Εργασία των μαθητριών Ιωάννα Σαρδέλη & Αθανασία Ψυχογυιού Υπεύθυνη Καθηγήτρια : Παπαδημητρίου Ζωή
«Δία πατέρ’, αν κάποτε με λόγον ή με έργον σ’ έχω οφελήσει, ευδόκησε σε αυτό να με εισακούσεις τον ολιγοημέροτατον υιόν αχ ! Τιμησέ μου …
« Ἦ καί κυανέ ῃ σιν ἐ π’ ὀ φρύσι νε ῦ σε Κρονίων ἀ μβρόσιαι δ’ ἄ ρα χα ῖ ται ἐ περρωσαντο ἂ νακτος κρατός ἀ π’ ἀ θανάτοιο μέγαν δ’ ἐ λέλιξεν Ὂ λυμπον.»
«Ήρα μην ελπίσεις όλους μου τους στοχασμούς να μάθεις, δεν θα τους έβρεις εύκολα, και ας είσαι ομόκλινη μου αλλ’ ότι αρμόζει ν’ ακουστεί, κανείς δεν θα γνωρίσει ή των θέων ή των θνητών, πριν συ το μάθεις πρώτα: αλλ’ ό,τι εγώ ανάμερα των αθανάτων θέλω να στοχασθώ, μην το ερωτάς, μην θέλεις να εξετάζεις.»
«Υπόμεινε, μητέρα μου, και βάστα αν και θλιμμένη, μήπως εμπρός στα μάτια μου δαρθείς, γλυκιά μητέρα και τότε δεν θα δυνηθώ ποσώς να σε βοηθήσω ο θλιβερός αντίσταση δεν έχει ο Βροντοφόρος άλλη φορά το τόλμησα, και αυτός από τον πόδα μ’ έπιασε και μ’ απόλυσε του Ολύμπου το κατώφλι»
«Κι όλες χάρηκαν οι καρδιές στο ισόμοιρο τραπέζι, του Φοίβου ακόμη την λαμπράν κιθάραν και τες Μούσες ως έψαλαν κολόφωνα με την σέιραν τους όλες …»