Τι είναι πολιτισμός; Ορισμός

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ Έμπειρος οδηγός και πρωτάρης. Χάσμα ανάμεσα στον συγγραφέα και τον αναγνώστη. Ανασταλτικός παράγοντας, η έκθεση. Μεταξύ αποκαλυπτικής γραφής και αποσιώπησης. Από τον ενθουσιασμό στην ικανοποίηση, από την αυτοκριτική στην αμφιβολία. Παλινδρόμηση-Απροκαθόριστο του αποτελέσματος. Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα-Δεύτερη ανάγνωση. Σχέση με το διορθωτή: σχέση αθλητή-προπονητή.

ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ; Γράφοντας (απευθύνομαι στους άλλους ή στον εαυτό μου;) Καταλαβαίνω πολύ περισσότερα, καλύτερα, βαθύτερα και πλατύτερα. Χρησιμοποιώ τις δικές μου ιδέες. Πώς να γράφουμε; Δεν μαθαίνεται με μια φορά, συνεχής άσκηση που παίρνει μια ζωή.

ΔΟΜΗ Οι σκέψεις να οργανώνονται σε ομάδες. Οι ομάδες σε παραγράφους. Παράγραφοι σε ακολουθία-αόρατο νήμα που τις συνέχει. Κατάλληλα συνδετικά (προθέσεις, επιρρήματα, σύνδεσμοι, «επιπροσθέτως»). Έλεγχος προσωπικών απόψεων. Συμπέρασμα-απάντηση (σαφής, φυσική απόρροια). Πατρότητα αποσπασμάτων. (Πώς;). Σωστά δομημένη πρόταση - Λόγος απλός. Καλή επικοινωνία με τον αναγνώστη-ακροατή. Διαβάζω δυνατά το γραπτό μου. Εμφάνιση γραπτού.

ΑΣΚΗΣΗ Διαβάζω ένα δοκίμιο Σημειώνω αρετές – αδυναμίες Πώς παρουσιάζονται οι ιδέες; Γράφω για δέκα λεπτά την ημέρα Πειραματίζομαι με διάφορους τρόπους (π.χ. Αρχή – Τέλος) Διαβάζω δυνατά (με ή χωρίς ακροατή) Δοκίμιο: Δεν ζητάει να παρουσιάσω ένα θέμα (χτίζω το θέμα), αλλά να: αναλύσω συγκρίνω αντιπαραθέσω συζητήσω επιχειρηματολογήσω λύσω ένα πρόβλημα ελευθερία εντός ορίων Έλεγχος συμπεράσματος

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ Ανδρεαδάκης, Ν.Σ. (2005), Οδηγός για την εκπόνηση και σύνταξη γραπτής ερευνητικής εργασίας – Σεμιναριακής, πτυχιακής, διπλωματικής, εκδ. Ατραπός: Αθήνα. Bell, J. (2007), Πώς να συντάξετε μια επιστημονική εργασία: Οδηγός ερευνητικής μεθοδολογίας, εκδ. Μεταίχμιο: Αθήνα. Ζαφειρόπουλος, Κ. (2005), Πώς γίνεται μια επιστημονική εργασία; Επιστημονική έρευνα και συγγραφή εργασιών, εκδ. Κριτική: Αθήνα. Θεοφιλίδης, Χ. (1999), Η συγγραφή επιστημονικής εργασίας από τη θεωρία στην πράξη, εκδ. Τυπωθήτω: Αθήνα. Μητρογιαννοπούλου, Α. (2005), Πρακτικός οδηγός στην επιστημονική έρευνα για μεταπτυχιακούς φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες, εκδ. Κλειδάριθμος: Αθήνα. Νούτσος, Π.Χ. (1998), Οδηγός ερευνητικής μεθοδολογίας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα: Αθήνα. Ellie Chambers and Andrew Northedge The arts. Good Study Guide, The Open University, UK 1997.

Marc Augé, Πού χάθηκε το μέλλον;, Πολύτροπον, Αθήνα, 2008

Σύντομη Περιγραφή Εδώ και μερικούς αιώνες, ο χρόνος κυοφορούσε την ελπίδα. Το μέλλον μάς υποσχόταν ηρεμία, εξέλιξη, ωρίμανση, πρόοδο, ανάπτυξη ή επανάσταση. Δεν συμβαίνει πλέον το ίδιο. Το μέλλον έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Ένα παρόν ακίνητο ενσκήπτει στον κόσμο, καταργώντας τον ορίζοντα της ιστορίας όπως και τα σημεία αναφοράς ολόκληρων γενεών. Τι προκαλεί αυτή την «έκλειψη»; Γιατί το μέλλον αφανίζεται μέσα στις ατομικές συνειδήσεις και στις συλλογικές αναπαραστάσεις; Υπάρχει θεραπεία, υπάρχουν έξοδοι κινδύνου; Αυτά τα ερωτήματα που στοιχειώνουν καθημερινά ολοένα και περισσότερους τομείς δραστηριότητας και στοχασμού, πραγματεύεται με ακρίβεια και ενάργεια στο βιβλίο του ο διαπρεπής ανθρωπολόγος Marc Augé. Διερευνώντας διαδοχικά τις έννοιες της ύπαρξης, της ανάπτυξης, της παγκοσμιοποίησης, της συγχρονικότητας, της νεωτερικότητας, της μνήμης και εντέλει της ουτοπίας, συνθέτει μία πρωτότυπη και απελευθερωτική προοπτική για το μέλλον.

Marc Augé ξεκινάει από τη διαπίστωση: «Οι παρατηρητές του σύγχρονου κόσμου μένουν έκπληκτοι μπροστά στο εύρος μιας αιφνίδιας αλλαγής κλίμακας και σκηνικού, της οποίας τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις και συνέπειες ούτε μπόρεσαν, ούτε μπορούν να φανταστούν». Και συμπληρώνει: «Μόλις που μετέχουμε στις βίαια επιταχυνόμενες αλλαγές».

Σήμερα δηλαδή η περίοδος αυτού του οικουμενικού κόσμου, της φιλελεύθερης αγοράς, της γενικευμένης επικοινωνίας, του πλανητικού εμφύλιου πολέμου, της αυξανόμενης απόστασης μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων...

Marc Auge: Ο καλλιτέχνης είναι καταδικασμένος να αναζητεί την ομορφιά των «μη τόπων», να την ανακαλύπτει, ανθιστάμενος στις βεβαιότητες της επικαιρότητας. Οι πιο αντιπροσωπευτικοί συγγραφείς [και καλλιτέχνες] της εποχής τους, οι πιο επαρκείς και οι πιο ανοιχτοί στην αλλαγή, θα ήταν εκείνοι που θα είχαν συνείδηση του εκρηκτικού χαρακτήρα της παγκοσμιοποίησης στη σημερινή εκδοχή της […] που δεν θα λησμονούσαν ότι το άτομο είναι το μέτρο κάθε πράγματος, και που θα αναζητούσαν να επινοήσουν έναν ιδιαίτερο λόγο, ικανό να διαψεύσει μόνο μέσω της ύπαρξής του τον αναπόφευκτο χαρακτήρα του νόμου της σιωπής, της διαμεσολαβημένης βεβαιότητας και της καταναλωτικής παραίτησης.

Εποχή της υπερνεωτερικότητας Χαρακτηρίζεται από μια τριπλή υπερβολή: υπερβολή χρόνου, υπερβολή χώρου και υπερβολή ατόμου. Υπερβολή χρόνου με την υπεραφθονία σε συμβάντα που γεννάει την ανάγκη να δώσουμε νόημα στο παρόν όπως και στο παρελθόν. Υπερβολή χώρου με την υπεραφθονία σε χώρο που συνεπάγονται η παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας και η επιτάχυνση των μέσων μεταφοράς. Υπερβολή ατόμου, στον βαθμό που το ίδιο το άτομο αξιώνει να είναι ένας κόσμος [Στέλιος Ράμφος] και στον βαθμό που οι αναφορές εξατομικεύονται και καταλήγουν να καθιστούν δύσκολη μια συλλογική απόδοση νοήματος. Έτσι, ζούμε στην κουλτούρα της υπερβολής, του όλο και περισσότερο που αναζητεί να αυτοπεριοριστεί και επανεισάγει το ερώτημα των τελικών σκοπών, τη στιγμή ακριβώς που οι ουτοπίες της αναγέννησης, στο επίπεδο της παγκόσμιας κοινωνίας, έχουν χάσει την κινητοποιητική τους δύναμη.

Συμπερασματικά: Ο Marc Augé θεωρεί τις έννοιες της ανάπτυξης, της παγκοσμιοποίησης, της νεωτερικότητας, της μνήμης, της ουτοπίας διαμέσου ενός προβληματισμού ο οποίος εξετάζει το ερώτημα αν έχει χαθεί η προοπτική του μέλλοντος. Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης προσπαθεί να υποδείξει ορισμένες διεξόδους.

ΒΕΒΑΙΩΣΗ Οδηγός σπουδών του ΕΑΠ Ημερονηνία παράδοσης της εργασίας: