ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 1. Παραβολή σημαίνει την σύγκριση, την παροιμία, την παραβολή, την σοφία. Είναι η μετάφραση της εβραϊκής λ. mashal. 2. Ο Χριστός δίδαξε με Παραβολές για να διδάξει τους ανθρώπους για τον Θεό, τη Βασιλεία του θεού, τον κόσμο και τον άνθρωπο. Χρησιμοποίησε έναν οικείο αφηγηματικό τρόπο για τους ακροατές του. Απαραίτητη προϋπόθεση της Παραβολής είναι η ερμηνεία της. Οι Παραβολές του Χριστού είναι ένας συνδυασμός των ελληνικών μύθων και των ραβινικών Παραβολών. Διαφέρει όμως σε πολλά σημεία από τους μύθους και την ραβινική Παράδοση. 5. Διαχωρίζει τους ακροατές σε άξιους και ανάξιους να κατανοήσουν το μήνυμα της.

Η ερμηνεία της Παραβολής γίνεται με την ιστορικοφιλολογική μέθοδο ή με την αλληγορική. Δομή της Παραβολής: α) Εισαγωγή (μια ερώτηση ή αναφορά στην Βασιλεία του Θεού) β) Παρουσίαση της πλοκής και των προσώπων της Παραβολής γ) εξέλιξη της υπόθεσης δ) εφαρμογή της Παραβολής.

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Φυσικά και αδιάβλητα πάθη είναι εκείνα που υπάρχουν στον άνθρωπο μετά την πτώση του από τον Παράδεισο. Δεν είναι γνωρίσματα της αρχικής του φύσης, αλλά εισήλθαν στην φύση μας από τον Διάβολο και παρέμειναν (πείνα, δίψα, κόπος, πόνος, δάκρυ, φθορά, θάνατος, δειλία, αγωνία, ύπνος, ασθένεια). Ο Χριστός προσέλαβε αυτά για να τα αγιάσει. Δοκιμάστηκε από τους πειρασμούς για να δώσει τη νίκη και τη δύναμη στον άνθρωπο. Τα φυσικά πάθη υπάρχουν στον Χριστό κατά φύσιν και υπέρ φύσιν. Η δειλία μπροστά στον θάνατο είναι η φυσική δειλία, αντίθετα δεν είχε την παρά φύση δειλία δηλ. πλανεμένες σκέψεις και απιστία ή άγνοια της ώρας του θανάτου. Οργίσθηκε και έσπασε τα μαγαζιά των εμπόρων στον Ναό γιατί έπέδειξε οργή και θυμό κατά της αμαρτίας και της βεβήλωσης του Ναού. Προσευχόταν στον Θεό για να μας δείξει τον τρόπο ανάβασης του νου και επικοινωνίας και ένωσης με τον Θεό. Πολλές φορές επίσης μας δείχνει να προτιμάμε το θείο θέλημα από τις δικές μας επιλογές.

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ Θεοτόκο αποκαλούμε την Αειπάρθενο Μαριάμ = Κυρία που έφερε τον Λόγο του Θεού στον κόσμο με την κατά σάρκα γέννησή του. Τέσσερα βασικά επεισόδια της ζωής της εξετάζουμε και εορτάζουμε: την Γέννηση, τα Εισόδια, τον Ευαγγελισμό και την Κοίμηση. Η Παναγία φέρει εκατοντάδες ονόματα που έχουν σχέση με τον ρόλο της στην σωτηρία του κόσμου, την αγιογραφική απεικόνισή της ή την γεωγραφική της προέλευση. Ανήκει στο ανθρώπινο γένος, έχει ένα ξεχωριστό ρόλο από τους ανθρώπους, φέρει το προπατορικό αμάρτημα, αλλά καθαρίστηκε απ’ αυτό και παρέμεινε αναμάρτητη και Αειπάρθενος.

Η καθιέρωση δυο όρων σχετικά με την Παρθένο Μαρία: Εύα και Νέα Εύα, όπως και Θεοτόκος. Ο δεύτερος όρος καθιερώνεται μετά την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο στην Έφεσο και δηλώνει ότι δίνει στον Χριστό την αρχή της κατά σάρκας παρουσίας του στον κόσμο και όχι την αρχή της θεότητάς του. Λύτρωσε παράλληλα το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία, επιβεβαίωσε τις Προφητείες και τους γονείς της από την ντροπή της ατεκνίας. Η Πατερική Γραμματεία εξάρει το πρόσωπο της Θεοτόκου ιδιαίτερα μετά τον 6ο αι., οπότε καθιερώνονται και οι γιορτές προς τιμή της. Τριλογίες με θέμα την Θεοτόκο. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία υπερβάλλει διδάσκοντας ότι η Θεοτόκος είναι συλλυτρώτρια, χωρίς προπατορικό αμάρτημα, ότι δεν πέρασε τη διαδικασία του θανάτου.