Η αφήγηση του Αγαμέμνονα
Αυτό ήταν κάποτε το ανάκτορό μου , περιτριγυρισμένο από κυκλώπεια τείχη . Εκεί κατοικούσα εγώ με την οικογένειά μου . Το ανάκτορο ήταν το κέντρο εξουσίας της επικράτειάς μου . Η ζωή μου ήταν πολυάσχολη γιατί διοικούσα οτιδήποτε γίνονταν στην επικράτειά μου. Ταυτόχρονα όμως ήταν και εύκολη διότι οι δούλοι έκαναν όλες τις άλλες δουλειές.
Το ανάκτορο μου ήταν πολύ πλούσιο γιατί το εμπόριο ήταν πολύ ανεπτυγμένο . Οι έμποροι ταξίδευαν σε όλη τη Μεσόγειο ψάχνοντας για πρώτες ύλες , νέες αγορές , και επίσης ιδρύουν αποικίες και εμπορικούς σταθμούς.
Τα ναυτικά ταξίδια ήταν δύσκολα γιατί οι αποστάσεις ήταν μεγάλες και έπρεπε να έχουμε τα επαρκή τρόφιμα για να μας φτάσουν μέχρι το τέλος του ταξιδιού. Επίσης μας γνώριζαν πολλοί λαοί γιατί ξεκινήσαμε τον Τρωικό Πόλεμο.
Πιστεύαμε στο δωδεκάθεο. Τους λατρεύαμε σε μικρά ιερά Πιστεύαμε στο δωδεκάθεο . Τους λατρεύαμε σε μικρά ιερά. Το ιερατείο, που αποτελούνταν από άνδρες και γυναίκες, διαχειριζόταν την περιουσία των ιερών.
Το ανάκτορό μας ήταν διακοσμημένο με τοιχογραφίες .
Επίσης, κατασκευάζαμε αγγεία που διακοσμούσαμε με παραστάσεις ανθρώπων, ζώων, πουλιών, ψαριών και με σκηνές με άρματα.
Κατασκευάζαμε επίσης κοσμήματα από χρυσό, ασήμι ή από άλλα πολύτιμα υλικά όπως : σκεύη με ανάγλυφες παραστάσεις κυνηγιού ή ειδυλλιακές σκηνές-χρυσά κύπελλα του τάφου του Βαφείου-ξίφη και εγχειρίδια στολισμένα με παρόμοιες εικόνες.
ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΝΤΖΟ Όλα αυτά τα ανεπανάληπτα έργα τέχνης μαρτυρούν μεγάλο πλούτο, δύναμη και επικοινωνία των μυκηναίων βασιλιάδων και ευγενών με τις χώρες της Ανατολής και της Αιγύπτου απ’ όπου προμηθεύονταν τα πολύτιμα υλικά. ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΝΤΖΟ