Στο Ρωμαϊκό Δίκαιο
Η προστασία της νομής προηγείται κάθε θεωρητικής διδασκαλίας περί νομής. Τερέντιος: 161 π.Χ. (στίχος):ένσταση “vi, clam, precario” Παραγγέλματα = είδος ασφαλιστικών μέτρων που χορηγεί ο Πραίτωρ. Προπαρασκευαστικά της κυρίως δίκης. Προσδιορίζουν ποιος θα είναι ο εναγόμενος στην δίκη διεκδίκησης του πράγματος. Τερέντιος
Interdictum uti possidetis (όπως νέμεσθε): αποβλέπει στην προστασία της νομής ακινήτων, αστικών και αγροτικών. Προστατεύει τον τελευταίο νομέα Αν η νομή του δεν αποκτήθηκε με βία, λαθραία, κατά παράκληση. Διπλό: καθένας ισχυρίζεται ότι είναι νομέας Ο πραίτορας εκδίδει διάταξη με την οποία απαγορεύει τη χρήση βίας για τη μεταβολή της νομής. Είναι διατηρητικό, αλλά και ανακτητικό αν η νομή αποκτήθηκε κατά τρόπο επιλήψιμο.
= «ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ» Αφορά κινητά πράγματα, αρχικά δούλους, μετά όλα. Προστατεύει τον διάδικο που τον τελευταίο χρόνο πριν τη διατάραξη άσκησε τη νομή επί περισσότερο χρόνο ανεπίληπτα. Προσμετρά το χρόνο του δικαιοπαρόχου του. Είναι διπλό. Ιουστινιανός: το πράγμα στον τελευταίο ανεπίληπτο νομέα.
Interdictum UNDE VI = ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ Unde vi cottidiana = περί συνήθους (απλής) βίας. Τέλη 2 ου αι. π.Χ., συχνό στα τέλη της Δημοκρατίας. Πρέπει να εγερθεί σε ένα χρόνο Στρέφεται κατά όποιου έδιωξε με τη βία το νομέα από το ακίνητο Εκτός αν ήταν επιλήψιμος νομέας ο εκδιωχθείς (ένσταση επιλήψιμης νομής)
Χρησιμοποιήθηκε ένοπλη βία Όπλα: και ραβδιά και πέτρες Δεν χωρεί ένσταση επιλήψιμης νομής Σύνηθες στα τέλη της Δημοκρατίας Μπορεί να εγερθεί και μετά το έτος αποβολής Την μετακλασική περίοδο (Μ. Κων/νος) καταργείται, η βία αντιμετωπίζεται με ποινικά μέτρα. Επαναφέρεται από Ιουστινιανό
Kατά όποιου έλαβε το πράγμα κατά παράκληση (precario) & δεν το αποδίδει