ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ Συνεργατική μάθηση Ασφαλής χώρος ενίσχυσης της προσωπικής έκφρασης Χρήση «αποστασιοποίησης» και «προσομοίωσης» Ενσυναισθητική επικοινωνία. Με την συνεργατική μάθηση οι μαθητές μαθαίνουν να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον και να σέβονται τις προσωπικές διαφορές τους. Δίνεται έμφαση στην εργασία σε μικρές ετερογενείς ομάδες. Σκοπός είναι η αλληλεξάρτηση των μαθητών και η ανάπτυξη αίσθησης αυτοσεβασμού. Έχει θετικά στοιχεία και αρνητικά (πιθανές συγκρούσεις, δεν προωθεί αβίαστα την κατανόηση και την ανεκτικότητα).

Ο ασφαλής χώρος έχει να κάνει με το γεγονός που παρατηρείται στα δημόσια σχολεία στην Ευρώπη εξαιτίας του πλουραλισμού. Μείζων θέμα είναι η διαχείριση των διαφορών και των συγκρούσεων που προκαλούνται από τις διαφορές πολιτισμών, θρησκειών και τρόπων ζωής. Διασαφηνίζεται ότι αφενός μεν αναγκαία είναι η διαμόρφωση ταυτότητας και αφετέρου η ενίσχυση της αλληλοκατανόησης. Ασφαλής χώρος στην θρησκευτική εκπαίδευση είναι και τα κοινά στοιχεία μεταξύ των θρησκειών. Παράδειγμα σχολεία της Β.Ιρλανδίας

Για την τρίτη προϋπόθεση ξεκινάμε με τους δυο τύπους μάθησης που έχουμε στην Μ.Βρετανία σχετικά με την Θ.Ε. Τη μάθηση για την θρησκεία και τη μάθηση από την θρησκεία. Η μάθηση για τη θρησκεία ενδιαφέρεται για την κατανόηση της φύσης της θρησκεία στη ζωή των ανθρώπων και την κοινωνία, τα πιστεύω της, την έκφραση και τις συγκεκριμένες πρακτικές της. Η μάθηση από την θρησκεία ασχολείται με την ανάπτυξη της σκέψης των μαθητών και την ανταπόκριση των δικών τους εμπειριών και των άλλων υπό το φως των γνώσεων για τη θρησκεία. Κατά τη διδασκαλία δεν επιλέγονται παιδιά από την τάξη για να εκπροσωπήσουν τις θρησκευτικές απόψεις που θα ειπωθούν, αλλά είτε θρησκευτικοί ηγέτες και σημαντικά θρησκευτικά πρόσωπά ή ήρωες με ονόματα των παιδιών ή ακόμη χρήση ιστοριών που όλα αυτά μπορούν να βρεθούν στο διαδίκτυο, κάτι «απομακρυσμένο» που προσεγγίζει τα παιδιά στην τάξη.

Η ενσυναίσθηση μας βοηθάει να πετύχουμε καλύτερη γνώση του άλλου, μεγαλύτερη κατανόηση για τον εαυτό μας και βελτίωση των σχέσεων μας με τους άλλους.

ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ Φαινομενολογική προσέγγιση. Εναλλακτικές μορφές της είναι: α) να διδάσκει κάποιος για να προάγει τη γνώση και την κατανόηση όχι συγκεκριμένης θρησκευτικής σκέψης, ούτε μη θρησκευτικής άποψης, β) ν’ αποφεύγει να επιβάλλει τον δικό του τρόπο ζωής και τις απόψεις του σε μια άλλη θρησκεία, γ) να λειτουργεί κάποιος ενσυναισθητικά και δ) να κατανοεί ότι δεν πρέπει να κρίνει. Ερμηνευτική προσέγγιση. Σκοπός της είναι να παρέχει μεθόδους που να εξελίσσουν την κατανόηση διαφορετικών παραδόσεων, κατάλληλες να χρησιμοποιηθούν από όλα τα παιδιά σχολικής ηλικίας. Χρησιμοποιεί τρεις έννοιες – κλειδιά: αναπαράσταση, ερμηνεία και έκφραση γνώμης.

3. Διαλεκτική προσέγγιση. 4. Συνκειμενική προσέγγιση. Η συνκειμενικότητα θεωρείται γεγονός, αλλά και πρόγραμμα. Όλη η εκπαίδευση διαμορφώνεται από συνκειμενικούς παράγοντες. Η συνκειμενική προσέγγιση λαμβάνει υπόψη το γεγονός πως η γνώση είναι συνκειμενικά περιορισμένη και πως κάθε άνθρωπος βλέπει τη ζωή από διαφορετική οπτική γωνία και δεν απελευθερώνεται απ’ αυτό παρά μόνο με συνειδητή προσπάθεια. Με άλλα λόγια η προσέγγιση αυτή έχει να κάνει με κοινό θρησκευτικό θέμα, όπου κάθε θρησκεία το εξετάζει ή το λατρεύει με διαφορετικό τρόπο.