ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ Τα 8 σημαντικότερα χαρακτηριστικά της λήψης αποφάσεων: 1) Οι πληροφορίες η γνώση για την απόφαση το αποτέλεσμα της εναλλακτικής λύσης η πιθανότητα επιτυχίας κάθε εναλλακτικής λύσης, και ούτω καθ'εξής. Ένα σημαντικό θέμα που θίγεται εδώ είναι ότι ενώ οι ουσιαστικές πληροφορίες είναι επιθυμητές, η δήλωση ότι «οι περισσότερες πληροφορίες, είναι ο,τι καλύτερο» δεν είναι αλληθές. Πάρα πολλές πληροφορίες μπορούν πραγματικά να μειώσουν την ποιότητα μιας απόφασης.

2) Εναλλακτικές λύσεις: Αυτές είναι οι δυνατότητες απο τις οποίες κάποιος πρέπει να επιλέξει μια. Οι εναλλακτικές λύσεις μπορούν να προσδιοριστούν ή ακόμα και να αναπτυχθούν. Το να ερευνήσουμε για μια απο τις προϋπάρχουσες εναλλακτικές λύσεις θα οδηγήσει στη λιγότερο αποτελεσματική λήψη απόφασης. 3) Κριτήρια: Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά ή οι απαιτήσεις που κάθε εναλλακτική λύση πρέπει να διατηρεί σε μεγαλύτερη ή μικρότερη έκταση. Συνήθως οι εναλλακτικές λύσεις εκτιμώνται απο το πόσο καλά διατηρούν κάθε κριτήριο.

4) Στόχοι: Ποιό είναι αυτό που θέλω να επιτύχω? Πολλοί συλλέγουν μια δέσμη των εναλλακτικών λύσεων και ρωτούν έπειτα, «ποιά θα έπρεπε να επιλέξω;» χωρίς να σκεφτούν πρώτα ποιοί είναι οι στόχοι τους, ή ποιο γενικό στόχο θέλουν να επιτύχουν. 5) Αξία: Η αξία αναφέρεται στο πόσο επιθυμητή είναι η έκβαση μιας εναλλακτικής, δλδ η αξία της εναλλακτικής λύσης, είτε σε χρήμα, είτε σε άλλου είδους όφελος. 6) Προτιμήσεις: Αυτές απεικονίζουν τη φιλοσοφία και την ηθική ιεραρχία του ιθύνοντος. Θα λέγαμε ότι οι προσωπικές αξίες υπαγορεύουν τις προτιμήσεις.

7 ) Ποιότητα απόφασης: Αυτό είναι μια εκτίμηση εάν μια απόφαση είναι καλή ή κακή. Μια καλή απόφαση είναι λογική βασίζεται στις διαθέσιμες πληροφορίες και απεικονίζει τις προτιμήσεις του ιθύνοντος. 7 ) Ποιότητα απόφασης: Αυτό είναι μια εκτίμηση εάν μια απόφαση είναι καλή ή κακή. Μια καλή απόφαση είναι λογική βασίζεται στις διαθέσιμες πληροφορίες και απεικονίζει τις προτιμήσεις του ιθύνοντος. Το σημαντικό εδώ είναι ότι η ποιότητα μιας απόφασης δεν συσχετίζεται με την έκβασή της: μια καλή απόφαση μπορεί να έχει είτε καλή είτε έκβαση. Ομοίως, μια κακή απόφαση ( βασισμένη στις επαρκείς πληροφορίες ή μη απεικόνιση των προτιμήσεων του ιθύνοντος) μπορεί ακόμα να έχει μια καλή έκβαση. Παραδείγματος χάριν, μια καλή επένδυση μπορεί να έχει ένα μη επιθυμητό αποτέλεσμα.

8) Αποδοχή: Εκείνοι που πρέπει να εφαρμόσουν την απόφαση ή που θα επηρεαστούν απο αυτή πρέπει να τη δεχτούν και διανοητικά και συναισθηματικά. Η αποδοχή είναι ένας κρίσιμος παράγοντας επειδή μπορεί να συγκρουστεί περιστασιακά με ένα από τα ποιοτικά κριτήρια. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το καλύτερο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να επιλεγεί μια μικρότερη ποιοτικά λύση όμως που έχει τη μεγαλύτερη αποδοχή.

Τα στοιχεία επηρεάζουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων -Διαφοροποίηση μεταξύ των ιδιοκτητών και διαχειριστών των επιχειρίσεων. -Συμμετοχή της πολιτείας σε επιχειρισιακές δραστηριότητες -Ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος. -Συνεχής επιμόρφωση του προσωπικού. -Αύξηση της κοινωνικής πίεσης

Παρατήρηση της πραγματικότητας Παρατήρηση της πραγματικότητας Καθορισμός των αντ. σκοπών και στόχων (του προβλήματος Καθορισμός των αντ. σκοπών και στόχων (του προβλήματος) Προσδιορισμός των εναλλακτικών σχεδίων δράσης Προσδιορισμός των εναλλακτικών σχεδίων δράσης Προσδιορισμός των κριτηρίων αξιολόγησης και επιλογής εναλλακτικών διαχειριστικών σχεδίων δράσης Συλλογή και ανάλυση ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων και πληροφοριών πληροφοριών Συλλογή και ανάλυση ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων και πληροφοριών πληροφοριών Αξιολόγηση των εναλλακτικών διαχειριστικών Αξιολόγηση των εναλλακτικών διαχειριστικών σχεδίων δράσης σχεδίων δράσης Αξιολόγηση των εναλλακτικών διαχειριστικών Αξιολόγηση των εναλλακτικών διαχειριστικών σχεδίων δράσης σχεδίων δράσης Επολογή ενός εναλλακτικού σχεδίου δράσης Επολογή ενός εναλλακτικού σχεδίου δράσης Επεξεργασία της απόφασης Επεξεργασία της απόφασης Αξιολόγηση των αποτελεσμάτων Αξιολόγηση των αποτελεσμάτων Απόφαση

Καθορισμός των αντικειμενικών σκοπών και στόχων Καθορισμός των αντικειμενικών σκοπών και στόχων Χαρακτηριστικά: 1) Υπάρχει ένα επιθυμητό σημείο στο οποίο κάθε δασικός φορέας επιθυμεί να φτάσει. (χρήσιμη ξυλεία, καυσόξυλα, ρητίνη, αναψυχή, άγρια πανίδα) 2) Οι αντικειμενικοί σκοποί και στόχοι μπορεί να μην είναι εντελώς σαφείς και ξεκάθαροι ή μπορεί να αλλάζουν ανάλογα με τους χρήστες του οικοσυστήματος. Ο διαχειριστής προσαρμόζει τους αντικειμενικούς σκοπούς και στόχους ανάλογα με το ποιές ομάδες επιθυμεί να ικανοποιήσει ή ποιές ομάδες επικρατούν τη δεδομένη περίοδο.

3) Οι αντικειμενικοί σκοποί και στόχοι μπορεί να είναι αποτέλεσμα προσεκτικού σχεδιασμού καθώς και εμπεριστατωμένης ανάλυσης όλων των σχετικών παραγόντων. Μπορεί όμως να στηρίζονται σε γρήγορες και ενστικτώδεις, κατα κάποιο τρόπο, αποφάσεις που υπαγορεύονται απο τρέχουσες δυναμικές εξελίξεις ή τάσεις. 4) Οι αντικειμενικοί σκοποί και στόχοι επηρεάζονται και διαφοροποιούνται, σε σημαντικό βαθμό, ανάλογα με τη φύση του εκάστοτε ιδιοκτήτη του δασικού οικοσυστήματος. 5) Πολλαπλοί σκοποί

Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης Προσδιορισμός εναλλακτικών διαχειριστικών λύσεων ή σχεδίων δράσης. Κριτήρια αξιολόγησης και επιλογή Τι είναι κριτήριο: Είναι ένα μέσο για να κρίνουμε αν μια αρχή της εποπτείας των δασών εκπληρώνεται ή οχι. αρχή Τι είναι δείκτης: Μια ποσοτική ή ποιοτική μεταβλητή που μπορεί να μετρηθεί ή να περιγραφεί, και που παρέχει το μέσο για κρίνουμε εάν μια διαχειριστική μονάδα εναρμονίζεται με τις απαιτήσεις ενός κριτηρίου FSC. Οι εναλλακτικές λύσεις εξαρτώνται απο: Οι εναλλακτικές λύσεις εξαρτώνται απο: -Φυσικές δυνατότητες του οικοσυστήματος -Οικονομικούς παράγοντες - Κοινωνικούς παράγοντες Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης

Δύο απο τις αρχές της εποπτείας των δασών Δύο απο τις αρχές της εποπτείας των δασών -Μείωση της περιβαλλοντικής επίδρασης των δραστηριοτήτων συγκομιδής και της διατήρησης των οικολογικών λειτουργιών και της ακεραιότητας των δασών -Κατάλληλες δραστηριότητες ελέγχου και αξιολόγησης για να αξιολογήθούν οι συνθήκες του δάσους, οι διαχειριστικές δραστηριότητες και οι κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιδράσεις τους

Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης Κριτήρια αξιολόγησης και επιλογής Για τη δημόσια δασική γή έχουν διακριθεί πέντε κριτήρια (ή ορθότερα ομάδες κριτηρίων) αξιολόγησης και επιλογής εναλλακτικών διαχειριστικών σχεδίων δράσης. Για τη δημόσια δασική γή έχουν διακριθεί πέντε κριτήρια (ή ορθότερα ομάδες κριτηρίων) αξιολόγησης και επιλογής εναλλακτικών διαχειριστικών σχεδίων δράσης. Το κάθε λοιπόν προτεινόμενο εναλλακτικο σχέδιο δράσης εξετάζεται για το αν: Το κάθε λοιπόν προτεινόμενο εναλλακτικο σχέδιο δράσης εξετάζεται για το αν:. Κινείται μέσα στις οικολογικές (φυσικές και βιολογικές) δυνατότητεs της περιοχής. 1. Κινείται μέσα στις οικολογικές (φυσικές και βιολογικές) δυνατότητεs της περιοχής. 1 ) αειφορική διαχείριση : συγκομιδή < παραγωγής 2) ανθρωπογενής επίδραση για τη βελτίωση ή αλλαγή κάποιων μεταβλητών του οικοσυστήματος μέσα βέβαια σε στενά όρια. 3)γνώση των διαθέσιμων αποθεμάτων του φυσικού πόρου Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης

2. Είναι οικονομικά αποδοτικό για την κοινωνία ή το κοινωνικό σύνολο. α) έλεγχος εάν συμφέρει η εκμετάλευση ενός πόρου έναντι άλλου (π.χ ξυλοπαραγωγή-αναψυχή) β) ωφελείται ο πληθυσμός απο τις αναμενόμενες αποδόσεις; (π.χ αν οι δαπάνες για τη μεταφορά ξυλείας είναι μεγάλες είναι μεγάλες και οι τυχόν επιζήμιες επιδράσεις που μπορεί να επέλθουν στην αναψυχή, στην ποιότητα του νερού, στους πληθυσμούς άγριας πανίδας κ.λπ. >> από τις αναμενόμενες ωφέλειες τότε η ξυλοπαραγωγή μπορεί να μην έχει οικονομική σημασία για το κοινωνικό σύνολο. Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης

3. Συμβάλλει στη δικαιότερη κατανομή του εθνικού εισοδήματος. Με άλλα λόγια στην εισοδηματική ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων. 4. Είναι επιχειρησιακά και διοικητικά εφαρμόσιμο Παράδειγμα 1 ο : Κλασματικά δίκαια → να ερευνώνται οι ιδιαίτερες νομικές σχέσεις που συνδέουν την παραγωγή του συγκεκριμένου δάσους με τους πολίτες που κατοικούν κοντά στην περιοχή Παράδειγμα 2 ο : Ένα σύστημα αναδασώσεων μπορεί να θεωρηθεί απο φυσικής και οικονομικής πλευράς υλοποιήσιμο σε ερευνητικό επίπεδο. Παρόλα αυτά απιτεί την ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού κατα το επιχειρισιακό στάδιο εφαρμογής, πράγμα που σε πολλές περιπτωσεις ειναι ανέφικτο. Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης

5. Είναι σύμφωνο με τις κοινωνικές και τις πολιτισμικές αξίες των κατοίκων της περιοχής αλλά και ολόκληρης της επικράτειας ; Το προτεινόμενο διαχειριστικό σχέδιο πρέπει να λάβει υπόψη την ευαισθησία των πολιτών έναντι των προβλεπόμενων επεμβάσεων

Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης Μέθοδοι συνδυασμού και χρησιμοποίησης των κριτηρίων Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης -Πίνακες μητρών - Απλή ταξινόμηση κριτηρίων

Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης Κριτήρια (ομάδες) Eναλλακτικά διαχειριστικά σχέδια δράσης Α Β Γ Βάρη Φυσικά-Βιολογικά Επιφάνεια (ha) Αριθμός θηραμάτων Οικονομικά οφέλη 5 7,5 3,5 8 (σε εκατομ. €) Διανομή εισοδήματος Διοίκησης (άτομα) Κοινωνικά-πολιτισμικά (άριστα το +10 Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής & Τηλεπισκόπησης

ΜΕΘΟΔΟΣ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ ΚΑΤΑ ΖΕΥΓΗ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ

Η μέθοδος αυτή αναπτύχθηκε από τον Saaty (1980) και είναι γνωστή με την ονομασία “Αναλυτική Διαδικασία Ιεράρχησης” (Analytic Hierarchy Process (AHP)).

Παίρνει ως δεδομένα εισόδου τις συγκρίσεις κατά ζεύγη και παράγει τα σχετικά βάρη. Συγκεκριμένα, τα βάρη καθορίζονται με την κανονικοποίηση του ιδιοδιανύσματος που συνδέεται με τη μέγιστη ιδιοτιμή του πίνακα των αντίστροφων λόγων.

Έστω ότι επιθυμούμε να συγκρίνουμε ένα σύνολο n αντικειμένων κατά ζεύγη σύμφωνα με τα σχετικά τους βάρη. Ο αριθμός των συγκρίσεων θα είναι n(n-1)/2. Σημειώνουμε τα αντικείμενα με Α 1,…, Α n και τα βάρη τους με w 1,…, w n. Η σύγκριση κατά ζεύγη μπορεί να απεικονιστεί με έναν αλγεβρικό τετραγωνικό πίνακα A διαστάσεων n x n όπως παρακάτω:

Στον πίνακα αυτό οι καταγραφές είναι θετικές και ικανοποιούν την αντίστροφη ιδιότητα a ji = 1/ aij δηλαδή κάθε στοιχείο του πίνακα στη θέση ji έχει το αντίστροφο του στη θέση ij. Σημειώνουμε ότι αν πολλαπλασιάσουμε τον πίνακα με το ανάστροφο του διανύσματος w T ≡ ( w 1, …,w n ) παίρνουμε το διάνυσμα nw. Έτσι το πρόβλημα παίρνει τη μορφή Aw = nw (1) οπου το n είναι το πλήθος τιμών i που μπορεί να πάρει η ιδιοτιμή (όπου i = 1…n) του συγκεκριμένου πίνακα, π.χ αν ένας πίνακας είναι 5x5 οι τιμές θα είναι 5.

Για πληρέστερη κατανόηση της μεθόδου θα παρουσιάσουμε αναλυτικά ένα παράδειγμα. Θεωρούμε τρείς βιοτόπους Α, Β, Γ και επιθυμούμε να τους αξιολογήσουμε και να τους ιεραρχήσουμε με βάση τρία κριτήρια, (s) το κριτήριο της σπανιότητας, (v) το κριτήριο της ποικιλότητας και (n) της φυσικότητας. Σε πρώτη φάση θα ιεραρχηθούν τα κριτήρια και σε δεύτερη φάση σε σχέση με τα κριτήρια οι βιότοποι όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα.

Στόχος Στόχος Κριτήριο (α) Κριτήριο (β) Κριτήριο (γ) Βιότοπος (Α) Βιότοπος (Α) Βιότοπος (Β) Βιότοπος (Β) Βιότοπος (Γ) Βιότοπος (Γ)

1.Ανάπτυξη του πίνακα σύγκρισης κατά ζεύγη μεταξύ των κριτηρίων. Η μέθοδος χρησιμοποιεί μια θεμελιώδη κλίμακα με τιμές από 1 μέχρι 9 για να ταξινομήσει τις σχετικές προτιμήσεις μεταξύ δύο κριτηρίων (πιν. 1). Υποθέτουμε ότι η σπανιότητα είναι μέτριας μέχρι ισχυρής σπουδαιότητας σε σχέση με το κριτήριο της ποικιλότητας, έτσι το αποτέλεσμα της σύγκρισης είναι η τιμή 4 σύμφωνα με τον πίνακα 1.

Παραπέρα, υποθέτουμε ότι η σπανιότητα είναι ισχυράς προτίμησης ως προς την φυσικότητα, έτσι παίρνει τον αριθμό 7. Η ποικιλότητα ως προς τη σπανιότητα παίρνει το 1/4 δηλαδή την αντίστροφη τιμή της αρχικής σύγκρισης σπανιότητα προς ποικιλότητα κ.ο.κ. Έτσι με αυτό τον τρόπο εισάγονται οι τιμές των συγκρίσεων στον πίνακα 2. Στον πίνακα αυτό ισχύει η ιδιότητα ( a ji = 1/a ij ) που αναφέρθηκε παραπάνω. Μετά τη συμπλήρωση αυτού του πίνακα ακολουθεί ο υπολογισμός των βαρών των κριτηρίων.

2. Υπολογισμός βαρών των κριτηρίων. Αυτό το βήμα περιλαμβάνει την ακόλουθη διαδικασία: (α) άθροισμα των τιμών κάθε στήλης του πίνακα σύγκρισης κατά ζεύγη (πιν.3 βήμα 1), (β) διαίρεση κάθε στοιχείου του πίνακα με το συνολικό άθροισμα της στήλης στην οποία ανήκει το στοιχείο (ο πίνακας που προκύπτει αναφέρεται ως πίνακας των κανονικοποιημένων συγκρίσεων κατά ζεύγη) (πιν. 3 βήμα 2) και (γ) υπολογίζεται ο μέσος όρος των στοιχείων σε κάθε σειρά του κανονικοποιημένου πίνακα δηλαδή το άθροισμα των τιμών κάθε σειράς διαιρείται με το 3 (ο αριθμός των κριτηρίων).

Ο μέσος όρος αυτός προβλέπει μια εκτίμηση των σχετικών βαρών των κριτηρίων που συγκρίθηκαν (πίν. 3 βήμα 3). Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο αυτή, τα βάρη ερμηνεύονται ως ο μέσος όρος όλων των πιθανών τρόπων σύγκρισης των κριτηρίων. Όπως φαίνεται στον πίνακα τα βάρη των κριτηρίων είναι 0.675, και για την σπανιότητα (s), την ποικιλότητα (v) και την φυσικότητα (n) αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει ότι η σπανιότητα είναι το σημαντικότερο κριτήριο, ακολουθούν η ποικιλότητα και η φυσικότητα. Είναι κατανοητό ότι οι συγκρίσεις που κάνουμε εμπεριέχουν σε σημαντικό βαθμό το στοιχείο της υποκειμενικότητας. Για να είμαστε μέσα στα πλαίσια της αντικειμενικότητας ακολουθείται μια διαδικασία με την οποία ελέγχουμε την συνέπεια στις συγκρίσεις μας.

Πίνακας 3. Υπολογισμός βαρών των κριτηρίων. Βήμα1 ο Βήμα 2 ο Βήμα 3 ο Κριτήρι αsvnsvnΒάρη s1,004,007,000,7180,7690,5380,7180,7690,5380,675 v0,251,005,000,1790,1920,3850,1790,1920,3850,252 n0,140,201,000,1030,0380,0770,1030,0380,0770,073 σύνολο1,395,2013,001,000 1,00

3. Υπολογισμός του λόγου συνέπειας. Στο βήμα αυτό διαπιστώνουμε αν οι συγκρίσεις μας είναι συνεπείς δηλαδή αν εμπεριέχουν το στοιχείο της αντικειμενικότητας. Αυτό περιλαμβάνει την ακόλουθη διαδικασία: (α) καθορισμός του διανύσματος του σταθμισμένου αθροίσματος πολλαπλασιάζοντας το βάρος 0,675 του πρώτου κριτηρίου (σπανιότητα) με την πρώτη στήλη του αρχικού πίνακα συγκρίσεων κατά ζεύγη κατόπιν το δεύτερο βάρος 0,252 (ποικιλότητα) με τη δεύτερη στήλη και το βάρος 0,073 του τρίτου κριτηρίου με την τρίτη στήλη του πίνακα (πίνακας 4, βήμα 1), αθροίζονται τα γινόμενα κατά σειρές και (β) καθορίζεται το διάνυσμα συνέπειας διαιρώντας το διάνυσμα του σταθμισμένου αθροίσματος πάλι με τα βάρη των κριτηρίων.

Στο βήμα 2 του πίνακα 4 τα στοιχεία του διανύσματος συνέπειας είναι οι τρείς ιδιοτιμές (λi) του αρχικού πίνακα. Με βάση τη μέση τιμή λάμδα (λ) των ιδιοτιμών εκτιμούμε τον δείκτη συνέπειας CI η εκτίμηση του οποίου βασίζεται στην παρατήρηση ότι το λ είναι πάντοτε μεγαλύτερο η ίσο με τον αριθμό των κριτηρίων με την προϋπόθεση ότι το n είναι θετικό και έχουμε πίνακα αντιστρόφων λόγων, είναι δε λ = n αν ο πίνακας συγκρίσεων είναι συνεπής.

Συνεπώς, λ – n μπορεί να θεωρηθεί ως το μέτρο του βαθμού ασυνέπειας και μπορεί να κανονικοποιηθεί όπως παρακάτω:

Ο δείκτης αυτός παρέχει το μέτρο απόκλισης από τη συνέπεια και παραπέρα μπορούμε να υπολογίσουμε τον λόγο συνέπειας (CR) ο οποίος καθορίζεται ως ακολούθως: όπου RI είναι ένας τυχαίος δείκτης ασυνέπειας που έχει εκτιμηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε αν CR < 0,10 τότε είμαστε στα πλαίσια της αντικειμενικότητας και παραμένουν οι αρχικές μας συγκρίσεις ως έχουν, αν όμως CR ≥ 0,10 τότε σημαίνει ότι είμαστε ασυνεπείς στις αρχικές μας κρίσεις και τις αναθεωρούμε αλλάζοντας τις καταγραφές μέχρι να προκύψει πηλίκο < 0,10 οπότε και τις οριστικοποιούμε.

Ο δείκτης RI παίρνεται από τον πίνακα 5 και ανάλογα με τον αριθμό των κριτηρίων που χρησιμοποιούμε π.χ στην περίπτωση του παραδείγματός μας για τα 3 κριτήρια ο δείκτης είναι 0,58. Στο παράδειγμα μας ο λόγος συνέπειας είναι > 0.10 που σημαίνει ότι θα πρέπει ν’ αλλάξουμε τις αρχικές μας συγκρίσεις.

Μετά την αλλαγή των αρχικών μας συγκρίσεων τα τελικά βάρη των κριτηρίων είναι 0,555, 0,373 και 0,072 για το s, v, & n αντίστοιχα. Ακολουθεί στη συνέχεια η ίδια διαδικασία σύγκρισης των βιοτόπων κατά ζεύγη σε σχέση όμως με τα κριτήρια και μετά τον έλεγχο της συνέπειας οριστικοποιήθηκαν τα κανονικοποιημένα βάρη.

Η ιεράρχηση των βιοτόπων προκύπτει αν πολλαπλασιάσουμε τον πίνακα που έχει ως στοιχεία τα βάρη τους με το διάνυσμα των βαρών των κριτηρίων όπως φαίνεται παρακάτω: Με βάση τα τελικά βάρη των βιοτόπων ο Α υπερτερεί έναντι των άλλων με βάρος 0,684, ακολουθεί ο Γ με 0,170 και ο Β με 0,146.