5ο Δημοτικό Σχολείο Δάφνης ΣΤ΄ ΤΑΞΗ Τα Μυτόνια Παπουτσής Κυριάκος, Μανωλακάκης Βαγγέλης Χρυσάφης Αιμίλιος
Μια φορά και έναν καιρό σε μια σχολική κασετίνα, εκτός από τα ψαλίδια , τους χάρακες , τα στυλό και το διαβήτη, υπήρχαν τα πανέμορφα , καινούρια και ψηλά μολύβια , ΄΄τα Μυτόνια ΄΄!!!
Μια μέρα ένα μικρό μολυβάκι προστέθηκε στην κασετίνα: -Τι είναι τούτο πάλι;ψιθύρισε ένα μυτόνι… -Είναι τόσο μικρό που ούτε τα πρόσωπα μας δε βλέπει…χαμογέλασε ένα άλλο. Λοιπόν πώς σε λένε; -Με λένεεε… Μολυβάκη, έκανε να πει ντροπιασμένο.
Τα μυτόνια ήταν πολύ καλά στο σχέδιο και ποτέ δεν χρειάζονταν γόμα Τα μυτόνια ήταν πολύ καλά στο σχέδιο και ποτέ δεν χρειάζονταν γόμα. Έτσι μέσα στην κασετίνα όλοι τα θαύμαζαν.Όμως με τον Μολυβάκη χαλούσε η φήμη τους, επειδή ο ίδιος δεν μπορούσε να σχεδιάσει.Για αυτό τα μυτόνια προσπαθούσαν να τον στεναχωρήσουν, ώστε να φύγει απ’τη κασετίνα.Μέχρι και η Μαρία, η ιδιοκτήτρια της κασετίνας, προτιμούσε τα μεγάλα μολύβια και αυτό προκαλούσε μεγαλύτερη θλίψη στο μικρό μας φίλο.
Ώσπου μία μέρα, καθώς τα μυτόνια σχεδίαζαν, έκαναν μία λάθος γραμμή Ώσπου μία μέρα, καθώς τα μυτόνια σχεδίαζαν, έκαναν μία λάθος γραμμή!!!Σοκαρισμένα προσπάθησαν να πάρουν τη γόμα να τη σβήσουν πριν το δει κανείς.Όσο και να προσπαθούσαν, δεν μπορούσαν να την πιάσουν, λόγω του ύψους τους.
Ξαφνικά ο Μολυβάκης τα πλησίασε και τους είπε γεμάτος θάρρος: -Μήπως θέλετε βοήθεια; -Τι σε κάνει να πιστεύεις οτι μπορείς να μας βοηθήσεις; του απάντησαν. -Μήπως θέλετε αυτό;είπε κρατώντας μία γόμα. -Ναι!!!Σε ευχαριστούμε πολύ, Μολυβάκη!!!είπαν τα Μυτόνια ομόφωνα.
Από τότε όλα τα μολύβια συνεργάζονταν και δημιουργούσαν τα πιο ωραία και μαγευτικά σχέδια.Παρόλο που ο Μολυβάκης δεν μπορούσε να σχεδιάσει,αποδείχτηκε χρήσιμος για την ομάδα , αφού βοηθούσε με διάφορους άλλους τρόπους!!! ΤΕΛΟΣ