ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ Η ΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ: ΟΠΤΙΚΗ-ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΦΑΣΗ Ή ΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ;

 Η επιγραφική δραστηριότητα των νέων στους τοίχους εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο ενός υφέρποντος ρομαντισμού. Αντιγράφουν το μυθικό στοιχείο του σύγχρονου κόσμου και επιγράφουν αυτό το μυθικό στοιχείο όπως το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι μέσα στην κοινωνία και όχι μιμούμενοι τους μεγάλους.

 Το graffiti και οι νεανικές υποκουλτούρες προσφέρουν δείγματα μιας εναλλακτικής υπόσχεσης για το πώς θα μπορούσαν να διαχωριστούν οι «τεχνητές» δράσεις από τις «φυσικές» γι’ αυτό αποτελεί περιθωριακό αλλά ζωντανό υπόγειο ρομαντισμό.

 Είναι μια ρομαντική αντίδραση απέναντι στον κυρίαρχο εργαλειακό λόγο των νεωτερικών και μετανεωτερικών κοινωνιών, στον εκβαρβαρισμό της πνευματικότητας, στην απομάκρυνση του ανθρώπου από την φύση.

 Ιστορικά η παρουσία του δεν ήταν ενιαία, αντιπροσωπεύτηκε από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και ηλικίες, στον σημερινό υπόγειο ρομαντισμό αποτελεί μια αντίδραση των εφήβων μέσα από «επιθετικά» και αισθητικά συνθήματα.

Η ΜΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ  Ο κόσμος που μεγαλώνουν οι νέοι αναγνωρίζεται ως «εμπρόθετη σκέψη» και ως «κανόνας παιχνιδιού». Ο έφηβος αντιμέτωπος με αυτόν τον κόσμο, με όπλα την μιμητική και την συναισθηματική του ικανότητα τον αναπαράγει και αναπλάθει από αυτόν.

 Ναι μεν οι νέοι μιμούνται τις φρασεολογικές κατασκευές της κοινωνίας που ζουν, αλλά αυτό το κάνουν δημιουργικά. Το πεδίο ελέγχου που δημιουργούν με τo graffiti μέσα στην κοινωνία του θεάματος ανταποκρίνεται στις βαθύτερες συναισθηματικές και ψυχοδυναμικές διεργασίες της ηλικίας τους. Είναι ένα παιχνίδι «αντανάκλασης» του δικού τους ύφους και ήθους το οποίο δεν ευθυγραμμίζεται ούτε παραλληλίζεται με εκείνο των ενηλίκων.

ΠΕΡΑ ΑΠΌ ΤΗ ΜΙΜΗΣΗ  Οι νέοι προσπαθούν να διαμορφώσουν την εσωτερική τους συνοχή ως άτομα και ως ομάδα με τρόπους που είναι κοντύτερα σε πρωτόγονους κοινωνικούς και ομαδικούς δεσμούς, παράδειγμα τέτοιας συνοχής είναι ο φαντασιακός και εξιδανικευμένος χώρος της φιλίας.

ΦΡΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ  Οι φράσεις που αναγράφονται στους τοίχους στοχεύουν στην καρδιά των ανθρώπινων σχέσεων. Οι νέοι δείχνουν με το graffiti θετικά ή αρνητικά την συγκίνηση τους για τον σύγχρονο κόσμο. Η διάθεση τους επηρεάζει το ποιητικό εκφραστικό αποτέλεσμα.

 Οι νέοι βιώνουν αυτό που κοινωνιολογικά αποκαλούμε συνθήκη της διακινδύνευσης, άρα και η επιγραφική τους δράση έχει έστω και ασυνείδητη, πολιτική και κοινωνική πτυχή.  Ο διεθνής χώρος του graffiti κινείται στο περιθώριο της κοινωνίας του θεάματος και κατά κύριο λόγω αντιπαρατίθεται στην διαφήμιση και στην εμπορευματοποιημένη αξία της τέχνης.

 Από όποια πλευρά και αν δούμε την επιγραφή καταλήγουμε ότι πρόκειται για μια άσκηση ύφους και ήθους. Η λέξη είναι το μοναδικό εργαλείο για να προβάλουν την σκέψη τους.

Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΥΠΟ-ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ GRAFFITI  Φαινόμενα όπως το graffiti/street art φανερώνουν μια ιδιότυπη κοινωνική άρνηση να ομοιογενοποιηθεί πολιτισμικά η ατομικότητα ή να μπει σε τηλεκατευθυνόμενη τροχιά η συμπεριφορά της.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ  Γιατί ο νέος θέλει να ταυτίσει την υπόληψή του μέσα από συνθήματα στον δημόσιο χώρο;  Τι προσπαθεί να κερδίσει μέσα από την δημόσια επιγραφή λέξεων;