GRAFFITI και ΝΕΟΙ Παπαδοπούλου Χάιδω Μακρή Ζωγραφιά ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΩΝ: 3o ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ Ά ΤΑΞΗΣ GRAFFITI και ΝΕΟΙ ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΩΝ: Παπαδοπούλου Χάιδω Μακρή Ζωγραφιά ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2008-09 ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Κ. ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ

Γιατί επιλέξαμε να κάνουμε εργασία με το συγκεκριμένο θέμα Γιατί το graffiti μας αρέσει ως μορφή τέχνης Επειδή είναι μόδα στη σύγχρονη εποχή, απασχολεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού και σίγουρα αποτελεί ενδιαφέρον θέμα για εργασία Γιατί θέλαμε να κάνουμε κάτι πέρα απ' τα συνηθισμένα Επειδή και εμείς ενδιαφερόμαστε να μάθουμε κάτι περισσότερο για την τέχνη αυτή

Tι είναι το graffiti Δοκιμασμένη μέθοδος σε «λερωμένους» δρόμους. Τοίχοι γεμάτοι με μπογιές και σχέδια. Τα γκράφιτι είναι η τέχνη του δρόμου. Κραυγές αποτυπωμένες συνήθως με σπρέι από ομάδες νέων  που επιθυμούν να δώσουν το στίγμα τους στην ανώνυμη μουντάδα της πόλης. Πολλοί είναι αυτοί που δεν τους αρέσουν και τα θεωρούν μουντζούρες ενώ άλλοι τα θαυμάζουν και τα βλέπουν ως μικρά έργα τέχνης. Το γκράφιτι που σημαδεύει τις επιφάνειες της πόλης είναι ο απόγονος των συμβόλων και εικόνων που βρέθηκαν στις σπηλιές της προϊστορικής περιόδου και σα στόχο είχαν την υπενθύμιση της ανθρώπινης ύπαρξης στο χώρο αλλά και την επικοινωνία.

Προέλευση της λέξης Graffiti Στην ελληνική γλωσσά χρησιμοποιείται συνήθως τονιζόμενο στην προπαραλήγουσα (γκράφιτι) ή σπανιότερα στην παραλήγουσα (γκραφίτι). Η ξένη λέξη graffiti είναι στον πληθυντικό, ενώ στον ενικό γίνεται graffito. Στην ελληνική γλώσσα είναι συνηθέστερη η χρήση του γκράφιτι και στον ενικό και στον πληθυντικό (άκλιτο – ως ξένη λέξη). Μια λιγότερο συνηθισμένη ορθογραφία είναι η ελληνοποιημένη μορφή "γράφιτη", "γκράφιτο" ή άτονο: "γραφιτι", "γκραφιτο". Για παράδειγμα, στα αγγλικά και βουλγάρικα τονίζεται στην παράλήγουσα. Το ίδιο και στα ελληνικά, κανονικά· τονίζεται στην παραλήγουσα αλλά είναι συνηθισμένο να τονίζεται στην προπαραλήγουσα. Οι ελληνικοί όροι που περιγράφουν εν μέρει το γκράφιτι είναι τοιχογράφημα, ακιδογράφημα. Στην αργκό των γκραφιτάδων η πράξη του να κάνεις γκράφιτι λέγεται συνήθως "βάψιμο".

Ιστορία του Graffiti Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία κι αυτός που πρώτος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά, δεν ήταν άλλος από τον ελληνικής καταγωγής Δημήτρη που υπέγραφε τα έργα του με το ψευδώνυμο taki 183 έχοντας γεμίσει με σχέδια τον υπόγειο σιδηρόδρομο της Νέας Υόρκης. Ο αριθμός δήλωνε τον αριθμό του δρόμου στον οποίο διέμενε. Ανάλογα υπέγραφαν τα έργα τους και όλοι οι υπόλοιποι γκραφιτάδες που ακολούθησαν. Το Graffiti γεννήθηκε το 1960 στη Νέα Υόρκη. Παράξενες συνθέσεις γραμμάτων και ήρωες των κόμικς άρχισαν να καλύπτουν τα βαγόνια του υπογείου μετατρέποντας τους συρμούς σε κινούμενα κόμικ στριπ. Ο αστικός χώρος της πόλης ήταν διασπασμένος εθνικά, φυλετικά, ταξικά. Τα γκέτο της Νέας Υόρκης ήταν γεγονός. Τη δεκαετία '70-'80 το Graffiti υπήρξε το μέσο οριοθέτησης των απομονωμένων συνοικιών της πόλης από ομάδες νεαρών gangs που τις έλεγχαν. Οι έφηβοι δε διαμαρτύρονταν για το κοινωνικό και πολιτικό προσκήνιο, αλλά διεκδικούσαν την ταυτότητά τους μέσα στην κοινωνία. Αν και οι επίσημες αρχές κήρυξαν το grafiti παράνομο εξαιτίας της σχέσης του με τα γκέτο και τις συμμορίες, οι κριτικοί τέχνης του Manhattan ξεκίνησαν να το αναγνωρίζουν ως πρωτοπορία στο χώρο της τέχνης. Το Graffiti έγινε το μέσο έκφρασης της κουλτούρας του δρόμου και ταυτόχρονα αποτέλεσε ένα Underground κίνημα το οποίο σύντομα εξαπλώθηκε και στον υπόλοιπο κόσμο.

Το Graffiti στην Ελλάδα Σε αντίθεση με τα αστικά γκέτο των Η.Π.Α., στην Ελλάδα το γκράφιτι δεν αποτελεί έκφραση του περιθωρίου. Μάλιστα επειδή τα σπρέι είναι αρκετά ακριβά, θεωρείται ακριβό χόμπι και πολλοί από τους νεαρούς γκραφιτάδες ανήκουν πλέον στην αστική και μεγαλοαστική τάξη. Οι περισσότεροι είναι ηλικίας 12-30, βγαίνουν σε ομάδες όταν πέσει η νύχτα και στόχο έχουν να κάνουν την πόλη πιο φωτεινή και χαρούμενη. Το γκράφιτι στην Ελλάδα δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα, αν και πολλές φορές συνδέεται με την αμφισβήτηση και την ανυπακοή, καθώς το λεγόμενο bombig γίνεται σε απαγορευμένες επιφάνειες. Όλες οι ομάδες Graffiti ξεκίνησαν στην Ελλάδα με αφορμή το ελληνικό Hip Hop συγκρότημα TerrorXCrew.To πρώτο Wall Fame έγινε στην Ελλάδα το 1994. Αγαπημένες επιφάνειες οι εξωτερικοί τοίχοι κτιρίων αλλά κι εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, λεωφορεία, τρένα, ρολά καταστημάτων. Όπως σε κάθε ομάδα έτσι και σ' αυτή των γκραφιτάδων υπάρχουν αξίες όπως η φήμη, η καλλιτεχνική έκφραση, η δύναμη. Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει το στυλ. Είναι η προσωπική φωνή που βγαίνει μέσα από το Graffiti. Όσο πιο αυθεντικό είναι το στυλ τόσο πιο γνωστός και σεβαστός θα γίνει στο χώρο του ο γκραφιτάς. Ο χώρος του Graffiti είναι κατά κύριο λόγο ανδρικός. Οι γυναίκες μειοψηφούν και είναι δύσκολο να καταξιωθούν στο χώρο αυτό. Πολλές είναι εκείνες που χρησιμοποιούν ανδρικά ψευδώνυμα. Τις προδίδει όμως το σχέδιο που συνήθως είναι πιο φωτεινό και φίνο. Για τη κυρίαρχη κουλτούρα τα Graffiti ισοδυναμούν με βανδαλισμό. Οι γκραφιτάδες είναι «οι βάνδαλοι» που καταστρέφουν την αισθητική όψη της πόλης και τα έργα τους είναι «βρομιές» στους τοίχους των κτιρίων. Από την άλλη μεριά το γκράφιτι αναγνωρίζεται πλέον από ένα μεγάλο μέρος  του πληθυσμού ως μορφή τέχνης. Εξάλλου οι δρόμοι της Αθήνας έχουν γεμίσει από δημιουργίες καλλιτεχνών του δρόμου.

Στένσιλ γκραφίτι: Η τεχνική της ρήξης Η περιπλάνηση στους δρόμους της πόλης κρύβει ενίοτε εκπλήξεις στους περιπατητές. Ενίοτε, κι όχι διαρκώς, διότι τα τεχνητά εμπόδια αφθονούν. Οι διαφημιστικές πινακίδες, οι επιγραφές των καταστημάτων, τα διάφορα εταιρικά μηνύματα συνοψίζουν με την παρουσία τους τη μετανεωτερική υστερία της καθαρής φόρμας και του εύληπτου περιεχομένου, επεκτείνοντας ουσιαστικά τη μονοτονία των καθημερινών διαδρομών και συναγελασμών στο επίπεδο ενός καταναγκαστικού ντιζάιν. Μ' άλλα λόγια, ο περιπλανώμενος στον αθηναϊκό δρόμο παρακολουθεί την εταιρική αφήγηση γραμμικά, από ταμπέλα σε ταμπέλα, σαν να διαβάζει αποσπάσματα κάποιου, έτσι κι αλλιώς θραυσματικού, μυθιστορήματος. Το έργο του as11 (κατά κόσμον Αντώνη Σηφάκη) με τον τίτλο «11': Ταξίδι στις λεωφόρους Μεσογείων και Μαραθώνος», όπως καταγράφεται απομαγνητοφωνημένο στον τόμο «Χωρίς όρια. Οι αχανείς εκτάσεις των αθηναϊκών προαστίων» (εκδ. Futura), αφορά μια τυχαία διαδρομή, κατά τη διάρκεια της οποίας ο επιβαίνων στο αυτοκίνητο επόπτης διαβάζει ό,τι αναγράφεται στις επιγραφές των προσόψεων και στις διαφημιστικές πινακίδες. Το αποτέλεσμα είναι, θα 'λεγε κανείς, ένα ποιητικό ανάγνωσμα για το θρίαμβο της αγοράς πάνω στο βλέμμα. Το αναγνώσιμο θριαμβεύει έναντι του ορατού. Τα ονόματα αποκτούν μεταφυσική αξία και τα μηνύματα προτρέπουν σε μια μεταφορική κατανάλωση, στην κατανάλωση άχρηστων πληροφοριών.

