Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον

Διερευνητική εργασία Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΧ Διερευνητική εργασία Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΧ.ΕΤΟΣ 2014-15 Β΄ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ Παλαιότερα ο κόσμος πίστευε στις δεισιδαιμονίες και στις προλήψεις. Τα περισσότερα παιδιά οι γονείς τα έστελναν στα πρόβατα και στα αλώνια αντί για μόρφωση στο σχολείο. Λόγω του ότι τα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο μεγαλώνοντας γινόντουσαν αμόρφωτα Γι’ αυτό δεν ήξεραν πώς να εξηγήσουν όλα τα φυσικά φαινόμενα (π.χ. αέρας, φωτιά κλπ.) και πίστευαν σε πνεύματα τα οποία τα φαντάζονταν. Οι προλήψεις λοιπόν και οι δεισιδαιμονίες είχαν μπει στο αίμα τους και είχαν γίνει ακλόνητο βίωμα και μ’ αυτή την ψυχολογία ερμήνευσαν και τη ζωή στις πιο πολλές της μορφές. Η ευθύνη βαραίνει την πολιτεία και τους φορείς της, που κράτησαν τον άνθρωπο μακριά από το φως της επιστήμης και της ζωής. Με φτηνή επιχειρηματολογία δικαιολογούσαν τα πάντα εκτός φυσικά από την κακή τους πρόθεση. ΠΑΤΡΙΔΑ, ΑΕΡΑΣ, ΓΗ, ΝΕΡΟ, ΦΩΤΙΑ ... ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΧΑΛΑΣΤΑ.

Η αρχαία μυθολογία μας είναι πολύ όμορφη Η αρχαία μυθολογία μας είναι πολύ όμορφη. Τα πολλά της στοιχεία έχουν τόση αληθοφάνεια και αποτελούν μια εξαίρετη συμβουλευτική υπόδειξη ακόμα και τώρα που η ζωή προχωράει με την δύναμη της επιστήμης.

Οι άνθρωποι κατέφευγαν σε χαρτορίχτρες και στην χειρομαντεία και κανείς δεν ξέρει που αλλού. Ορισμένα παιδιά που πήγαιναν σχολείο στο Γυμνάσιο της Άμφισσας έπαιζαν το φαγητό τους στα χαρτιά. Η εμπειρία αυτή μαρτυρεί πως τα παιδιά από τα πρώτα τους κιόλας βήματα πρέπει να οδηγούνται σωστά και στις δυσκολίες να μαθαίνουν για τα ναρκοπέδια της ζωής ώστε να μάθουν να φυλάγονται.

Η αγάπη των γονιών πυροδοτεί τα όνειρα των εφήβων κι αποτελεί σίγουρο αντιστύλι. Πόσων παιδιών όμως τα όνειρα έσβησαν ολότελα από τις αξεπέραστες δυσχέρειες ή δεν ολοκληρώθηκαν ή δεν εκδηλώθηκαν και από το οικονομικό ψύχος της εποχής; και η Δεσφίνα διέθετε πολύ ικανοποιητικό ανθρώπινο υλικό.

Ήταν λοιπόν ανεπίτρεπτο να θεωρούν μια περιοχή μαγεμένη και να πιστεύουν ότι εκεί υπήρχαν πνεύματα που έριχναν τους περαστικούς κάτω. Ήταν απαράδεκτο που δεν γνώριζαν ότι οι ακαθαρσίες των ζώων στην περιοχή αυτή έκανε το υπέδαφος να γλιστράει με αποτέλεσμα οι περαστικοί να πέφτουν. Η περιοχή αυτή αργότερα ονομάστηκε <<κατουρίστρια>>.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΣ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΟΡΦΩΘΟΥΜΕ!  

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ Ο Γεώργιος Γιαννάκης Μελέτης γεννήθηκε στη Δεσφίνα το 1887. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες της εποχής φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο Δεσφίνας. Αν και είχε έφεση στα γράμματα δε συνέχισε τις σπουδές του για ευνόητους λόγους…Ο θάνατος του πατέρα του, το 1898, στάθηκε καθοριστικός στη ζωή του. Εντεύθεν ανάλαβε το ρόλο του προστάτη της οικογένειάς του.

Αναγκάστηκε να δουλέψει αρχικά στην Αντίκιρρα, στο Γαλαξίδι και εν τέλει στην Αθήνα. Το 1911 αφού εκτέλεσε τα στρατιωτικά του καθήκοντα στην πατρίδα, αναχώρησε μαζί με άλλους Δεσφινιώτες από το λιμάνι της Πάτρας με προορισμό την Αμερική. Αφού δούλεψε για ένα χρόνο, η είσοδος της Ελλάδας στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο τον ανάγκασε να επιστρέψει για να  επιστρατευτεί και να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία της Πατρίδας.

Έπειτα επιστρέφει στην Ουάσιγκτον, όπου εργάζεται αρχικά ως υπάλληλος μέχρι που καταφέρνει να φτιάξει τη δική του επιχείρηση. Το 1962 επιστρέφει μόνιμα στη Δεσφίνα, όπου αναλαμβάνει με δικά του έξοδα την ανέγερση τον Γυμνασίου Δεσφίνας. Οι εργασίες ακολούθησαν γοργούς ρυθμούς , με αποτέλεσμα το 1967 να λειτουργήσει για πρώτη φορά το Γυμνάσιο στη Δεσφίνα.

Ως φόρο τιμής στον μεγάλο αυτό ευεργέτη μας  το σχολείο μετονομάστηκε σε Μελέτειο Γυμνάσιο Δεσφίνας. Η προσφορά του ήταν τεράστια, αφού με το έργο του έδωσε την ευκαιρία σε εκατοντάδες μαθητές να συνεχίσουν τις σπουδές τους και πολλοί απ’ αυτούς να διαπρέψουν

2. ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟ 1972-1988: Σπανδάγος Ευάγγελος (Διευθυντής-Μαθηματικός) Θεόδωρος Θάνος (Φιλόλογος) Ροπόκης Βασίλειος (Φυσιογνώστης) Μουλκιαρώτου Τριάδα (Διευθύντρια-Φιλόλογος) Κιάκος Νικόλαος (Γυμναστής) Καψάλης Παναγιώτης

Τα αρχεία των μαθητών από 1967 μέχρι το 1971 δεν υπάρχουν λόγω του ότι το σχολείο μας ήταν παράρτημα Ιτέας. Το σχολείο μας τα αναζήτησε αλλά δυστυχώς δεν τα βρήκε.

3. ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ 1972-73: 67 παιδιά 1973-74: 62 παιδιά 1974-75: 54 παιδιά 1975-76: 59 παιδιά 1976-77: 49 παιδιά 1977-78: 54 παιδιά 1978-79: 54 παιδιά

4. ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ Η πρώτη εκδρομή πραγματοποιήθηκε στις 14 Απριλίου του 1980 στη Χαλκίδα, στην Ερέτρια (μονοήμερη).   Οι υπόλοιπες έχουν ως εξής: 31 Μαρτίου 1981, Ναύπλιο (μονοήμερη) 29 Νοεμβρίου 1983, Αθήνα (μονοήμερη) 9 Μαΐου 1984, Ναύπλιο (μονοήμερη)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΑΛΙΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Ποιά χρονολογία ήρθατε και πόσα χρόνια παραμείνατε στο σχολείο μας; Στο Γυμνάσιο Δεσφίνας ήρθα το Σεπτέμβριο του 1992 ως αναπληρωτής καθηγητής φιλόλογος. Εκείνη τη χρονιά δούλευα 3 μέρες στη Δεσφίνα και 2 στο Λύκειο Ιτέας. Παρέμεινα στο Γυμνάσιο Δεσφίνας έως τον Ιούνιο του 1998, οπότε και διορίστηκα ως μόνιμος πια καθηγητής στο Γυμνάσιο Λειψών στα Δωδεκάνησα. Από τα 6 σχολικά έτη που εργάστηκα στη Δεσφίνα τα 3 εργαζόμουν παράλληλα και στο Λύκειο Ιτέας ενώ τα άλλα 3 αποκλειστικά στο Γυμνάσιο Δεσφίνας.

Γεώργιος Σωτηρόπουλος Υπήρχαν μαθητές οι οποίοι είχαν ανάρμοστη συμπεριφορά; Θυμάστε κάποιους από αυτούς;   Συνήθως χωρίζω τους μαθητές με ανάρμοστη συμπεριφορά σε δυο κατηγορίες: αυτούς που προσπαθούν ενσυνείδητα να προσβάλουν τον καθηγητή και τους συμμαθητές τους και αυτούς που απλώς έχουν άγνοια του τρόπου συμπεριφοράς σε μια κοινότητα όπως είναι η σχολική. Στα 6 χρόνια που έμεινα στη Δεσφίνα δεν γνώρισα μαθητές που να ανήκουν στην πρώτη κατηγορία Οι ζωηροί μαθητές ανήκαν στη β΄ κατηγορία και είχαν πάντα μια καλή διάθεση να προσεγγίσουν και να υιοθετήσουν έναν τρόπο συμπεριφοράς που αρμόζει σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον όπως το σχολικό. Θεωρώ πως η μετέπειτα πορεία τους στη ζωή ως ενήλικες πιστοποιεί τα λεγόμενά μου. Γεώργιος Σωτηρόπουλος

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΑΛΙΟ ΜΑΘΗΤΗ Πότε ήσαστε στην Α'γυμνασίου; Το 1979-80 Πού πηγαίνατε περιπάτους; Θυμάστε κάποια μονοήμερη εκδρομή; Οι εκδρομές ήταν στα συνηθισμέμα μέρη - 'Αγιος Ηλίας, Άγιος Στέφανος, Άι Γιάννης, η μονοήμερη εκδρομή μας ήταν στην Χαλκίδα, να δούμε τα στενά του Ευρίπου.

Θεωρείτε επαρκή τα εφόδια που σας έδωσε το σχολείο αυτό; Ναι, νομίζω ήταν επαρκή. Όταν ξεκινήσαμε Γενικό Λύκειο στην Ιτέα δεν αντιμετωπίσαμε προβλήματα λόγω έλλειψης γνώσεων από το Γυμνάσιο.

Πού πήγατε Λύκειο; Ήταν δύσκολη η μεταφορά; Ιτέα. Η μεταφορά ήταν με σχολικό λεωφορείο (του ΚΤΕΛ) - 7:15 πρωί, και επιστροφή στις 2:30 το μεσημέρι από την Ιτέα. Την πρώτη χρονιά (82-83) χρησιμοποιούσαμε τον παλιό δρόμο, ο οποίος είχε πολλές επικίνδυνες στροφές. Ήταν λίγο ταλαιπωρία. Σε πολλά σημεία ήταν τόσο στενός που δεν χωρούσαν δυο αυτοκίνητα, πολύ περισσότερο όταν το ένα ήταν λεωφορείο. Έπρεπε ή το ένα ή το άλλο να κάνει πίσω 100-200 μέτρα, μέχρι να βρουν λίγο πλατύτερο οδόστρωμα.

Τι σπουδάσατε; Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, στο Πανεπιστήμιο Πατρών, από το 1985 ως το 1990.  Πού σταδιοδρομήσατε; Όταν τελέιωσα στην Πάτρα, έμεινα ένα χρόνο ακόμα παρακολουθώντας κάτι σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο, τα οποία χρηματοδοτούνταν από Ευρωπαϊκά προγράμματα (Esprit και Erasmus). Ουσιαστικά, προσπαθούσα να αποταμιέυσω αρκετά χρήματα για τα έξοδα της πρώτης χρονιάς στην Αμερική, όπου ήρθα το 1991 για μεταπτυχιακές σπουδές. Συνέχισα στο ίδιο αντικείμενο μέχρι το 1996, στην Ατλάντα, και όταν τελείωσα, μέχρι σήμερα, δουλεύω σε μια εταιρεία η οποία αναπτύσει τεχνολογία και προσφέρει υπηρεσίες στην πετρελαιο-βιομηχανία (εξοπλισμός για γεωτρήσεις, κλπ.). Δημήτρης Πυροβόλου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ, κ. ΜΑΛΛΑΚΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ. Πότε ήσασταν μαθήτρια του Γυμνασίου; Ο όρος παλιά με στενοχωρεί λίγο, γιατί θυμάμαι την πρώτη μέρα που ήρθα στο Γυμνάσιο, σαν να είναι πολύ κοντά. Όμως έχουν περάσει κάμποσα χρονάκια. Το σχολείο που ίδρυσε ο Γεώργιος Μελέτης, λειτούργησε για πρώτη χρονιά το 1967-1968. Εγώ μόλις είχα τελειώσει το Δημοτικό και αν δεν άνοιγε εδώ το γυμνάσιο, δεν θα συνέχιζα το σχολείο, όπως και οι περισσότεροι συμμαθητές μου, επειδή οι γονείς μας δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να μας στείλουν να μένουμε στην Άμφισσα, γιατί βέβαια η δυνατότητα να πηγαινοερχόμαστε με λεωφορείο δεν υπήρχε, καθ' ότι η συγκοινωνία ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτός ήταν και ο λόγος που κάποιοι συμμαθητές και συμμαθήτριές μου ήταν μεγαλύτεροι από μένα. Δηλαδή αφού είχαν τελειώσει το δημοτικό, ήρθαν στο γυμνάσιο μετά από δύο έως και τρία χρόνια. Η προσφορά λοιπόν του Γεωργίου Μελέτη για την νεολαία του χωριού του ήταν τεράστια. Ο άνθρωπος αυτός μετανάστης από τα παιδικά του χρόνια, είχε εμπεδώσει πολύ καλά ότι: "Όπου ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μία φυλακή". Όταν λειτούργησε το γυμνάσιο στην Β΄ τάξη ήταν επτά (07) μαθητές, και η Γ΄ τάξη είχε μόνο έναν (01) μαθητή, δηλαδή κάποια παιδιά που πήγαιναν αλλού σχολείο και γύρισαν στο χωριό

Ποιόν είχατε διευθυντή; Διευθυντή είχαμε τον κ. Παππά, θεολόγο, οι ελλείψεις όμως σε καθηγητές ήταν τεράστιες. Ερχόντουσαν για κάποιες ώρες καθηγητές από την Άμφισσα, όπου τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του το σχολείο ήταν παράρτημα του Γυμνασίου της Άμφισσας. Θυμάμαι όμως με ιδιαίτερο σεβασμό τον φιλόλογό μας, κ. Αντουράκη, εξαιρετικό καθηγητή και άνθρωπο, που μετά από αρκετά χρόνια, όταν ήμουνα φοιτήτρια, όπου μας έστειλε ένα βιβλίο με αρχαιολογική μελέτη που είχε κάνει για την περιοχή μας, είχε ειδικότητα αρχαιολόγου, έμαθα από τον πρόλογο του βιβλίου, ότι τον είχε στείλει η χούντα στη Δεσφίνα με δυσμενή μετάθεση (εξορία), επειδή ήταν δημοκρατικός.

Οι συμμαθητές μου στην Α΄ γυμνασίου, σχολικού έτους 1967-1968, είναι οι παρακάτω (Ελπίζω να μην έχω κάποιους ξεχάσει). Αγγελέτος Χαράλαμπος Βαλαούρας Ιωάννης Γεωργαντά Αστερία Ευθυμίου Μαργαρίτα Κρομμύδα Αθανασία Κρομμύδα Χρυσαυγή Λαυρεντίου Αναστασία Λεοντόπουλος Θεόδωρος Μαυρίκη Αθανασία Μίχου Λεμονιά Μελέτης Ευστάθιος   Μπόρη Αγγελική Ντόσκα Αθηνά Παρασκευά Θεανώ Παπαδημητροπούλου Αλαξάνδρα Ταμπίτσικα Λαμπρινή Φαράντος Ιωάννης Φαράντος Νικόλαος Χήρου Αναστασία Χαιρόπουλος Νικόλαος Παρασκευάς Ιωάννης

Ποιες ήταν οι κτιριακές διαφορές με το σήμερα; Δεν υπήρχαν βέβαια οι αίθουσες του λυκείου ούτε του χημείο και της πληροφορικής. Το παλιό κτήριο ήταν όπως φαίνεται σήμερα με το τσιμέντο στο πάτωμα και φυσικά χωρίς καλοριφέρ, με κάποιες σόμπες πετρελαίου, που δούλευαν όποτε τους άρεσε και όταν υπήρχε πετρέλαιο. Στο προαύλιο είχαν ρίξει μπάζα, όπου όταν παίζαμε κυνηγητό γεμίζαμε σκόνη. Οι δε τουαλέτες ήταν στη θέση που είναι σήμερα (οι παλιές, όχι οι προκάτ), άλλα με έναν τοίχο από σανίδια κ.τ.λ. Δεν θεωρώ σκόπιμο να σας κάνω περαιτέρω περιγραφή. Συνθήκες πρωτόγονες.

Ποιο ήταν το μαθητικό ωράριο; Είχαμε συνήθως εξάωρα (όταν βέβαια υπήρχαν καθηγητές), αλλά κάναμε μάθημα και το Σάββατο, την δε Κυριακή είχαμε απαραίτητα εκκλησιασμό, μία ημέρα την εβδομάδα είχαμε το απόγευμα κατηχητικό, η δε τιμωρία σε όσους δεν συμμετείχαν, ήταν απουσίες πολλές φορές και αποβολή. Βλέπετε εμείς μεγαλώσαμε την εποχή που το σύνθημα, Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια, ήταν κυρίαρχο.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ Το σχολείο μας βρίσκεται σε μια πολύ καλή κατάσταση και το εκτιμούμε απόλυτα αλλά χρειάζεται κάποιες αλλαγές, ώστε να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερο.   Κάποιες από τις σημαντικότερες αλλαγές που πρέπει να επιτευχθούν είναι: Αντικατάσταση των προκάτ των Λυκειακών τάξεων με πέτρινο κτίριο που να έρχεται σε αρμονία με το είδη υπάρχον.΄ Αντικατάσταση των προκάτ των W.C. με ένα μόνιμο κτίριο το οποίο θα έχει καλύτερο εξαερισμό.

Κατασκευή κλειστού γυμναστηρίου με κατάλληλες υποδομές και εξοπλισμό ώστε να αθλούμαστε και τις βροχερές ημέρες. Κατασκευή αμφιθεατρικού χώρου για να γίνονται διάφορε παρουσιάσεις (γιορτών, πρότζεκτ κλπ.). Αναδιαμόρφωση των γηπέδων μπάσκετ και βόλεϊ με ασφαλέστερες και πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις. Δημιουργία βιβλιοθήκης με μεγαλύτερο εύρος βιβλίων και πιο σύγχρονων, καθώς επίσης και ειδικού χώρου μελέτης. 

Ξέρουμε ότι ζητάμε πολλά για τα σημερινά δεδομένα της Ελλάδας, όμως ας σκεφτούν οι υπεύθυνοι κάποια στιγμή ότι θα πρέπει να δοθούν κονδύλια στην παιδεία για να μπορούμε κι εμείς να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Ας σταματήσουν οι υπεύθυνοι να ‘σπαταλάνε’ τα χρήματα που αναλογούν σε μας.