Λευκή αττική λήκυθος Χαρακτηριστικό δείγμα των αγγείων με λευκό βάθος, που κατασκευάζονταν στην Αττική στους ώριμους κλασικούς χρόνους. Η λήκυθος βρέθηκε σε θραύσματα και είναι συγκολλημένη. Όπως όλα τα αγγεία αυτού του είδους, που θεωρείται ότι απεικονίζουν σκηνές από τελετουργίες σχετικές με ταφικά και επιμνημόσυνα έθιμα, φέρει παράσταση σχετική με το θάνατο. Εικονίζονται δύο μορφές, ένας άνδρας και μία γυναίκα, που προσέρχονται σε ταφικό μνημείο, το οποίο στέκεται σε βάση με τρεις βαθμίδες. Στα σκαλοπάτια είναι τοποθετημένες δύο λήκυθοι και ένας κάνθαρος. Η γυναίκα, ντυμένη με μακρύ χιτώνα, απλώνει τα χέρια στο μνημείο, ενώ ο νεαρός άνδρας στέκεται στην άλλη πλευρά, τυλιγμένος σε καστανόμαυρο ιμάτιο.

Μελανόμορφη λήκυθος Αττική λήκυθος, που βρέθηκε σε ανδρικό τάφο και αποτελεί αξιόλογο δείγμα του μελανόμορφου ρυθμού. Είναι συγκολλημένη από πολλά θραύσματα, ενώ απολεπίσματα εμφανίζονται στο σώμα και στη λαβή της. Ανήκει στον τύπο ληκύθου με οωειδές σώμα και μικρό λαιμό. Στο σώμα του αγγείου εικονίζεται μια φτερωτή γυναικεία μορφή, Ίριδα ή Νίκη, που φορεί πέπλο και κινείται προς τα δεξιά. Το πρόσωπό της αποδίδεται με λευκό χρώμα, χαρακτηριστικό της μελανόμορφης τεχνικής. Η μορφή πλαισιώνεται από δύο όρθιους άνδρες με κοντά μαλλιά και γενειάδα, που φορούν ιμάτιο. Πίσω τους εμφανίζονται δύο νεαρότεροι άνδρες, χωρίς γένι, που φορούν μόνο ιμάτιο ριγμένο στον ένα ώμο τους. Οι τέσσερις άνδρες κατευθύνονται προς τη γυναικεία μορφή, οι νεαρές με έντονο διασκελισμό. Στον ώμο του αγγείου εικονίζεται σκηνή κυνηγίου κάπρου, με δύο ιππείς. Οι ανατομικές και διακοσμητικές λεπτομέρειες των παραστάσεων αποδίδονται με χάραξη και επίθετο λευκό και ιώδες χρώμα. Το έργο έχει αποδοθεί από τον Beazley στο ζωγράφο του Λονδίνου Β 31 και χρονολογείται στα μέσα του 6ου αι. π.Χ.

Ερυθρόμορφος κιονωτός κρατήρας πηλός Ελληνικό (Αττικό) Κλασική περίοδος περ. 470 π.Χ. Απόδοση: Ζωγράφος του Ακράγαντα Ύ.: 47 εκ. / Δ.χείλ.: 27 εκ. Άγνωστη προέλευση Περιγραφή Το αγγείο αποδίδεται στο "Ζωγράφο του Ακράγαντα", που εργάστηκε στην Αττική γύρω στα μέσα του 5ου αι. π.Χ. Στην κύρια όψη του αποδίδεται σκηνή κώμου. Μια νεαρή αυλητρίδα που παίζει δίαυλο και ένας νεαρός, που κρατά επτάχορδη βάρβιτο (είδος λύρας) και πιθανώς τραγουδά, πλαισιώνουν ιματιοφόρο νέο, ο οποίος ενώ χορεύει με έκπληξη διαπιστώνει ότι η κύλικα που κρατά στο αριστερό χέρι, έχει αδειάσει από το κρασί. Την εν ευθυμία τελούσα ομάδα παρακολουθεί κισσοστεφής νεαρός που βαδίζει κουβαλώντας έναν αμφορέα στον ώμο. Στη δευτερεύουσα όψη εικονίζονται τέσσερις ιματιοφόροι νέοι που συνομιλούν ανά δύο.