2. Η ελληνοτουρκική προσέγγιση
Μετά τη Συνθήκη ειρήνης της Λοζάνης → τεταμένες οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας → διαπραγματεύσεις Σύμβαση της Άγκυρας (Ιούν. 1925) – Συμφωνία των Αθηνών (Δεκ. 1926) : ρύθμιζαν επίμαχα θέματα - δεν εφαρμόστηκαν Αύγ. 1928: το κόμμα των Φιλελευθέρων (κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου) κερδίζει τις εκλογές – νέες διαπραγματεύσεις για δύο χρόνια Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιζητούσε: 1. διευθέτηση των οικονομικών διαφορών 2. αναγνώριση του εδαφικού καθεστώτος Εμπόδιο: Η έντονα αρνητική στάση των προσφύγων
10 Ιουνίου 1930 – Συμφωνία της Άγκυρας Οικονομικό σύμφωνο μεταξύ των δύο χωρών: Ρύθμισε το ζήτημα των Ελλήνων ορθοδόξων της Κωνσταντινούπολης και μουσουλμάνων της Θράκης, καθώς και των «φυγάδων» Οι ανταλλάξιμες μουσουλμανικές περιουσίες στην Ελλάδα και οι ελληνικές στην Τουρκία περιέρχονταν στην κυριότητα του Ελληνικού και Τουρκικού Δημοσίου αντίστοιχα Αμοιβαία απόσβεση των οικονομικών υποχρεώσεων μεταξύ των δύο χωρών Ολοκλήρωση της συμφωνίας με: 30 Οκτ. 1930: Σύμφωνο φιλίας, ουδετερότητας και διαιτησίας Πρωτόκολλο για τον περιορισμό των ναυτικών εξοπλισμών Σύμβαση εμπορίου, εγκατάστασης και ναυτιλίας (δυνατότητα στους υπηκόους και των δύο κρατών να ταξιδεύουν ή να εγκαθίστανται – με κάποιους περιορισμούς – στο έδαφος του άλλου κράτους)
συνέπειες Οι προσδοκίες από τη λύση που δόθηκαν σε κάποια διαψεύστηκαν: Ο συμψηφισμός των ανταλλάξιμων, ελληνικών και μουσουλμανικών περιουσιών, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων ανάμεσα στους πρόσφυγες: η πολύ μεγαλύτερη περιουσία των Ελλήνων ορθοδόξων της Τουρκίας εξισώθηκε με την αντίστοιχη περιουσία των μουσουλμάνων της Ελλάδας Για ένα μεγάλο διάστημα δεν σημειώθηκαν τριβές μεταξύ των δύο χωρών Δεν αμφισβητήθηκαν τα σύνορα
Ήττα του κόμματος των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1932 και του 1933, λόγω της απομάκρυνσης ενός τμήματος του προσφυγικού κόσμου από την εκλογική βάση των Φιλελευθέρων Αίτια: 1. η ελληνοτουρκική προσέγγιση 2. η παρακράτηση του 25% της προκαταβολής της αποζημίωσης από την Εθνική Τράπεζα 3. η άρνηση διακανονισμού των προσφυγικών χρεών