ΚΑΒΑΛΑ: ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ KAVALA: REGARDS SUR LE TEMPS είσοδος entrée 7ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ Η πολιτιστική κληρονομιά στα χέρια των νέων KAVALA: REGARDS SUR LE TEMPS Le partimoine culturel aux mains des jeunes 7e COLLEGE DE KAVALA Έξοδος Sortie

Καβάλα: η πόλη μας 7ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ Έξοδος Αρχική σελίδα Ιστορικά στοιχεία 1 Κάστρο - Φρούριο 1 2 2 Καμάρες 3 3 Ιμαρέτ 5 4 4 Νεοκλασικά 5 Καπναποθήκες 6 6 Προσφυγικά Έξοδος 7ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ Αρχική σελίδα

Ιστορικά στοιχεία Η Καβάλα, χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες του όρους Σύμβολο και στο μυχό μικρού κόλπου, αποτελεί το μεγαλύτερο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της Ανατολικής Μακεδονίας και το σπουδαιότερο λιμάνι της. Τρία βασικά και εξίσου σημαντικά στάδια πέρασε η ιστορία της πόλης: Νεάπολις, Χριστούπολις, Καβάλα. στην αρχαία εποχή γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ. αιώνα, ιδρύθηκε από Θάσιους αποίκους η Νεάπολις, μια πόλη που, λόγω της θέσης της και της μικρής απόστασης από τα ορυχεία χρυσού του Παγγαίου, γνώρισε μεγάλη ευημερία. από τον 8ο αιώνα η πόλη αναφέρεται ως Χριστούπολις και δέχεται επιδρομές Σλάβων και Τούρκων. Το 1387 η πόλη κυριεύεται από τους Τούρκους και καταστρέφεται. στο τέλος περίπου του 15ου αιώνα η Χριστούπολις μετονομάζεται σε Καβάλα και αρχίζει η οικοδόμηση και η ανάπτυξη της πόλης. Η εμπορική σημασία του λιμανιού μεγαλώνει και η Καβάλα γίνεται το πρώτο εξαγωγικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προσελκύοντας νέους κατοίκους, ξένες εταιρείες και εμπορικούς οίκους. Επιστροφή

Το 1701 ιδρύεται το Γαλλικό προξενείο και σε λίγο όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη έχουν προξενεία ή προξενικούς εκπροσώπους στην Καβάλα. Αναπτύσσεται έτσι μια εύρωστη οικονομικά τάξη από Ευρωπαίους και Έλληνες εμπόρους, οι οποίοι αποκτούν προνόμια ξένου υπηκόου. Χτίζονται τεράστιες καπναποθήκες που δίνουν ώθηση στην καπνεργασία και στο καπνεμπόριο. Το 1913, κατά την προσάρτηση της στο Ελληνικό κράτος, η Καβάλα έχει όψη Ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Το 1922, με την Μικρασιατική καταστροφή, ήρθε στην Καβάλα μεγάλος αριθμός προσφύγων υπερδιπλασιάζοντας τον πληθυσμό της. Οι πρόσφυγες αποτέλεσαν παράγοντα οικονομικής και πολιτιστικής άνθησης. Η ανάγκη άλλωστε στέγασης των προσφύγων, δημιούργησε μεγάλους προσφυγικούς οικισμούς, με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Η διαχρονική αυτή εξέλιξη φαίνεται στα αρχαιολογικά ευρήματα και στα μνημεία της πόλης και της περιοχής. Επιστροφή

Κάστρο ή Φρούριο Το Κάστρο, ή αλλιώς Φρούριο, αποτελεί το χαρακτηριστικό σύμβολο της πόλης και βρίσκεται στη συνοικία της Παναγίας. Χτίστηκε το 1425 μ.Χ. από του Τούρκους και τους Ενετούς. Τα τείχη της πόλης έχουν πιο παλιά ιστορία. Χτίστηκαν στις αρχές του 5ου μ. Χ. αιώνα με ογκόλιθους ντόπιου γρανίτη. Μέρος των τειχών αυτών σώζεται μέχρι και σήμερα στα δυτικά της συνοικίας. Τα τείχη επεκτάθηκαν και επισκευάστηκαν από τους Βυζαντινούς. Το 1306 μ. Χ. χτίστηκε από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο το «Μακρό Τείχος». Η Ακρόπολη της Καβάλας ήταν το τελευταίο καταφύγιο των κατοίκων της παλιάς πόλης από τις πολιορκίες των πειρατών και των εχθρών. Η κατασκευή ακολουθεί τη διαμόρφωση του εδάφους και περιλαμβάνει έναν εξωτερικό περίβολο με τρεις πύργους και εισόδους. Ο εσωτερικός περίβολος, στο ψηλότερο σημείο της χερσονήσου, περιελάμβανε δεξαμενή νερού, αποθήκες, καταλύματα και τον κεντρικό πύργο. Η Ακρόπολη χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο από τα στρατεύματα κατοχής. Επιστροφή

Καμάρες Οι Καμάρες, το παλιό υδραγωγείο, είναι έργο της Βυζαντινής περιόδου. Κτίστηκε το 1462 μ. Χ., αλλά ανακατασκευάστηκε και ολοκληρώθηκε το 1530 μ. Χ. περίπου, από το Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή. Χρησίμευε για τη μεταφορά του νερού από τις πηγές του Συμβόλου όρους στην πόλη. Σήμερα αποτελεί μια «πόρτα» που βγάζει στο παραδοσιακό καρνάγιο (ναυπηγείο) της πόλης από τη μια πλευρά και στη καρδιά της σύγχρονης πόλης από την άλλη. Η κατασκευή του υδραγωγείου περιλαμβάνει 60 αψίδες τεσσάρων διαφορετικών μεγεθών με μέγιστο ύψος 52 μέτρα, σε δυο επίπεδα, το ένα πάνω στο άλλο. Στην κορυφή του τεράστιου κτίσματος υπάρχει διπλό τείχος για προστασία και μέσα από αυτό το νερό κυλούσε προς την τότε πόλη (συνοικία της Παναγίας). Με τον τρόπο αυτό υδροδοτούνταν η Καβάλα, με πέντε κοινόχρηστες πετρόχτιστες βρύσες δίπλα στις εισόδους της πόλης, με την τεχνική της εποχής εκείνης. Επιστροφή

Το Ιμαρέτ Στην οδό Θεοδώρου Πουλίδου, στα δυτικά κράσπεδα της παλιάς πόλης, στη συνοικία της Παναγίας, βρίσκεται το Ιμαρέτ, το καταπληκτικό αυτό κομψοτέχνημα της ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Ο όρος Ιμαρέτ δηλώνει ένα αρχιτεκτονικό συγκρότημα το οποίο έχει σχεδιαστεί για την ισλαμική εκπαίδευση (Kulliye). Κτίστηκε το 1817 από το Μεχμέτ Αλή Πασά, γεννημένο στην Καβάλα, που υπήρξε ηγεμόνας (Βαλής) της Αιγύπτου και ιδρυτής της τελευταίας δυναστείας της. Έτσι η Καβάλα απόκτησε Ιμαρέτ, ένα θρησκευτικό και εκπαιδευτικό κέντρο μεγάλης ακτινοβολίας, σύμβολο μέχρι σήμερα της εξάπλωσης του ισλαμικού πολιτισμού. Το Ιμαρέτ λειτούργησε στην αρχή ως ιεροδιδασκαλείο, για τη μελέτη του Κορανίου και των ισλαμικών νόμων, αλλά και των μαθηματικών, της αστρονομίας, των φυσικών επιστημών κ. ά.. Φιλοξενούσε περίπου 300 σπουδαστές. Υπήρχαν δυο μαντράσα (σχολές) και οκτώ καθηγητές. Επίσης στη μεγάλη αίθουσα συσσιτίου, προσφερόταν φαγητό στους φτωχούς, όπως αναφέρουν στα ημερολόγια τους περιηγητές της εποχής. Επιστροφή

Τα δυο σχολεία συνέχισαν να λειτουργούν μέχρι το 1902 Τα δυο σχολεία συνέχισαν να λειτουργούν μέχρι το 1902. Η προσφορά όμως δωρεάν γευμάτων αλλά και καταλύματος στους απόρους συνεχίστηκε μέχρι το 1924. Από το 1923, με την άφιξη στην πόλη προσφύγων από τη Μ. Ασία, στα κτίρια των δυο σχολείων βρίσκουν καταφύγιο αναρίθμητες οικογένειες προσφύγων. Από άποψη αρχιτεκτονικής, το Ιμαρέτ αποτελεί ένα μοναδικό δείγμα οθωμανικού μπαρόκ στον ελλαδικό χώρο και απλώνεται σε μια έκταση 4200 τ.μ.. Χαρακτηριστικό της κατασκευής του είναι η εναλλαγή ανοιχτών και κλειστών χώρων, καθώς και η αρμονία της σύνθεσης, παρά τον όγκο του. Όλα τα δωμάτια του οικήματος είναι θολοσκέπαστα, «ανοίγουν» σε περίκλειστα αίθρια – αυλές και έχουν παράθυρα με πανοραμική θέα προς τη θάλασσα και την πόλη. Οι κομψοί θόλοι (τρούλοι) τόσο των δωματίων όσο και των κυρίως χώρων, είναι επενδυμένοι εξωτερικά με φύλλα μολύβδου, σήμα κατατεθέν του Ιμαρέτ που το ξεχωρίζει από τα άλλα οικήματα της συνοικίας της Παναγίας. Από τον Ιούλιο του 2004 λειτουργεί ως ξενοδοχείο υψηλών προδιαγραφών. Διαμορφώθηκαν περίπου 35 δωμάτια και συντηρήθηκε το τζαμί που θα χρησιμοποιηθεί ως χώρος εκθέσεων και εκδηλώσεων. Επιστροφή

Νεοκλασικά κτίρια Από τα μέσα του 19ου αιώνα που η πόλη «βγήκε από τα τείχη της», αρχίζει και η αρχιτεκτονική της ιστορία, η οποία αποτυπώνεται σε μια σειρά από λαμπρά κτίρια. Μπορεί να διακρίνει κανείς νεοκλασικά στοιχεία με επιδράσεις από το γερμανικό μπαρόκ και από το γαλλικό ροκοκό της Beaux Arts που συναντιούνται με στοιχεία της ντόπιας λαϊκής αρχιτεκτονικής. Τα περισσότερα από αυτά τα εντυπωσιακά κτίρια μεγάλης αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας έχουν περάσει στην ιδιοκτησία του δήμου. Στην οδό Κύπρου υπάρχουν : το Δημαρχείο, το πιο εντυπωσιακό κτίσμα της πόλης, μια μικρογραφία πύργου Ουγγαρίας. Χτίστηκε το 1890 από τον Ούγγρο καπνέμπορο P. Herzog και είναι νεογοτθικού ρυθμού με νεομπαρόκ στοιχεία. Λειτουργεί ως Δημαρχείο από το 1937. το μέγαρο Τόκου, ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό κτίριο αυτής της περιόδου, χτίστηκε το 1879 ως κατοικία του καπνέμπορου Δ. Τόκου και αργότερα λειτούργησε ως Δημαρχείο. Συνδυάζει στοιχεία νεοκλασικά, νεομπαρόκ και νεοανεγεννησιακά. Επιστροφή

δίπλα στο σημερινό Δημαρχείο, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το Β΄ Δημαρχείο ή Μικρό Δημαρχείο. Χτίστηκε μετά το 1895 και είναι νεογοτθικό κτίριο με ίχνη νεομπαρόκ. Από το 1989 στεγάζει υπηρεσίες του δήμου της πόλης. η Δημοτική βιβλιοθήκη, που από αρχιτεκτονική άποψη αποτελεί δείγμα εκλεκιστικού στυλ με κυρίαρχα τα νεοκλασικά μοτίβα και τα νεομπαρόκ στοιχεία. Πρόθεση του αρχιτέκτονα ήταν να προβάλλει το πνεύμα της εποχής του (χτίστηκε μετά το 1909), όπου συνυφαίνεται η διάθεση επίδειξης δύναμης και πλούτου, με ένα αίσθημα υπερηφάνειας για την εθνική παράδοση. Από το 1985 έως το 2004 λειτούργησε ως Δημοτική βιβλιοθήκη και χώρος πολλαπλών πολιτιστικών εκδηλώσεων. η μονή Λαζαριστών, που πρέπει να χτίστηκε στο διάστημα 1888 – 92 και δωρήθηκε από το βαρόνο ΒΗΞ στους Γάλλους νεοκαθολικούς της πόλης. Στέγασε το γαλλικό προξενείο, τη μονή Λαζαριστών και σχολείο εκμάθησης της γαλλικής γλώσσας μόνο για άρρενες. Είναι κτίριο με νεοκλασικά και έντονα νεομπαρόκ στοιχεία. Το πρόπυλο του κτιρίου καταλήγει σε κόγχη, για να στεγάσει το μικρό σύμπλεγμα του Αγίου Βικεντίου, ιδρυτή του Τάγματος των Λαζαριστών. Επιστροφή

Άλλα νεοκλασικά κτίρια σε διάφορα σημεία της πόλης : η Δημοτική καπναποθήκη που βρίσκεται στη πλατεία του καπνεργάτη. Χτίστηκε στη δεκαετία του 1900 και είναι οθωμανικού νεοκλασικισμού με έντονη την επίδραση της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Το κτίριο ανήκει στο Δήμο της πόλης και μετά την αναπαλαίωση του, προορίζεται να στεγάσει το Μουσείο καπνού, το Λαογραφικό Μουσείο, τα έργα του Πολύγνωτου Βαγή και να λειτουργήσει ως πολυχώρος για τη φιλοξενία πολιτιστικών δραστηριοτήτων. η παλιά Μεραρχία που βρίσκεται στην οδό ποιητού Κωνσταντινίδη και χτίστηκε στις αρχές του αιώνα. Έχει νεοκλασικά και νεομπαρόκ στοιχεία και παραδοσιακά μακεδονίτικα. Ανήκε στον Τούρκο μεγαλοκτηματία Χατζή Σικίρ αγά. Από το 1922 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1970 υπήρξε στρατιωτικό κτίριο, ενώ σήμερα στεγάζει το Κέντρο Λαϊκής Επιμόρφωσης της Νομαρχίας. η οικία Φέσσα (το αρχοντόσπιτο της οδού Σκρά 9) που χτίστηκε το 1904 για λογαριασμό του ομώνυμου ιδιοκτήτη. Έχει νεοκλασικά χαρακτηριστικά και άφθονα διακοσμητικά στοιχεία στις όψεις. Εντυπωσιακός ο εξώστης του πρώτου ορόφου που στηρίζεται σε τέσσερις κίονες. Επιστροφή

Καπναποθήκες Καβάλα – καπνούπολη των Βαλκανίων «Χρυσή εποχή» για τη πόλη αποτέλεσε η περίοδος 1850 – 1930, που άκμασε η καπνεργασία και αναπτύχθηκε το καπνεμπόριο ανοίγοντας εμπορικούς δρόμους με την Κωνσταντινούπολη, την Αίγυπτο και τις ευρωπαϊκές χώρες. Η ανάπτυξη της επεξεργασίας του καπνού είχε σαν συνέπεια το χτίσιμο έξω από τα τείχη της πόλης αμέτρητων καπναποθηκών. Μεγάλοι εμπορικοί οίκοι εγκαθίστανται στην Καβάλα. Δημιουργούνται δυο κοινωνικές τάξεις, των πλουσίων καπνεμπόρων και των καπνεργατών. Ο οίκος Fratello Allatini χτίζει πολλές καπναποθήκες στην τότε παραλιακή οδό της πόλης, γνωστές ως «καπναποθήκες του Λατίνου». Είναι η σημερινή οδός Ερυθρού Σταυρού. Το 1870, όπως αναφέρει ο Ν. Σχοινάς, στην περιοχή του Αγ. Ιωάννη υπήρχαν 250 καταστήματα κατεργασίας καπνού. Η σημερινή οδός Βενιζέλου ήταν μια απέραντη σειρά από καπναποθήκες. Το 1913 με την προσάρτηση της Καβάλας στο Ελληνικό κράτος υπήρχαν 61 εμπορικοί οίκοι και 610 καπναποθήκες. Επιστροφή

Με τον όρο «καπναποθήκες» ή «καπνομάγαζα» χαρακτηρίζονται οι χώροι επεξεργασίας του καπνού. Τα κτίρια αυτά ήταν πολυώροφα, πέτρινα με κεραμιδοσκεπές. Εσωτερικά το πάτωμα ήταν ξύλινο. Η καπνεργασία γινόταν στα μεγάλα σαλόνια των καπνεργοστασίων. Τέτοια καπνομάγαζα, μη ενεργά βέβαια, σώζονται ακόμη πολλά. Αρκετά έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα. Κάποια από αυτά έχουν αξιοποιηθεί αλλάζοντας χρήση. Χαρακτηριστικά «καπνομάγαζα» σήμερα είναι : η «καπναποθήκη» της «Régie», όπου έγινε η πρώτη απεργία στα Βαλκάνια και σήμερα μετατράπηκε σε σύγχρονο εμπορικό κέντρο. η «καπναποθήκη» στην οδό Δαγκλή που στεγάζει την αίθουσα «Bowling» η «καπναποθήκη» «Τσιμίνο» πίσω από τις Καμάρες το 1890 η «The Oriental Tobacco» ( ο Ούγγρος καπνέμπορος βαρόνος P. Herzog) οικοδόμησε τεράστιες αποθήκες, όπως αυτή του σημερινού «Παλιού Ωδείου» επίσης αναπτύχθηκαν πολλές βοηθητικές επιχειρήσεις, όπως τα λεγόμενα «τοτέφ», «Εργοστάσιο τσουλίων και διαφόρων περιτυλιγμάτων καπνού» των αδελφών Ναλμπάντη. Επιστροφή

Προσφυγικές κατοικίες Τα προσφυγικά κύματα άρχισαν να καταφθάνουν στην Ελλάδα καθ’ όλη τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας (1919 – 1922). Ο κύριος όμως όγκος των προσφύγων ήρθε μετά τη Συνθήκη της Λοζάννης, το 1923. Η πόλη της Καβάλας αποτέλεσε χώρο υποδοχής των προσφύγων από όλες τις περιοχές της Μ. Ασίας, την Αν. Θράκη και τον Πόντο. Στο νομό Καβάλας εγκαταστάθηκαν 50.000 πρόσφυγες. Η μόνιμη στέγαση άρχισε το Μάιο του 1923 και ολοκληρώθηκε το Μάρτιο του 1925. Στεγάστηκαν συνολικά 10.000 οικογένειες. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Κήρυξ» της 10-10-1929 : κατά την α΄ φάση (Μάιος – Νοέμβριος 1923) χτίστηκαν, στη συνοικία της Αγ. Βαρβάρας (Χαμιδιέ) 253 παραπήγματα (δωμάτια) μονώροφα, στη συνοικία Κιουτσούκ – Ορμάν 23 οικοδομές μονώροφες και στη συνοικία της Παναγίας διατέθηκαν 250 ανταλλάξιμες κατοικίες από τους Τούρκους. κατά την β΄ φάση (Νοέμβρης 1923 – Μάρτιος 1925) χτίστηκαν, στη συνοικία της Κιουτσούκ – Ορμάν 116 οικοδομές, όπου εγκαταστάθηκαν 1000 οικογένειες – για αυτό ο συνοικισμός αποκαλείται από τότε «Χίλια» - στο συνοικισμό Επιστροφή

της Δεξαμενής 100 κατοικίες από την ΕΑΠ (Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων), στη συνοικία της Παναγίας 1975 ανταλλάξιμες κατοικίες, στο συνοικισμό των Πεντακοσίων διατέθηκαν 728 δωμάτια που κατοικήθηκαν από 500 οικογένειες (για αυτό ονομάστηκε Πεντακόσια) και 75 κτίρια στη δυτική πλευρά της πόλης από τον εργολάβο Κιρτζή (ο συνοικισμός ονομάστηκε «του Κιρτζή»). το 1928 χτίστηκαν τα «Δεκαοχτώ», 18 κατοικίες που προσφέρθηκαν από μια Ελληνοαμερικανίδα. Η έλευση των προσφύγων αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της πόλης, ενδυνάμωσαν το ελληνικό στοιχείο και την ελληνική συνείδηση, συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξη, μετέφεραν τα έθιμα και τις συνήθειες του τόπου τους, την ιστορία τους και το ανήσυχο και δημιουργικό ιωνικό πνεύμα. Η Καβάλα, μια πόλη 25.000 κατοίκων εκ των οποίων οι 12.500 ήταν μουσουλμάνοι και έφυγαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών, μετατράπηκε σε μια μεγαλούπολη. Τις τελευταίες δεκαετίες πολλές προσφυγικές κατοικίες γκρεμίστηκαν και στη θέση τους χτίστηκαν πολυκατοικίες. Επιστροφή

Επιστροφή 1 Κάστρο - Φρούριο Menu Central 1 La forteresse

2 Καμάρες Επιστροφή 2 L’aqueduc Menu Central

Επιστροφή 3 Ιμαρέτ Menu Central 3 L’Imaret

4 Νεοκλασικά Επιστροφή 4 Bâtiments néoclassiques Menu Central

Επιστροφή 5 Καπναποθήκες Menu Central 5 Dépôts de tabac

6 Προσφυγικά Επιστροφή 6 Cités des réfugiés Menu Central

Επιστροφή Τι είναι UNESCO ; Η UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) είναι ένας διεθνής – διακυβερνητικός οργανισμός που εντάσσεται στο ευρύτερο σύστημα των Ηνωμένων Εθνών. Η UNESCO ιδρύθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1945 αμέσως μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κύριος σκοπός της, σύμφωνα με το καταστατικό της, είναι η συμβολή στην εδραίωση της ειρήνης και της ασφάλειας σε διεθνές επίπεδο μέσα από την προώθηση της διακρατικής συνεργασίας μέσω της εκπαίδευσης, της επιστήμης και του πολιτισμού. Η UNESCO μεριμνά για το σεβασμό της δικαιοσύνης και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, ανεξάρτητα από φύλο, εθνικότητα, γλώσσα ή θρησκεία. Ένα από τα κυριότερα μέσα της UNESCO για την ενθάρρυνση του διαλόγου μεταξύ των κρατών και τη θεμελίωση ενός οικουμενικού πολιτισμού της ειρήνης και τηςδιεθνούς συνεργασίας είναι η εκπαίδευση. Βασιλική Μακρή, υπάλληλος ΥΠ.Ε.Π.Θ. Επιστροφή

Επιστροφή Τι είναι το Δίκτυο Συνεργαζόμενων σχολείων (ASP net) Η UNESCO σύστησε το 1953 ένα διεθνές δίκτυο σχολείων, το οποίο σε συνεργασία με την UNESCO θα υλοποιούσε προγράμματα για την ενίσχυση της ανθρωπιστικής, πολιτιστικής και διεθνούς διάστασης της εκπαίδευσης μέσα στη σχολική τάξη και σε εξωσχολικές δραστηριότητες. Το δίκτυο αυτό ονομάστηκε Associated Schools Project Network – ASP net. Τα σχολεία που συμμετέχουν στο ASP net δεν είναι ορισμένα «προνομιούχα» σχολεία. Προέρχονται από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και από όλη την Ελλάδα. Τα σχολεία αυτά αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν πιλοτικά προγράμματα με θέματα όπως ο πολιτισμός της ειρήνης, η ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα, η διαπολιτισμική εκπαίδευση, η προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς κ. ά. Η συμμετοχή ενός σχολείου στο ASP net ισχύει για δυο χρόνια. Τα σχολεία που συμμετέχουν στο πρόγραμμα δεσμεύονται να παραδώσουν στο ΥΠ.Ε.Π.Θ. το τελικό προϊόν εργασίας τους, ώστε να έχουν το δικαίωμα ανανέωσης της συμμετοχής τους. Βασιλική Μακρή, υπάλληλος ΥΠ.Ε.Π.Θ. Επιστροφή

Επιστροφή Η εργασία μας . . . Η εργασία μας . . . Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη με μακραίωνη ιστορία, στην οποία κάθε εποχή άφησε τα σημάδια της, τεκμήρια αδιάψευστα πολιτισμών που πέρασαν. Η πόλη μας, εξαιτίας της θέσης της και της ιστορικής της διαδρομής, ανάμεσα σε Ανατολή και στη Δύση, αφομοιώνει στοιχεία από διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς, όπως ο χριστιανικός, ο ισλαμικός, ο ευρωπαϊκός. Επειδή η τοπική ιστορία δε διδάσκεται στο σχολείο και οι μαθητές ελάχιστα πράγματα γνωρίζουν για τη πλούσιο παρελθόν του τόπου τους, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε στο πρόγραμμα της UNESCO για τα συνεργαζόμενα σχολεία : «Η πολιτιστική κληρονομιά στα χέρια των νέων» και να ασχοληθούμε με το θέμα : «Καβάλα : ματιές στο χρόνο». Η επιλογή του θέματος έγινε για να έχουν οι μαθητές την ευκαιρία να ασχοληθούν με την τοπική ιστορία, να γνωρίσουν τα μνημεία που αντιπροσωπεύουν την ιστορία αυτή και καθημερινά περνούν απαρατήρητα, να κατανοήσουν την αξία των μνημείων επίσκεψη στο Ιμαρέτ και στις καπναποθήκες Επιστροφή

αυτών, να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα διατήρησης τους και να εντοπίσουν τους κινδύνους που τα απειλούν όπως η η ρύπανση, οι ανθρώπινες παρεμβάσεις ή απλά η φυσιολογική φθορά που προέρχεται από το χρόνο. Άλλοι στόχοι του προγράμματος είναι : να γνωρίσουν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί που θα εμπλακούν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς και το ρόλο της Επιτροπής της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO να γνωρίσουν τη Λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και τα μνημεία της χώρας μας που είναι εγγεγραμμένα σε αυτή. να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές, να μάθουν να σέβονται τις πολιτιστικές ρίζες και να μυηθούν στην προστασία της κληρονομιάς να βοηθήσουμε τους μαθητές να αποκτήσουν ικανότητες και να τους κινητοποιήσουμε γύρω από το θέμα που επιλέξαμε να ενθαρρύνουμε την αλληλεγγύη και την εργασία των μαθητών σε ομάδες να ευαισθητοποιήσουμε την κοινή γνώμη επίσκεψη στο Μουσείο καπνού Επιστροφή

Έτσι ζητήθηκε από τους μαθητές που θα ήθελαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, να παρατηρήσουν στην πόλη μας τα μνημεία ή τους τόπους που θεωρούν ότι έχουν ιστορική ή πολιτιστική σημασία και να τους αναφέρουν στη συνάντηση που ορίστηκε στις 22-12-2003. Στις 22 Δεκεμβρίου 2003, συγκεντρώθηκαν οι μαθητές που αποφάσισαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και ανέφεραν τα μνημεία που κατά τη γνώμη τους έχουν ιστορική αξία και με τα οποία θα έπρεπε να ασχοληθούμε. Τα μνημεία που ανέφεραν οι μαθητές ήταν αυτά που όλοι γνωρίζουν και που αποτελούν αναγνωριστικά σύμβολα της πόλης μας : το Φρούριο, το Ιμαρέτ, οι Καπναποθήκες, οι Καμάρες, τα Νεοκλασικά, οι προσφυγικές κατοικίες. Δημιουργήθηκαν ομάδες εργασίας, με συντονίστρια την καθηγήτρια Αμπεριάδου Σοφία, που ασχολήθηκαν με τα παρακάτω μνημεία : Φρούριο και Καμάρες: με υπεύθυνους καθηγητές τους Καλαϊτζή Ζησούδα και Νάτσιο Ιωάννη και μαθητές τους Καραγιάννη Στέλλα, Κατσιβελάκη Μαριεύη, Κιτσικοπούλου Κορνηλία, Κίτσου Μυρτώ, Ματόσι Χριστίνα, Καλοκάρδη Δανάη. Ιμαρέτ: με υπεύθυνες καθηγήτριες τις Ζερβούλη Ελεονόρα και Χούτσιου Κατερίνα και μαθητές τους Μισσιριάν Βαέ, Παναγιωτίδου Ελίζα, Παπαδημητρίου Επιστροφή

Δημήτριο, Πετροπούλου Ευαγγ Δημήτριο, Πετροπούλου Ευαγγ., Σαμχαραούλι Γιώργο, Μουσούρη Ασημίνα, Πρόφκα Άννα. Νεοκλασικά κτίρια: με υπεύθυνες καθηγήτριες τις Ευκαρπίδου Άννα και Καλή Βενετία και μαθητές τους Παπαδοπούλου Στεφανία, Τοντινίδου Ντιάνα, Τριανταφυλλίδου Γιώτα, Τσουλουφίδη Απόστολο, Παλιόγλου Κωνσταντίνο, Μπάτσεβα Αντωνίνα και Χατζηκωνσταντινίδη Γιώργο. Καπναποθήκες: με υπεύθυνες καθηγήτριες τις Αθανασάκη Κατερίνα και Αποστολίδου Αναστασία και μαθητές τους Σαλπιγκτή Χρήστο, Μποταρένκο Αλέξανδρο, Μουτάφη Αγγελική, Πελτέκη Ραφαέλα, Μπέμπρι Γεωργία και Τσχενκέλι Λία. Προσφυγικές κατοικίες: με υπεύθυνες καθηγήτριες τις Θεοδωράκογλου Χαριτωμένη και Κατρακυλοπούλου Μαρία και μαθητές τους Μιντζιρίκη Κωνσταντίνο, Μαβόγλου Δημοσθένη, Μπουζάνη Απόστολο, Παπάνη Θεοφάνη, Λίγκου Αθηνά, Παπαδοπούλου Σταυρούλα, Παπαδοπούλου Μαρία, Τριανταφυλλίδη Νικόλαο, Τερζή Εριέτα και Τσολίγκα Ραφαέλα. Έγιναν αφίσες με το σύνθημα «Μαθαίνω – Γνωρίζω – Αγαπώ – Προστατεύω» οι οποίες τοιχοκολλήθηκαν στο σχολείο μας και σε άλλα σχολεία της πόλης μας. Επιστροφή

Οργανώθηκαν μαθήματα εκτός σχολικού ωραρίου και οι μαθητές επισκέφθηκαν, φωτογράφισαν τα μνημεία και πήραν συνεντεύξεις από ειδικούς ανθρώπους της πόλης. Συγκεντρώθηκε πληροφοριακό υλικό από διάφορες πηγές όπως : Νομαρχία, Δήμος, Δημοτική βιβλιοθήκη, Γ.Α.Κ. Ν. Καβάλας, Ίντερνετ κ.ά. Επίσης ο προϊστάμενος των Γ.Α.Κ. κ. Κυριάκος Λυκουρίνος ήρθε στο σχολείο μας στις 23 Απριλίου 2004 και μίλησε στα παιδιά για τις καπναποθήκες. Οι ομάδες συναντήθηκαν στις 30 Απριλίου 2004 και παρουσίασαν την εμπειρία τους στους υπόλοιπους μαθητές και καθηγητές του σχολείου μας. Πιστεύουμε ότι οι στόχοι που τέθηκαν εκπληρώθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Οι μαθητές κατάλαβαν ότι η πολιτιστική κληρονομιά δεν αποτελεί ιδιοκτησία μεμονωμένων ανθρώπων ή κρατών, αλλά περιουσία όλης της κοινότητας ή της ανθρωπότητας. Η αξία των μνημείων είναι η ίδια τόσο για τους ντόπιους, όσο και για εκείνους που τα αγαπούν και τα επισκέπτονται. «Η προστασία της παγκόσμιας κληρονομιάς είναι καθήκον μνήμης που δημιουργεί η παράξενη ικανότητα των σύγχρονων κοινωνιών να σβήνουν τα ίδια τους τα ίχνη.» Claude Fabricio, le Courrier del’Unesco, Novembre 1997 Επιστροφή

Kavala: notre ville 7e college de Kavala Sortie Accueil Histoire 1 La forteresse 1 2 L’aqueduc 2 3 3 L’Imaret 5 4 4 Bâtiments néoclassiques 5 Dépôts de tabac 6 6 Cités des réfugiés Sortie 7e college de Kavala Accueil

Kavala:regards sur le temps Kavala, ville située au flanc du Mont «Simvolo» (Symbole), donne sur une baie pittoresque de la mer Egée du Nord. Cité portuaire et balnéaire de la Macédoine de l’Est, est aussi un important centre commercial et industriel. Durant sa longue histoire, elle s’est vue attribuée des noms différents: La première ville, colonie de l’île de Thassos, qui fut construite au 5e siècle av.J.C, est connue sous le nom de Néapolis. Sa prospérité est due à son emplacement stratégique sur l’ âxe reliant l’Orient à l’Occident et à sa proximité près des mines d’or du mont Panghée A l’huitième siècle après J.C. son nom a changé. Désormais elle s’appelle Christoupolis. Pendant plusieurs siècles elle fut victime des invasions des Slaves et des Turcs. En 1387 la ville, occupée par les Ottomans, fut complètement détruite. Ville déserte jusqu’à la fin du 15e siècle change de nom et prend celui de Kavala. Son repeuplement commence au début du 16e siècle. C’est en ce moment là que commence la reconstruction et l’extension de la ville. L’'importance commerciale du port devient de plus en plus grande. Menu Central

Kavala devient rapidement un des principaux centres d'exportation de l’empire ottoman attirant de nouveaux habitants ainsi que des sociétés étrangères et des grandes maisons commerciales. En 1701 fut fondé le consulat français et peu à peu presque tous les états européens y implantent leurs missions et sont représentés par des consuls. A l’intérieur de la communauté grecque fleurit une classe de commerçants étrangers venus d’Europe ainsi que de grecs. Les vastes entrepôts qu’ils construisent contribuent au relancement du commerce du tabac. En 1913, pendant l’annexion de Kavala à l’Etat grec, la ville ressemble aux mégalopoles de l’Europe Centrale, avec des résidences de luxe, des écoles et d’autres bâtiments majestueux. En 1922 sa population se trouve augmentée, suite à l’installation d’un grand nombre de réfugiés qui y sont venus après la catastrophe de l’Asie Mineure. Les réfugiés jouent un rôle majeur à la floraison économique et culturelle. Le manque d’habitations et le besoin urgent de leur assurer un toit, a comme résultat la construction de grands quartiers qui ne sont pas dépourvus d’un intérêt architectural. On constate alors, à travers les vestiges archéologiques et les monuments historiques l’évolution diachronique de la ville. Menu Central

La forteresse   La forteresse constitue le symbole caractéristique de notre ville. Elle fut construite en 1425 ap.J.C. par les Turcs et les Vénitiens conquérants. La muraille de la ville fut bâtie pour la première fois au début du 5e siècle. Une partie de ces murs est sauvée jusqu’à nos jours. La muraille fut réparée et allongée par les Byzantins. En 1306, l’ empereur de Byzance Andronic Paléologue bâtit la «la Longue Muraille» . L’ acropole de Kavala fut le dernier abri des habitants de l'ancienne ville contre les agressions et les sièges des pirates et autres ennemis. L’acropole entière était construite de pierres brutes de granit local, mélangées avec des morceaux de briques et de marbres à deuxième emploi. La construction suit la configuration du terrain et comprend un enclos extérieur, trois tours et trois entrées. L’acropole a été utilisée pour la dernière fois au cours de la deuxième guerre mondiale par les troupes de possession allemandes. Aujourd'hui dans cet endroit il y a un théâtre en plain air dans lequel sont données des représentations théâtrales et des concerts.   Menu Central

L’ancien aqueduc « Kamares », l'ancien aqueduc, c’est une œuvre de la période byzantine. Il fut construit en 1462 et il fut réparé et perfectionné en 1530 par Souleymane le Majestueux. Il servait à transporter l'eau des sources du mont Simvolo à la ville. Aujourd'hui il constitue une «porte» par laquelle d’un côté on arrive au carénage traditionnel et de l'autre au cœur de la ville moderne. L’aqueduc comprend 60 arcs de quatre tailles différentes, d’une hauteur maximum de 52 m., disposés sur deux niveaux l’un sur l’autre. L’eau coulait sur le conduit qui se trouve encore aujourd’hui tout en haut de cette grande construction et arrivait aux cinq fontaines publiques qui se trouvaient à chaque entrée de la ville. Menu Central

IMARET Αux bords ouest de la vieille cité se trouve jusqu'à aujourd'hui l’Imaret, un chef-d’œuvre de l'architecture islamique. Par le terme Imaret on désigne un ensemble architectural prévu pour l'éducation islamique (Kulliye). Ce bâtiment fut construit en 1817 par Mehmed Ali pacha, un pauvre turc d’origine albanaise, né à Kavala, qui deviendrait ultérieurement souverain d'Égypte et fondateur de sa dernière dynastie. Malgré le fait qu’il n’y retourna jamais, il a voulu faire un grand don à sa ville natale. Ce centre éducatif et religieux est de nos jours le seul monument représentatif de la culture islamique qui a été épargné. Au début, Imaret était une école religieuse, un préceptorat pour l’étude du Coran et des lois islamiques, mais où les mathématiques, l'astronomie, la grammaire, les sciences naturelles etc. étaient aussi enseignés. Les 300 étudiants qui s’y étaient accueillis, se partageaient par quatre ou cinq une chambre. Il y avait deux « mantrassa » (facultés) et huit professeurs. Menu Central

De plus, selon des voyageurs étrangers, dans la grande salle à manger des repas étaient offerts aux pauvres qui venaient de toute la ville et des villages proches Les deux écoles fonctionnaient jusqu'en 1902. Mais l'offre de repas et de logement et probablement d'éducation élémentaire aux nécessiteux continue jusqu’en 1924. En 1923, presque 26.000 réfugiés de l'Asie Mineure trouvent abri aux bâtiments des deux écoles. Les derniers réfugiés s’en sont retirés en 1967 et une partie de l'édifice, qui appartient toujours au gouvernement égyptien, a été utilisé occasionnellement en tant que café ou taverne. Le statut d’Imaret, après des travaux de restauration, se trouve aujourd’hui changé en un hôtel de grand standing. A partir de Juillet 2004, cet édifice, qui a souffert pendant des décennies d’un oubli désastreux, est enfin rendu à la ville qui pourra désormais s’enorgueillir de ce coin exemplaire d’hospitalité grecque. Les cellules d’origine sont transformées en 35 chambres et quelques suites luxueuses. La mosquée réhabilitée, abritera un espace d’exposition. L’initiative privée peut contribuer à la sauvegarde d’un monument et ce réaménagement réussi en est la preuve. Menu Central

BÂTIMENTS DU STYLE NEOCLASSIQUE La ville, au milieu du 19e siècle, franchit l’enceinte de la vieille cité. Suite à sa floraison économique, sa population croissante se met en contact avec les centres culturels de l'Europe et Kavala attire des personnes des cultures diverses. C’est alors que le miracle architectural commence. La manière de vivre cosmopolite se reflète à ses bâtiments remarquables sur lesquels coexistent harmonieusement et en équilibre diverses tendances architecturales. LA MAIRIE Elle fut construite en 1890 par P.Herzog, un commerçant de tabac hongrois. C’est la micrographie d’un château de l’Europe Centrale. C’est du style néogothique avec des éléments néobaroques. En 1937, la municipalité de Kavala a acheté ce bâtiment pour y loger tous ses services. PALAIS DE “TOKOS” Le bâtiment le plus représentatif de cette période, fut construit en 1879, comme habitation du commerçant de tabac D.Tokos. Il a logé la mairie de la ville jusqu'en 1937. En 1979 il a été acheté par le ministère de la culture et aujourd'hui loge la 12e régie des antiquités byzantines. Menu Central

L’ ABBAYE DES FRÈRES LAZARISTES BIBLIOTHÈQUE MUNICIPALE Elle se fait marquer par sa taille entre les autres bâtiments mentionnés ci-dessus. Ce bâtiment a été réparé sous la surveillance de la régie d'antiquités byzantines. Il a été construit en 1909 et, comme la plupart des bâtiments de cette période, associe des éléments néoclassiques et néobaroques. L’intention de l'architecte était de faire apparaître l'esprit de l'époque, signe extérieur de force et de richesse. De 1985 à 2003 il a abrité la bibliothèque municipale et des manifestations culturelles. L’ ABBAYE DES FRÈRES LAZARISTES Ce bâtiment doit avoir été construit entre 1888 et 1892. Le baron Vix l’a offert aux français catholiques de la ville. Il a logé le consulat français, le monastère des frères Lazaristes et une école d'apprentissage de la langue française réservé aux garçons. Bâtiment qui décrit l'esprit de son époque avec ses piliers et leurs chapiteaux et les pignons décorés avec des représentations de fleurs en relief. Le portique aboutit à une alcôve οù niche la statue du saint Vincent, fondateur de la confrérie des Lazaristes. Menu Central

ENTREPOT MUNICIPAL Construit à la fin de la première décennie de 1900 a fonctionné en tant que dépôt de tabac d’un commerçant turc. Le bâtiment appartient aujourd'hui à la municipalité de Kavala et il accueillera le musée du tabac, les oeuvres de Polygnotos Vaghis (sculpteur originaire de l’île voisine de Thassos), le musée folklorique, des salles de sculpture, des salles de peinture etc. LA VIEILLE DIVISION MILITAIRE C’est un bâtiment d'architecture ottomane avec plusieurs éléments néoclassiques et néobaroques. Il a été construit par le grand propriétaire turc Hatzi Sekir aux débuts du 20e siècle et c’est un des plus importants à Kavala. Depuis 1922 il appartient à l'état. Il a logé la division militaire jusqu’en 1970. Aujourd’hui il loge un centre de formation permanente. DOMICILE FESSA C’est une de plus belles maisons. Il a été commandé en 1904 à un architecte autrichien par le commerçant Stergios Fessas. Il a beaucoup d’éléments décoratifs aux façades. Le balcon du premier étage est très impressionnant parce-qu’il s'appuie sur quatre colonnes et porte dans deux niches les statues de Io (Aurore) et de Espéra (Soir). Menu Central

Kavala–ville de tabac La période 1850-1930 est pour la ville «une époque d’or». Le commerce du tabac fleurit et ouvre des routes commerciales vers Istanbul, l'Égypte et les pays européens. L’accroissement du traitement du tabac entraîne l’expansion de la ville en dehors des murs de la vieille cité, et par conséquent la construction d’innombrables dépôts de tabac. De grandes maisons commerciales s'installent à Kavala et leurs propriétaires apportent des mœurs et des coutumes européennes donnant ainsi une nouvelle physionomie à la ville. Deux classes sociales se forment: la classe des riches commerçants et celle des ouvriers du tabac. Dès 1850, la maison commerciale de Fratello Allatini fait construire un grand nombre de dépôts de tabac au boulevard côtier de Kavala, connus chez nous comme «les Dépôts du Latin». En 1870, à la région de Saint Jean existaient 250 établissements de traitement de tabac, construits devant la mer. Des voyageurs étrangers mentionnent qu’en 1913, date pendant laquelle Kavala est annexée à l'État grec, y existent 61 maisons commerciales et 610 dépôts de tabac. Menu Central

Pendant la décennie de 1890 «The Oriental Tobacco » a fait bâtir des dépôts énormes et juste à côté des bureaux impressionnants qui aujourd'hui logent la mairie de notre ville. Le «Dépôt de la Régie», οù a eu lieu la première grève dans tous les Balkans, peut être considéré le meilleur exemple d’une restauration réussie. Aujourd’hui on y trouve le centre commercial le plus moderne de la ville. Un autre exemple remarquable c’est le dépôt qui a été construit en 1910 par Kiazim Emin et Cie que la municipalité de Kavala a changé en salles d'exposition. Mais la plupart de ces dépôts, malgré qu’ils soient très bien maintenus, restent muets et inexploités. D’ailleurs de nombreuses entreprises auxiliaires ont été développées, comme «L’Usine de divers emballages du tabac» des frères Nalmpanti. Par ailleurs, le tabac a aussi influencé d'une autre manière la vie de notre ville : L’offre de travail attire de nombreux réfugiés de L’Asie Mineure et Kavala entre dans une nouvelle ère à partir de 1922. Cependant, dès 1930, la situation commence à changer à des rythmes rapides. Les machines remplacent peu à peu les mains ouvrières, le traitement du tabac fléchit et de nombreuses sociétés transportent leurs entreprises à Thessalonique. Menu Central

Les cités des réfugiés La campagne en Asie Mineure et la catastrophe qui l’a suivie (mai 1919-août 1922) constituent une des pages les plus tragiques de la récente histoire grecque. 500.000 personnes ont été déracinées. Notre ville fut un lieu d'accueil pour les réfugiés de toutes les régions de l’Asie Mineure, de la Thrace de l’Est et de Pontos. 50.000 réfugiés se sont installés au département de Kavala. 10.000 familles de réfugiés devraient trouver logement dans la ville même de Kavala. L'hébergement permanent a commencé en mai 1923 et a été achevé en mars 1925. Selon le journal «Kirix» de 10-10-1929: Pendant la 1e phase (mai-novembre 1923), dans le quartier de «Panaghia», ont été réparées 250 résidences (auxquelles habitaient des Turcs avant l'échange des populations), dans le quartier de «Aghia Barbara» ont été construites 253 cabanes à une chambre et 190 résidences à 40 bâtiments, la plupart à deux étages. Dans le quartier «Kioutsouk Orman» ont été construits 23 bâtiments à un étage qui ont logé 92 familles. Pendant la 2e phase (mai-novembre 1923), dans le quartier de «Panaghia» ont été disposées 1975 résidences qui, malgré leur mauvais état, ont logé 7.200 familles. Menu Central

Dans le quartier «Pentakossia» ont été construits 96 bâtiments à deux étages et 89 à un étage. La région a été nommée «Pentakossia»(cinq cents) parce qu'elle était destinée à loger 500 familles. Dans le quartier «Kioutsouk-Orman» ont été bâtis 116 bâtiments pour 392 familles. Mille familles y ont été installées et désormais le quartier est appelé «Mille». 75 bâtiments à 600 chambres ont été construits près de la mer, dans le même quartier, par l’entrepreneur nommé Kirtzis. Dans le quartier de «Dexameni» (la citerne) ont été construites par la Commission de réhabilitation de réfugiés 100 résidences pour des familles du même nombre. En fin, 500 maisons ont été construites par les réfugiés eux-mêmes avec la contribution du Fonds de soins de réfugiés. En 1928, 18 maisons ont été offertes par une veuve greco-américaine à l'État grec pour loger des veuves de la guerre. Les réfugiés, actifs et entreprenants, ils n’ont certes pas nui mais, contrairement aux idées reçues, ils ont contribué au développement économique de notre ville. Avec leurs mœurs et coutumes, leur histoire et leur esprit vif et créatif, ils ont pris racine sur ces terres qu’ils ont aidées à prospérer. Menu Central

Menu Central Méthodologie de travail Nous avons la chance d’habiter une ville qui, grâce à son long chemin historique (entre l’orient et l’occident), assimile des cultures différentes, comme la chrétienne, l’islamique, l’européenne. Étant donné que l’histoire locale n’est pas enseignée à l’école et que nos élèves connaissent peu de choses sur le passé riche de notre région, nous avons décidé de participer au projet de l’UNESCO pour les écoles associées :« Le patrimoine mondial aux mains des jeunes » et de traiter le sujet :«Kavala: Regards sur le temps». On a choisi ce sujet pour que les élèves aient l’occasion de s’occuper de l’histoire locale, qu’ils fassent la connaissance des monuments représentant cette histoire, qu’ils comprennent la valeur de ces monuments et qu’ils prennent conscience du fait qu’il est nécessaire de les conserver et les protéger contre toute destruction éventuelle. Les élèves ont travaillé en groupes. Ils ont cherché dans toute la ville les sites qui leur semblaient avoir une signification culturelle. L’étape suivante était de connaître et de faire connaître ces sites qui sont un témoignage irremplaçable d’une civilisation et d’une tradition culturelle. Menu Central

Après avoir visité et photographié ces cites ils les ont présentés aux autres groupes. L’étape finale était d’examiner comment nous pourrions contribuer à la protection et la conservation de nos trésors culturels ayant comme but la sauvegarde du patrimoine mondial. AUTRES OBJECTIFS DU PROJET Faire connaître aux élèves et aux enseignants qui y seraient impliqués la Convention des Nations Unies sur la protection du patrimoine mondial, culturel et naturel, et le rôle du Comité du patrimoine mondial de l’UNESCO. Leur faire connaître la Liste du patrimoine mondial de l’UNESCO et les sites de notre pays qui y sont inscrits. Sensibiliser les élèves, leur apprendre à respecter les origines culturelles et régionales et les initier à la protection du patrimoine. Les éduquer en vue de la préservation et de la gestion du patrimoine culturel et les engager pour l’avenir Forger la solidarité et le travail en équipe.   Cultiver l’esprit de fraternité et de coopération et renforcer la recherche et le dialogue entre les élèves.   Encourager les élèves à prendre des initiatives. Sensibiliser l’opinion publique. Menu Central

Pour réaliser ces objectifs on a organisé des cours spéciaux, hors de l’horaire scolaire, on a organisé des visites guidées aux sites et on a formé des groupes de travail sous la coordination du professeur Sophie Amperiadou. Chacun de ces groupes, avec deux professeurs responsables, a élaboré un sujet spécial sur un monument ou un site Menu Central

Menu Central La forteresse et l’aqueduc avec les professeurs : Soula Kalaitzi et Yannis Natsios et les élèves: Stela Karayani, Marievi Katsivelaki, Cornelie Kitsikopoulou, Mirto Kitsou Imaret avec les professeurs : Eléonore Zervouli et Catherine Choutsiou et les élèves: Vaë Missirian, Evangelie Xeni, Elise Panayiotidou, Demetre Papadimitriou, Evangelie Petropoulou, Georges Samharaouli, Semina Moussouri et Anne Profka. Bâtiments du style néoclassique avec les professeurs : Anne Efkarpidou et Venetia Kali et les élèves : Stefanie Papadopoulou, Diana Tontinidou, Yiota Triantafilidou, Apostole Tsouloufidis et Georges Chatzikonstantinidis.  Dépôts de tabac avec les professeurs : Catherine Athanassaki et Anastasie Apostolidou et les élèves : Christos Salpigtis, Alexis Botarenko, Angelique Moutafi Rafaelle Pelteki, Georgia Bebri et Lia Tsencheli. Menu Central

Maisons des réfugiés de l’Asie Mineure avec les professeurs : Meni Theodorakoglou, Popi Voultsiadou et Marie Katrakilopoulou et les elèves: Constantin Mintzirikis, Dimosthenis Mavoglou, Apostole Bouzanis, Theofanis Papanis, Athena Lingou, Maria Papadopoulou, Stavroula Papadopoulou, Nicolas Triantafilidis, Erietta Terzi, Rafaelle Tsolinga. Les groupes ont présenté leur travail le vendredi 30 avril 2004 et se sont échangé leur expérience. Menu Central

L'UNESCO a vu le jour le 4 novembre 1946. Elle a pour mission de promouvoir la paix et la sécurité en encourageant la collaboration internationale grâce à 'éducation, la science, la culture et les communications. En ce qui concerne l'éducation, l'UNESCO s'emploie à former les enseignants, les planificateurs et les administrateurs de façon qu'il soit possible d'assurer une éducation de base universelle; en matière de culture, un de ses objectifs prioritaires est de sauvegarder les valeurs et les monuments culturels nationaux; dans le domaine des communications, elle cherche à améliorer la circulation de l'information tout en préservant la liberté d'expression. Dans le domaine scientifique, elle s'efforce d'améliorer la gestion de l'environnement et l'utilisation des ressources naturelles Guide des Nations Unies pour l’école primaire . Menu Central

Le Système des Écoles Associées représente depuis trente-huit ans un moyen efficace de faire partager aux institutions éducatives de nombreux et divers pays l'activité de l'Organisation en matière d'éducation pour la compréhension internationale et la paix. Le Système des Écoles Associées aux fins de l'éducation pour la coopération et la paix internationales, né d'une réunion de planification tenue en novembre 1953, est la première mesure prise dans la logique de l'action menée par UNESCO pour promouvoir, dans les écoles, l'éducation pour la compréhension et la coopération internationales. Il a pour objectif principal d'encourager les établissements d'enseignement préscolaire, primaire et secondaire, ainsi que les écoles normales sélectionnées par la Commission Nationale pour l'UNESCO du pays où ils se trouvent, à organiser des programmes spécialement conçus pour faire mieux connaître les problèmes mondiaux et la coopération internationale, pour développer la compréhension internationale par l'étude d'autres peuples et d'autres cultures, et pour renforcer la compréhension et le respect des principes des droits de l'homme. Le but ultime est de promouvoir la généralisation de l'éducation pour la compréhension internationale à travers l'activité d'un vaste réseau d'institutions. Bulletin « La Compréhension internationale à l'école», No 67 Menu Central

Κλείσιμο Quitter Ευχαριστούμε : Μετάφραση στα Γαλλικά : τη Διεύθυνση Κοινωνικής Πρόνοιας τα Γ.Α.Κ. Αρχεία Ν. Καβάλας το Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Καβάλας το Μουσείο Καπνού τον κ. Παύλο Τσοκούνογλου, φωτογράφο την κ. Άννα Μισσιριάν, υπεύθυνη της επιχείρησης του Ιμαρέτ τον κ. Κυριάκο Λυκουρίνο, προϊστάμενο των Γ.Α.Κ. την κ. Barbara Bruni, ιστορικό – ερευνήτρια το Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του σχολείου μας τη Διευθύντρια του σχολείου κ. Χριστοφόρου Αγγελική την Υποδιευθύντρια του σχολείου κ. Βουλτσιάδου Καλλιόπη Μετάφραση στα Γαλλικά : Αμπεριάδου Σοφία, εκπαιδευτικός κλάδου ΠΕ 5 Νικολή Θωμαή, εκπαιδευτικός κλάδου ΠΕ 5 Ηλεκτρονική επεξεργασία : Μαλγαρινός Αθανάσιος, εκπαιδευτικός κλάδου ΠΕ 12 Παρσέλια Καλλιόπη, εκπαιδευτικός κλάδου ΠΕ 19 Remerciements: Archives de Kavala Musée Historique et Folklorique de Kavala Musée du Tabac Paul Tsokounoglou, photographe Anne Missirian, directrice d’ « Imaret»  Kiriakos Likourinos, directeur des Archives de Kavala Barbara Bruni, historienne L’association des parents de nos élèves Angélique Christophorou, directrice de notre école Kalliopi Voultsiadou, sous-directrice de notre école. Traduction en Français: Sophie Amperiadou, professeur de français Thomi Nikoli, professeur de français   Conception graphique- réalisation : Sophie Amperiadou, professeur de français Athanassios Malgarinos, professeur de Technologie Kalliopi Parselia, professeur d’ Informatique Κλείσιμο Quitter