ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑNΤΖΙΚΟΥ ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΥΠΡΑΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΙΕΡΗ ΝΑΝΤΙΑ ΜΑΛΑΜΑ ΙΣΙΔΩΡΑ ΜΗΤΣΟΥ ΘΕΟΔΩΣΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το κρασί είναι, ένα προϊόν που πρωτοεμφανίζεται στα βάθη της ιστορίας. Δεν αποτελεί απλώς βασικότερο στοιχείο του χώρου της γεύσης αλλά για πολλούς λαούς είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τον πολιτισμό και τοις παραδόσεις τους. Στη σημερινή εποχή αποκτά συνεχώς νέους φίλους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Η Ελλάδα με μακραίωνη παράδοση και ένα απίστευτο πλούτο ποικιλιών, γεύσεων και αρωμάτων έρχεται να πάρει την θέση που της αξίζει. Το αμπέλι έχει κατά τους παλαιοντολόγους προϊστορία πολλών εκατομμυρίων χρόνων, η οποία θα αναλυθεί από διαφορετική κατηγορία. Οι Έλληνες διέπρεψαν την οινοποιία μονοπωλώντας σχεδόν την αγορά για αιώνες. Σε αυτή, λοιπόν, την εργασία θα παρουσιαστούν τα είδη του κρασιού που παράγονται, οι περιοχές στις οποίες η οινοποιία έχει γνωρίσει ανάπτυξη, ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η κατασκευή και η καλλιέργειά του, και τέλος, η σύνδεση της οικονομίας με αυτό.

Μορφολογία του αμπελιού Το αμπέλι ή κλήμα σε άγρια κατάσταση ζει στον υπόροφο των δασών και είναι αναρριχώμενο φυτό με τάση για γρήγορη βλάστηση. Ως πολυετές γεωργικό φυτό, το κλήμα έχει κορμό που δεν είναι ποτέ ευθύς και διαθέτει κύριες διακλαδώσεις , τους βραχίονες, που έχουν υφή παρόμοια με εκείνη του κορμού, αλλά μικρότερη διάμετρο και τα βλαστάρια. Στη σύγχρονη αμπελουργία τα φυτά που χρησιμοποιούνται προς φύτευση ενός αμπελώνα αποτελούνται από δύο κομμάτια ξύλου ενωμένα μεταξύ τους. Στη βάση του αμπελιού είναι το υποκείμενο ή άγριο ή αμερικάνικο και στο πάνω μέρος το ήμερο ή ποικιλία. Το άγριο επιλέγεται μετά από ανάλυση του χώματος, καθώς η ποιότητα του σταφυλιού καθορίζεται από τη σύσταση του εδάφους. Το χώμα δεν πρέπει να είναι πολύ ξηρό, πολύ υγρό ή εφάλμυρο. Σε ιδανική περίπτωση το αμπέλι ευδοκιμεί σε θερμά χαλικώδη εδάφη. Το ήμερο, που σχετίζεται με τις ποικιλίες του κρασιού, επιλέγεται με κριτήριο το κλίμα κάθε περιοχής.

Πολλαπλασιασμός Από τότε που τα αμπέλια άρχισαν να καλλιεργούνται ως γεωργικά φυτά, πολλαπλασιάζονται με κομμάτι από το φυτικό τους σώμα και ειδικότερα από βέργα ή κληματίδα, που παίρνει τη μορφή μοσχεύματος, εμβολίου ή καταβολάδας. Η αποκλειστική αυτή χρησιμοποίηση μεθόδων αγενούς πολλαπλασιασμού για αμπελουργικούς σκοπούς οφείλεται στο γεγονός ότι ο πολλαπλασιασμός με κουκούτσι (εγγενής πολλαπλασιασμός), δεν δίνει φυτά όμοια με εκείνα από τα οποία προήλθαν τα κουκούτσια. . Μετά την εισβολή της φυλλοξήρας στην Ευρώπη, διαμορφώθηκε νέα τεχνική πολλαπλασιασμού των αμπελιών με υποχρεωτική χρησιμοποίηση δύο ταυτόχρονα μεθόδων αγενούς πολλαπλασιασμού: με μόσχευμα, για τα υποκείμενα, που πρέπει να είναι από άγρια ή από αμερικάνικα αμπέλια και με εμβολιασμό του υποκειμένου με την επιθυμητή ευρωπαϊκή ποικιλία.

Τεχνική εγκατάστασης αμπελώνα Μετά τον προγραμματισμό και το σχεδιασμό του επιχειρηματικού αμπελώνα ακολουθούν οι προπαρασκευαστικές εργασίες στη εδαφική έκταση που θα φυτευτεί το αμπέλι, τη φάση της φύτευσης και τη μεταφυτευτική φάση. Οι προπαρασκευαστικές εργασίες αφορούν στην απελευθέρωση του εδάφους (εκχέρσωση, εκβραχισμοί, ισοπέδωση κ.λ.π.), στη προπαρασκευή του (βαθιά άροση, βασική λίπανση, απολύμανση) και τέλος στη χάραξη των γραμμών και τη σήμανση των θέσεων των κλημάτων. Εποχή φύτευσης αμπελιού για τις συνθήκες της χώρας μας είναι τέλος χειμώνα – αρχές άνοιξης. Το φύτευμα γίνεται είτε με το χέρι σε λάκκους που ανοίγονται με λοστό ή τσάπα είτε με μηχανικά μέσα σε λάκκους ή αύλακες κατά τη φύτευση ή αμέσως μετά, τα νεαρά κλήματα ποτίζονται και υποστυλώνονται με πασσάλους. Κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου βλάστησης που ακολουθεί τη φύτευση γίνονται σκαλίσματα για την καταστροφή των ζιζανίων και ποτίσματα.

Κλάδεμα των κλημάτων Το κλάδεμα των κλημάτων μπορεί να είναι χειμωνιάτικο, όταν το κλήμα δεν είναι σε βλάστηση και χλωρό, όταν το κλήμα έχει βλαστήσει. Το χλωρό κλάδεμα συμπληρώνει στην ουσία το χειμωνιάτικο. Το χειμωνιάτικο κλάδεμα αφορά την αφαίρεση αριθμού ολόκληρων κληματίδων κλήματος και σύντμηση των υπολοίπων. Στόχος του είναι η διατήρηση των κλημάτων σε σχήμα και μορφή που να επιτρέπουν την οικονομική εκμετάλλευσή τους. Το χειμωνιάτικο κλάδεμα γίνεται από τα μέσα Δεκεμβρίου μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου. Όσον αφορά το χλωρό κλάδεμα, αυτό περιλαμβάνει τις επεμβάσεις που γίνονται στη βλάστηση των κλημάτων κατά την περίοδο της βλάστησής τους ώστε να απαλλαγεί το αμπέλι από το μη εκμεταλλεύσιμο φορτίο (αφαίρεση φύλλων, άγουρων σταφυλιών κ.τ.λ.)

Συντήρηση παραγωγικότητας εδάφους αμπελώνα Πρόκειται για τις απαραίτητες διεργασίες που στόχο έχουν τη δημιουργία εδάφους, ικανού να προσδώσει μακροχρόνιες καλλιέργειες. Αρχικά περιλαμβάνει τη μηχανική καλλιέργεια που είναι η αναμόχλευση του χώματος και η άροσή του, η οποία εμποδίζει ανάπτυξη της μικροχλωρίδας που «πνίγει» το αμπέλι.Ακολουθεί η χημική καλλιέργεια,η χρήση δηλαδη φυτοφαρμάκων, που συμπληρώνει το σκοπό της άροσης. Έπειτα ακολουθεί ένας κύκλος λίπανσης. Τέλος, σε ό,τι αφορά την άρδευση, το αμπέλι χρειάζεται κατά την περίοδο της βλάστησης και ιδιαίτερα από την καρπόδεση έως την αρχή της ωρίμανσης (τέλος Μαΐου- αρχές Αυγούστου) νερό, το οποίο εξασφαλίζεται με βροχοπτώσεις και με ένα ή δύο ποτίσματα.

