Ο ΟΛΟΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΑΡΟΣ Του Φρανσίσκο Κούνα

Εάν έρθεις στο σπίτι μου, από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς μου θα δεις τη θάλασσα, την παραλία και πολλές ψαρόβαρκες.

Μια από αυτές, η ομορφότερη από αυτές, ανήκει στον μπαμπά μου. Ο μπαμπάς μου είναι ψαράς.

Πάντα φέρνει πολλά ψάρια όταν γυρνά από τη θάλασσα και η μαμά τρέχει στην αγορά να τα πουλήσει. –«Στους ανθρώπους αρέσουν τα φρέσκα ψάρια»-, λέει. Στο καθιστικό, δίπλα στο κάδρο με τους κόμπους βρίσκεται η αγαπημένη μου φωτογραφία με τους γονείς μου κι εμένα στη μέση.

Μερικές φορές ο μπαμπάς μου ταξιδεύει στη θάλασσα για πολλές μέρες. Τότε βλέπω αυτά τα όνειρα.

Μερικές φορές βλέπω εφιάλτες με τη θάλασσα ταραγμένη και τον μπαμπά μου ολομόναχο στο καράβι του… Ξυπνώ τρομαγμένη.

Αυτό συνέβη απόψε, έτρεξα στη μαμά μου και της είπα το άσχημο όνειρό μου. Μου μίλησε για τους φάρους και πώς αυτοί βοηθούν τους ψαράδες, και μου έδωσε ένα βιβλίο με πολλές φωτογραφίες. Νομίζω ότι κι αυτή φοβάται λιγάκι.

Πέρασα πολλή ώρα ξεφυλλίζοντας το βιβλίο που ήταν γεμάτο μεγάλους φάρους, μικρούς φάρους, χρωματιστούς…

Ήξερες ότι μερικοί άνθρωποι ζουν σε φάρους; Θα ήθελα να ζω σε έναν φάρο και να βοηθώ τον μπαμπά μου να γυρίζει στο σπίτι.

Το βρήκα! Θα φτιάξω τον δικό μου φάρο! Τον μεγαλύτερο και ψηλότερο στον κόσμο! Θα ζητήσω από τα παιχνίδια μου να με βοηθήσουν και μαζί θα φέρουμε τον μπαμπά μου πίσω ξανά.

Τα παιχνίδια χάρηκαν πολύ, ακόμη και ο Ρονάλντο, η τεμπέλικη κίτρινη πάπια μου.

Δουλέψαμε για ώρες! Στοιβάξαμε τα ξύλινα τουβλάκια που μου χάρισε η θεία Τζο σε έναν τόσο ψηλό πύργο που έβγαιναν έξω από το παράθυρο.

Σκαρφάλωνα και σκαρφάλωνα … ψηλά, μέσα στα σύννεφα μέχρι που έφτασα το φωτεινότερο αστέρι στον ουρανό, αυτό που η μαμά μου μού είπε πως υπήρχε μόνο για μένα… Του ζήτησα να καθίσει στην αγκαλιά μου και να με βοηθήσει κι εκείνο δέχτηκε.

Έκατσα στην κορφή του φάρου μου με το αστέρι στην αγκαλιά μου.

Τώρα, παρόλο που ο μπαμπάς είναι ακόμη μακριά, ακόμη κι αν είναι ολοσκότεινα…

Εκείνος θα δει το φως από τον φάρο που έφτιαξα αποκλειστικά γι’ αυτόν.

Εάν ο μπαμπάς μου έρθει απόψε θα του ζητήσω να κοιτάξει έξω από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας του δωματίου μου. Θα δει τη θάλασσα, την παραλία και πολλές ψαρόβαρκες – και τον ολόδικό μου φάρο αγάπης.

Ο αποχωρισμός είναι πάντα δύσκολος αλλά τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν συνοδεύεται από φόβο. Αυτός ο φόβος είναι που φωλιάζει δίπλα μας όταν είμαστε μόνοι μας. Αυτές είναι οι στιγμές που έχουμε εφιάλτες. Σε αυτό το βιβλίο ένα κοριτσάκι ξεπερνά το φόβο της φτιάχνοντας ένα φάρο ώστε να φέρει πίσω τον μπαμπά της. Με αυτό τον τρόπο πέφτουμε για ύπνο στο ψαροχωριό που Το φως αυτού του φάρου είναι που ζεσταίνει τις καρδιές μας, η γνώση ότι κάποιος ξέρει που να μας βρει. είναι το σπίτι μου, όπου υπάρχουν παιδιά που ζουν με αυτά τα συναισθήματα κάθε μέρα. Αφιερώνω αυτή την ιστορία σε όλα τα παιδιά της περιοχής Barrio das Caxinas στην Πορτογαλία. Φρανσίσκο Κούνα

Ο Φρανσίσκο Κούνα γεννήθηκε το 1970 στη Vila do Conde. Από μικρός είχε πάθος για τα κινούμενα σχέδια, που αργότερα τον οδήγησε να ταξιδέψει στο Βέλγιο το 1999, ώστε να παρακολουθήσει μαθήματα στο Saint-Luc Art Institute στη Liege. Εκεί ήταν που ανακάλυψε τον υπέροχο κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας.

Εάν έρθεις στο σπίτι μου, από το παράθυρο του δωματίου μου θα δεις τη θάλασσα, την παραλία Και πολλές ψαρόβαρκες… Και έτσι ξεκινά μια ιστορία αγάπης που υφαίνει μαζί σκοτεινές νύχτες και φωτεινά αστέρια, τη στεριά και τη θάλασσα.