Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΚΠΟΝΗΘΗΚΕ Απο ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ: ΠΟΥΜΠΟΥΡΙΔΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΠΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΗΣ ΡΑΪΤΣΕΒ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΟΥΣΙ ΓΙΑΝΝΑ ΣΑΒΕΛΕΦ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΛΗ ΕΡΚΑΝ ΣΑΣΑΡΙΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΚΕΣΛΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΙΣΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΚΟΥΚΑ ΤΖΕΜΑΛ ΤΑΚΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΤΑΡΟΥΣΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΟΡΡΑ ΒΙΞΟΝ ΤΟΥΜΠΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΝΙ ΚΡΕΣΝΙΚ ΤΣΑΝΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΤΣΑΤΣΑΛΙΔΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΧΑΡΙΑΝΗ ΧΡΗΣΤΟ ΧΑΤΖΗΗΛΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΪΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ: ΣΤΕΦΟΥΔΗ ΣΟΥΛΤΑΝΑ , ΠΑΠΠΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ο ρατσισμος των διαφορων φυλων

Εισαγωγή στο θεμα του ρατσισμού Το φαινόμενο του ρατσισμού παρουσιάζεται στην καθημερινή μας ζωή με ποικίλες μορφές. Οι άνθρωποι συχνά θέλουν να αισθάνονται διαφορετικοί. Και το χειρότερο, σημαντικά ανώτεροι από τους άλλους. Έτσι προσπαθούν να βρουν τρόπο να εκδηλώσουν μια μορφή ανωτερότητας, πράγμα που θα οδηγήσει τους άλλους στην κατωτερότητα. Ο φανατικός άνθρωπος παραμένοντας προσκολλημένος στη δική του μόνο άποψη, που πολλές φορές είναι λανθασμένη, δεν έχει σφαιρική άποψη και έτσι απορρίπτει άκριτα τις θέσεις των άλλων.

Ο Ρατσισμος Ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, είτε από την εθνικότητα, είτε από τη θρησκεία κλπ.

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ Ρατσιστές: θεωρούνται τα άτομα που πιστεύουν ότι τα κληρονομικά χαρακτηριστικά καθορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Ο Ρατσισμος και η Κοινωνία Ο Ρατσισμος και η Κοινωνία Ο ρατσισμός είναι κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο που δε συμβιβάζεται ούτε με τα δικαιώματα που πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος στα δημοκρατικά πολιτεύματα ούτε με τη Χριστιανική ηθική. Το πιο σοβαρό όμως πρόβλημα είναι ότι την ιδεολογία του ρατσισμού την ακολουθούν ομάδες που τις διακρίνει ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία. Αυτό εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για μια κοινωνία και ένα έθνος.

ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ Ο ρατσισμός υπήρχε σε διάφορες μορφές και εκφράσεις στην πλειοψηφία των ανθρώπινων κοινωνιών, αλλά απλώς τους τελευταίους αιώνες απέκτησε και ιδεολογικό υπόβαθρο. Κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας  αρκετοί υπόδουλοι λαοί θεωρήθηκαν υπάνθρωποι και όχι μέλη του ανθρώπινου είδους, για να δικαιολογηθεί η εναντίον τους ευρεία καταστρατήγηση των διδαχών του χριστιανισμού, ακόμη και από εκπροσώπους της επίσημης εκκλησίας.

Στασεις και συμπεριφορες Από την αντίληψη του ρατσισμού προέρχονται στάσεις και συμπεριφορές απαξιωτικές και κάποιες φορές επιθετικές απέναντι στις θεωρητικά μειονεκτικές ομάδες ανθρώπων. Ο Ρατσισμός έχει τις ρίζες του στον εθνικισμό και στη θεώρηση ότι κάποιοι άνθρωποι είναι ανώτεροι άλλων, επειδή ανήκουν σε έναν συγκεκριμένο λαό ή μία συγκεκριμένη εθνική ομάδα. Συνήθως αποβλέπει στην εθνική καθαρότητα του λαού και υποστηρίζει το δικαίωμα της κυριαρχίας του επάνω στους άλλους.

ΜΟΡΦΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ Κοινωνικός ρατσισμός, Εθνικός ρατσισμός, Θρησκευτικός ρατσισμός, Ρατσισμός αναπτυγμένων κρατών, Ρατσισμός κατά του γυναικείου φίλου, Φυλετικός ρατσισμός και Λεκτικός ρατσισμός.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ • Ο κοινωνικός ρατσισμός, δηλαδή η εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι μετανάστες, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι πρώην φυλακισμένοι, οι φορείς τους AIDS, οι ομοφυλόφιλοι, οι ναρκομανείς, και άλλες κοινωνικές ομάδες.

Ο κοινωνικός ρατσισμός στρέφεται εναντίον ανίσχυρων και αδύνατων κοινωνικών ομάδων, που διαφέρουν από τους άλλους συνανθρώπους τους ως προς τον τρόπο ζωής, ως προς το θρήσκευμα, τις αντιλήψεις τους, τις ερωτικές επιλογές τους, το φύλο τους.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ Ο εθνικός ρατσισμός, δηλαδή η αντίληψη ότι ένα έθνος είναι ανώτερο από τα άλλα. Μια από τις πολλές εκφάνσεις του ρατσισμού είναι ο εθνικός ρατσισμός.

Όταν λέμε εθνικό ρατσισμό, εννοούμε την αντίληψη ενός ατόμου ότι το έθνος του είναι ανώτερο από όλα τα άλλα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αντίληψη της Χιτλερικής Γερμανίας για την ανωτερότητα της.

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΩΝ ΚΡΑΤΩΝ Ο ρατσισμός των αναπτυγμένων κρατών σε βάρος υπανάπτυκτων, όπως ο ρατσισμός σε βάρος των χωρών του τρίτου κόσμου. Ο νεορατσισμός δεν βασίζεται στα διαφορετικά βιολογικά χαρακτηριστικά αλλά επικαλείται τις ασύμβατες πολιτισμικές διαφορές

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΦΥΛΟΥ Ο ρατσισμός κατά του γυναικείου φύλου, δηλαδή οι εμφανείς ή άτυπες διακρίσεις κατά των γυναικών, που είναι γνωστός ως σεξισμός. Η κοινωνία σε κάθε εποχή, συμπεριφέρεται μειονεκτικά προς τη γυναίκα και αυτό το φαινόμενο συνεχίζεται σε κάποιες περιοχές μέχρι και σήμερα. Αναμφισβήτητα, η θέση της γυναίκας ήταν μειονεκτική σε όλες τις χώρες. Ωστόσο σε ορισμένες για λόγους θρησκευτικούς ή πολιτιστικούς ήταν ανύπαρκτη. Ήταν ένα απλώς κτήμα, που δεν είχε λόγο, βούληση και ελευθερία.

Άλλο ένα φαινόμενο του ρατσισμού προς το γυναικείο φύλο αφορούσε και την ψήφιση των νόμων, τους οποίους  ψήφιζαν μόνο οι άνδρες. Επίσης, ήταν οι μόνοι που ασχολούνταν με τα κοινά. Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα η γυναίκα, μόλις πριν από 50 χρόνια απέκτησε το δικαίωμα ψήφου, αλλά υπό κάποιους όρους, όπως να ψηφίζει αρχικά μόνο στις δημοτικές εκλογές. Στις 28 Μαΐου 1952,απέκτησε πλήρη πολιτικά δικαιώματα και αργότερα μπήκε και η ίδια στην πολιτική. 

ΦΥΛΕΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ Φυλετικός ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι επειδή κάποια άνθρωποι ανήκουν σε άλλες "φυλές", είναι είτε ανώτεροι είτε κατώτεροι από αυτούς που ανήκουν σε κάποιες άλλες τέτοιες. 

Για παράδειγμα οι ινδιάνοι, είναι μία φυλή, διαφορετική από τους άλλους.  Έχουν δέρμα πιο κίτρινο και κάποια άλλα τέτοια χαρακτηριστικά, που τους κάνουν να διαφέρουν από τους άλλους.  Εξαιτίας αυτού, π.χ θεωρούνται κατώτεροι άνθρωποι βάσει του φυλετικού ρατσισμού.  Αλλά οι ίδιοι, αν είναι ρατσιστές, μπορεί να πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από τους υπόλοιπους ανθρώπους.  Στην ουσία όμως, αν και υπάρχουν "επιφανειακές" διαφορές, όλοι οι άνθρωποι είναι απλά άνθρωποι.  Αυτού του τύπου ο ρατσισμός αντλείται από τον εθνικισμό και το ναζισμό και έχει διαφορετική ιδεολογία από τον εθνικό ρατσισμό που μπορεί να ακούγονται έννοιες παραπλήσιες.

ΛΕΚΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ Ο εκφοβισμός διαλύει την αυτοπεποίθηση του θύματος. Τα παρατσούκλια και το κράξιμο μπορούν να προκαλέσουν τόσο πόνο όσο και ένα σπασμένο κόκαλο. Το πείραγμα δεν γίνεται πάντα «απλά για πλάκα». Εκφοβισμός είναι η διεκδίκηση εξουσίας δια μέσου της επίθεσης. Οι μορφές του αλλάζουν ανάλογα με την ηλικία: σχολικός εκφοβισμός στο προαύλιο, σεξουαλική παρενόχληση, επιθέσεις συμμοριών, βία στις ερωτικές σχέσεις. https://www.youtube.com/watch?v=1j6YA03hm4k

βιαιοπραγία, συζυγική βία, παιδική κακομεταχείριση, εργασιακή παρενόχληση και κακομεταχείριση ηλικιωμένων. Ο εκφοβισμός είναι θέμα σχέσεων, όχι θέμα πειθαρχίας. Έχει να κάνει με την κατάχρηση της δύναμης. Η δύναμη του νταή και η αδυναμία του θύματός του αυξάνονται αντιστρόφως ανάλογα. https://www.youtube.com/watch?v=YuI5hDpyxVM

Γιατί κανείς δεν έκανε τίποτε; Γιατί κανείς δεν μίλησε; Πάντα υπάρχουν περισσότερες δικαιολογίες απ' ό,τι σοβαροί λόγοι για να μην παρέμβει κανείς. Ο νταής είναι φίλος μου. Δεν είναι δικό μου το πρόβλημα. Δεν είναι δικός μου καυγάς. Δεν είναι φίλη μου αυτή που τρώει καρπαζιές. Είναι χαμένος! Καλά του κάνουνε!

επιλογοσ Το να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει πρόβλημα ρατσισμού στην Ελλάδα είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Μα και το να γνωρίζουμε την ύπαρξή του χωρίς να κάνουμε τίποτα, το να εθελοτυφλούμε και να παραμένουμε αδρανείς είναι εξίσου άσχημο αν όχι χειρότερο. Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να μπορούμε και κυρίως να θέλουμε να τις δούμε. Είτε σε συλλογικό είτε σε ατομικό επίπεδο το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί και να εξαλειφθεί.

Μία μορφή του προβλήματος με την οποία έχουν ασχοληθεί πολλοί, είναι η πολιτισμική πολλαπλότητα. Η συγκέντρωση δηλαδή διαφόρων πολιτισμών σε μια χώρα μέσω των μεταναστών. Τέλος πιστεύουμε ότι θα λυθεί αυτό το πρόβλημα του ρατσισμού.