εποχές στην ευρωπαϊκή αλλά και στην παγκόσμια ιστορία. ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΠΟΧΗ Η κλασική εποχή (500 π.Χ.-323 π.Χ.) είναι χρονική περίοδος της αρχαίας ελληνικής ιστορίας . Οι ιστορικοί ονόμασαν την εποχή αυτή κλασική, γιατί ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε τότε έχει ποικιλία και δημιουργική δύναμη. Ο πολιτισμός αυτός έγινε πρότυπο για ολόκληρες εποχές στην ευρωπαϊκή αλλά και στην παγκόσμια ιστορία.

Τα ιστορικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της εποχής Ο 5ος αιώνας είναι η εποχή της ακμής ορισμένων πόλεων-κρατών και της μετέπειτα επικράτησης της Μακεδονίας. Είναι ο αιώνας της σταθερότητας, καθώς όλος ο ελληνικός κόσμος οργανώνεται σε συμμαχίες γύρω από το δίπολο Αθήνα-Σπάρτη.

Μορφές διακρατικών σχέσεων Την περίοδο αυτή συναντάμε την ανάπτυξη όλων των μορφών διακρατικών σχέσεων μεταξύ των ελληνικών κρατών . διμερείς συνθήκες, με επίσημη ονομασία συνθήκη πολυμερείς συμμαχίες συνοικισμοί πόλεων ομοσπονδιακά κράτη και θρησκευτικές ενώσεις, με κατ’ εξοχήν την αμφικτιονία των Δελφών. Πιο σημαντικές ήταν οι πολυμερείς ενώσεις διότι συνένωναν μεγαλύτερα τμήματα του ελληνικού χώρου και ήταν πιο αποτελεσματικές από οργανωτική άποψη, όπως π.χ. η Α’ αθηναϊκή συμμαχία.

Καλλιτεχνικό κέντρο της εποχής αποτελεί η δημοκρατική Αθήνα, η οποία στους προηγηθέντες περσικούς πολέμους αναδείχθηκε μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Ο Περικλής χρησιμοποιώντας τους οικονομικούς πόρους του ελληνοταμείου για το μεγαλείο της Αθήνας και διαθέτοντας ένα επιτελείο από καλλιτέχνες (αρχιτέκτονες, γλύπτες, ζωγράφους κ.α.) εκόσμησε την πόλη με εκπληκτικά μνημεία.

Η κλασική αρχιτεκτονική Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. παράλληλα με το ιωνικό κιονόκρανο και το δωρικό κιονόκρανο που χρησιμοποιήθηκαν ήδη από την αρχαϊκή εποχή,

εμφανίζεται και το κορινθιακό που τον 4ο αιώνα χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο, κυρίως στο εσωτερικό των ναών. Είναι το πιο περίτεχνο κιονόκρανο της ελληνικής αρχιτεκτονικής με φύλλα ακάνθου (αγκαθιού) και έλικες που βγαίνουν ανάμεσά τους και είναι κι αυτές διακοσμημένες με φυτικά σχέδια, όπως βλέπουμε στο παραπάνω σχέδιο.

Και στο τέλος της κλίμακας  βρισκόμαστε μπροστά στα Προπύλαια, μεγαλόπρεπη είσοδο σχεδιασμένη από τον αρχιτέκτονα Μνησικλή. Είναι συνδυασμός δωρικού ρυθμού (εξωτερική όψη) και ιωνικού ρυθμού (εσωτερικά). Η οροφή του μνημείου στο εσωτερικό αποτελείται από μαρμάρινες τετράγωνες πλάκες που ήταν ζωγραφισμένες με χρυσό χρώμα σε γαλάζιο φόντο, δίνοντας μια υπέροχη εντύπωση στον εισερχόμενο θεατή. Οι εργασίες όμως δεν πρόλαβαν να τελειώσουν, επειδή άρχισε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Τα Προπύλαια, όπως και ο Παρθενώνας, χτίστηκαν με μάρμαρο από τα λατομεία της Πεντέλης. Πιστεύουμε ότι χρειάστηκαν 22.000 τόνοι μάρμαρο.

Στο ψηλότερο σημείο του βραχώδους λόφου βρίσκεται κτισμένος ο Παρθενώνας σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ικτίνου και του Καλλικράτη, αφιερωμένος στην Αθηνά Παρθένο Οι κίονες είναι 8 σε κάθε στενή πλευρά(ανατολική και δυτική ) , ενώ από 17 κίονες στις μακρές πλευρές (βορινή και νότια ) Στη νότια πλευρά του ένα τμήμα του έχει ως κίονες τις περίφημες Καρυάτιδες

Αγγειογραφία Κατά την κλασική εποχή συνεχίζονται στην αγγειογραφία οι δύο τεχνοτροπίες που διαμορφώθηκαν στην αρχαϊκή εποχή , δηλαδή: α. Ο ερυθρόμορφος ρυθμός γ. β. α. α. Οι Λέσβιοι ποιητές Αλκαίος και Σαπφώ - β. Ο Θησέας αντιμετωπίζει το ληστή Πιτυοκάμπτη - γ. Ο θάνατος του Σαρπηδώνα

β. Ο μελανόμορφος ρυθμός β. Ο μελανόμορφος ρυθμός Δ. ε.  .δ. Διόνυσος και Μαινάδες - ε. Ο Ηρακλής παρουσιάζει τον Κέρβερο στον Ευρυσθέα

Η κλασική γλυπτική ο 5ος αιώνας Η κλασική γλυπτική       ο 5ος αιώνας Η αρχιτεκτονική και η γλυπτική τέχνη υπηρετούσαν τους θεούς και την πόλη-κράτος Από τη γλυπτική του 5ου αιώνα π.Χ. πολύ λίγα πρωτότυπα έργα έχουμε σήμερα.. Ακόμη έχουν βρεθεί λίγα χάλκινα αγάλματα στη θάλασσα

Τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα κτίρια που χτίστηκαν αυτή την περίοδο όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές ήταν οι ναοί. Ο ναός του Δία στην Ολυμπία, ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο και πολλοί ακόμη ναοί, καθώς και οι ναοί που σώζονται στην Ακρόπολη της Αθήνας, είναι όλοι φτιαγμένοι τον 5ο αιώνα π.Χ.

Ναός Δία στη Λιβύη Ναός Ποσειδώνα στο Σούνιο

Ο Ιωνικός ρυθμός είναι ένας από τους πέντε αρχαίους κλασικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Κατατάσσεται μεταξύ του Δωρικού και του Κορινθιακού ρυθμού. Κύρια στοιχεία διάκρισης των ρυθμών αυτών είναι η ζωφόρος, τα κιονόκρανα και οι κιονοστοιχίες των αρχαίων  Δωρικός Ρυθμός ονομάζεται στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική, και ειδικότερα στη ναοδομία, ο ρυθμός εκείνος που διακρίνεται για τη λιτότητα, την αυστηρότητα και τη μνημειακότητά του από τον πιο διακοσμητικό Ιωνικό Ρυθμό.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ : Ηλιάδου Δήμητρα Αναστασιάδου Μαρίνα Ακρανά Μαριάνθη Βαϊτσάκη Κωνσταντίνα Δραγκίδου Σοφία Έτος : 2011 -2012