Στον αντίποδα όμως της εταιρικής προπαγάνδας, είτε πρόκειται για μια τεράστια αλυσίδα τηλεπικοινωνιακών προϊόντων είτε για ένα κρεοπωλείο, ελλοχεύει το ορατό, το απρόβλεπτο, η ρήξη. Παρότι η πανταχού παρούσα ειδοποίηση περί του δημοφιλούς νόμου 2147 απαγορεύει την τοιχοκόλληση, η αφίσα παραμένει πάντα πρώτη στις προτιμήσεις όσων ομάδων ή ατόμων επιθυμούν να διασπείρουν το μήνυμά τους στο δημόσιο χώρο. Ως φορέας μιας διακοπής, ένα ασυνεχές δηλαδή που προβάλλει ανάμεσα στο αναμενόμενο, η αφίσα κατά κύριο λόγο αντιπαραθέτει λέξεις στις λέξεις, η εικόνα συνεπικουρεί, αλλά το σύνθημα βρίσκεται στο προσκήνιο. Στην περίπτωση πώλησης ενός προϊόντος -π.χ. προεκλογική αφίσα πολιτικού-, η εικόνα κυριαρχεί· στην εναλλακτική της ωστόσο εκδοχή, και πιο συνηθισμένη, το αναγνώσιμο υπερτερεί. Η καθαρή φόρμα και το άμεσο μήνυμα υπηρετούνται πιστά τόσο από την αγορά όσο και από τους πολεμίους της. Ο τοίχος, η κολόνα, η άσφαλτος καμιά φορά, ως επιφάνειες προς πώληση, οφείλουν να είναι επικερδείς, γι' αυτό και τονίζεται ο προπαγανδιστικός χαρακτήρας της αφισοκόλλησης. Η ιδιοτέλεια της αφίσας, υποχρεώνει τον παραγωγό της να ενεργεί υπό συνθήκες επείγουσας ανάγκης. Ο,τι ισχύει για την πολυεθνική, ισχύει και για τους ιδιώτες ή τις ομάδες που αφισοκολλούν, με τη διαφορά ότι οι τελευταίοι, εφόσον δεν πληρώνουν, δεν έχουν και δικαιώματα. Βεβαίως, η εν λόγω πρακτική δικαίως νομιμοποιείται, καθώς ο δημόσιος χώρος τείνει να καταστεί -αν αυτό δεν έχει ήδη συμβεί- ένα πεδίο όπου δικαιώματα έχουν αποκλειστικά όσοι εμπλέκονται στο εμπόριο. Όταν στους δρόμους περιφέρεται μόνο το φάντασμα της αγοράς, η πόλη έχει στοιχειώσει.

Για την τεχνική τού γκραφίτι τώρα, μολονότι έχουν γραφτεί ύμνοι και πολεμικές, ο χώρος της έχει περιοριστεί σε απόλυτα ελεγχόμενες περιοχές χωρίς κανείς να ενοχλείται, καθ' ότι αναγνωρίστηκε ως μια ακίνδυνη ιδεολογικά νεανική κουλτούρα. Από φεστιβάλ με την αιγίδα υπουργείων μέχρι τη διοργάνωση εκδηλώσεων από πολυεθνικές και καταστήματα, το γκραφίτι -στην Ελλάδα τουλάχιστον- κατάφερε μέσα σ' ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να περιχαρακωθεί στο πλαίσιο που του επέβαλε η εμπορευματοποίησή του και να μείνει στο επίπεδο της τεχνικής. Δεν κατόρθωσε δηλαδή, αντ' αυτού να προχωρήσει σε μια πραγματική ρήξη, έστω διακοσμητικής αξίας, στο συνεχές της εμπορικής κουλτούρας. Η τέχνη του δρόμου όμως, ή η τέχνη στο δρόμο καλύτερα, εμπλέκεται με την πολιτική· αυτό φαίνεται δεν αφορά καθόλου τους καλλιτέχνες του γκραφίτι. Απεναντίας αφορά κάποιους άλλους, οι οποίοι συνιστούν μια εν σπέρματι κοινότητα, άγνωστης ταυτότητας πάντα, που δραστηριοποιείται στο δημόσιο χώρο χρησιμοποιώντας επίσης το σπρέι. Δείγματα στένσιλ γκραφίτι έχουν κάνει εσχάτως την εμφάνισή τους σε διάφορα σημεία της Αθήνας, ακολουθώντας κατά πολλούς μια πολύ δημοφιλή σήμερα τάση σε μητροπολιτικά κέντρα όπως το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη. Στην Κηφισίας, στο Βύρωνα, στην Κολοκοτρώνη, και βεβαίως στα Εξάρχεια, το εξασκημένο και μη μάτι ανακαλύπτει το αποτέλεσμα που απορρέει από τη χρήση ενός πατρόν κι ενός σπρέι.

Το κρυπτικό μήνυμα ΗΙΤ, η ΖΩΝΗ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ έξω από ένα σχολείο, το ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΝ και άλλα γραπτά μηνύματα, αντιπαρατίθενται ή βοηθούν τις εικόνες αστυνομικών, μηχανών λήψης και γιάπηδων. Η αντιεξουσιαστική κατεύθυνση είναι έκδηλη. Οπως και η φαντασία, το θάρρος, η διάθεση για ρήξη και για οικειοποίηση του δημόσιου χώρου. Εδώ οι ακτιβιστές δεν υπογράφουν, προτιμούν φαίνεται να αναδεικνύουν μόνο το μήνυμα. Αν ωστόσο προσφέρουν κάτι στην πόλη, είναι ρητά μια πιο καθαρή φόρμα εναντίωσης από τη γνωστή, πρωτόγονη γραφή στους τοίχους. Φυσικό επακόλουθο είναι βέβαια να δούμε τελευταία κι έντυπες διαφημίσεις με στένσιλ γκραφίτι, πιθανώς να έρθει κι η σειρά των τοίχων. Ως γνωστόν, οι διαφημιστές παρακολουθούν πολύ στενά τις τάσεις που κυριαρχούν στις τάξεις των αρνητών. ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΔΡΙΩΤΑΚΗΣ mandri@enet.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/06/2003

Interviews Πήραμε συνέντευξη από έναν έφηβο που ασχολείται με graffiti ενώ εντοπίσαμε κ μια άλλη ενδιαφέρουσα συνέντευξη ενός γκραφιτά στο internet… Παρακάτω σας καταθέτουμε τις απαντήσεις τους σε διάφορα ερωτήματα . .

1η συνέντευξη: Πόσο διάστημα ασχολείσαι με το graffiti? αρχές του 2005.. Από ποια ηλικία ξεκίνησες? από 14,5 χρονών.. Τι σε οδήγησε στο να ασχοληθείς μ’αυτό? μου άρεσε, το έβλεπα, δεν είχα ιδέα αρχικά.. Επηρεάστηκες από κάτι? όχι.. Ποιες τεχνικές χρησιμοποιείς? στην αρχή για να κάνω ένα σχέδιο σκέφτομαι, αφοσιώνομαι στο χαρτί 3-4 ώρες και αν μου αρέσει το κάνω στον τοίχο.. Πως το αντιμετωπίζουν αυτό οι γνωστοί σου? με λίγα λόγια.. ΤΕΧΝΗ..

Ποια η γνώμη της οικογένειάς σου? θέλουν πολύ να το συνεχίσω αυτό, γιατί το βλέπουν σαν τέχνη.. Τι κριτικές έχεις ακούσει? παλιά άκουγα άσχημα σχόλια, ενώ τώρα μέτρια.. Και πιστεύω είναι καλό να ακούς αρνητικά σχόλια για να έχεις ένα πείσμα και να το παλέψεις περισσότερο.. Πόσο δαπανηρό μπορεί να είναι αυτό το hobby? αρκετά ακριβό.. Από 50€ και πάνω, αλλά είναι και αναλόγως το τι θέλεις να κάνεις.. Ποιες είναι οι πηγές για τις γνώσεις σου? βλέποντας απλά.. Από ποιους διδάχτηκες την τέχνη του graffiti? από ένα φίλο.. Γιατί χρησιμοποιείτε συνήθως code-names? για να κρατάμε κρυφή την ταυτότητά μας, για να κάνουμε τους βανδαλισμούς μας και να επικοινωνεί ο ένας writer με τον άλλον.. Προσφέρει και το internet βοήθεια? ναι, μπορείς να επισκεφτείς sites για να πάρεις ιδέες και κυρίως να δεις τη δουλειά που κάνει ο άλλος.. Έχεις κάποιο πρότυπο? ναι έχω..

By NOK Πόσο δύσκολο ήταν στην αρχή? πολύ δύσκολο, αλλά είναι μέχρι να συνηθίσεις να κρατάς το σπρέι.. Ποια είναι τα αγαπημένα σου cans? belton, mtn.. Mπορεί το graffiti να γίνει επάγγελμα? στη Γερμανία ήδη γίνεται και σε 10 χρόνια περίπου λένε ότι θα έρθει και στην Ελλάδα.. Ποια η γνώμη σου για το street art? πιστεύω ότι δίνει χρώμα στην πόλη.. Τι σημαίνει style για σένα? ο καθένας το κάνει με το δικό του τρόπο.. (wild style, bubble style, κ.ά.) Έχεις αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα με τις αρχές? ναι, πέρυσι με ένα φίλο είχαμε ένα μπλέξιμο με την αστυνομία.. Θα ήθελες να σου προσφέρει ο δήμος της περιοχής σου επιφάνειες για graffiti? έχουμε ήδη, αλλά θα θέλαμε κι άλλες.. Δημιουργούνται αντιπαραθέσεις μεταξύ σας? στην πόλη μας γενικά όχι, αλλά σε μεγάλες πόλεις πολύ συχνά.. Συνεργάζεστε μεταξύ σας? ναι, πολλές φορές πηγαίνουμε σε σπίτια φίλων για να σκεφτούμε τι θα κάνουμε.. By NOK

2η συνέντευξη: Πώς ξεκίνησες το graffiti; Πόσο δύσκολο ήταν στην αρχή; Το καλοκαίρι του 1988 και ενώ ήμουν στην Αγγλία οικογενειακώς είδα για πρώτη φορά graffiti στις γραμμές του τρένου κοντά στο Royal Oak του Λονδίνου. Δεν είχα ιδέα του τι έβλεπα αλλά ήταν ουσιαστικά η πρώτη μου επαφή με την τάση αυτή? Αρκετά αργότερα, το 1990 έκανα τα πρώτα μου υποτυπώδη sketches ως πιτσιρικάς που ασχολούνταν με skateboarding κλπ. Εκείνη τη χρονιά ένας old school skater της Θεσσαλονίκης, o Homo (hey Alex!) είχε γεμίσει το γήπεδο της γειτονιάς μου με logos από punk groups κλπ. Ήταν πολύ cool! To 1991 γνώρισα τον Jason και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς μας χτύπησε ο ίδιος κεραυνός? η προβολή του StyleWars στην TV. Θυμάμαι ότι την επόμενη μέρα δεν βρίσκαμε τα λόγια να το περιγράψουμε? Ήμασταν μουδιασμένοι?Σαν να κάναμε ένα γιγαντιαίο βήμα από την εποχή των σπηλαίων στο σήμερα μέσα σε μια νύχτα! Μέχρι τότε δεν είχαμε ιδέα από styles, βέλη κλπ. Ξαφνικά είχαμε ένα πλαίσιο αναφοράς?κάτι να μας καθοδηγήσει. Για δύο χρόνια βοηθούσα τον Jason στα κομμάτια του?αλλά μέχρι τις 00:00 γιατί με κυνηγούσαν από το σπίτι αν αργούσα. Εν τω μεταξύ σχεδόν κάθε βράδυ ξενυχτούσα κάνοντας αμέτρητα sketches. Το 1994 έκανα το πρώτο μου solo κομμάτι?Έγραφε ?sonie?. Ήμουν 16. The rest is history! Πόσο δύσκολο ήταν στην αρχή; Ήταν διαφορετικά από ότι για κάποιον που επιλέγει να ασχολήθει σήμερα. Σαν να ανακάλυπτες την πυρίτιδα. Δοκίμαζες caps από αποσμητικά για να βρεις ποιο θα σου έδινε πιο ομοιόμορφη γραμμή και άλλα τέτοια. Πάντως ήταν περισσότερο underground, πιο pure και σαφώς πιο ρομαντικά.

Τα spray cans όπως όλοι ξέρουμε κοστίζουν αρκετά Simple! Έχεις ακουστά την εξίσωση 1frappe = 1.5 minos cans? Έχεις κάποια ιδιαίτερη τακτική όταν βάφεις; Εσύ έχεις κάποια ιδιαίτερη τακτική όταν περπατάς; Ποια είναι τα αγαπημένα σου cans; Belton. Πολλοί writers κατηγορούν τους φτασμένους artists όταν κάνουν έργα με πληρωμή. Ποια είναι η δική σου γνώμη; Προτιμώ τη λέξη writer? Από εκεί και έπειτα ο καθένας χαράζει τον δρόμο του? Εγώ ποτέ δεν το είδα ως επάγγελμα. Είναι κάτι πολύ προσωπικό για μένα και δεν με ενδιαφέρει η γνώμη παρά ορισμένων ανθρώπων που έχουν κοινή αντίληψη με εμένα επάνω στο θέμα? Συνεπώς δε με απασχολεί να βρω σπόνσορα. Μπορεί το graff να γίνει επάγγελμα; Νομίζω πως έχει ήδη γίνει επάγγελμα και πολύ κερδοφόρο μάλιστα? Κρίμα πάντως που υπάρχουν άνθρωποι άσχετοι με αυτό, οι οποίοι πλουτίζουν εις βάρος των πραγματικών δημιουργών του. Παράσιτα υπάρχουν παντού! Γενικά βλέπεις το graffiti σαν τέχνη; Αν πούμε ότι ισχύει κάτι τέτοιο τότε για μενα είναι περισσότερο κοντά στην ποίηση ή τον χορό παρά στην ζωγραφική?poetry in motion! Υπάρχουν περιθώρια εξέλιξής του στην Ελλάδα; Πάντοτε υπάρχουν περιθώρια? Αυτό σε κάνει να συνεχίζεις! Ποιο event θα σου μείνει αξέχαστο; Το jam στην Καλαμαριά το 1995? Ήταν massive ακόμη και για σημερινά δεδομένα. Συν τοις άλλοις η πρώτη ουσιαστική συνάντηση των Ελλήνων writers και η απαρχή γνωριμιών που εξελίχθηκαν σε καλές φιλίες για μένα.

Αν γυρνούσες στο παρελθόν, τι θα άλλαζες στην πορεία σου ως graffiti writer; Τι σημαίνει style για σένα; Είναι η μόνιμη αναζήτηση της τέλειας φόρμας των γραμμάτων? Είναι η ενέργεια που απελευθερώνουν τα γράμματα μιας λέξης λόγω της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης. Είναι η δυναμική του ότι για κάθε γραμμή που χαράζεις υπάρχουν άπειροι διαφορετικοί τρόποι που θα μπορούσες να το είχες κάνει. Δεν είναι χρώματα, δεν είναι καμουφλάζ, δεν είναι backgrounds και characters? Είναι αυτό που δεν θα χάσει την ενέργεια του ακόμη και αν το αφήσεις μια μόνο γραμμή? μια μονοκονδυλιά?let?s see what you got when it?s only about silver and black! Ποιο είναι το αγαπημένο σου style; Berlin the dream! Phos4, Poet, DeJoe, Flash, Zasd, Nick, Kool-Q, Suke, Jack, Des78? Ασχολήθηκες ποτέ με άλλα στοιχεία του hip-hop; Όχι? Απλά μου αρέσουν τα παλιά κυρίως hip-hop κομμάτια?έχω και καμιά 150αριά βινύλια. Πάντως, όπως σου είπα και προηγουμένως βλέπω πολλά κοινά μεταξύ χορού και writing? all you b-boys know what I mean!

Αρκετοί θέλουν να αποδεσμεύσουν εντελώς το graffiti από το hip-hop Αυτό είναι λίγο tricky? Κατά τη γνώμη μου το graffiti έχει ένα πόδι μέσα και στο hip-hop? Παρόλα αυτά όμως είναι περισσότερο ευέλικτο και universal από ότι είναι το hip-hop? από εκεί και πέρα πιστεύω ότι οποιοσδήποτε τέτοιος παραλληλισμός περιορίζει τη δυναμική του και διαστρεβλώνει την αλήθεια. Sorry guys, ελπίζω να μην σας απογοήτευσα, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα! Ποια η γνώμη σου για τη street art; Καταρχήν κατά ένα μεγάλο ποσοστό δεν είναι writing? από την άλλη όμως την χαρακτηρίζουν τα ίδια κίνητρα με το graffiti? Μπορεί να ξεπήδησε από αυτό αλλά δεν δέχομαι ότι είναι εξέλιξή του. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι συνυπάρχει πολύ αρμονικά με αυτό και είναι συνυφασμένη με το σύγχρονο αστικό τοπίο όπως ακριβώς και το graff? και προσωπικά μου αρέσουν πολύ οι δουλειές πολλών street artists όπως των Cbs, Flying Fortress, The London Police, και των δικών μας Hit. Πες μας ένα όνειρο που πραγματοποίησες και ένα όνειρο που θέλεις κάποτε να πραγματοποιήσεις? Έχω γνωρίσει και γράψει με πολλούς Έλληνες και ξένους accomplished writers και έχω κάνει ουσιαστικές φιλίες μέσα από αυτό το hobby μου. Θα ήθελα να γράψω στο Βερολίνο με κάποιους writers που στοιχειώνουν τα όνειρα μου εδώ και χρόνια? Βλέπε παραπάνω.

About Cans. . . Καλύτερα Cans ??? Belton Montana Gold Montana Black  πριν 8 μήνες Belton 33% Montana Gold 29% Montana Black 24% Sabotage -14%

Η εποχή είναι έντονη, η ζωή κινείται με γρήγορους ρυθμούς, η εξέλιξη σε αυτοματοποιημένα ραγδαία και η έκφραση της τέχνης εκκεντρική. Νέα παιδιά και έφηβοι βρήκαν τον τρόπο: με έντονα χρώματα ομορφαίνουν του τοίχους της κάθε πόλης, τα ξεχασμένα βαγόνια και οτιδήποτε μπορεί να γίνει στο σκοτάδι. Αυτού του είδους η τέχνη είναι, όπως ξέρουμε όμως, παράνομη. Δεν υπάρχει πουθενά άδεια για γκραφίτι και έτσι οι μισογκρεμισμένοι τοίχοι, οι απαίσιες μάντρες που κοσμούν τις πόλεις, είναι πόλος έλξης για τους εκφραστές της συγκεκριμένης τέχνης. Η παράνομη πράξη, το σκοτάδι, το κρυφτό ανεβάζουν την αδρεναλίνη και οι μικροί ανώνυμοι δημιουργούν. Τελευταία όμως το γκραφίτι ξεφεύγει όλο και πιο συχνά από τα σχολεία, τις γέφυρες και τα εγκαταλελειμμένα φορτηγά. Οι τοίχοι που παραδίδονται "οικιοθελώς" στα ανελέητα σπρέι πληθαίνουν καθημερινά. Οι καλλιτέχνες των γκραφίτι αποκαλύπτονται δειλά δειλά, καθώς η τέχνη τους χάνει αναγκαστικά ένα μέρος από τον απρόβλεπτο χαρακτήρα της. Το στοίχημα που τίθεται είναι αν το γκραφίτι θα γίνει μόδα, μια τεχνοτροπία διακόσμησης ανάμεσα σε άλλες, ή αν θα παραμείνει μια αντισυμβατική μορφή τέχνης. Οι χρόνιοι εκπρόσωποί του πάντως υποστηρίζουν ότι το γκραφίτι δεν έχει καθιερωθεί ως μόδα.

Βιβλιογραφία Από google: E Online – ΤΕΧΝΕΣ Rek Interview Ελευθεροτυπία - Στένσιλ γκραφίτι Η τεχνική της ρήξης Graffiti και συνθήματα - Σελίδα 3 - e-steki YouTube – cans YouTube - graffiti sto star Γκράφιτι – Βικιπαίδεια Περιοδικό Υποβρύχιο - Γκράφιτι - Τεύχος 33