Στις παρακάτω σελίδες θα δείτε διάφορα είδη σκυλιών ΕΙΔΗ ΣΚΥΛΙΩΝ Στις παρακάτω σελίδες θα δείτε διάφορα είδη σκυλιών 1.Μπουλντογκ 2.Τσιουαουα 3.Πιτμπουλ 4.Χασκι 5.Λαμπραντορ

Μπουλντογκ Βασικό μενού Αγγλικό Μπουλντόγκ Αγγλικό Μπουλντόγκ - Bulldog Είναι ένα σκυλί με πολύ λίπος στο πρόσωπο και ειδικά πάνω από την μύτη του που μοιάζει με κορδέλα. Πολλές ζάρες και έντονο προγναθισμό τα σκυλιά αυτά μοιάζουν τρομερά και προκαλούν φόβο, μαζί δε με τους υπεραναπτυγμένους μύες τους κανούν πολλούς να αλλάζουν πεζοδρόμιο στο δρόμο. Και όμως αυτά τα σκυλιά είναι πολύ τρυφερά και υπάκουα αν και λίγο τεμπέλικα, πράγμα που τα κάνει ιδανικά κατοικίδια για ένα διαμέρισμα και μάλιστα αν υπάρχουν παιδιά σε αυτό. Πάρα τους μύθους γύρω από το όνομά τους περί επιθετικότητας είναι στην πραγματικότητα "ψυχούλες". Το πραγματικά σοβαρό πρόβλημά τους είναι ο καρκίνος και οι καρδιοπάθειες. Πολλά σκυλιά χάνονται με αυτό τον τρόπο σε νεαρή σχετικά ηλικία. Ακόμα ένα προσόν του είναι πως συμβιώνει και με μικρότερα ζώα μέσα στο σπίτι. Είχα ένα τέτοιο κούκλο μαζί με μικρό κανίς και γάτες και τα παιδιά μου σε ηλικία 2 ετών. Πέθανε στα 16 του χρόνια χωρίς ποτέ μα ποτέ να πειράξει κανέναν. Κυνήγαγε τις έξω γάτες, ειδικά έναν γάτο που τον ενοχλούσε αλλά το δικό του γατάκι, αυτό που έμενε μαζί μας, ανεχόταν ακόμα και τις γρατζουνίτσες του αγόγγυστα. Τέλειο σκυλί. Συνήθως είναι κανελί ή με άσπρες στάμπες στο θώρακα. Μερικά είναι λευκά με μαύρη συνήθως μουσούδα. Όπως και να είναι, πάντα θα είναι ο πιο ωραίος ασχημάντρας της υφηλίου. Βασικό μενού

Τσιουαουα Βασικό μενού Τσιουάουα - Chihuahua Το Τσιουάουα έχει κάνει την εμφάνισή του στο Μεξικό ήδη από τον 14ο αιώνα, ενώ έπρεπε να περάσουν 1400 χρόνια μέχρι να κάνει την εμφάνισή του και στην Ευρώπη. Στην Αμερική η ράτσα των Τσιουάουα πιστοποιήθηκε από το American Kennel Club μόλις το 1904. Τα Τσιουάουα είναι από τα πιο μικρόσωμα σκυλιά και το τρίχωμά τους μπορεί να είναι άλλοτε κοντό και άλλοτε πιο μακρύ. Η ράτσα του έχει πολλές χρωματικές παραλλαγές, με πιο διαδεδομένα χρώματα το λευκό, το μαύρο, το μπεζ και το κανελί. Πρόκειται για ένα σκυλί που επηρεάζεται πολύ από την ιδιοσυγκρασία του ιδιοκτήτη του, γι'αυτό μπορεί να είναι πολύ συχνά νευρικό ή ακόμα και επιθετικό, αν δεν λάβει σωστής μεταχείρισης ή αν αδιαφορήσουμε για αυτό. Σε γενικές γραμμές είναι ακατάλληλο για σπίτια με μικρά παιδιά. Αν δεχτεί σωστή προσέγγιση από μεγαλύτερα παιδιά, 13 και άνω, θα μπορέσει να προσαρμοστεί στη συμβίωση με πολλά μέλη της οικογένειας. Το Τσιουάουα είναι πολύ πιστό στον ιδιοκτήτη του και σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να γίνει υπερπροστατευτικό απέναντι σε άλλους ανθρώπους ή ζώα. Δεν συμβιώνει με άλλες ράτσες και προτιμά την συντροφιά άλλων Τσιουάουα. Είναι ένα σκυλί που απολαμβάνει τις κρυψώνες που φτιάχνει από ρούχα, μαξιλάρια και κουβέρτες. Το βρίσκουμε συχνά κάτω από το κρεβάτι, στο σκοτάδι, όπου νιώθει ήσυχο και ασφαλές. Βασικό μενού

Πιτμπουλ Η άλλη όψη του δολοφόνου. American Staffordshire Terrier, American Pit Bull Terrier, Staffordshire Bull Terrier, Dogo Mallorquin, Dogo Argentinο, Bull Terrier, Bullmastiff, Cane Corso φυλές απαγορευμένες σε πολλές χώρες ενώ σε άλλες για να τις κατέχεις χρειάζονται εξετάσεις καταλληλότητας αφεντικού. Γιατί οι συγκεκριμένες φυλές έχουν τη φήμη του δολοφόνου; Θα επιχειρήσω να σας παρουσιάσω την άλλη όψη των σκύλων - δολοφόνων όπως ευρέως αποκαλούνται, για να διαπιστώσετε πως δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα περισσότερο, σε σχέση με πολλές άλλες φυλές, αν συναντήσετε έναν από αυτούς. Σκοπός είναι να δώσετε τα χέρια ή και να ξεκινήσετε εκ νέου τη ζωή σας, βλέποντάς τους με άλλο μάτι… γιατί το αξίζουν. Δύσκολα θα αναγνωρίσει τη διαφορά των επιμέρους φυλών - μαχητών ένας άνθρωπος με βασικές γνώσεις στις φυλές σκύλων. Οι παραπάνω σκύλοι αποκαλούνται ευρέως Πιτ Μπουλ από τους περισσότερους, παρόλο που τα Πιτ Μπουλ είναι μια μόνο από τις φυλές και σίγουρα η πιο αδικημένη. Χαρακτηριστικό όλων είναι η επιβλητική τους όψη, η δύναμή τους, το μυώδες σώμα και… το χαρούμενο κουταβίσιο τους μούτρο. Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, όμως τα Πιτ Μπουλ είναι ευαίσθητα και αγαπησιάρικα και αν μεγαλώσουν σε φυσιολογικό περιβάλλον, με έμπειρα αφεντικά και συνεχή κοινωνικοποίηση και πολλή παρέα, θα γίνουν ιδανικά και εκδηλωτικά ζώα, με πίστη στην οικογένειά τους. Μύθος και πραγματικότητα Η δημιουργία τέτοιων σκύλων ξεκίνησε για να χρησιμοποιηθούν σε μάχες κατά το 19ο αιώνα και αυτό γίνεται ακόμα με επιτυχία παρότι είναι παράνομο. Σήμερα τα βλέπουμε κυρίως σαν κατοικίδια συντροφιάς, ζώα βοήθειας ανθρώπων με ανάγκες και πλέον πολλές οικογένειες εμπιστεύονται το παιδί τους σε ένα Πιτ Μπουλ. Η ενέργεια που έχει ταιριάζει τέλεια με την ενέργεια των παιδιών, έχοντας σαν αποτέλεσμα πολύωρο παιχνίδι και φυσικά υγιή συμπεριφορά και υπευθυνότητα του παιδιού καθώς μεγαλώνει. Όμως ποτέ δεν πρέπει να αφήνουμε το σκύλο μας μόνο του με μικρά παιδιά, γιατί μπορεί να πέσει θύμα κακοποίησης (ο σκύλος) και κανείς δεν εγγυάται για τη συνέχεια. Το Πιτ Μπουλ δε γεννιέται δολοφόνος, αυτό είναι μύθος. Κανένα ζώο δεν μπορεί να γεννηθεί έχοντας μανία να σκοτώσει το είδος του. Αυτό γίνεται μετά από παρέμβαση του ανθρώπου και έχοντας σκοπό να κατακτήσει κάποιους στόχους, είτε οικονομικούς είτε προσωπικούς. Αυτό βέβαια δεν έχει σχέση με τη φυλή, οποιοδήποτε ζώο μπορεί να εκπαιδευτεί για να είναι δολοφόνος, αλλά το Πιτ Μπουλ είχε την απαραίτητη δύναμη, ευλυγισία και την επιβλητική όψη για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μάχες με σκοπό το κέρδος. Βέβαια τα ζώα που προέρχονται από γονείς κυνομάχους, έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν επιθετικότητα προς άλλα ζώα. Στην πραγματικότητα, το Πιτ Μπουλ είναι ένα ζώο με πολλές ευαισθησίες, δένεται πολύ με την οικογένειά του και, σε περιπτώσεις κακοποίησης ή εγκατάλειψης, το δέχεται με επιπτώσεις στην υγεία του και στην ψυχολογία του. Όπως σε κάθε περίπτωση, πάντα προτείνουμε σε οικογένειες που ενδιαφέρονται για σκύλο με μεγάλα αποθέματα ενέργειας, να υιοθετούν Πιτ Μπουλ μόνο αν έχουν πολλή όρεξη για παιχνίδι και άσκηση, ώστε να μη δημιουργήσουν άθελά τους, ένα ζώο δυστυχισμένο. Τα Πιτ Μπουλ και οι μάχες Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως βλέπουν ένα τέρας συναντώντας ένα Πιτ Μπουλ και αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι η φυλή δημιουργήθηκε και εκτρέφεται, δυστυχώς ακόμα σε κάποιες περιπτώσεις, για μάχες. Τα είδη των ζώων με τα οποία δημιουργήθηκε για να μάχεται το Πιτ Μπουλ, εκτός από σκύλους, είναι οι αρκούδες, οι αγριόχοιροι, οι ασβοί, τα γαϊδούρια, τα λιοντάρια, οι τίγρεις. Το μέλλον των Πιτ Μπουλ δε θα πρέπει να κριθεί από το λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκαν, αφού για παράδειγμα, οι Γερμανικοί Ποιμενικοί είναι επίσης ικανοί και αρκετά δυνατοί για μαχητές, ενώ τα κυνηγόσκυλα είναι ιδανικά και για κατοικίδια. Δεν έχει λοιπόν κανένα νόημα να ορίζουμε την τύχη ενός ζώου, υποστηρίζοντας πως δημιουργήθηκε για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Τις μάχες παλαιότερα, συνήθως επιζητούσαν φτωχοί άνθρωποι, γιατί πίστευαν πως είναι μια καλή ευκαιρία για εύκολο κέρδος, ενώ σε πολλές χώρες, η αστυνομία είναι επίσης μπλεγμένη σε τέτοια «σπορ», σιωπώντας στην αναζήτηση των ένοχων, ενώ γνωρίζει. Ακούγεται αρκετά η άποψη πως αν δε βάζεις το Πιτ Μπουλ σε μάχες, απλά «χαλάς τη φυλή», συνήθως από άτομα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, που πιστεύουν πως οι σκύλοι νιώθουν ευχαρίστηση με το να σκοτώνουν. Στην πραγματικότητα είναι οι ίδιοι αυτοί που νιώθουν αρχικά την ευχαρίστηση με το να βλέπουν δύο σκύλους να μάχονται μεταδίδοντάς το και στο σκύλο τους, εφόσον τον επιβραβεύουν σε κάθε του επιθετική πρόθεση. Διαβάζοντας το βιβλίο του γνωστού υποστηρικτή των κυνομαχιών Richard Stratton, διαπίστωσα πως μέσα από τα γραπτά του, προσπαθεί στην ουσία να απεικονίσει το φίλο των κυνομαχιών, σαν έξυπνο και φιλικό, νομοταγή (κατά τα άλλα) και μορφωμένο τύπο που απλά διασκεδάζει με τις αθλητικές ικανότητες του σκύλου του. Όμως η άποψη αυτή δεν μπορεί παρά να είναι κατακριτέα, όταν στην πραγματικότητα εμφανίζονται ζώα κακοποιημένα με το χειρότερο τρόπο, μέχρι θανάτου (βλ. υπόθεση Michael Vick, σελ.16-17). Τα Πιτ Μπουλ είναι υπέροχοι σκύλοι και θα έπρεπε να τα ανταμείβουμε με αγάπη, συμπόνια και πολλά χάδια. Όχι με βία, πόνο και αίμα. Οι σκύλοι που μάχονται είναι αξιοθαύμαστοι, γιατί δέχονται με μεγάλη υπομονή την κακοποίηση και την εκμετάλλευση που τους επιβάλουν οι ιδιοκτήτες τους και συμπεριφέρονται στους βασανιστές τους με αγάπη και ευγένεια. Είναι αξιοθαύμαστο το κουράγιο τους, η δύναμή τους για τη ζωή, η πίστη τους και η ανοχή τους προς το μίσος των ανθρώπων. Αυτή τους η στάση είναι θετική αντίδραση σε ένα αρνητικό γεγονός, πράγμα που αναγνωρίζεται από πολλούς υποστηρικτές της φυλής. Το μαχητικό σκυλί έχει πολύ λίγους πραγματικούς φίλους, καθώς συνήθως ζει μια σκληρή ζωή μέσα στη βία, στα χέρια όσων στοιχηματίζουν στη ζωή και στο θάνατό του, όσο η προδοσία και ο θάνατος παραμονεύουν, αφού ακόμα και αν τελικά καταφέρει να διασωθεί, τις περισσότερες φορές οδηγείται και πάλι στο θάνατο, στην καλύτερη περίπτωση με ευθανασία. Βασικό μενού

Χασκυ Χάσκυ Το Χάσκυ είναι ένας αθλητικός, ενεργητικός και ανθεκτικός σκύλος, του οποίου οι πρόγονοι προήλθαν από το παγωμένο και σκληρό περιβάλλον της Αρκτικής Σιβηρίας. Τα Χάσκυ Σιβηρίας είχαν εκτραφεί από τους Chukchi της Βορειοανατολικής Ασίας για να τραβούν τα βαριά φορτία σε μεγάλες αποστάσεις και σε δύσκολες συνθήκες. Τα σκυλιά αυτά ήρθαν από την Αλάσκα κατά τη διάρκεια της Nome Gold Rush και αργότερα εξαπλώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Η αρχική τους αποστολή στην Αλάσκα και τον Καναδά ήταν να είναι σκυλιά έλκηθρων, αλλά γρήγορα υιοθετήθηκαν ως κατοικίδια. Η γούνα των Χάσκυ της Σιβηρίας είναι πιο μακριά και παχύτερη από τις άλλες φυλές σκύλων της ίδιας ράτσας. Αποτελείται από δύο στρώματα: ένα πυκνό υπόστρωμα και ένα μακρύτερο και σκληρότερο για να προστατεύει τα σκυλιά από το κρύο και τους πάγους. Έτσι, προστατεύονταν αποτελεσματικά κατά τους σκληρούς χειμώνες στην Αρκτική, αλλά και από τη θερμότητα το καλοκαίρι! Είναι σε θέση να αντέχει σε θερμοκρασίες τόσο χαμηλές όσο -50 έως -60 °C. Το σκυλί αυτό μαδάει δύο φορές το χρόνο και η γούνα του θέλει εβδομαδιαία περιποίηση. Το ωραιότερο σε αυτά τα σκυλιά και το πιο χαρακτηριστικό είναι τα μάτια τους σε καθαρό γαλάζιο χρώμα ή κόκκινο που είναι και το πιο σπάνιο. Πρόκειται για ένα έξυπνο σκυλί, που όμως παρουσιάζει τάσεις φυγής και θέλει προσοχή και προφύλαξη. Είναι απαραίτητη μία καθημερινή εκπαίδευση για να είναι υπάκουο και πειθαρχημένο. Τα Χάσκυ είναι πολύ κοινωνικά και συνυπάρχουν αρμονικά με ξένους ανθρώπους, αλλά και με άλλα σκυλιά. Το Χάσκυ της Σιβηρίας είναι ένα σκληροτράχηλο και εργατικό σκυλί. Μόνο οι δυνατότερες ράτσες σκυλιών επιβίωσαν στους κρύους χειμώνες της Σιβηρίας και η φυλή έγινε πολύ ανθεκτική. Είναι όμως και ένας πιστός φίλος που δένεται με τα μικρά παιδιά. Ιατρικά:  Τα μάτια τους χρειάζονται προσοχή γιατί παθαίνουν εύκολα καταρράκτη. Βασικό μενού

Λαμπραντορ Βασικό μενού Λαμπραντόρ Το Λαμπραντόρ, το σκυλί θαύμα.Και τι δεν κάνει! Κολυμπάει, χρησιμοποιείται σαν κηνυγητικός σκύλος, σώζει ανθρώπους, βοηθάει την αστυνομία και τους διασώστες ανθρώπων, βοηθάει τυφλούς, αγαπάει και προστατεύει τα παιδιά και άλλα πολλά. Ιδανικό σκυλί για όλους. Είναι ένα πολύ εργατικό σκυλί πάντα πρόθυμο και χαρούμενο.Τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής του μπορεί να είναι κουτάβι που σημαίνει ενέργεια και διάθεση για παιχνίδι κάθε λεπτό. Το δαγκωμά του είναι βελούδινο τόσο που μπορεί να μεταφέρει ένα αυγό χωρίς να το σπάσει.Εκπαιδεύονται εύκολα αλλά κρατάνε και την ανεξαρτησία της σκέψης τους που μερικές φορές μπορεί να σας φανεί πολύ χρήσιμη. Ένα περιστατικό θα πω για την αλήθεια των παραπάνω λεχθέντων. Ο Endal, ένα λαμπραντόρ, το οποίο κατά τη διάρκεια μιας έκτακτης ανάγκης του 2001 έβαλε ένα αναίσθητο άνθρωπο σε ασφαλές σημείο, πήρε το κινητό του τηλέφωνο κάτω από το αυτοκίνητο, του έριξε μια κουβέρτα πάνω του και γαύγιζε σε κοντινά κτίρια για βοήθεια. Αφού δεν τον κατάλαβαν έτρεξε στη συνέχεια σε ένα κοντινό ξενοδοχείο για να ζητήσει βοήθεια, όπου επιτέλους κατάλαβαν τι ήθελε το σκυλί, το ακολούθησαν και ο άνθρωπος σώθηκε. Τι άλλο να πούμε για αυτά τα σκυλιά; Μόνο ότι είναι διαμάντια! Στις αρχές του 18ου αιώνα οι Ευρωπαίοι μετανάστες ψαράδες που αλίευαν στα κρύα νερά της Νέας Γης, χρησιμοποιούσαν σαν βοηθούς αυτά τα σκυλιά που είχαν την ικανότητα να επαναφέρουν τα ψάρια που είχαν πέσει από τις βάρκες και να τραβούν στην ακτή τα δίκτυα των ψαράδων. Είναι ο σκύλος του ψαρά! Πάντα ψαρεύει, λίγο ακόμα φαγητό. Βασικό μενού

ΑΚΙΤΑ Ακίτα Ακίτα - Akita Τα Ακίτα είναι μία μεγαλόσωμη ρατσα σκύλων με καταγωγή την βόρειο Ιαπωνία. Ανήκει στο είδος Spitz, του οποίου χαρακτηριστικά είναι η μακριά παχιά και συνήθως λευκή γούνα, τα μυτερά αυτιά και η χαρακτηριστική ουρά που αγκαλιάζει την πλάτη. Η φυλή έχει δύο στελέχη, τα Ακίτα της Ιαπωνίας και τα αμερικάνικα. Η γούνα των γνήσιων ιαπωνικών ακίτα ειναι  λευκή, κόκκινη σε τόνους του καφέ, ενώ των αμερικανικών ακίτα έχει μεγαλύτερη χρωματική ποικιλία. Τα Αμερικάνικα συνήθως ειναι πιο μεγαλόσωμα  με μαύρη μάσκα στη μουσούδα και με πρόσωπο που θυμίζει αρκούδα, ενώ τα Ιαπωνικά πιο ελαφριά και με πρόσωπο σαν αλεπούς. Λόγω των διαφορών τους και δεδομένου ότι στην Ιαπωνία θεωρούνται μέρος της φυσικής τους κληρονομιάς, δημιουργήθηκε διαφωνία για το αν τα δύο είδη είναι εν τέλει εντελώς διαφορετικές ράτσες ή απλώς διαφορετικές εκδοχές της ίδιας, πράγμα που δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα στο ζευγάρωμα τους. Η Ιαπωνική ιστορία, τόσο η προφορική όσο και η γραπτή, περιγράφουν ως προγόνους του Ακίτα, το Matagi κυνηγετικό σκυλί με στόχο αγριογούρουνα αρκούδες και ελάφια, ένα από τα παλαιότερα των ιθαγενών σκύλων. O πρόγονος αυτός συνήθιζε να κρατάει το θήραμα υπό τον έλεγχο του έως ότου το σκοτώσει ο κυνηγός. Τα σημερινά Ακίτα εξελίχθηκαν κυρίως από την βόρεια περιοχή της νήσου Honshū που ανήκει στο νομό Akita, απ' όπου πήραν και το όνομά τους. Η ράτσα αύτη έχει προκύψει επίσης από διασταυρώσεις με μεγαλύτερες ράτσες από την Ασία και την Ευρώπη, όπως το Αγγλικό Μαστίφ το Μεγάλο Δανό, τα Αγίου Βερνάρδου και το Τόσα Ίνου. Αυτές οι διασταυρώσεις είχαν στόχο να αναπτυχθεί ενα καινούργιο είδος μεγάλου σκύλου ώστε να χρησιμοποιηθεί στις κυνομαχίες που άνθιζαν στην Odate στις αρχές του 20ου αι. Kατά τη διάρκεια του β' παγκοσμίου πολέμου διασταυρώθηκαν και με γερμανικούς ποιμενικούς σε μία προσπάθεια να τα γλυτώσουν από την ευθανασία που διέταξε η κυβέρνηση σε όλους τους σκύλους πλήν αυτών που συμμετείχαν σε στρατιωτικές αποστολές. Άλλο μέτρο που πήραν οι ιδιοκτήτες Ακίτα στην Ιαπωνία εναντίον της διαταγής για ευθανασία ήταν να αφήσουν τα σκυλιά ελεύθερα στα βουνά όπου και ξαναζευγάρωσαν με τους προγόνους τους τα Μatagi. Με αυτό τον τρόπο γλύτωσαν βέβαια τον αφανισμό.