Δά πε δα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Σε μια κτιριακή κατασκευή τα δάπεδα δέχονται την πλέον εντατική χρήση και καταπονούνται διαρκώς από τους χρήστες καθώς και από το φορτίο που δέχονται. Κάτω από αυτές τις συνθήκες όσο καλής ποιότητας και να είναι μια επίστρωση δαπέδου, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί συντήρηση, επισκευή ή ακόμη και αντικατάσταση. Παρά το γεγονός ότι είναι δύσκολο να υπάρξει μια τεχνικά άρτια λύση για την επίστρωση δαπέδου, που να αντέχει στο χρόνο και στην χρήση υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια επιλογής δαπέδων έτσι ώστε να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΔΑΠΕΔΩΝ: Η διάρκεια ζωής και αντοχή μιας επίστρωσης δαπέδου. Η συντήρηση και ο καθαρισμός. Το κόστος του βασικού υλικού και η δαπάνη κατασκευής. Η ηχομόνωση. Η ασφάλεια. Εμφάνιση.

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΑΠΕΔΟΥ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ Τα δάπεδα διακρίνονται σε δυο μεγάλες κατηγορίες : α. εσωτερικών και β. εξωτερικών χώρων . Ανάλογα την κατηγορία στην οποία ανήκουν, επηρεάζονται από μια σειρά παραμέτρους, οι οποίες θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με την επιλογή της σωστής κατασκευαστικής λύσης. Οι παράμετροι από τους οποίους θα πρέπει να προστατεύονται τα δάπεδα είναι οι απώλειες θερμότητας, η υγρασία (γενικά το νερό) και η μετάδοση του ήχου.

ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΣΗ ΔΑΠΕΔΩΝ Ανεξάρτητα από το είδος της τελικής επίστρωσης των δαπέδων, η θερμομόνωσή τους μπορεί να γίνει είτε από την εξωτερική πλευρά , είτε από την εσωτερική πλευρά της πλάκας από οπλισμένο σκυρόδεμα. Από άποψη θερμικών απωλειών, εφόσον επιλεγεί το ίδιο θερμομονωτικό υλικό με ίδιο πάχος, τα αποτέλεσμα παραμένει αμετάβλητο. Η θέση του θερμομονωτικού υλικού –εξωτερικά ή εσωτερικά- επηρεάζει την θερμοχωρητικότητά τους. Ο μελετητής οφείλει να κρίνει τη θέση τοποθέτησης του θερμομονωτικού υλικού.

ΣΤΕΓΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΔΑΠΕΔΩΝ Ανάγκη στεγανοποίησης υπάρχει στα δάπεδα των ισογείων στα δάπεδα των υπογείων και γενικότερα στα δάπεδα που έρχονται σε επαφή με το έδαφος. Ένας από τους τρόπους στεγανοποίησης αυτών των δαπέδων είναι η προσθήκη στεγανοποιητικού μάζας στο τσιμέντο κατά την Παρασκευή του σκυροδέματος.

ΗΧΟΜΟΝΩΣΗ ΔΑΠΕΔΩΝ Ανεξάρτητα από το είδος της τελικής επίστρωσης του δαπέδου, αυτά θα πρέπει να κατασκευάζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να ελαχιστοποιείτε η μετάδοση του ήχου από όροφο σε όροφο. Γενικά θα μπορούσε κανείς να διακρίνει δύο είδη «ήχων». Τον αερογενή και τον κτυπογενή. Για τον αερογενή ήχο σημαντικό ρόλο παίζει το βάρος του δομικού στοιχείου. Γενικά ισχύει ο κανόνας: όσο πιο βαρύ είναι το δομικό στοιχείο, τόσο πιο πολύ δυσχεραίνεται η μετάδοση του αερόφερτου ήχου. Όσον αφορά τον κτυπογενή ήχο αυτός αντιμετωπίζεται με την πρόβλεψη ενός ελαστικού φορέα (διάστρωση μοκέτας ή χαλιού ή κατασκευή κολυμβητών δαπέδων) ή την κατασκευή ψευδοροφής στην κάτω επιφάνεια του πατώματος.

ΔΑΠΕΔΑ ΑΠΟ ΦΥΣΙΚΕΣ ΠΛΑΚΕΣ Στην κατηγορία των δαπέδων από φυσικές πλάκες ανήκουν αυτά που έχουν ως τελική επίστρωση γρανίτη, σιωνίτη, διορίτη, μάρμαρο ή βασάλτη. Όταν χρησιμοποιούνται για εξωτερική χρήση, οι πλάκες θα πρέπει να είναι ανθεκτικές, ώστε να ανταποκρίνονται είτε σε εντατική χρήση, είτε σε μεταβαλλόμενες εξωτερικές συνθήκες. Οι διαστάσεις τους ποικίλουν από 80-25εκ, ενώ το πάχος τους κυμαίνεται από 3-6 εκ.

Οι πλάκες θα πρέπει : Να είναι σχετικά μεγάλες για να διασφαλίζεται η σωστή έδρασή τους. Να προέρχονται από υγιή πετρώματα απαλλαγμένα από διάφορα πρόσμικτα. Η τοποθέτηση τους στο έδαφος μπορεί να γίνει, είτε πάνω σε υπόστρωμα σκυροδέματος ή απευθείας στο έδαφος, αφού προηγουμένως έχουν γίνει οι κατάλληλες διεργασίες. Η συγκόλληση των πλακών γίνεται με τσιμεντοκονίαμα όπως με το ίδιο υλικό γίνεται και το αρμολόγημά τους.

ΔΑΠΕΔΑ ΑΠΟ ΠΛΑΚΕΣ ΜΑΡΜΑΡΟΥ Τα μαρμάρινα δάπεδα έχουν μεγάλη εφαρμογή τόσο σε εσωτερικούς, όσο και σε εξωτερικούς χώρους, κατεργασμένα στην πρώτη και ακατέργαστα στην δεύτερη περίπτωση. Οι διαστάσεις των πλακών είναι συνήθως 20x30 ή 20x40 ή 30x30 ή 30x40 και το πάχος 2εκ. Η επιφάνεια του μαρμάρου επιλέγεται ανάλογα με την επιθυμητή αντιολισθητικότητα και την χρήση του δαπέδου. Γενικά τα μάρμαρα κατατάσσονται σε τρεις ομάδες ανάλογα με την δυσκολία κατεργασίας τους, σε μαλακά , σκληρά κ πολύ σκληρά μάρμαρα.

ΔΑΠΕΔΑ ΑΠΟ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΛΑΚΕΣ Στη κατηγορία αυτή των δαπέδων περιλαμβάνονται αυτά που έχουν ως τελική επίστρωση τσιμεντόπλακες, πλάκες από μωσαϊκό ή ακόμη από μπετόν. Είναι πλάκες τετράγωνες ή ορθογωνικές, με πλευρές από 20-60εκ. και πάχος 2-6εκ. Τοποθετούνται με ασβεστοτσιμεντοκονίαμα πάνω σε υπόστρωμα από άοπλο σκυρόδεμα και το αρμολόγημα γίνεται με το ίδιο κονίαμα.

ΔΑΠΕΔΑ ΜΕ ΚΕΡΑΜΙΚΑ ΠΛΑΚΙΔΙΑ Τα κεραμικά πλακίδια προτιμούνται καθώς παρουσιάζουν ποικιλία ιδιοτήτων όπως είναι η υδατοαπορροφητικότητα. Με βάση αυτη την ιδιότητά τους χωρίζονται σε δυο κατηγορίες σ’ αυτά με μικρή απορροφητικότητα (οξύμαχα) που είναι κατάλληλα για υγρούς και εξωτερικούς χώρους και σε αυτά με μεγάλη απορροφητικότητα.

ΞΥΛΙΝΑ ΔΑΠΕΔΑ Το ξύλο είναι οργανικό υλικό πράμα που το καθιστά ευαίσθητο σε εξωγενείς παράγοντες όπως είναι το νερό, η υγρασία , ο ελλιπής αερισμός και οι έντονες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις. Γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποιείται μόνο ξυλεία εμποτισμένη σε ειδικές υγροπροστατευτικές ουσίες υπό πίεση.

Για την επιλογή του είδους του ξύλινου δαπέδου βασικοί παράγοντες είναι: Η χρήση του χώρου. Ο τρόπος θέρμανσης του χώρου. Η δυνατότητα ή απαίτηση χρησιμοποίησης συμπαγούς υποστρώματος . Η ανάγκη απορρόφησης κραδασμών. Οι ηχομονωτικές ή ακουστικές απαιτήσεις. Η ευκολία συντήρησης, επισκευής ή αντικατάστασης. Τα διάφορα είδη ξύλων που χρησιμοποιούνται σε επιστρώσεις δαπέδων είναι η δρυς, η καστανιά, η οξιά κ.α.

Τύποι ξύλινων επιστρώσεων: Ολόσωμες επιστρώσεις (ολόσωμα τεμάχια που αποτελούνται από το ίδιο ξύλο σε όλο το πάχος του). Σύνθετες επιστρώσεις (σύνθετα τεμάχια που αποτελούνται από επάλληλα φύλλα διαφορετικού ξύλου). Συνθετικά ξύλινα δάπεδα (αποτελούνται από μοριοσανίδα με επικάλυψη συνθετικού φύλλο).

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ Αφού έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες των εσωτερικών εγκαταστάσεων και έχουν περαστεί οι σωληνώσεις ύδρευσης, θέρμανσης κ.λ.π. το πάτωμα από οπλισμένο σκυρόδεμα καθαρίζεται επιμελώς. Βασική εργασία της κατασκευής αποτελεί και το αλφάδιασμα της στρώσης, το οποίο έχει ως σημείο αναφοράς είτε τη θύρα του ανελκυστήρα, είτε τις εσωτερικές. Οι διεργασίες που ακολουθούν στη συνέχεια είναι διαφορετικές για κάποια είδη δαπέδων. .

Συγκεκριμένα για τα μαρμάρινα δάπεδα, χρησιμοποιείται συνθετική κονία μεταβλητού πάχους 1,5-2,5 εκ. και στη συνέχεια αρχίζουν οι διεργασίες τοποθέτησής τους .Οι πλάκες αλφαδιάζονται μία προς μία με τη βοήθεια ράμματος και πάντα σε σχέση με τα προσδιορισμένα σημεία αναφοράς. Μετά την τοποθέτηση των πλακών και την συγκόλληση των περιθωρίων στους τοίχους με κονία και την πάροδο 3-4 ημερών ξεκινάει το στοκάρισμα για το κλείσιμο των αρμών. Στην συνέχεια η επιφάνεια τρίβεται και γυαλίζεται.

Για την επικόλληση κεραμικών πλακιδίων χρησιμοποιείται ισχυρή τσιμεντοκονία με λεπτόκοκκα αδρανή και προσθέτεται κατάλληλη κόλλα πλακιδίων που διαστρώνεται με τη βοήθεια οδοντωτής σπάτουλας. Η χρησιμοποίηση πλακιδίων πρώτης διαλογής, η σωστή χάραξη, η κατασκευή ισοπαχών αρμών πάχους 5-10χιλ., ο διαρκής έλεγχος επιπεδότητας της επίστρωσης και η πίεση των πλακιδίων με ελαφρά κτυπήματα, ώστε να μην μείνει εγκλωβισμένος αέρας μεταξύ της κάτω επιφάνειάς τους και του συγκολλητικού κονιάματος, αποτελούν προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται με σχολαστικότητα.

Η τοποθέτηση των ξύλινων δαπέδων γίνεται με δυο τρόπους είτε καρφωτά, είτε κολλητά. Στην περίπτωση των καρφωτών δαπέδων η τοποθέτηση του γίνεται πάνω σε υπόβαση από ξύλινα καδρόνια και ψευδοπάτωμα. Το ύψος των καδρονιών πρέπει να είναι μικρότερο από 4εκ., αυτά τοποθετούνται παράλληλα μεταξύ τους και σε μέγιστη απόσταση 50εκ. Για την στερέωση τους χρησιμοποιούνται συνήθως μεταλλικά εξαρτήματα όπου σφηνώνονται με βαριά σκληροί ξύλινοι τάκοι, πάνω στους οποίους αλφαδιάζονται και καρφώνονται τα καδρόνια. Το αλφάδιασμα των καδρονιών γίνεται με σημείο αναφοράς τα κατωκάσια των θυρών. Στην περίπτωση ξύλινων λωρίδων η τοποθέτηση τους γίνεται πάνω στα καδρόνια, ενώ στην περίπτωση μικρών σανίδων απαιτείται η κατασκευή ψευδοπατώματος πάνω από τα καδρόνια και στη συνέχεια το κάρφωμα της τελικής ξύλινης επίστρωσης.

Τέλος στην περίπτωση των κολλητών δαπέδων η κόλληση γίνεται απευθείας πάνω στο υπόβαθρο, χρησιμοποιώντας ειδικές κόλλες πολύ υψηλής αντοχής.