του τρίτου βιβλίου ανατέμνει και αναπτύσσει την παθολογία Η "Παθολογία" του πολέμου Ο Θουκυδίδης στα Κεφ 82-83 του τρίτου βιβλίου ανατέμνει την ανθρώπινη ψυχή και αναπτύσσει την παθολογία του εμφύλιου πολέμου

θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα αντιπολεµικά κείµενα όλων των εποχών. Η «παθολογία» του πολέµου θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα αντιπολεµικά κείµενα όλων των εποχών.

που η αλήθειά του είναι κάθε φορά συγκλονιστικά επίκαιρη θεωρήθηκε κείµενο διαχρονικό, που η αλήθειά του είναι κάθε φορά συγκλονιστικά επίκαιρη

ο εµφύλιος πόλεµος της Κέρκυρας προκάλεσε µεγάλη εντύπωση, γιατί ήταν ο πρώτος που έγινε

Η άσκηση της πολεμικής ισχύος έχει αρνητικές συνέπειες στην ειρηνική ζωή της πόλης.

ο ιστορικός χαρακτηρίζει τον πόλεμο βίαιο διδάσκαλο και τονίζει ότι ερεθίζει τα πνεύµατα του πλήθους, καθώς ο πόλεµος φέρνει στους ανθρώπους την καθηµερινή στέρηση.

Η διάλυση και η αποσύνθεση κυριαρχεί στις συνειδήσεις ανθρώπων και κρατών

Ο εμφύλιος πόλεμος ανατρέπει κάθε πολιτική, κοινωνική και θρησκευτική αξία. Όρκοι,συμφωνίες, συνθήκες ειρήνης καταπατούνται

Οι αντίπαλοι έχουν την τάση να υπερβάλουν σε επινοητικότητα, σε ύπουλα µέσα και σε ανήκουστες εκδικήσεις

Υπονομεύει τις ανθρώπινες σχέσεις και την εμπιστοσύνη, διαφθείρει τους ανθρώπους και εν τέλει την ίδια τη σημασία των λέξεων , καθώς κυριαρχεί μια αυθαίρετη διαστρέβλωση και αλλοίωση της καθιερωμένης σημασίας που έχουν οι λέξεις για τα πράγματα.

Ο τολμηρός παραλογισμός» παρατηρεί ο Θουκυδίδης θεωρήθηκε ανιδιοτελής ανδρεία˙ η προνοητική διστακτικότητα συγκαλυμμένη δειλία˙ η σωφροσύνη πρόφαση ανανδρίας˙ και η συνετή αντιμετώπιση του κάθε ζητήματος καθυστέρηση.

Η αιφνίδια τρέλα υπολογίστηκε σαν ανδρεία, ενώ η περαιτέρω σκέψη για λόγους ασφάλειας θεωρήθηκε μια μορφή υπεκφυγής. Και όποιος κατηγορούσε τους άλλους ήταν πάντοτε αξιόπιστος, ενώ όποιος διαφωνούσε με αυτόν, ήταν ύποπτος.

περιφρονούνται και ό,τι πριν ήταν αξιόµεµπτο θεωρείται τώρα οι πραγµατικές αξίες περιφρονούνται και ό,τι πριν ήταν αξιόµεµπτο θεωρείται τώρα αξιέπαινο και αξιοθαύµαστο.

Ο λογικός θεωρείται δειλός, ενώ ο παράτολμος θεωρείται ανδρείος.

Εμφανώς κατά του εμφυλίου πολέμου ο Θουκυδίδης θεωρεί πως ο εμφύλιος πόλεμος διδάσκει τους κακούς πώς να γίνονται χειρότεροι και υπονομεύει την ευπιστία των ανθρώπων.

Το κομματικό συμφέρον μπαίνει πάνω απ’όλα, ακόμη και από την ίδια την οικογένεια.

Πιστεύει ότι δεν υπάρχει αίσθηση ευσέβειας Πιστεύει ότι δεν υπάρχει αίσθηση ευσέβειας. Πιστεύοντας πως όλοι θα πεθάνουν η αδικία κυριαρχεί, αφού δεν θα υπάρχει κανένας για να δώσει λόγο για τις πράξεις του.

Οι εµφύλιες συγκρούσεις έφεραν µεγάλες κι αµέτρητες συµφορές στις πολιτείες, συµφορές που γίνονται και θα γίνωνται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου...

αποδίδει τις αρνητικές συνέπειες του εμφυλίου πολέμου στον ανθρώπινο ψυχισμό.

Οι άνθρωποι φτάνουν σε ακρότητες έναν πόλεµο, για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους που πηγάζουν από τη φιλαρχία και την πλεονεξία.

ΤΕΛΟΣ