10. Ο άνθρωπος στο αρχικό του μεγαλείο Σελίδες 91 - 99

α) Εισαγωγικές διευκρινίσεις Η δημιουργία του ανθρώπου περιγράφεται στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Γένεση. Γράφτηκε, σύμφωνα με την παράδοση, το 13ο αιώνα π.Χ. από το Μωυσή. Ο συγγραφέας, για να γίνει κατανοητός, χρησιμοποιεί αλληγορικές εκφράσεις για το Θεό, που ονομάζονται ανθρωπομορφικές εκφράσεις, γιατί παρομοιάζουν το Θεό με άνθρωπο.

Σκοπός του συγγραφέα είναι να πληροφορήσει ποιος και γιατί δημιούργησε τον άνθρωπο. Η επιστήμη υποστηρίζει ότι η προέλευση του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα βιολογικής εξέλιξης από κατώτερα είδη ζώων διαμέσου χιλιετιών.

Η αντίθεση θεολογίας – επιστήμης σχετικά με τη δημιουργία του ανθρώπου είναι άσκοπη γιατί: Η διήγηση της Γένεσης εκφράζει υπαρξιακές αλήθειες. Η επιστήμη ασχολείται με το πώς και πότε δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, ενώ η θεολογία με το ποιος και γιατί τον δημιούργησε.

β) Ερμηνεία του κειμένου: η δημιουργία του ανθρώπου Α’ ΔΙΗΓΗΣΗ: (Γεν. 1, 26 – 30) Ο άνθρωπος δημιουργείται «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού. Το «κατ’ εικόνα» αναφέρεται στα πνευματικά χαρίσματα του ανθρώπου (βούληση, συνείδηση, λογική κ. ά), ενώ το «καθ’ ομοίωσιν» αναφέρεται στη δυνατότητα του ανθρώπου, αν αξιοποιήσει αυτά τα χαρίσματα, να ενωθεί και να ομοιάσει στο Θεό, δηλαδή να φτάσει στη θέωση.

Ο πληθυντικός αριθμός που χρησιμοποιεί το κείμενο φανερώνει την τριαδικότητα του Θεού. Β’ ΔΙΗΓΗΣΗ: (Γεν. 2, 4 – 25) Ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο από χώμα (Αδάμ = χοϊκός), φανερώνοντας τη σχέση του με τον υλικό κόσμο. Μετά φυσάει στο πρόσωπό του «πνοή ζωής» και γίνεται «ψυχή ζώσα».

Αυτό δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι το μόνο δημιούργημα που έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με το Θεό.

Την ίδια αγάπη συνεχίζει ο άδολος και αθώος Αδάμ όταν δίνει ονόματα στα ζώα, τα συνδέει μαζί του και τα αδεικνύεισε πλάσματα αγαπημένα και μοναδικά.

Ο χώρος όπου τοποθετήθηκε ο άνθρωπος (κήπος της Εδέμ) φαίνεται να ήταν τεράστιες εκτάσεις (σαβάνες) της Ασίας και της Αφρικής. Από την Εδέμ πήγαζε ένα ποτάμι και πότιζε τον κήπο. Διαχωρίζονταν σε τέσσερις παραπόταμους. (Φισών, Γιχών, Τίγρης ανατολικά της Ασσυρίας και Ευφράτης)

Στο στίχο 15 ο άνθρωπος, ως κορωνίδα της δημιουργίας, ανέλαβε την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και ευλογείται η ανθρώπινη εργασία.

Στο στίχο 16 ο Θεός βάζει μια δοκιμασία στον άνθρωπο (το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού) και τον προειδοποιεί ότι αν δοκιμάσει από τον καρπό, θα υποστεί τις συνέπειες του φυσικού και πνευματικού θανάτου. (να διαπιστώσει ο Θεός αν ο άνθρωπος επιδιώκει αυτόβουλα την ένωση μαζί του)

Στο στίχο 18 ο Θεός δημιουργεί τα ζώα και αναθέτει στον άνθρωπο να τα ονοματίσει, δείχνοντας την ανωτερότητά του, αλλά και την υποχρέωση να τα προστατεύει.

Στους στίχους 21 – 24 ο Θεός δημιουργεί τη γυναίκα με σκοπό να βοηθήσει τον άντρα στη ζωή και στην ένωσή τους με το Θεό. Η γυναίκα δημιουργείται από την πλευρά του Αδάμ, δηλώνοντας την ισοτιμία των δύο φίλων. (κοινωνία ισότιμων προσώπων)

Στο στίχο 24 με τα λόγια του Αδάμ: «Αυτό επιτέλους είναι κόκαλο από τα κόκαλά μου και σάρκα από τη σάρκα μου», θεμελιώνεται το μυστήριο του γάμου ως καρπός αγάπης των δύο φύλων.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ: Ερώτηση 2 σελίδα 99. Ποια σημασία έχουν οι αλήθειες του κειμένου της Βίβλου για τη σημερινή σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον;

Έτσι προστατεύουμε εμείς το περιβάλλον;

Δε θα ήταν πιο όμορφα έτσι: