Η ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ Ο λόγος που επέλεξα να ασχοληθώ με αυτό το είδος μουσικής είναι γιατί μετά από πολλά χρόνια αναζήτησης κατάφερα επιτέλους να βρω τη μουσική που με εκφράζει, που αγγίζει την ψυχή μου, που με κάνει να ταξιδεύω στην χώρα που αγαπώ. Στην πατρίδα της ψυχής μου όπως εγώ την αποκαλώ, την Ισπανία. Γιατί τελικά αυτό είναι η μουσική ένα απέραντο, ελεύθερο ταξίδι σε ότι αγαπάς… Η ισπανική μουσική έχει μεγάλη ποικιλία. Η παραδοσιακή μουσική της Ισπανίας στηρίζεται στην καθολική εκκλησιαστική παράδοση που είναι κοινή σε όλη την δυτική Ευρώπη, με πολυφωνικές χορωδίες, ευρεία χρήση του εκκλησιαστικού οργάνου και κλασικούς θρησκευτικούς ψαλμούς (Περγκολέζι, Μπαχ κ.α.). Μέσα από αυτό όμως έχει βγει μια ιδιαίτερη ισπανική παράδοση, με το γνωστό πάσο ντόμπλε (διπλό βήμα) και τις ραντσέρας.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ 6ος-11ος αιώνας: εμφανίζεται το ισπανικό ή βησιγοτθικό τελετουργικό άσμα 11ος αιώνας: κάνουν την εμφάνισή τους οι τροβαδούροι με τη συνοδεία της βιχουέλα (είδος κιθάρας με έξι διπλές χορδές) 12ος αιώνας: πρώτη πολυφωνική μουσική και τα πρώτα ερωτικά τραγούδια 15ος αιώνας: δημιουργούνται τα θρησκευτικά δράματα με συνοδεία μουσικής και οι πρώτες μη θρησκευτικές παραστάσεις. 16ος αιώνας: ο Χρυσός Αιώνας της ισπανικής μουσικής. Η θρησκευτική μουσική φθάνει στο απόγειό της (Τόμας Λουίς Βικτώρια) αλλά και η μη θρησκευτική γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη με τις ρομάνθες και τα βιγιανθίκος (Χουάν Βάσκουεθ). Η βιχουέλα είναι το εθνικό μουσικό όργανο και πολλές συνθέσεις γράφονται γι' αυτήν (Αντόνιο ντε Καμπεθόν, Ντιέγκο Όρτιθ κ.α.). Τέλη του 160υ αιώνα η βιχουέλα αντικαθιστάται από την κιθάρα με πέντε διπλές χορδές.

17ος αιώνας:ο Λόπε ντε Βέγκα γράφει το Λιμπρέτο για την πρώτη ισπανική όπερα και πάνω σε κείμενα του Καλντερόν ντε λα Μπάρκα δημιουργείται η Θαρθουέλα, ένα καθαρά ισπανικό μουσικό είδος που μοιάζει με την οπερά-κομίκ (Ανσέχα Μπαερμπιέρι, Χιμένεθ, Τσουέκα κ.α.). 18ος αιώνας:η κιθάρα γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη και παρουσιάζονται πολλοί σημαντικοί κιθαρίστες (Κάνο, Φερνάντο Σορ κ.α.). 19ος αιώνας:ο Φελίπε Πεντρέλ εγκαινιάζει μια νέα εποχή για την έντεχνη ισπανική μουσική παίρνοντας τα θέματά του από την ισπανική (κυρίως λαϊκή) παράδοση. Το έργο του επηρέασε πολλούς μουσικούς οι οποίοι έγιναν παγκόσμια γνωστοί: τον Ισαάκ Αλμπένιθ, τον Ενρίκε Γρανάδος, τον Χοακίν Ταουρίνα, τον Μανουέλ ντε Φάλια. Την ίδια εποχή, πολλοί Γάλλοι συνθέτες, ακολουθώντας αυτή την τάση, έγραψαν έργα βασισμένα στην ισπανική παράδοση π.χ. ο Μπήζε έγραψε την Κάρμεν, ο Ραβέλ το Μπολερό, ο Λάλο την Ισπανική Συμφωνία κ.α. 20ος αιώνας:η Ισπανία έδωσε επίσης σημαντικούς μουσικούς: τον Αντρέ Σεγκόβια, τον Πάμπλο Καζάλς, τον Ναρθίσο Γιέπες Κ.α. καθώς και μεγάλους τραγουδιστές της όπερας: την Βικτώρια ντε λος Άνχελες, την Μονσεράτ Καμπαγιέ, τον Πλάσιντο Ντομίνγκο, τον Χοσέ Καρέρας, τον Αλφρέδο Κράους κ.α.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ… Υπάρχουν πολλά είδη φλαμένκο τα κυριότερα είναι: Το Κάντε Χόντο, σημαίνει βαθύ τραγούδι και είναι η αρχαία μορφή του φλαμένκο. Το περιεχόμενο του είναι λυπητερό και αναφέρεται κυρίως στο θάνατο, σε λυπητερές ιστορίες και στη θρησκεία. Δεν συνοδεύεται από κιθάρα παρά μόνο από μια ανδρική φωνή. Αυτό το είδος αποτελεί το γνήσιο τραγούδι των τσιγγάνων της Ανδαλουσίας. Το Κάντε Ιντερμέντιο είναι ανάμεσα στο Κάντε Χόντο και το Κάντε Τσίκο. Τέλος το Κάντε Τσίκο είναι πιο εύθυμο με θέματα για την αγάπη και το χιούμορ.Συνοδέυεται από κιθάρα. Στην Νότια Ισπανία και ειδικά την Ανδαλουσία υπάρχει η πολύ δυνατή παράδοση του φλαμένκο, μιας έντονης μουσικής με σαφείς τσιγγάνικες και βορειοαφρικάνικες επιρροές. Το μουσικό αυτό σχήμα είναι διαχωρισμένο σε 3 μέρη: στη μουσική με την κιθάρα, στο χορό και το τραγούδι.

Όταν ακούω αυτή τη μουσική ηρεμώ . Με παρακινεί να χορέψω και έτσι ξεχνώ ότι με αγχώνει και με προβληματίζει. Και ναι, καταφέρνω να ταξιδέψω στους δικούς μου κόσμους με συνοδό την μουσική μου. Γιατί την θεωρώ δική μου πια. Μέρος του ίδιου μου του εαυτού… Κομμάτι της ψυχής μου.Πηγή ζωής, χρωματισμένη με τις πινελιές της ίδιας της ζωής…

Me gusta la música española.

ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ: ΔΑΓΚΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑΣ