ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ http://www.e-villages.org/ dim-pafos3-kb-paf.schools.ac.cy

Αγωγιάτης Οι αγωγιάτες ήταν αυτοί που αναλάμβαναν μεταφορές κυρίως αγαθών, χρησιμοποιώντας καμήλες, γαϊδούρια, μουλάρια ή άμαξες. Μέχρι τη δεκαετία του ’50 υπήρχαν πολλές καμήλες στην Κύπρο, οι οποίες χρησιμοποιούνταν κυρίως σε μεγάλες αποστάσεις για τη μεταφορά βαριών σακιών. Σταθμοί ξεκούρασης και φαγητού για τους αγωγιάτες ήταν τα χάνια ή άλλες παρόμοιες εγκαταστάσεις.

Κωμοδρόμος  Οι υπηρεσίες του κωμοδρόμου ή αλλιώς σιδηρουργού ήταν απαραίτητες για τους γεωργούς και πολλούς τεχνίτες, όπως τους τσαγκάρηδες και τους κτίστες. Οι κωμοδρόμοι κατασκεύαζαν και επιδιόρθωναν μεταλλικά εργαλεία και εξαρτήματα που χρησιμοποιούσαν άλλοι επαγγελματίες, όπως φτυάρια, δρεπάνια, κλαδευτήρια, καρφιά των τσαγκάρηδων και σμίλες. Επίσης, έφτιαχναν διάφορα χρήσιμα αντικείμενα για τα νοικοκυριά, όπως κλειδαριές και κρεβατάκια των βρεφών.

Καλλικάς  Ο καλλικάς ή ο πεταλωτής προσάρμοζε πέταλα στις οπλές των ζώων, των γαϊδουριών ή των μουλαριών που ήταν πολύ χρήσιμα στην καθημερινή ζωή των αγροτών, μια ή δυο φορές το χρόνο για να μπορούν να περπατούν με ευκολία.

Καρεκλάς Ο καρεκλάς ή «τσαεράς» κατασκεύαζε τις «τσαέρες», τις παραδοσιακές δηλαδή καρέκλες, που αποτελούσαν μέρος της επίπλωσης κάθε σπιτιού. Σήμερα, τέτοιες καρέκλες εξακολουθούν να υπάρχουν στα καφενεία των χωριών.

Παπλωματάς Ο παπλωματάς είναι ένα από τα παραδοσιακά επαγγέλματα που εγκαταλείφθηκαν σταδιακά λόγω της βιομηχανίας. Ο παπλωματάς κατασκεύαζε και επιδιόρθωνε κυρίως μαξιλάρια, κρεβάτια και παπλώματα.

Τσαγκάρης Μέχρι και τα τέλη  Τσαγκάρης Μέχρι και τα τέλη του 20ου αιώνα, σε πολλά χωριά της Κύπρου υπήρχε κάποιος που ασχολείτο με την τέχνη του τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης ήταν αυτός που κατασκεύαζε και επιδιόρθωνε τις «ποδίνες», τις δερμάτινες δηλαδή μπότες των χωρικών.

  Ράφταινα/Ράφτης Στα παλιά χρόνια δεν υπήρχαν καταστήματα που να πουλούν έτοιμα ρούχα. Η ράφταινα έραβε γυναικεία ρούχα, ενώ ο ράφτης έραβε ανδρικά ρούχα. Οι πελάτες αγόραζαν το ύφασμα από καταστήματα που πουλούσαν υφάσματα και μετά πήγαιναν στη ράφταινα/ράφτη για να τους το ράψει. Συνήθως οι ράφταινες είχαν πολλές μαθήτριες που τις βοηθούσαν στο ράψιμο και παράλληλα μάθαιναν την τέχνη του ραψίματος, ώστε μια μέρα να γίνουν και αυτές ράφταινες.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ   ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 