Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ Στα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα , οι Έλληνες ζούσαν όπως και κατά την Τουρκοκρατία αλλά βεβαίως ήταν πολύ πιο χαρούμενοι. Εργάζονταν πάλι στα χωράφια, με την κτηνοτροφία και λιγότεροι με το εμπόριο και τη βιοτεχνία.

Οι οικογένειες φρόντιζαν να εξασφαλίζουν τα προϊόντα όλης της χρονιάς και οι γυναίκες ύφαιναν στον αργαλειό το ρουχισμό της οικογένειας. Οι πόλεις ήταν μικρές, οι δρόμοι και η συγκοινωνία, με τη μορφή που τα ξέρουμε σήμερα, ανύπαρκτα. Οι μετακινήσεις γινόταν ή με τα πόδια ή με τα ζώα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αθήνα το 1832 είχε μόλις 4000 κατοίκους και την εποχή που έφυγε ο Όθωνας(1862), 43000. Η Ταχυδρομική Υπηρεσία που οργάνωσε το Κράτος λειτουργούσε με πολλές δυσκολίες αφού και οι μετακινήσεις ήταν δύσκολες και μόνο βέβαια με ζώα αλλά και οι ληστές έκαναν συχνά επιθέσεις. Σχολεία λειτουργούσαν μόνο σε μεγάλα χωριά(κεφαλοχώρια).

Η Αθήνα, η νέα πρωτεύουσα άρχισε να παρουσιάζει κάποια κοσμική ζωή, συναναστροφές συναντήσεις σε καφενεία ή ζαχαροπλαστεία κλπ. καφενείο της εποχής του Όθωνα. Φουστανελοφόροι, Βαυαροί στρατιώτες, αλλά και άνδρες ντυμένοι με "φράγκικα" ρούχα απολαμβάνουν τον καφέ(ερατεινό)

Στο Παλάτι γίνονταν χοροεσπερίδες, ευρωπαϊκή συνήθεια, όπου εκτός από τις γνωστές στολές των φουστανελοφόρων και τις παραδοσιακές των γυναικών, που άρεζαν ιδιαίτερα στη βασίλισσα Αμαλία, έβλεπε κανείς πλέον και "φράγκικα" ρούχα ευρωπαϊκά. Η Αμαλία με τη φορεσιά που από τότε καθιερώθηκε ως εθνική και πήρε το όνομά της

Τα Παλαιά ανάκτορα, που από το 1843 αποτελούσε την κατοικία του βασιλικού ζευγαριού, μετατράπηκε από το 1946 ως έδρα της Βουλής των Ελλήνων

Πρώτη οικία του Όθωνα(1834) πριν εγκατασταθεί με την Αμαλία στο παλάτι, αργότερα εκεί συνεδρίαζε η Βουλή(1875-1935). Σήμερα φιλοξενεί το μουσείο Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας

Το 1837, ιδρύθηκε το πρώτο πανεπιστήμιο, όπου στεγάστηκε στην οικεία του Σ. Κλεάνθη(σπουδαίου αρχιτέκτονα)Σήμερα στεγάζει το Μουσείο Πανεπιστημίου (δεξιά)

Το Νοέμβριο του 1841 το ίδρυμα μεταστεγάσθηκε στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, ένα κτίριο σχεδιασμένο από το Δανό αρχιτέκτονα Κ. Χάνσεν. Το Πανεπιστήμιο διατήρησε την ονομασία Οθώνειο μέχρι το 1862, χρονιά κατά την οποία ο Όθων αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Στις 20 Οκτωβρίου 1862 το ίδρυμα μετονομάσθηκε σε Εθνικό Πανεπιστήμιο. Από το 1911 ονομάζεται Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο

Η Εθνική Τράπεζα, στο κτίριο που στεγάστηκε το 1845 και όπως διαμορφώθηκε το 1899

Ακρόπολη και η Αθήνα το 1861

1860. Διακρίνεται η πλατεία Συντάγματος με τα ανάκτορα, το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας και στο βάθος ο Λυκαβηττός

Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας και μέρους της Ηπείρου, ο πληθυσμός της Ελλάδας αυξήθηκε και οι εκτάσεις που μπορούσαν να καλλιεργηθούν πολλαπλασιάστηκαν. Την εποχή που πρωθυπουργός ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης(1882 - 1895), - κάποια διαστήματα υπήρξε πρωθυπουργός και ο Δηλιγιάννης - έγιναν μεγάλες προσπάθειες για την ανόρθωση της οικονομίας. Επιχείρησε συγκεκριμένα την πρώτη σοβαρή ταχύρρυθμη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Βέβαια οι φόροι που επεβλήθησαν ήταν πολλοί και δυσβάσταχτοι, γεγονός που έφερε και πολλές αντιδράσεις από τους Έλληνες.

Χ.Τρικούπης

διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου, σκηνή από το εργοτάξιο κατασκευής της διώρυγας της Κορίνθου απεικόνιση της τελετής των εγκαινίων με τα πλοία που ετοιμάζονται να περάσουν από τη διώρυγα

η αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας στη Βοιωτία,

η ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου Η κατασκευή του τμήματος Θησείου - Μοναστηρακίου. Διακρίνονται μηχανικοί και εργάτες καθώς και έργα στήριξης στο πίσω μέρος της στοάς Αττάλου

ατμήλατος συρμός που μόλις έχει ξεκινήσει από το σταθμό του Θησείου και κατευθύνεται προς τον Πειραιά

Στα σχέδιά του περιλαμβανόταν επίσης η ζεύξη Ρίου - Αντίρριου, ένα έργο που υλοποιήθηκε μόλις το 2004. Το εξωτερικό όμως χρέος μεγάλωσε πολύ και η κυβέρνηση μη μπορώντας να πληρώσει τις δόσεις των δανείων, κήρυξε πτώχευση. Μάλιστα έμεινε ιστορική η φράση του Τρικούπη στις 10 Δεκεμβρίου 1893 όταν υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει από το βήμα της βουλής ότι "δυστυχώς επτωχεύσαμεν". Η αποτυχία αυτή και η κήρυξη πτώχευσης της χώρας ήταν η κύρια αιτία που στις εκλογές του 1895 ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν ο μεγάλος χαμένος και έφυγε στις Κάννες της Γαλλίας απογοητευμένος (1896)

γελοιογραφία της εποχής όπου η Ελλάδα επιπλήττει τους αρχηγούς και των δύο μεγάλων κομμάτων της εποχής( Τρικούπης στο "Νεωτερικό κόμμα" - Δηλιγιάννης στο "Εθνικό")

Ο Χαρίλαος Τρικούπης άφησε την τελευταία του πνοή στο γαλλικό θέρετρο στις 30 Μαρτίου 1896, την ώρα που η ελληνική πρωτεύουσα φιλοξενούσε τους Α' Ολυμπιακούς Αγώνες. Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε στον ελληνικό λαό η νίκη του Σπύρου Λούη στο Μαραθώνιο δρόμο

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε στον ελληνικό λαό η νίκη του Σπύρου Λούη στο Μαραθώνιο δρόμο

Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στην « ψήφο » των Ελλήνων βλέπουμε πως το ψηφοδέλτιο εισήχθη με την έλευση των Βαυαρών του Όθωνα το 1833 και πρωτοχρησιμοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1834 στις δημοτικές εκλογές του νομού Αργολιδοκορινθίας. Ήταν λευκό και ο ψηφοφόρος σημείωνε χειρόγραφα τον εκλεκτό του υποψήφιο. Νωρίτερα, επικρατούσε η προφορική και φανερή ψηφοφορία στις συνελεύσεις των δημοτών. Το χειρόγραφο ψηφοδέλτιο καταργήθηκε με το Σύνταγμα του 1864, επειδή οι περισσότεροι Έλληνες ήταν αναλφάβητοι και συνεπώς εύκολα χειραγωγούμενοι από τους κομματάρχες.

Ως μέσο ψηφοφορίας εισήχθη το σφαιρίδιο (μικρός μολυβένιος βώλος), ύστερα από εισήγηση των Επτανησίων βουλευτών, με τη δικαιολογητική βάση ότι ήταν το «καταλληλότερο εις τα αναπτυγμένα έθνη, τα έχοντα ηθικήν καλυτέραν, σέβας προς τους νόμους και την δημοτικήν παιδείαν διακεχυμένην και εις το ευτελέστατον χωρίον». Η ψηφοφορία δια σφαιριδίου εφαρμοζόταν στο Ιόνιο κράτος και είχε τις ρίζες της στην περίοδο της Ενετοκρατίας. Η συνταγματική κατοχύρωση της διά σφαιριδίων ψηφοφορίας είχε σκοπό τη διασφάλιση της μυστικότητας, του «απορρήτου της ψήφου», μετά την εμπειρία των νόθων εκλογών της Οθωνικής περιόδου, κατά τις οποίες χρησιμοποιούνταν ψηφοδέλτια.

Οι πρώτες εθνικές εκλογές με σφαιρίδιο έγιναν το 1865 (14-17 Μαΐου), με νικητή τον μεσσήνιο πολιτικό Αλέξανδρο Κουμουνδούρο.