ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ ΔΗΜΙΟΡΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑ ΠΕΡΡΑ

Το Άγιο Όρος αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους, που βρίσκεται στη χερσόνησο του Άθω της Χαλκιδικής στη Μακεδονία. Περιλαμβάνει είκοσι Ιερές Μονές και άλλα μοναστικά ιδρύματα και ανεπίσημα χαρακτηρίζεται ως « Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία ». Από το 1988 συγκαταλέγεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

 Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας (963)  Ιερά Μονή Βατοπεδίου (972)  Ιερά Μονή Ιβήρων (976)  Ιερά Μονή Χιλιανδαρίου (1197, Σερβική )  Ιερά Μονή Διονυσίου (1375)  Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου (12 ος αιώνας )  Ιερά Μονή Παντοκράτορος (1363)  Ιερά Μονή Ξηροποτάμου (11 ος αιώνας )  Ιερά Μονή Ζωγράφου (919, Βουλγαρική )  Ιερά Μονή Δοχειαρίου (11 ος αιώνας ) ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ

 Ιερά Μονή Καρακάλλου (1070)  Ιερά Μονή Φιλοθέου (992)  Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας (1363)  Ιερά Μονή Αγίου Παύλου (11 ος αιώνας )  Ιερά Μονή Σταυρονικήτα (1542)  Ιερά Μονή Ξενοφώντος (1070)  Ιερά Μονή Γρηγορίου (14 ος αιώνας )  Ιερά Μονή Εσφιγμένου (11 ος αιώνας )  Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος (11 ος αιώνας, Ρωσική )  Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου (1086) ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ

Άποψη της αυλής της Μεγίστης Λαύρας (1998) Η Μονή Βατοπεδίου (2006).

Άποψη της Μονής Ιβήρων Μονή Χιλανδαρίου

Μονή Διονυσίου Μονή Κουτλουμουσίου

Μονή Ξηροποτάμου Μονή Ζωγράφου

Η Μονή Δοχειαρίου Μονή Καρακάλλου

Μονή Φιλοθέου Η Μονή Σίμωνος Πέτρας

Μονή Αγίου Παύλου Μονή Σταυρονικήτα

Μονή Ξενοφώντος Η Μονή Γρηγορίου

Η Μονή Εσφιγμένου Το Ρωσικό Μοναστήρι

Μονή Κωνσταμονίτου Μονή Παντοκράτορος

Όλες οι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους αποτελούν θρησκευτικά πνευματικά ιδρύματα και όλες χαρακτηρίζονται ως «Κυρίαρχες», «Βασιλικές», «Πατριαρχικές» και «Σταυροπηγιακές».  Κυρίαρχες επειδή διατηρούν ιδιοκτησιακό και οργανωτικό αυτοδιοίκητο του χώρου τους, μη υποκείμενο σε κανένα περιορισμό ως προς τον αριθμό των μοναχών.  Βασιλικές επειδή η ίδρυσή τους οφείλεται σε εντολή ή συνδρομή των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων ή η ίδρυσή τους επικυρώθηκε με αυτοκρατορικό χρυσόβουλο.  Πατριαρχικές ονομάστηκαν αργότερα με την έκδοση πατριαρχικών σχετικών σιγιλλίων, όταν συνδέθηκαν με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που ανέλαβε την πνευματική και μόνο εποπτεία τους.  Σταυροπηγιακές γιατί κατά την ίδρυσή τους τοποθετήθηκε σε αυτές σταυρός, ο οποίος απεστάλη από το Οικουµενικό Πατριαρχείο.

Σύμφωνα με το άρθρο 186 του Κ.Χ.Α.Ο. "η εις την χερσόνησον του Αγίου Όρους είσοδος των θηλέων κατά τα ανέκαθεν κρατούντα απαγορεύεται". Προβλέπεται ότι "η παράβασις του άρθρου 186 του Καταστατικού Χάρτου επισύρει την ποινήν φυλακίσεως δύο μηνών μέχρις ενός έτους". Ο περιορισμός αυτός έχει την πνευματική του βάση στην παρθενία των μοναχών και την αφιέρωση του Όρους στη Θεοτόκο. Ονομάζεται άβατον και ισχύει από την αρχή της σύστασης της ιδιόρρυθμης πολιτείας, αν και κατά το παρελθόν σε στιγμές ανάγκης έχει καμφθεί. ΑΒΑΤΟ

Το Άγιον Όρος, πέρα από τα κειμήλια τα πολύτιμα, φυλάγει θησαυρούς ζώσης αρετής, που αυτή κυρίως ενδιαφέρει περισσότερο, με την παροχή τρόπου ζωής προς αντιμετώπιση της καθημερινής σκληρότητας, μονοτονίας και μοναξιάς. Έτσι το Άγιον Όρος δικαίως ονομάσθηκε "σχολή πνευματικής πατρότητας και συμβουλευτικής" (καθηγητής Α. Σταυρόπουλος). ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ο γέροντας "συμβουλεύει ανάλογα τον καθένα, με διάκριση, και παρηγορεί τις ψυχές και βοηθάει με τις καρδιακές του προσευχές. Το πρόσωπό του ακτινοβολεί από την αγία του ζωή και σκορπάει θεία χάρη στις πονεμένες ψυχές. Η φήμη του έχει φτάσει παντού και τρέχουν από παντού οι άνθρωποι για να ωφεληθούν πνευματικά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, μαζεύει τον πόνο των πονεμένων και θερμαίνει τις καρδιές τους με την αγάπη του την πνευματική, που έμοιαζε με ανοιξιάτικη λιακάδα" (λόγοι του Γέροντος Παϊσίου για τον βιογραφούμενό του Χατζηγιώργη).

Το εικοσιτετράωρο του Αγιορείτη μοναχού διαιρείται σε τρία ίσα οκτάωρα μέρη, που αφιερώνονται αντίστοιχα στην προσευχή, την εργασία και την ανάπαυση. Για την καθημερινή τους άσκηση και τον πνευματικό τους αγώνα οι Μοναχοί έχουν σαν όργανά τους την προσευχή, τον σταυρό και το κομποσχοίνι τους. Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΜΟΝΑΧΟΥ

Στον Άθω η προσευχή είναι ένας αδιάλειπτος αγώνας στο ναό, στον κήπο, στο διακόνημα, στο φαγητό, ακόμη και στον ύπνο. Ο αγιορείτης μνημονεύει τον Θεό ή μάλλον μνημονεύεται απ' Αυτόν με το να υπάρχει εν Χριστώ. Η αγρυπνία γίνεται το κατεξοχήν έργο του. Την ιδιωτική προσευχή των μοναχών αποτελεί η μονολόγιστη ευχή «Κύριε Ἰ ησο ῦ Χριστέ, ἐ λέησόν με». Βάση της κοινής προσεχής αποτελούν οι ακολουθίες του εσπερινού, του αποδείπνου, του μεσονυκτικού, του όρθρου, των ωρών και της θείας λειτουργίας.

«...Την ημέρα δουλεύουν. Περιποιούνται τις φουντουκιές τους, τ' αμπέλια τους, κόβουν τα ξύλα τους, βγάζουν το κρασί τους. Κατά τα μεσάνυχτα, χώνονται μέσα στη μικρήν εκκλησία του κελλιού, που υψώνει το ελαφρό τύμπανό της με τον τρούλλο επάνω από τα σπίτια, και ψάλλουν ατελεύτητα κείμενα ως το πρωί. Αυτή είναι η δουλειά τους...». Από τον πελώριο σμάραγδο του Ζαχαρία Παπαντωνίου (1934)

Τ Ε Λ Ο ΣΤ Ε Λ Ο Σ