ορφεασ

ΓΚΥΣΤΑΒ ΜΟΡΩ Ο Γκυστάβ Μορώ (Gustave Moreau, 6 Απριλίου 1826 – 18 Απριλίου 1898) ήταν Γάλλος ζωγράφος και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του συμβολισμού. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού το 1846, με καθηγητή του τον Τεοντόρ Σασεριώ (1819 – 1856), ο οποίος επηρέασε σημαντικά το έργο του. Στα 1857 – 1859, ο Μορώ επισκέφτηκε την Ιταλία και ενθουσιάστηκε από το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου και του Καρπάτσιο. Ο Μορώ άντλησε τα θέματά του κυρίως από το χώρο της μυθολογίας και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για όλους τους μεταγενέστερους συμβολιστές καλλιτέχνες, όχι μόνο στις εικαστικές τέχνες, αλλά και στη λογοτεχνία. Το 1891 έγινε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονταν ο Ανρί Ματίς, ο Ζωρζ Ρουώ, ο Πιερ-Αλμπέρ Μαρκέ και άλλοι. Άσκησε σημαντική επιρροή στη σύγχρονη ζωγραφική και κυρίως στους καλλιτέχνες του κινήματος των Φωβ (Fauves). Πεθαίνοντας ο Μορώ το 1898, κληροδότησε στο κράτος το σπίτι του και περίπου 8.000 έργα του, που αποτελούν από το 1903 το σημερινό Μουσείο Γκυστάβ Μορώ στο Παρίσι.

. Ανάμεσα στους πιο γνωστούς άλλους πίνακες του Μορώ περιλαμβάνονται: «Σουλτάνα» (περ. 1850, Μουσείο Γκυστάβ Μορώ, Παρίσι), «Ορφέας» (1865), «Προμηθέας» (1868), «Η ανεύρεση του Μωυσή» (1878), «Ο Ιακώβ και ο Άγγελος» (1878), «Κλεοπάτρα» (περ. 1887, Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι). Το τελευταίο έργο του «Ζεύς και Σεμέλη» (1896, Μουσείο Γκυστάβ Μορώ, Παρίσι) αποτελεί το αποκορύφωμα της τάσης του Μορώ για τις απεικονίσεις ερωτικών πινάκων.

συμβολισμοσ Ο Συμβολισμός αποτελεί καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, γαλλικής και βελγικής προέλευσης. Ο όρος προέρχεται από τη λέξη -σύμβολο. Αναπτύχθηκε κυρίως στην ποίηση, ωστόσο συναντάται και στις εικαστικές τέχνες. Ο γαλλικός συμβολισμός γεννήθηκε σε μεγάλο βαθμό ως μια αντίδραση απέναντι στον Νατουραλισμό και τον Ρεαλισμό Ο συμβολισμός από την πλευρά του αντιπαρέβαλε την πνευματικότητα, τη φαντασία και το όνειρο ως αναπόσπαστο μέρος της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Το κίνημα του συμβολισμού στη λογοτεχνία έχει τις ρίζες του στα "Άνθη του Κακού" του Κάρολου Μπωντλαίρ. Τα αισθητικά του χαρακτηριστικά εξελίχθηκαν και αποσαφηνίστηκαν κυρίως από τους Στεφάν Μαλλαρμέ και Πωλ Βερλαίν κατά την δεκαετία του 1870. Ο συμβολισμός στις υπόλοιπες μορφές της τέχνης, θα λέγαμε πως εμφανίζεται με ελαφρά διαφορετική μορφή, κυρίως ως ένα κίνημα που αντιπροσωπεύει την πιο σκοτεινή πλευρά του Ρομαντισμού. Σε αντίθεση όμως με τη ρομαντική τέχνη, ήταν λιγότερο επαναστατικός. Τα έργα του Έντγκαρ Άλαν Πόε θεωρούνται μία από τις σημαντικότερες επιρροές της συμβολικής τέχνης.

Επίδραση του συμβολισμού Ο συμβολισμός είχε μια σημαντική επιρροή σε μεταγενέστερα καλλιτεχνικά κινήματα και τα ίχνη του είναι εμφανή σε διάφορους νεωτεριστικούς καλλιτέχνες. Στους ποιητές ή λογοτέχνες που επηρεάστηκαν από τον συμβολισμό συγκαταλέγονται συχνά οι Πωλ Βαλερύ, Μαρσέλ Προυστ και Γκιγιώμ Απολλιναίρ (Γαλλία), Τ. Σ. Έλιοτ, Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και Τζέημς Τζόυς (αγγλόφωνη λογοτεχνία). Οι συμβολιστικοί ζωγράφοι ήταν επίσης μια σημαντική επιρροή για το κίνημα του Εξπρεσιονισμού αλλά και για τον Υπερρεαλισμό. Ακόμα, οι αρλεκίνοι, οι άποροι και οι κλόουν της "μπλε περιόδου" του Πάμπλο Πικάσο παρουσιάζουν την επιρροή του συμβολισμού. Στον κινηματογράφο, αρκετές ταινίες της περιόδου του γερμανικού εξπρεσιονισμού στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στην αισθητική του συμβολισμού

Η ιστορια του πινακα Πίσω από τον πινάκα κρύβεται ο μύθος του αποκεφαλισμού του Ορφέα. Τον οποίο θα σας αφηγηθώ παρακάτω. Σύμφωνα με μία περίληψη της Ύστερης Αρχαιότητας ενός χαμένου έργου του Αισχύλου, ο Ορφέας στο τέλος της ζωής του περιφρόνησε την λατρεία όλων των θεών εκτός από του ήλιου, τον οποίο αποκαλούσε Απόλλωνα. Ένα πρωινό ανέβηκε το όρος Παγγαίον (όπου ο Διόνυσος είχε ένα μαντείο) για να χαιρετήσει τον θεό κατά την ανατολή, αλλά σκοτώθηκε από Θρακικές Μαινάδες, επειδή δεν τιμούσε τον πρώην προστάτη του, το Διόνυσο. Είναι σημαντικό πως ο θάνατός του είναι ανάλογος με το θάνατο του Διονύσου.

Το έργο του αποτελεί συνέχεια του Ρομαντισμού (πνεύμα, ρομαντικά ιδεώδη, δύναμη φύσης) και το υποκειμενικό στοιχείο είναι διαφορετικό από τον Ιμπρεσιονισμό. Έχει στοιχεία από τον Ρομαντισμό αλλά τα πηγαίνει πιο κάτω. Ο Ορφέας και η λύρα του εδώ, διηγούνται την ιστορία όπου μια κοπέλα, τα βρήκε και τα κρατάει, ενώ ξέρουμε ότι οι Μαινάδες έχουν σκοτώσει τον Ορφέα και τα έχουν πετάξει στον ποταμό Έβρο. Έχουμε χρήση Μυθολογικού θέματος. Ο χειρισμός χρώματος και τοπίου αντλείται από την παράδοση, και βέβαια υπάρχει αφηγηματικό κομμάτι. Οι χελώνες καθώς και οι μουσικοί στην εικόνα, υποδηλώνουν το διαχρονικό χαρακτήρα της λύρας του Ορφέα, άρα της μουσικής, η οποία θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά τον Ορφέα. Έχουμε να κάνουμε με την τέχνη του Ντα Βίντσι, που θεωρείται ο συμβολιστής της Αναγέννησης, με μυστικιστική - λυρική διάθεση και βάθος. Υπάρχει «εκλεκτικισμός». Παίρνει στοιχεία από πολλές πηγές (Αναγέννηση, Μεσαιωνικές ταπισερί και χειρόγραφα και τα αποδίδει με καθαρά χρώματα, σχέδια και ποιητικά στοιχεία.

Βασικα στοιχεια πινακα Τέλος ο πίνακας δημιουργήθηκε το 1865 και εκτίθεται στο Μουσείο Ορσέ, Παρίσι. Οι πραγματικές του διαστάσεις είναι 99.5 x 154 cm, ο πίνακας είναι ζωγραφισμένος με ελαιοχρώματα και πάνω σε καμβά.

ΤΕΛΟΣ