Τρυγητός Ο τρυγητός ή τρύγος είναι η τελευταία φάση της αμπελοκομικής δραστηριότητας και αφορά τη συγκομιδή των σταφυλιών. Επειδή η ωρίμανση του σταφυλιού δεν συνεχίζεται μετά την κοπή του από το κλήμα, ο καθορισμός του χρόνου του τρυγητού έχει ιδιαίτερη σημασία για την ποιότητα των σταφυλιών. Το σταφύλι θεωρείται ώριμο όταν η φυσική και χημική σύνθεσή του αποκτήσουν επίπεδο για τη συγκεκριμένη ποικιλία και για τον προορισμό χρήσης του σταφυλιού. Εμπειρικά η εκτίμηση της ωριμότητας πραγματοποιείται με το μάτι και τη δοκιμή στη γεύση, τεχνικά δε με περιοδικές αναλύσεις δειγμάτων επιστημονικής φύσης. Ο τρύγος αρχίζει μετά την εξάτμιση της πρωινής δροσιάς και διακόπτεται τις πρώτες μετά το μεσημέρι ώρες. Ως εργαλεία κοπής σταφυλιών χρησιμοποιούνται σουγιάδες, ψαλίδια τρυγητών και ειδικές κοντές λεπίδες. Σημειώνεται ότι η συσκευασία θερμών σταφυλιών προκαλεί επιτάχυνση της φθοράς τους. Σήμερα σε κάποιες περιοχές η διαδικασία του τρύγου έχει εκμηχανιστεί κάνοντας εύκολη την εκμετάλλευση μεγαλύτερων καλλιεργήσιμων εκτάσεων.

Αμπελοπαθολογία και αμπελοπροστασία Η αμπελοπαθολογία περιλαμβάνει τις παθήσεις των αμπέλων που οφείλονται σε προσβολές από φυτικά και ζωικά παράσιτα, καθώς και σε φθορές που προξενούν στα κλήματα αντίξοα μετεωρολογικά φαινόμενα. Η μεγαλύτερη μορφή ασθένειας που πρόσβαλε ποτέ τα αμπέλια είναι η φυλλοξήρα, ένα ζωικό παράσιτο, το οποίο άλλαξε ριζικά τον τρόπο καλλιέργειας των αμπελιών. Η φυλλοξήρα του σταφυλιού είναι ένα λεπτό, ψειροειδές έντομο που τρέφεται πάνω στη ρίζα προκαλώντας ανεπαρκή ανάπτυξη του αμπελιού και μικρότερη παραγωγή καρπών. Τα κλήματα υποαναπτύσσονται και αποκτούν ελάχιστα φύλλα κι αυτά μικρά. Όταν η ασθένεια προχωρήσει, τα φύλλα αποχρωματίζονται, γίνονται κίτρινα ή κοκκινωπά με μαύρες άκρες και μαραίνονται. Τα σταφύλια παύουν να αναπτύσσονται και ζαρώνουν. Το έντομο αυτό προτιμά τα βαριά, αργιλώδη εδάφη. Η φυλλοξήρα μεταφέρθηκε κατά λάθος από τη Βόρειο Αμερική στα μέσα του 19ου αιώνα και κυριολεκτικά αφάνισε τα ευρωπαϊκά αμπέλια. Τελικά, στα τέλη του 19ου αιώνα βρέθηκε η λύση, όταν ανακαλύφθηκε ότι, το μπόλιασμα των ευρωπαϊκών αμπελιών με αμερικάνικα τα καθιστούσαν απρόσβλητα στη φυλλοξήρα.

ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥ 1. ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟΙ ΟΙΝΟΙ 2. ΤΟΠΙΚΟΙ ΟΙΝΟΙ 3. ΚΡΑΣΙΑ ΠΑΛΑΙΩΣΗΣ 4. ΟΙΝΟΙ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ (Ο.Ε.Ο.Π.) 5. ΟΙΝΟΙ ΜΕ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΩΤΕΡΑΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ 6. ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ 7. ΟΙΝΟΙ ΑΝΑΜΕΙΞΗΣ 8.ΕΠΙΔΟΡΠΙΑ Ή ΓΛΥΚΑ 9. ΑΦΡΩΔΗ ΟΙΝΟΙ

ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟΙ ΟΙΝΟΙ ΚΑΙ ΡΕΤΣΙΝΑ Στην κατηγορία αυτή ανήκει το 45% περίπου των κωδικών (ετικέτες) των ελληνικών οίνων. Οι παραγωγοί έχουν τη δυνατότητα να συνδυάσουν ποικιλίες σταφυλιών από διαφορετικές περιοχές. Τα κρασιά της κατηγορίας αυτής δεν έχουν το δικαίωμα να αναγράφουν στην ετικέτα τους τη χρονιά της εσοδείας τους. Προς το παρόν, η μόνη ένδειξη που μπορούν να φέρουν οι επιτραπέζιοι οίνοι είναι η λέξη Κάβα. Όταν την φέρουν σημαίνει ότι οι οίνοι έχουν ωριμάσει σε βαρέλι. Μια ειδική υποκατηγορία επιτραπέζιων οίνων είναι οι οίνοι Ονομασίας κατά Παράδοση. Σε αυτή την ειδική υποκατηγορία περιλαμβάνονται δύο οίνοι. Η πασίγνωστη Ρετσίνα και η όχι και τόσο γνωστή Βερντέα Ζακύνθου. Η τόσο υποτιμημένη, από κάποιους, σήμερα ρετσίνα είναι ένα προϊόν που σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία μπορεί να παράγεται μόνο στην Ελλάδα. Η ρετσίνα μπορεί να παράγεται παντού στην Ελλάδα. Γενέτειρά της είναι η Αττική, η Βοιωτία και η Εύβοια. Σε αυτές τις τρεις περιοχές κάποιες ρετσίνες μπορούν να έχουν γεωγραφική προέλευση. Έτσι, έχουμε από την Αττική τις ρετσίνες Αττικής, Μεσογείων, Κορωπίου, Μαρκόπουλου, Μεγάρων, Παιανίας ή Λιοπεσίου, Παλλήνης, Πικερμίου & Σπάτων, από τη Βοιωτία τις ρετσίνες Βοιωτίας & Θήβας και από την Εύβοια τις ρετσίνες Εύβοιας, Γιάλτρων, Καρύστου & Χαλκίδας.

ΟΙΝΟΙ ΠΓΕ ΒΕΡΝΤΕΑ ΖΑΚΥΝΘΟΥ – ΤΟΠΙΚΟΙ ΟΙΝΟΙ- ΚΡΑΣΙΑ ΠΑΛΑΙΩΣΗΣ Μόνο στη Ζάκυνθο επιτρέπεται η παραγωγή της Βερντέα. Είναι το παραδοσιακό λευκό κρασί του νησιού. Λέγεται πως πήρε το όνομά του από το χρώμα του, που είχε έντονες πράσινες ανταύγειες (Verde) ως αποτέλεσμα της νεότητας που το χαρακτήριζε. Η ονομασία προελεύσεως αναφέρεται σε μία συγκεκριμένη αμπελουργική περιοχή, ενώ τα προϊόντα που την αναγράφουν στην ετικέτα τους υποδηλώνουν ότι έχουν παραχθεί βάση των προδιαγραφών που έχουν οριστεί σαν προϋποθέσεις για την χρήση του τοπωνυμίου στο όνομα του κρασιού. Οι ονομασίες προελεύσεως συναντώνται σε δύο υποκατηγορίες: Ονομασία προελεύσεως ελεγχόμενη (ΟΠΕ) και ονομασία προελεύσεως ανωτέρας ποιότητας (ΟΠΑΠ), διακρινόμενα στη συσκευασία από μπλε και κόκκινη ταινία αναγνώρισης αντίστοιχα. Τα κρασιά που ανήκουν στην κατηγορία των τοπικών οίνων πρέπει να τηρούν κάποιες προδιαγραφές που σχετίζονται με την περιοχή στην οποία αναφέρεται η ονομασία (αναφορικά κυρίως με τη χρήση σταφυλιών προερχόμενα από τη συγκεκριμένη περιοχή), όμως οι παραγωγοί έχουν την ευχέρεια να διαφοροποιηθούν στις τεχνικές παραγωγής. Ο χαρακτήρας ορισμένων κρασιών βελτιώνεται σημαντικά με την παλαίωσή τους όσο αυτά ωριμάζουν μέσα σε βαρέλια ή όσο παραμένουν αποθηκευμένα στις φιάλες τους. Για την παραγωγή αυτών των κρασιών δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή της πρώτης ύλης, το σταφύλι και στην παλαίωση τους.

Reserve- Grand reserve – Ο. Ε. Ο. Π Reserve : Όσα κρασιά φέρνουν την ένδειξη Reserve έχουν παλιώσει σε ξύλινα βαρέλια και φιάλες Grand Reserve : Αντίστοιχα για τα κρασιά με ένδειξη Reserve. Οι ονομασίες προέλευσης καθιερώθηκαν για να πληροφορήσουν τον καταναλωτή για την προέλευση του οίνου και να εγγυούνται την άριστη ποιότητά του σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν την παραγωγή και τον έλεγχο των οίνων ανώτερης ποιότητας. Ο έλεγχος της γνησιότητας και της ποιότητας των Ο.Ε.Ο.Π. γίνεται με βάση συγκεκριμένα κριτήρια και τίθενται στην αγορά κατόπιν σχετικής αίτησης και έγκρισης της Αρμόδιας Αρχής (ΣΑΠ). Ο χαρακτηρισμός Ο.Π.Α.Π. αφορά τόσο ξηρούς όσο και επιδόρπιους. Τόσο οι περιοχές όσο και οι ποικιλίες αμπέλου που έχουν σχέση με τα εν λόγω κρασιά καθορίζονται με νομοθετικά διατάγματα και με βάση προηγούμενες μελέτες που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το υπό μελέτη οικοσύστημα προσφέρεται για την παραγωγή οίνων ανωτέρας ποιότητας. Μόνο για τα κρασιά Ονομασίας Προέλευσης και τους Τοπικούς Οίνους μπορούν να χρησιμοποιούνται οι όροι με ενδείξεις Αμπελώνας, Κτήμα, Πύργος, Μοναστήρι, Βίλα, Αρχοντικό εφ' όσον το κρασί παράγεται από σταφύλια αμπελώνα που ανήκουν στην εν λόγω αμπελουργική εκμετάλλευση και η οινοποίηση πραγματοποιήθηκε μέσα στην εκμετάλλευση αυτή.

Οίνοι ανάμειξης – Επιδόρπια ή γλυκά – αφρώδη οίνοι Οι οίνοι ανάμειξης είναι γενικά μια κατηγορία του κρασιού, πολύ πλούσια σε οινόπνευμα, σε άλατα και σε χρωστικές ουσίες, εξαιτίας αυτών των χαρακτηριστικών τους δεν περιορίζονται κατευθείαν για κατανάλωση, αλλά χρησιμοποιούνται, με ανάμειξη, ως βελτιωτικά για τα φτωχά επιτραπέζια κρασιά. Τα επιδόρπια ή γλυκά κρασιά υφίστανται ατελή ζύμωση, με την προσθήκη –κατά το πρώτο απογέμισμα του βαρελιού με μούστο- διοξείδιο του θείου ή με παστερίωση στους 70ο κελσίου και διαδοχικές διηθήσεις Οι αφρώδη οίνοι χαρακτηρίζονται από την παρουσία αρκετής ποσότητας διοξειδίου του άνθρακα, που δημιουργεί αφρό κατά το άνοιγμα της φιάλης. Διακρίνονται σε φυσικά αφρώδη κρασιά που παρασκευάζονται με βραδεία ζύμωση σε φιάλη και σε τεχνητά αφρώδη κρασιά, που παρασκευάζονται με διοχέτευση στο κρασί διοξειδίου του άνθρακα από φιάλη αερίου.

Ελληνικές και ξένες ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα Αγιωργίτικο Μαυροδάφνη Αηδάνι Άσπρο Μαύρο Μεσενικόλα – Black Mesenicola Αθήρι Μερλό – Merlot Ασπρούδες Μονεμβασιά Ασύρτικο Μοσχάτο – Muscat Βερτζαμί – Vertzami Μοσχοφίλερο Βηλάνα – Vilana Μπατίκι Γκρενάς Μπλανκ – Grenache Blanc Νεγκόσκα Γκρενάς Ρουζ – Grenache Rouge Ντεμπίνα Δαφνιά Ξινόμαυρο Θραψαθήρι Πινό Νουάρ – Pinot Noir Καμπερνέ Σωβινιόν – Cabernet Sauvignon Πλυτό – Plyto Καμπερνέ Φρανκ – Cabernet Frank Ροδίτης Καρινιάν – Carignan Ρομπόλα Κοτσιφάλι Ρωμέικο Λαδικινό Σαββατιανό Λημνιό Σαρντονέ – Chardonnay Λιάτικο Συρά – Syrah Μανδηλαριά

ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΝΟ   ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΝΟ Η Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου είναι η πρώτη διεπαγγελματική οργάνωση της Ελλάδας και αντιπροσωπεύει τον αμπελοοινικό κλάδο της χώρας σε εθνικό επίπεδο.Η ΕΔΟΑΟ είναι ο οικοδεσπότης της παρούσας διαδικτυακής πύλης για τον αμπελώνα της Ελλάδας και τα σύγχρονα και επώνυμα κρασιά του. Ο κλάδος της οινοποιίας αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τομείς της ελληνικής οικονομίας όχι μόνο για την εγχώρια αγορά ποτών, αλλά και για την ανάπτυξη και προώθηση γενικά των ελληνικών παραδοσιακών προϊόντων στις αγορές του εξωτερικού. Ο εν λόγω κλάδος αποτελείται κατά κύριο λόγο από παραγωγικές επιχειρήσεις. Η εγχώρια παραγωγή είναι κατακερματισμένη μεταξύ πλήθους οινοποιητικών μονάδων. Στην πλειοψηφία πρόκειται για μικρομεσαίες παραγωγικές μονάδες που ασχολούνται αποκλειστικά με την οινοποίηση. Οι μεγάλες οινοβιομηχανίες αν και ολιγάριθμές, καλύπτουν σημαντικό μέρος της παραγωγής, διαθέτοντας στην πλειοψηφία τους σύγχρονες εγκαταστάσεις και ποικιλία προϊόντων. Επιπλέον, σημαντική είναι η παρουσία στον κλάδο των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών. Οι εισαγωγές οίνου κυμαίνονται σε χαμηλά επίπεδα, ως εκ τούτου είναι περιορισμένος ο αριθμός των επιχειρήσεων που ασχολούνται με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.

Η Παγκόσμια κατανάλωση σημειώνει αύξηση Το 2009 καταναλώθηκαν περισσότερες από 31,5 δισεκατομμύρια φιάλες κρασιού παγκοσμίως. Το 2009, η παγκόσμια κατανάλωση κρασιού από σταφύλι (κρασιά + αφρίζοντα κρασιά) έφτασε τα 2,626 δισεκατομμύρια κιβώτια που ισοδυναμούν με 31,51 δισεκατομμύρια φιάλες, αύξηση 4,5% σε σχέση με το 2005. Με ορίζοντα το 2014, η παγκόσμια κατανάλωση κρασιού συνεχίζει να αυξάνεται. Η έρευνα που δημοσιοποίησε η ΚΕΟΣΟΕ αναφέρει ότι για την περίοδο 2009 - 2014, προβλέπεται περιορισμένη αύξηση στην παγκόσμια κατανάλωση κρασιού της τάξεως του 3,18%, φτάνοντας τα 2,729 δισεκατομμύρια κιβώτια. Σε 10 χρόνια, η παγκόσμια κατανάλωση θα έχει αυξηθεί κατά 8,6%, δηλαδή 216 εκατομμύρια κιβώτια.

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΞΥΛΟ Αυτός είναι και ο λόγος που ένα δρύινο βαρέλι χωρητικότητας 100 λίτρων, το οποίο θεωρείται πολύ καλή επιλογή για το κόκκινο κρασί, κοστίζει 130 ευρώ ενώ ένα πλαστικό με την ίδια χωρητικότητα δεν ξεπερνά τα 48 ευρώ. Αν το βαρέλι είναι καινούργιο, το πλένουμε δύο ή τρεις φορές μέσα σε 48 ώρες με ζεστό και κρύο νερό εναλλάξ. Όταν το αδειάσουμε και το στραγγίσουμε, το τοποθετούμε ανάποδα σε σκιερό μέρος. Λίγες ώρες πριν βάλουμε τον μούστο, είναι καλό να κάψουμε στο βαρέλι ένα θειαφοκέρι για να το απολυμάνουμε.

Οι Κύριες Οινοπαραγωγικές Χώρες Παραγωγή Οίνου κατά Χώρα (2005)

Οι Αμπελοοινικές περιοχές της Ελλάδας Πελοπόννησος Μακεδονία Θράκη 1. Νεμέα 1. Νάουσα 2. Μαντινεία 2. Γουμένισσα 3. Αχαΐα 3. Αμύνταιο 4. Υπόλοιπο Πελοποννήσου 4. Χαλκιδικής Στερεά Ελλάδα & Εύβοια Νησιά Ιονίου 1. Βοιωτία 1. Κεφαλονιά Θεσσαλία Νησιά Αιγαίου 1. Ραψάνη 1. Κρήτη 2.Αγχίαλος 2. Σάμος 3. Καρδίτσα 3. Λήμνος 4. Τύρναβος 4. Πάρος 5. Σαντορίνη 6. Ρόδος

Παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα Η σύσταση της ρώγας του σταφυλιού ,σπουδαιότατος παράγοντας για την ποιότητα του έτοιμου κρασιού εξαρτάται από το είδος και την ποικιλία του αμπελιού ,τις τοπικές κλιματικές συνθήκες ,τις μεθόδους καλλιέργειας και την ευαισθησία στις προσβολές από έντομα, μύκητες και ιούς. Η υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα που παρουσιάζει μεγάλη πλειονότητα ποικιλιών κατά την ωρίμανση είναι ο κύριος παράγοντας επιλογής των ποικιλιών αυτών προκείμενου να χρησιμοποιηθούν σε μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οινοπαραγωγής.Το σάκχαρο που περιέχουν το οποίο είναι αναγκαία πρώτη ύλη για την ζύμωση επαρκεί για την παραγωγή κρασιού με υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλη της τάξης του 10% η περισσότερο : κρασιά που περιέχουν λιγότερο οινόπνευμα είναι ασταθή ,γιατί παρουσιάζουν ευαισθησία στα βακτήρια .Η μέση οξύτητα των ώριμων σταφυλιών των ποικιλιών είναι επίσης ευνοϊκή για την οινοποίηση τους .Ο καρπός έχει οξύτητα μικρότερη του 1% . Τρίτος παράγοντας που εξηγεί την προτίμηση των οινοπαραγωγών προς διαφορά είδη είναι η εκπληκτική ποικιλία που παρουσιάζει. Ο χρωματισμός της φλούδας του σταφυλιού ποικίλει από το ανοιχτό πρασινοκίτρινο ως το καστανοκόκκινο, βιολετί ή κυανόμαυρο. Ο χυμός συνήθως είναι άχρωμος, αν και σε ορισμένες ποικιλίες έχουν ροζ προς κόκκινο χρώμα και το άρωμα ποικίλει από το ουδέτερο έως το ισχυρά αρωματικό. Ορισμένες ποικιλίες ανακτήσουν ένα χαρακτηριστικό άρωμα όταν υποστούν ζύμωση με τη φλούδα. Τα αμπέλια είναι κυρίως φυτά της εύκρατης ζώνης, αλλά μπορούν να αναπτυχθούν και σε ημιτροπικές συνθήκες. Το κλίμα επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη σύσταση των ώριμων σταφυλιών. Μια πολύ σοβαρή αιτία για τις διαφορές μεταξύ σταφυλιών από διαφορετικές περιοχές είναι οι διαφορετικές ποσότητες θερμότητας που έχουν δεχτεί τα αμπέλια κατά την περίοδο της ανάπτυξης. Άλλοι σημαντικοί παράγοντες είναι οι διαφορές μεταξύ της θερμοκρασίας ημέρας και νύχτας, οι ώρες ηλιοφάνειας και η θερμοκρασία του εδάφους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ: www.wikipedia.gr www.google.gr   www.wikipedia.gr www.google.gr www.asiaminor.gr http://www.winefest-dafnes.gr/wine.htm http://www.qualitywines.gr/ http://www.wineandgrapes.gr/ ΑΠΟ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΕΣ: Η Εγκυκλοπαίδεια του κρασιού Εκδόσεις: Larousse Είδος: Γευσιγνωσία Έτος Έκδοσης: 2008 Γλώσσα Πρωτοτύπου: Ελληνικά Γλώσσα: Ελληνικά Ηλικία: Ενηλίκων

ΤΕΛΟΣ