ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ

ΟΡΙΣΜΟΣ Η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα ατομικό δικαίωμα που θεμελιώνει την υποχρέωση της κρατικής εξουσίας να μην επεμβαίνει παρεμποδίζοντας ή επιβάλλοντας είτε τη διαμόρφωση είτε την εκδήλωση θρησκευτικών πεποιθήσεων.

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ Ο όρος εισήχθη από τον Ευγένιο Βούλγαρη ως απόδοση του γαλλικού tolérance «θρησκευτική ανοχή». Σχηματίστηκε από τον μέλλοντα "ανέξομαι" του ρήματος ανέχομαι+θρήσκος. Η λέξη δεν είναι σύνθετο του απλού θρησκεία, αλλά (παρασύνθετο) παράγωγο σε -ία του ήδη συνθέτου ανεξίθρησκος (γι΄ αυτό γράφεται με ι και όχι με ει).

ΤΡΟΠΟΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΡΟΠΟΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, δηλαδή την ελευθερία του ανθρώπου: - Να πρεσβεύει όποια θρησκεία θέλει ή να είναι άθρησκος.  - Να εκδηλώνει ή να μην αποκαλύπτει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. - Να διαμορφώνει, να μεταβάλει ή να αποβάλει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. - Να μην υφίσταται καμιά συνέπεια για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. - Να ασκεί όλα τα ατομικά του δικαιώματα για να διαδίδει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Mε την ελευθερία της λατρείας: Δηλαδή την ελευθερία του ανθρώπου να εξωτερικεύει τα θρησκευτικά του συναισθήματα και την πίστη του. Την ελευθερία να ασκεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα με συγκεκριμένες διαδικασίες και μορφές, συνήθως τελετουργικές. - Η λατρεία μπορεί να γίνεται ατομικά ή ομαδικά, δημόσια ή ιδιωτικά, σε ειδικούς χώρους ή στην ύπαιθρο.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ «ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ» ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ: Η ανεξιθρησκία ως έννοια αυτή καθαυτή ήταν σεβαστή από τους αρχαίους Έλληνες. Ειδικότερα στην αρχαία Αθήνα υπήρχε βωμός αφιερωμένος στους άγνωστους θεούς «τοις αγνώστοις θεοίς» (μοναδική περίπτωση σ΄ όλο τον αρχαίο κόσμο), όπου μπορούσε να προσφέρει θυσία οποιοσδήποτε ξένος στους θεούς που πίστευε. Επίσης ο Μέγας Αλέξανδρος στις εκστρατείες του ακολουθώντας την αρχή της ανεξιθρησκίας σεβάστηκε τα ιερά των διαφόρων λαών και ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας του το όφειλε σ΄ αυτό.

ΣΤΑ ΡΩΜΑΪΚΑ - ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ: Ο πρώτος νόμος που καθόριζε επίσημα την ανεξιθρησκία ήταν το Διάταγμα των Μεδιολάνων με το οποίο ο Μέγας Κωνσταντίνος σταμάτησε τους διωγμούς των Χριστιανών το 313 μ.Χ. Με το διάταγμα αυτό νομιμοποιήθηκε ο Χριστιανισμός ως «επιτρεπομένη θρησκεία».

ΑΠΟ ΤΟΝ 16ο ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ: Η θρησκευτική ελευθερία, η οποία θεωρείται ως ειδικότερη μορφή της ελευθερίας της γνώμης και της πνευματικής ελευθερίας, αποτελεί ένα από τα πρώτα ατομικά δικαιώματα που διεκδικήθηκαν ήδη από τον 16ο αιώνα στον ευρωπαϊκό χώρο.

Έτσι, μετά από παρέλευση δεκατεσσάρων ολόκληρων αιώνων η αρχή της ανεξιθρησκίας διατυπώθηκε στο άρθρο 10 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της γαλλικής επανάστασης του 1789, βάσει του οποίου (σε νεοελληνική μετάφραση): "Ουδείς επιτρέπεται να ενοχλείται για τις δοξασίες του, ούτε και γι' αυτές τις θρησκευτικές, υπό τον όρο όμως η εκδήλωση αυτών να μη διαταράσσει την υπό του νόμου καθιερωθείσα δημόσια τάξη".

Η ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ Το Σύνταγμα της Επιδαύρου το 1822 και το Σύνταγμα του Άστρους το 1823 αναγνώρισαν την ανεξιθρησκία. Στο ελληνικό Σύνταγμα σήμερα η θρησκευτική ελευθερία κατοχυρώνεται ως αντικειμενικός κανόνας δικαίου και ως ατομικό δικαίωμα.

Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΚΟΜΙΚΣ Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΚΟΜΙΚΣ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΑΝΟΧΗ