6 ο ΓΕΛ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΘΕΜΑ: Το Θέατρο του Δρόμου μια Τέχνη με Ιστορία και Διάρκεια στο Χρόνο. Σχολικό Έτος: Υπεύθυνη καθηγήτρια: Σάλτα Περσεφόνη

ΕΙΣΑΓΩΓΗ “…Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί και όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος ο καθένας από σας, τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί, ίσως, κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο, ως μορφή Τέχνης, δίνει την δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, να αγγίξουμε ο ένας τον άλλο, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σαν μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου.” Κάρολος Κουν

Όπως αναφέρει ο Κάρολος Κουν, “ κάθε μορφή τέχνης, εκφράζει συναισθήματα, ιδέες και μηνύματα.”

Έτσι, η τέχνη καταφέρνει να ενώσει ψυχικά τους ανθρώπους, να ευαισθητοποιήσει την ενσυναίσθηση στον καθένα από μας και, επομένως μας βοηθάει να ξεφύγουμε από τον δικό μας μικρόκοσμο και εγωισμό, δίνοντάς μας την δυνατότητα να αντιληφθούμε τα πράγματα σφαιρικά

Με πίστη στη δύναμη του θεάτρου, θέλουμε να προκαλέσουμε θετικές αλλαγές στην κοινωνία μας και να συμβάλουμε στην καταπολέμηση των φαινομένων βίας και εκφοβισμού μέσα κι έξω από τα σχολεία. Το δικαίωμα να μην εκφοβίζεσαι είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Το θέατρο μπορεί να γίνει ένας αληθινός δάσκαλος, που θα διδάξει στον κόσμο τα ήθη και τις αξίες που πρέπει να διακατέχουν τον σύγχρονο άνθρωπο…

’’Αναζητώντας το παιδαγωγικό όφελος, δίνεται η ευκαιρία να δομηθεί μια κουλτούρα απελευθερωτικής παιδαγωγικής. Η απελευθερωτική κουλτούρα προσφέρει την ευκαιρία στους άμεσα εμπλεκόμενους να μετασχηματίσουν το νόημα της μάθησης και της κοινωνικής εμπειρίας με βάση τα δικά τους ψυχικά και κοινωνικά απαιτούμενα και όχι όπως αυτά εισάγονται απρόσωπα από ψυχρά προγράμματα σπουδών, όπου ο καθένας από εμάς αποτελεί μάλλον μια ιδεοτυπική εικόνα’’ (Shor & Freire, 2011).

ΕΙΔΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ Η εργασία θα είναι περιγραφική και οι μαθητές θα χωριστούν σε τέσσερις ομάδες εργασίας, κάθε μια από τις οποίες θα αναλάβει από ένα ερευνητικό ερώτημα. Η τελική εργασία θα περιλαμβάνει τη γραπτή εργασία των ομάδων των μαθητών, δύο ερωτηματολόγια με τα διαγράμματα των απαντήσεων και τα συμπεράσματα της έρευνας, καθώς και την παρουσίαση της ερευνητικής εργασίας σε Powerpoint. Η εργασία των μαθητών θα περιλαμβάνει σαν δράση, την παρουσίαση ολιγόλεπτης παράστασης(παντομίμας) δικής μας έμπνευσης και εκτέλεσης.

ΣΚΟΠΟΣ: Μέσω της έρευνας, οι μαθητές να γνωρίσουν την ιστορία και όλα τα είδη του θεάτρου του δρόμου, τους λόγους που οδήγησαν τους ανθρώπους στην ενασχόληση με αυτή τη μορφή τέχνης, καθώς και την επιρροή που ασκεί στην κοινωνία μας.

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: 1 ο Ερώτημα: Εισαγωγή, Σκοπός, Παρουσίαση του θέματος, Ιστορία και Μορφές. 2 ο Ερώτημα: Λόγοι που οδήγησαν στην ενασχόληση με αυτή τη μορφή τέχνης και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί.(Ερωτηματολόγιο, συνεντεύξεις). 3 ο Ερώτημα: Επιρροή που ασκεί στην κοινωνία.(Ερωτηματολόγιο). 4 ο Ερώτημα: Το θέατρο του δρόμου σήμερα, λόγοι εξάπλωσης.

1 ο Ερευνητικό Ερώτημα: Ιστορία και μορφές του θεάτρου του δρόμου. Ομάδα Εργασίας: Ευαγγελινέλη Νίκη Κάββουρα Ρόδη Κατσούλης Νεκτάριος Κινόνες Ιωάννης Κλαουδάτου Ακριβή

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ Οι τέχνες του δρόμου είναι εξ’ ορισμού διαδραστικές, προσκαλώντας τον θεατή στον κόσμο του καλλιτέχνη. Στις τέχνες του δρόμου συγκαταλέγεται οποιαδήποτε: καλλιτεχνική παραστατική εικαστική μορφή έκφρασης η οποία, εκμεταλλεύεται τις παροχές των δημόσιων χώρων.

Το θέατρο του δρόμου συνδυάζει: την ανθρώπινη ανάγκη για έκφραση και δημιουργία με την σωματική ευημερία.. την τέχνη του θεάτρου με αυτή του αυτοσχεδιασμού. Έτσι, δημιουργείται ένας κόσμος γεμάτος φαντασία και δράση, όπου ο καθένας μπορεί να κατακτήσει το δικό του ρόλο.

ΙΣΤΟΡΙΑ Το θέατρο του δρόμου συνδυάζει το θέατρο με τον κόσμο του βαριετέ, των αυτοσχέδιων δράσεων με τα ακροβατικά και τα λαϊκά δρώμενα τις περίπλοκες σκηνικές κατασκευές με κείμενα συγχρόνων και αρχαίων συγγραφέων

Το θέατρο του δρόμου είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για ταξίδια και περιπλάνηση. Μπορεί μ’ έναν πολύ ουσιαστικό τρόπο να κατέβει στον κόσμο, να φτάσει και να περάσει μηνύματα και αισθητικές αναζητήσεις και να καταστήσει τον τυχαίο θεατή κοινωνό πολύ ουσιαστικών πράξεων.

Παλαιότερα το θέατρο του δρόμου είχε μεγαλύτερη σχέση με κοινωνικές πολιτικές κατακτήσεις, σε ευθεία αναλογία με τις συνθήκες και τις ανάγκες του κόσμου. Ίσως το θέατρο του δρόμου σήμερα να σχετίζεται με την εσωτερική αναζήτηση της μαγικής πόλης της χώρας του ονείρου και της φαντασίας.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει παράδοση στο θέατρο του δρόμου, δεν υπάρχει ιστορία σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η βασική διαφορά ανάμεσα στο κοινό του κλειστού θεάτρου και του θεάτρου του δρόμου είναι ότι το κοινό του θεάτρου είναι ποικίλο.

Ο Αρλεκίνος είναι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες της ιταλικής Κομέντια ντελ άρτε. Έχει προγόνους του τους δούλους  του Αριστοφάνη (Ξανθιά στους Βατράχους),  του Πλαύτου  του Τερέντιου  τους βυζαντινούς μίμους, αλλά και  τους ακροβάτες και  τους θαυματοποιούς του Μεσαίωνα.

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στο πέρασμα του χρόνου, επανερχόμαστε στην Ελλάδα κατά την μεταπολεμική περίοδο. Αρχικά, το θέατρο του δρόμου είχε διαχωριστεί στο πλαίσιο των δύο κοινωνικών τάξεων, των κυρίαρχων και των κυριαρχημένων.

Μέσα από το έργο των ηθοποιών του θεάτρου του δρόμου, αντικατοπτρίζεται και ο φυσικός και κοινωνικός περίγυρος των ηθοποιών και κατ’ επέκταση της κοινωνίας. Αλλά αυτή ήταν μόνο η αρχή του θεάτρου του δρόμου στην Ελλάδα. Μέχρι και σήμερα καλλιτέχνες, βλέποντας την πόλη ως εργαλείο, οργανώνουν παραστάσεις και φεστιβάλ στους δρόμους της χώρας

ΜΟΡΦΕΣ Το θέατρο του δρόμου, αρχίζοντας με τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, πήρε διάφορες μορφές μέσα στο χρόνο. Εξελίχθηκε στην βασική πρωταρχική μορφη του, αυτή του αρλεκίνου, και ύστερα εξαπλώθηκε από την Ιταλία και σε άλλα μέρη παγκοσμίως. Έφτασε και στην Ελλάδα με τη μορφή του θεάτρου των σκιών. Εννοείται βέβαια, πως όλον αυτόν τον καιρό ενεργούσαν και καλλιτέχνες βγαίνοντας στους δρόμους και οργανώνοντας παραστάσεις και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις (βαριετέ).

Στις μέρες μας, το θέατρο του δρόμου έχει διευρύνει την θεματική του, καθώς σε κάθε στενάκι που ξετυλίγεται στα όρια της πόλης, συναντώνται δρώμενα από ελεύθερους καλλιτέχνες, οι οποίοι προσπαθούν να προσεγγίσουν τους περαστικούς με το ταλέντο τους και την ελευθερία έκφρασης τους στη δημιουργία.

Το θέατρο, λοιπόν του δρόμου είναι το πιο άμεσο μέσο έκφρασης των ηθοποιών, αφού δεν χρειάζονται σκηνές και μεγάλα εφέ. Οι ηθοποιοί και η τέχνη τους είναι αρκετοί για να κάνουν τους ανθρώπους στους δρόμους να χειροκροτούν.

Πολλές φορές το θέατρο του δρόμου μέσω της μουσικής και του χορού μπορεί να υπάρξει ως ένας τρόπος διαμαρτυρίας. Μια μικρή μερίδα ανθρώπων που γνωρίζουν καλά την τέχνη αυτή και όλα τα μυστικά της διαμαρτύρονται, με τρόπο καλλιτεχνικό και με τρόπο που αναδεικνύει την ποιότητα του πολιτισμού τους, έναντια γεγονότων αντίθετων προς το συμφέρον του λαού, εκπροσωπώντας τον...