Η φωτογραφία είναι του Είναι τραβηγμένη γωνία Πανεπιστημίου και Όθωνος, μπροστά από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία». Το τανκς είναι Γερμανικό, για όσους δεν το αναγνωρίζουν. Ήταν η «task force» της εποχής.

Η ίδια task force καθώς κατεβαίνει από την Βασ. Σοφίας (όπου το Χίλτον σήμερα) προς το σύνταγμα. Βλέπετε τον Υμηττό από πίσω.

Η ίδια task force καθώς κατεβαίνει από την Βασ. Σοφίας (όπου το Χίλτον σήμερα) προς το σύνταγμα. Βλέπετε τον Υμηττό από πίσω.

Και μια που ήρθαμε, ας πάμε και μια βόλτα στην Ακρόπολη...

Και να καταθέσουμε και στεφάνι στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη...

Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα: Τότε, η task force ερχόταν με τανκς, στολές, όπλα. Η συνεννόηση με όποιον αποφάσισε να την κάνει (ο δήμαρχος Πλυτάς), λεγόταν «Συνεργασία μετά του Γερμανού Στρατιωτικού Διοικητού». Σήμερα δε λέγεται πια «συνεργασία». Η τεχνολογία έχει προχωρήσει, βλέπετε. Λέγεται «Τηλεδιάσκεψη».

Η αντίστοιχη Γερμανική εφημερίδα της εποχής: (Λαϊκός Παρατηρητής) «Η Αθήνα σε γερμανικά χέρια» είναι ο τίτλος...

Τουλάχιστον τότε, τους χρειάστηκε να στείλουν μερικές χιλιάδες κόσμο (και χάσανε και αρκετούς) για να καταφέρουν να πάρουν τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα τραίνα, την παραγωγή, τον πλούτο... Τώρα έστειλαν 20 άτομα!

Αυτός είναι ο νέος Διοικητής. Δείτε καλά τη φάτσα, και συνηθίστε την.

Με γραβάτα (όχι στολή), ίσως χαμογελαστός μερικές φορές, «ήρθε για να βοηθήσει» λέει. (Και οι άλλοι, το 1941, για να «επιβάλουν μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη» είχαν έρθει). Δεν είπαν ποτέ ότι ήρθαν για να αρπάξουν ό,τι τους χρειαζόταν!

Με γραβάτα (όχι στολή), ίσως χαμογελαστός μερικές φορές, «ήρθε για να βοηθήσει» λέει. (Και οι άλλοι, το 1941, για να «επιβάλουν μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη» είχαν έρθει). Δεν είπαν ποτέ ότι ήρθαν για να αρπάξουν ό,τι τους χρειαζόταν! Reichenbach λέγεται ο κύριος. Θα μείνει (είπε ότι υπολογίζει) περίπου 3 χρόνια...

Ποιός όμως είναι αυτός που ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ (όπως ο Πλυτάς τότε) με τον Reichenbach και τα αφεντικά του?

Δε πρέπει να ξέρουμε?

Ξέρουμε!

Τα πράματα δεν είναι σήμερα ακριβώς ίδια με το όπως ήταν το 1941 (αν και υπάρχουν αρκετές ομοιότητες). Ο Reichenbach και τα αφεντικά του ήρθαν για να εξασφαλίσουν ότι δε θα χάσουν τα λεφτά που μας έχουν δώσει τα τελευταία 30 χρόνια (ή μάλλον για να προσπαθήσουν να χάσουν τα λιγότερα που γίνεται, γιατί σίγουρα κάτι θα χάσουν).

Τα πράματα δεν είναι σήμερα ακριβώς ίδια με το όπως ήταν το 1941 (αν και υπάρχουν αρκετές ομοιότητες). Ο Reichenbach και τα αφεντικά του ήρθαν για να εξασφαλίσουν ότι δε θα χάσουν τα λεφτά που μας έχουν δώσει τα τελευταία 30 χρόνια (ή μάλλον για να προσπαθήσουν να χάσουν τα λιγότερα που γίνεται, γιατί σίγουρα κάτι θα χάσουν). Εμείς από την άλλη μεριά, πρέπει να προσπαθήσουμε να περισώσουμε ό,τι μπορούμε – γιατί αυτοί θέλουν (και δικαίως ίσως από μια άποψη) να πάρουν πίσω ΟΛΑ τα δανεικά, και ακόμα παράπανω. Δεν είναι αφύσικο αυτό. Και μεις στη θέση τους το ίδιο θα προσπαθούσαμε.

Τα πράματα δεν είναι σήμερα ακριβώς ίδια με το όπως ήταν το 1941 (αν και υπάρχουν αρκετές ομοιότητες). Ο Reichenbach και τα αφεντικά του ήρθαν για να εξασφαλίσουν ότι δε θα χάσουν τα λεφτά που μας έχουν δώσει τα τελευταία 30 χρόνια (ή μάλλον για να προσπαθήσουν να χάσουν τα λιγότερα που γίνεται, γιατί σίγουρα κάτι θα χάσουν). Εμείς από την άλλη μεριά, πρέπει να προσπαθήσουμε να περισώσουμε ό,τι μπορούμε – γιατί αυτοί θέλουν (και δικαίως ίσως από μια άποψη) να πάρουν πίσω ΟΛΑ τα δανεικά, και ακόμα παράπανω. Δεν είναι αφύσικο αυτό. Και μεις στη θέση τους το ίδιο θα προσπαθούσαμε. Θα γίνει λοιπόν ένα αλισιβερίσι, μια «μάχη» αν θέλεις, για το ποιος θα πάρει τι.

Τα πράματα δεν είναι σήμερα ακριβώς ίδια με το όπως ήταν το 1941 (αν και υπάρχουν αρκετές ομοιότητες). Ο Reichenbach και τα αφεντικά του ήρθαν για να εξασφαλίσουν ότι δε θα χάσουν τα λεφτά που μας έχουν δώσει τα τελευταία 30 χρόνια (ή μάλλον για να προσπαθήσουν να χάσουν τα λιγότερα που γίνεται, γιατί σίγουρα κάτι θα χάσουν). Εμείς από την άλλη μεριά, πρέπει να προσπαθήσουμε να περισώσουμε ό,τι μπορούμε – γιατί αυτοί θέλουν (και δικαίως ίσως από μια άποψη) να πάρουν πίσω ΟΛΑ τα δανεικά, και ακόμα παράπανω. Δεν είναι αφύσικο αυτό. Και μεις στη θέση τους το ίδιο θα προσπαθούσαμε. Θα γίνει λοιπόν ένα αλισιβερίσι, μια «μάχη» αν θέλεις, για το ποιος θα πάρει τι. Η «μάχη» δε γίνεται όπως παλιά. Με όλμους και αντιαρματικά. Γίνεται σε τραπέζια με συζητήσεις, και με εκπροσώπους μας (και δικούς τους) από κάθε πλευρά. Ο Reichenbach (και ο κάθε Reichenbach) αυτό ακριβώς είναι: Είναι ο εκπρόσωπος των Γερμανών σε αυτές τις μάχες.

Τα πράματα δεν είναι σήμερα ακριβώς ίδια με το όπως ήταν το 1941 (αν και υπάρχουν αρκετές ομοιότητες). Ο Reichenbach και τα αφεντικά του ήρθαν για να εξασφαλίσουν ότι δε θα χάσουν τα λεφτά που μας έχουν δώσει τα τελευταία 30 χρόνια (ή μάλλον για να προσπαθήσουν να χάσουν τα λιγότερα που γίνεται, γιατί σίγουρα κάτι θα χάσουν). Εμείς από την άλλη μεριά, πρέπει να προσπαθήσουμε να περισώσουμε ό,τι μπορούμε – γιατί αυτοί θέλουν (και δικαίως ίσως από μια άποψη) να πάρουν πίσω ΟΛΑ τα δανεικά, και ακόμα παράπανω. Δεν είναι αφύσικο αυτό. Και μεις στη θέση τους το ίδιο θα προσπαθούσαμε. Θα γίνει λοιπόν ένα αλισιβερίσι, μια «μάχη» αν θέλεις, για το ποιος θα πάρει τι. Η «μάχη» δε γίνεται όπως παλιά. Με όλμους και αντιαρματικά. Γίνεται σε τραπέζια με συζητήσεις, και με εκπροσώπους μας (και δικούς τους) από κάθε πλευρά. Ο Reichenbach (και ο κάθε Reichenbach) αυτό ακριβώς είναι: Είναι ο εκπρόσωπος των Γερμανών σε αυτές τις μάχες. Και γι’ αυτό ακριβώς δεν έχει νόημα να βγούμε ένα βράδυ και να φάμε τον Reichenbach. Τρώμε αυτόν, θα έρθει κάποιος άλλος.

Τρώμε αυτόν, θα έρθει κάποιος άλλος. Άπειροι υπάρχουν.

ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ, ΠΟΙΟΝ έχουμε στείλει να μας «εκπροσωπήσει» σε αυτή τη μάχη?

Τρώμε αυτόν, θα έρθει κάποιος άλλος. Άπειροι υπάρχουν. ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ, ΠΟΙΟΝ έχουμε στείλει να μας «εκπροσωπήσει» σε αυτή τη μάχη?

Τρώμε αυτόν, θα έρθει κάποιος άλλος. Άπειροι υπάρχουν. ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ, ΠΟΙΟΝ έχουμε στείλει να μας «εκπροσωπήσει» σε αυτή τη μάχη? Δυστυχώς, έχουμε στείλει ΑΥΤΟΝ ! ! !

ΑΥΤΟΝ

ΑΥΤΟΝ και όλη του την παρέα...

Μη βάζω κι άλλους τώρα, θα έχετε βαρεθεί να τους βλέπετε.

ΑΥΤΟΝ και όλη του την παρέα... ΦΤΑΙΜΕ ?

ΣΙΓΟΥΡΑ!

ΣΙΓΟΥΡΑ! ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ!

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, είναι τα παιδιά μας...

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, είναι τα παιδιά μας... Μας ξεγέλασαν και τους διαλέξαμε,

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, είναι τα παιδιά μας... Μας ξεγέλασαν και τους διαλέξαμε, (Λεφτά υπάρχουν)

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, είναι τα παιδιά μας... Μας ξεγέλασαν και τους διαλέξαμε, (Λεφτά υπάρχουν) $ $

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, είναι τα παιδιά μας... Μας ξεγέλασαν και τους διαλέξαμε, (Λεφτά υπάρχουν) $ $ Αλλά ΤΩΡΑ πρέπει να κάνουμε κάτι

ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ

Αλλά ΤΩΡΑ πρέπει να κάνουμε κάτι ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ Πριν να είναι πολύ αργά

Αλλά ΤΩΡΑ πρέπει να κάνουμε κάτι ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ Πριν να είναι πολύ αργά (αν δεν είναι ήδη)

Τα παιδιά μας δεν πρέπει να βρουν μια χώρα ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ στην οποία το μόνο που θα μπορούν να κάνουν θα είναι να δουλεύουν υπάλληλοι τους για ένα πιάτο φακές.

Τα παιδιά μας δεν πρέπει να βρουν μια χώρα ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ στην οποία το μόνο που θα μπορούν να κάνουν θα είναι να δουλεύουν υπάλληλοι τους για ένα πιάτο φακές. Ναι, φταίξαμε που τους διαλέξαμε, αλλά αυτό ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι δε πρέπει να διορθώσουμε το λάθος που κάναμε.

ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ! ΕΙΝΑΙ

ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ! ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ

ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ! ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ Ο ΜΟΝΟΣ

ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ! ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ

Η αντίσταση δε γίνεται (και δε μπορεί να γίνει) όπως τότε.

Η αντίσταση δε γίνεται (και δε μπορεί να γίνει) όπως τότε. Η αντίσταση δε γίνεται μέ βόμβες, οβίδες, όλμους, τουφέκια, χειροβομβίδες και εκρηκτικά.

Η αντίσταση δε γίνεται (και δε μπορεί να γίνει) όπως τότε. Η αντίσταση δε γίνεται μέ βόμβες, οβίδες, όλμους, τουφέκια, χειροβομβίδες και εκρηκτικά. Γιατί ούτε ο πόλεμος τους γίνεται με τέτοια μέσα.

Aς τους διώξουμε