Γονείς Εκπαιδευτικοί Μηχανισμοί ομάδας Σχολικός εκφοβισμός Γονείς Εκπαιδευτικοί Μηχανισμοί ομάδας

Γονείς Οι γονείς είναι υπεύθυνοι να θέτουν περιορισμούς, κανόνες, αρχές, νόμους για να είναι δυνατή η δημιουργική σκέψη και η κοινωνική συμβίωση των παιδιών. Ανήκει στις υποχρεώσεις των γονέων η προστασία του πνεύματος και της ψυχής των παιδιών. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνο για την ομαλή συμπεριφορά των μαθητών, αφού πολλές φορές μπορεί να διαταράξει την συμπεριφορά των παιδιών.

Λάθος συμπεριφορές κ αντιμετώπιση από τους γονείς Λάθος συμπεριφορές κ αντιμετώπιση από τους γονείς Θύτης: Ο μαθητής που συμπεριφέρεται ως θύτης πρόκειται για ένα παιδί που του λείπει η ασφάλεια και η αυτοπεποίθηση. Προσπαθεί με την επιθετικότητα και την ευκαιριακή επιβολή του να πεισθεί ότι είναι επαρκής και σπουδαίος. Η επιθετικότητα ενός μαθητή εναντίον άλλων παιδιών μπορεί να εκφράζει μία καταπιεσμένη και κρυμμένη επιθετικότητα κατά των γονιών του ή των δασκάλων του. Η άδικη τιμωρία του παιδιού γεννάει πάντοτε αισθήματα μίσους και επιθετικότητας μέσα του. Ωστόσο, η αναίτια παραβατική συμπεριφορά πρέπει να επισύρει την επίπληξη των γονιών.

Θύμα: Το παιδί που φοβάται να πάει σχολείο δεν διακρίνεται για την αυτοπεποίθηση του ούτε αναλαμβάνει εύκολα πρωτοβουλίες. Συνήθως οι γονείς είναι ιδιαίτερα υποχωρητικοί, και δεν του δίνουν την ευκαιρία να καταλάβει ότι η ζωή έχει υποχρεώσεις. Είναι φυσικό ένα τέτοιο παιδί, που δεν έχει νιώσει τους απλούς περιορισμούς της πειθαρχημένης ζωής να νιώθει ανασφάλεια έξω από το σπίτι του. Αν το παιδί που δέχεται σχολική βία αρνείται να πάει σχολείο χωρίς περιστροφές οι γονείς πρέπει να του δώσουν να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει καμία πιθανότητα να μην πάει. Είναι υποχρεωμένοι να συνοδέψουν το παιδί στο σχολείο δείχνοντας κατανόηση και διαβεβαιώνοντας το για τη συμπαράσταση τους .

Σχολική φοβία Η σχολική φοβία όπως και κάθε άλλη διαταραχή του παιδιού αντιμετωπίζεται με προσπάθεια να αναταχθούν τα αίτια που την προκάλεσαν. Σε κάθε περίπτωση σχολικής φοβίας πρέπει να εξετάζεται και το ενδεχόμενο να φταίει το σχολικό περιβάλλον, δάσκαλος ή συμμαθητές. Αν ο δάσκαλος είναι το πρόβλημα τότε το διάβημα που θα κάνουν οι γονείς πρέπει να γίνει με διακριτικότητα, αυτοσυγκράτηση και συλλογικά. Αν το πρόβλημα δεν οφείλεται στους δασκάλους μια συζήτηση με το παιδί θα αποκαλύψει εύκολα την αιτία.

Εκπαιδευτικοί Σημαντική ευθύνη στο φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού έχουν οι εκπαιδευτικοί, εφόσον παράλληλα με το οικογενειακό περιβάλλον είναι υπεύθυνοι τόσο για την πρόληψη όσο και την αντιμετώπιση οποιασδήποτε παραβατικής συμπεριφοράς.Η δουλειά μέσα στην τάξη περιλαμβάνει ποικιλία εκπαιδευτικών μεθόδων: συζήτηση παιχνίδια ρόλων, απόκτηση δεξιοτήτων αλληλοδιδακτική προσέγγιση.

Ένας ευαισθητοποιημένος εκπαιδευτικός μπορεί να δουλέψει προς την κατεύθυνση της πρόληψης του φαινομένου. Ο εκπαιδευτικός ακόμα θα πρέπει να μεριμνά για τη σωστή ενημέρωση των μαθητών. Πρέπει να συζητά με τους μαθητές: για τα δικαιώματά τους τους κανόνες συμπεριφοράς τους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να ενισχύει την φιλία μεταξύ των μαθητών και να αναδεικνύει την αλληλεγγύη της παρέας των φίλων να βοηθά στην ομαλή ένταξη των μαθητών στο πνεύμα της ομαδικής ζωής, της ατομικής και συλλογικής προσπάθειας να αντιμετωπίζει τις αιτίες απομόνωσης και περιθωριοποίησης

Το σχολείο οφείλει να προσφέρει σε κάθε μαθητή ισονομία, δικαιοσύνη ασφάλειας  ανεξάρτητα της οικονομικής, κοινωνικής ή πολιτισμικής του προέλευσης.  Ο εκπαιδευτικός πρέπει να κινητοποιείται για την άμεση αντιμετώπιση περιστατικών εκφοβισμού και βίας στο σχολείο. Θα πρέπει : να συζητήσει το γεγονός στην ομάδα τάξης ως κάτι σοβαρό και ως ευθύνη όλων να κινητοποιήσει την αλληλεγγύη των μαθητών να προτείνει στο παιδί και στην ομάδα τάξης πρακτικούς τρόπους για την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων

Συμπεριφορά καθηγητή προς θύμα-θύτη Όσον αφορά το θύμα ο εκπαιδευτικός είναι σημαντικό να διαβεβαιώσει το παιδί ότι «δεν ευθύνεται το ίδιο για ότι έχει συμβεί, και να του θυμίσει ότι το νοιάζεται και ότι μπορεί να το προστατεύσει. Όσον αφορά το θύτη ο καθηγητής πρέπει να ενημερώσει αμέσως τους γονείς του παιδιού και παράλληλα την ομάδα των εκπαιδευτικών και το διευθυντή του σχολείου. Τέλος, εάν κρίνεται αναγκαίο, να ζητήσει τη βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας.

Μηχανισμοί ομάδας Υπάρχει ποικιλία παραγόντων που μπορούν να λειτουργήσουν προστατευτικά ως προς την εκδήλωση περιστατικών εκφοβισμού στη σχολική κοινότητα, όπως: η φροντίδα και η υποστήριξη των παιδιών η επικοινωνία και η σύνδεση με την οικογένεια, οι υψηλές προσδοκίες η συναισθηματική υγεία η ευκαιρία για συμμετοχή σε δράσεις στη σχολική κοινότητα, η σχολική επιτυχία η σύνδεση του μαθητή με το σχολείο κοινές δράσεις από γονείς και παιδιά ή εκπαιδευτικούς και παιδιά

Κάθε μέλος της σχολικής κοινότητας έχει ρόλο και ευθύνη για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού . Όλοι ανεξάρτητα από το βαθμό εμπλοκής τους πρέπει να συνεργαστούν. πλαίσιο παράλληλων δράσεων αφού η αιτιολογία του εκφοβισμού είναι πολυπαραγοντική και η αντιμετώπισή του θα πρέπει να είναι πολυεπίπεδη. Όλα τα μέλη πρέπει να αυξήσουν την επίγνωσή τους για τη σοβαρότητα και την έκταση του εκφοβισµού και να δραστηριοποιηθούν. Ακόμη η διεξαγωγή έρευνας σε κάθε σχολείο για να καταγραφεί η σοβαρότητα της κατάστασης θα συμβάλλει στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του φαινομένου.

Στο επίπεδο της οµάδας των συνομηλίκων, οι μαθητές παύουν να αποτελούν μέρος του προβλήματος και γίνονται μέρος της λύσης του. Εκπαιδεύονται να αποδοκιμάζουν ανοιχτά τον εκφοβισµό , µε στόχο οι αμέτοχοι παρατηρητές του εκφοβισµού να µετατραπούν σε υποστηρικτές των θυµάτων. Στο επίπεδο του ατόµου γίνονται στοχευµένες παρεµβάσεις προς τους δράστες και τα θύµατα. Στους δράστες: οι σοβαρές συζητήσεις µε αυτούς, η εκπαίδευσή τους στη διαχείριση του θυµού, στον αυτοέλεγχο, οι διάφορες κυρώσεις, η αλλαγή τάξης ή σχολείου. Στα θύματα: οι σοβαρές ατοµικές συζητήσεις µε αυτά, η εκπαίδευση στις κοινωνικές δεξιότητες, τη διεκδικητική συμπεριφορά και την επίλυση συγκρούσεων. Στο επίπεδο της κοινότητας : σωστή ενημέρωση οργανώνεται με εκδηλώσεις,διανομή εντύπου κτλ

Διαγράμματα Μετά από ένα ερωτηματολόγιο το οποίο μοιράστηκε στους μαθητές του 4ου λυκείου και όχι μόνο προέκυψαν κάποια ενδεικτικά αποτελέσματα στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι μαθητές το σχολικό εκφοβισμό και όχι μόνο. Τα παρακάτω αποτελέσματα προέκυψαν από τις απαντήσεις των μαθητών οι οποίοι έχουν υπάρξει θύματα.

Στην ερώτηση «Πόσες φορές έχεις δεχτεί βίαιες ενέργειες στο σχολείο τον τελευταίο μήνα; Το μεγαλύτερο ποσοστό τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών έχουν απαντήσει ότι δεν έχουν δεχτεί καμιά φορά βία ενέργεια τον τελευταίο μήνα.

Στην ερώτηση “Κατά την γνώμη σου, οι συμμαθητές σου Στην ερώτηση “Κατά την γνώμη σου, οι συμμαθητές σου ... Το μεγαλύτερο ποσοστό των αγοριών πιστεύει ότι είναι με το μέρος τους ή ότι το διασκεδάζουν, ενώ ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού των κοριτσιών πιστεύουν ότι οι συμμαθητές του δεν ενδιαφέρονται καν για αυτές και τα συναισθήματα τους.

Στην ερώτηση «Όταν κάποιος εκνευρίζεται μαζί σου, τότε Στην ερώτηση «Όταν κάποιος εκνευρίζεται μαζί σου, τότε.... Στις ηλικίες 14-18 οι περισσότεροι προσπαθούν να καταλάβουν τον λόγο για τον οποίο τους φέρονται έτσι ενώ από 18 και άνω ελπίζουν να αντιληφθούν οι άλλοι τι νιώθουν.