των εναρμονισμένων μεθόδων προγραμματισμού στην αναμόρφωση των εθνικών πολιτικών και στην κινητοποίηση των λιγότερο ανεπτυγμένων περιφερειών υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος, της άρσης της απομόνωσης (έργα υποδομής, οδικοί άξονες), ανάπτυξης δραστηριοτήτων κατάρτισης και έρευνας. Από ποσοτική άποψη, η Επιτροπή εκτιμά ότι η υπάρχουσα καθυστέρηση στις μειονεκτούσες περιφέρειες θα μειωθεί, ώστε να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος. Συνολικά η δυνητική επίπτωση των διαρθρωτικών ταμείων θα μπορούσε να αναλογεί σε μία αύξηση του ΑΕΠ των χωρών και των περιφερειών του Στόχου 1 μεταξύ 1,5 και 3,5%, επηρεάζοντας θετικά την απασχόληση με τη δημιουργία περίπου 500 χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας στην περίοδο Όφελος σε ολόκληρη την Κοινότητα από την αύξηση συναλλαγών και την κινητικότητα μεταξύ εταίρων, περιορισμό μετανάστευσης. Όπως έχουμε επισημάνει είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η επίδραση της περιφερειακής πολιτικής στην ανάπτυξη/ απασχόληση.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια

Είσοδος

Σύνδεση μέσω των κοινωνικών δικτύων:

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια