ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΥΡΑΝΝΟΙ

Επειδή όμως μερικοί Τύραννοι υπήρξαν ωμοί, βίαιοι και αιμοσταγείς, η λέξης απέβαλε την καλή σημασία και κατάντησε να σημαίνει τη δεσποτική εξουσία η οποία ιδρύεται με αιματοχυσία, τρομοκρατία και διατηρείται και καταλύεται επίσης με αιματοχυσία.

Όταν ανέλαβαν την εξουσία οι Τριάκοντα τύραννοι αγνόησαν ό,τι είχε αποφασιστεί για το πολίτευμα. Διόρισαν πεντακόσιους βουλευτές και έβαλαν στα άλλα αξιώματα πρόσωπα από κατάλογο τον οποίο κατήρτισαν οι Χίλιοι, διόρισαν δέκα άρχοντες στον Πειραιά, έντεκα δεσμοφύλακες και τριακόσιους μαστιγοφόρους. Κυβερνούσαν την πολιτεία αυταρχικά.

ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ Αισχίνης Αναίτιος Αρεσίας Αριστοτέλης Διοκλής Δρακοντίδης Ερασίστρατος         Ερατοσθένης Ευκλείδης Ευμάθης Θεογένης Θέογνις Θηραμένης Ιέρων Ιππόλοχος Ιππόμαχος Κλεομήδης Κριτίας Μηλόβιος Μνησιθείδης          Μνησίλοχος Ονομακλής Πείσων Πολυχάρης Σοφοκλής Φαιδρίας (αναφέρεται και ως Φαίδιμος) Φείδων Χαιρέλεως          Χαρικλής Χρέμων

Ο Θηραμένης (ευρίσκετο στην εξουσία για την περίοδο 411-404 π Ο Θηραμένης (ευρίσκετο στην εξουσία για την περίοδο 411-404 π.Χ) ήταν ένας Αθηναίος πολιτικός, εξέχων στην τελευταία δεκαετία του Πελοποννησιακού Πολέμου. Ήταν ειδικά ενεργός κατά τις δύο περιόδους της ολιγαρχικής κυβέρνησης στην Αθήνα, καθώς και στη δίκη των στρατηγών που διοικούσαν στη ναυμαχία των Αργινουσώντο 406 π.Χ. Ήταν ένας μετριοπαθής ολιγαρχικός που συχνά βρισκόταν παγιδευμένος μεταξύ των δημοκρατών από τη μια πλευρά και από τους ακραίους ολιγαρχικούς από την άλλη πλευρά. Παρά την επιτυχία του στην αντικατάσταση της στενής ολιγαρχίας με ευρύτερη το 411 π.Χ, απέτυχε να καταφέρει το ίδιο το 404 π.Χ, και εκτελέστηκε από τους εξτρεμιστές που οι πολιτικές τους ήταν αντίθετες.

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΗΡΑΜΕΝΗ Ο Θηραμένης προσπάθησε να σταματήσει την τρομοκρατία έγινε , όμως, στόχος των ακραίων ολιγαρχικών με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε μια δίκη παρωδία.

Η Πτώση των Τριάκοντα Οι εξόριστοι δημοκρατικοί, καθοδηγούμενοι από το Θρασύβουλο, εγκατέλειψαν τη Θήβα και κυρίευσαν το οχυρό της Φυλής, στα νότια της Πάρνηθας. Από εκεί, επιτέθηκαν και κατέλαβαν τα λιμάνια του Πειραιά και της Μουνιχίας . Ο Κριτίας και ο Χαρμίδης, ένας από τους δέκα ηγεμόνες του Πειραιά, έχασαν τη ζωή τους στη μάχη αυτή. Οι 3.000 εξέλεξαν μια νέα δεκάδα αρχόντων, οι οποίοι ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με τους δημοκρατικούς. Οι Τριάκοντα κατέφυγαν στην Ελευσίνα, σφαγιάζοντας τους κατοίκους της. Στην Αθήνα την εξουσία εξακολούθησαν να έχουν οι Τρισχίλιοι, ενώ παράλληλα συνεχίστηκε η μάχη ανάμεσα στους {ανθρώπους της πόλης} και τους {ανθρώπους του Πειραιά}. Στο μεταξύ, ο Λύσανδρος είχε χάσει την εύνοια της Σπάρτης και έτσι η σπαρτιατική φρουρά εγκατέλειψε την πόλη. Ο Παυσανίας Α’, βασιλιάς της Σπάρτης, κατέφθασε με διπλωμάτες, για να πετύχει ειρήνη ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις. Η ειρήνη αυτή είχε το χρώμα του συμβιβασμού: επετράπη στους {ανθρώπους της πόλης} που το επιθυμούσαν να μεταβούν στην Ελευσίνα, όπου και θα παρέμεναν ανενόχλητοι. Επίσης σηματοδοτούσε την πολιτική μετριοπάθεια. Το διάταγμα του Θρασύβουλου, βάσει του οποίου οι μαχητές της Φυλής (ανάμεσά τους και ορισμένοι σκλάβοι) κέρδιζαν την ιδιότητα του Αθηναίου πολίτη ακυρώθηκε ως ελαττωματικό στη μορφή. Επίσης απορρίφθηκε η πρόταση του Φορμίσιου, βάσει της οποίας έχαναν τα πολιτικά τους δικαιώματα εκείνοι που δεν είχαν γη. Οι οφειλές των Τριάκοντα απέναντι στη Σπάρτη τιμήθηκαν. Επίσης η συμφωνία περιελάμβανε γενική αμνηστία, ενώ απαγόρευσε στον οποιοδήποτε να μεμφθεί το παρελθόν με την ποινή του θανάτου. Η Πτώση των Τριάκοντα

ΟΜΑΔΑ Α ΑΛΤΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΓΚΕΛΕΣΤΑΘΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΥΡΒΙΝΤΕΡ ΣΙΝΓΚ ΚΑΤΣΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